ความคิดเห็นที่ 1 มาแปะต่อ... ลงไปหาอะไรกินดีกว่า เก้าโมงกว่าแล้วจะมีอะไรเหลือบ้างก็ไม่รู้ คว้ากระเป๋าสตางค์ใบเล็กได้ เอาขวดแก้วสีชาไปดันประตูไว้ไม่ให้มันปิดล็อคไม่ให้เขาเข้าได้ เดินผ่านห้องข้าง ๆ ไป แต่แล้วก็เดินย้อนกลับมาใหม่ เคาะประตูห้องข้าง ๆ อย่างเป็นจังหวะ ภายในห้องเงียบ เขาเลยเคาะอีกครั้งแต่เพิ่มแรงให้มากกว่าเดิม เสียงวัตถุหนัก ๆ ล้มดังลอดออกมา เขาเอาหูแนนประตูฟังเสียงแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไร ทันใดนั้นประตุบานกว้างก็เปิดออกทำเอาชายหนุ่มแทบถลาเข้าไปคนเปิด ดีแต่ยั้งตัวไว้ทัน โยธกามองอย่างชายหนุ่มอย่างแปลกใจระคนมึนงง   “อะไรคุณ อย่าบอกนะว่าคุณเข้าห้องไม่ได้อีก แล้วนี่ไม่หลับไม่นอนหรือไงถึงได้มาปลุกชาวบ้านเขาตั้งแต่ไก่โห่ ฉันว่าฉันเพิ่งนอนต่อไปได้ไม่ถึงครึ่งชั่งโมงเลยนะ”  หล่อนว่าเขาอย่างประชดนิด ๆ “อะไรคุณ ไก่โห่ที่ไหนมีแต่ไก่ขัน แล้วนี่มันเก้าโมงกว่าแล้ว คุณนอนมาตั้งสี่ชั่วโมงกว่า ๆ แล้วครึ่งชั่วโมงที่ไหนนับดูสิ”  ชนแดนตอบแม่สาวผมฟูตรงหน้าพร้อมนับนิ้วให้ดูอีกต่างหาก “อีกอย่างผมแค่แวะมาเอาบัตรผมที่ให้คุณดูเมื่อเช้านี้ ผมจะลงไปข้างล่างแต่ไม่มีเงินยังไงขอคืนด้วยครับ”   ความจริงเขาก็มีเงินติดตัวอยู่หรอกนะแต่พูดอ้างไปงั้นแหล่ะ จะได้ไม่มีเรื่อง อมยิ้มออกจะรู้สึกเอ็นดูคนตรงหน้าหน่อย ๆ โวยวายเหมือนน้องสาวที่บ้านเลย แต่คนที่มองสบตากลับคิดว่า ชายหนุ่มข้างห้องยิ้มเยาะไปซะนี่ หาว่าฉันนอนตื่นสายกินบ้านกินเมืองเรอะ “มันเรื่องของฉัน ฉันตื่นตอนไหนก็เรื่องของฉัน แล้วนี่ เอาไปเลยคุณชนแดน!”  หล่อนเดินกลับข้ามเก้าอี้พลาสติกสีแดงทรงกลมที่ล้มกลิ้งอยู่ไปคว้ากองบัตรต่าง ๆ ที่อยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา ยื่นส่งให้ชายหนุ่มหน้าห้องอย่างกระแทกกระทั้น “ขอบคุณครับ”  ชนแดนยิ้มกว้างให้ ไม่ถือสาอาการของหญิงสาว อีกฝ่ายไม่ยิ้มกลับอีกทั้งกระแทกประตูปิดอย่างแรงให้ซะอีก ท่าจะนอนยังไม่อิ่มแน่ ๆ เลย ชายหนุ่มอมยิ้มไปกับความคิดของตัวเอง โยธกาเดินกลับเข้าห้องนอนมา ล้มตัวลงไปสัมผัสกับผ้านวมผืนนุ่ม หลับตาจะนอนต่อ แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ ตัดสินใจลุกไปอาบน้ำ ออกไปหาอะไรกิน แถมดูหนังอีกสักเรื่องดีกว่า หล่อนเดินกลับออกมา ตั้งเก้าอี้พลาสติกทรงกลมให้อยู่ในลักษณะเดิมก่อนที่มันจะล้มลงไป เหลือบไปเห็นรูปหญิงสาวสามคนกอดคอกันยิ้มกว้างในกรอบรูปใบเล็กข้างโทรศัพท์สีขาวบนโต๊ะข้างโซฟา ออกไปอยู่ข้างนอก นี่มีแฟนแล้วเรอะถึงอยากออกไปอยู่ไกลหูไกลตาพี่ ๆ โถ่ พี่แก้วก็ ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย ที่ทำงานโยอยู่ไกลจะตาย แล้วดูสิกว่าจะถึงบ้านก็ปาไปสามทุ่มแล้ว แถมต้องตื่นแต่ตี่สี่ นั่งรถซะรอบเมืองกว่าจะถึงที่ทำงาน เหนื่อยจะตาย ให้โยไปเหอะ น่านะ แล้วโยจะกลับมาเยี่ยมบ่อย ๆ ปล่อยน้องมันไปเหอะแก้ว มันก็โตแล้ว พี่เข็มน่ารักจัง บรรยากาศของพี่ ๆ ยามที่หล่อนขอตัวออกมาอยู่นอกบ้านเต้นเร้าเข้ามาในความคิด ยกเลิกโปรแกรมที่คิดเอาไว้ หยิบกระเป๋าคู่ใจกับรองเท้าคู่เก่งออกมา ไปหาพี่ ๆ ดีกว่านะ วันหยุดทั้งที ป่านนี้ พี่แก้วคงบ่นเป็นยายแก่ให้พี่เข็มฟังจนหูชาไปแล้วมั้ง หญิงสาวปิดประตู อมยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อคิดถึงพี่สาวทั้งสองคน ถุงพลาสติกใบโตสีฟ้าที่ถืออยู่ในมือหนักจนคนถือเดินตัวเอียง... “เอาไปเยอะ ๆ นะโย เอาไปฝากเพื่อนบ้านด้วย จะได้รู้จักกันไว้เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้”  พี่แก้วพูดพร้อมกับหยิบกระท้อนลูกโตใส่ในถุงไปด้วย “พอแล้วจ้าพี่แก้ว โยเอาไปไม่ไหวหรอกนะนั่น  อีกอย่างโยก็ไม่ค่อยรู้จักใครด้วย”  หล่อนว่า หยิบกระท้อนออกซะสามลูก เลยโดนมือพี่สาวคนโตตีเพี๊ยะเข้าให้ “โหยเจ็บ ทำกับน้องกับนุ่งอย่างนี้ได้ไง พี่เข็มดูสิ”  เสียงออดอ้อนของหล่อนทำให้พี่คนกลางหัวเราะ “เราเอาไปเถอะ ทำอย่างแก้วเขาบอกนั่นล่ะ ไปอยู่ใหม่ ๆ รู้จักเพื่อนบ้านไว้บ้างก็ดี”  คนเป็นพี่บอกกับน้องสาวที่นั่งบนพื้นข้าง ๆ กับพี่คนโต ในที่สุดหล่อนก็ต้องหอบถุงใบใหญ่มาจนได้ คำพูดของพี่สาว ทำให้อดนึกถึงชายหนุ่มข้างห้องขึ้นมาไม่ได้ เพื่อนบ้านคนใหม่ที่เพิ่งพบหน้า... ประตูลิฟท์ที่กำลังปิดกลับเปิดกว้างอีกครั้ง หญิงสาวตวัดสายตาไปทางอื่นเมื่อเจอคนที่กำลังนึกถึงวิ่งเข้ามาในลิฟท์พอดี ชนแดนยิ้มให้อย่างผูกมิตรเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว  ...แม่สาวผมฟูข้างห้องทำเป็นมองไม่เห็นเขากลับเสมองประกาศที่ติดไว้กับบอร์ดอย่างสนอกสนใจ “สวัสดีครับ”  เขาลองทักออกไปก่อน โยธกาหันกลับมามอง  “ค่ะ หวัดดี” เสียงหัวเราะดังขึ้น อย่างอารมณ์ดี “หัวเราะอะไร”   “ดีใจครับ นึกว่าคุณจะไม่พูดกับผมแล้วซะอีก”  ชายหนุ่มพูดออกไปอย่างที่ตัวเองรู้สึก หญิงสาวมองสบตาคนตรงหน้า ลอบถอนใจ ...เอาน่ะไหน ๆ ก็อยู่ข้าง ๆ กันแล้ว ลองดูท่ากันสักตั้งก็ดี อย่างน้อยก็เพื่อนบ้านอะนะ... ประตูลิฟท์เปิดออกเมื่อถึงชั้นที่เขาและเธออยู่  ชนแดนมองถุงพลาสติกที่วางใกล้ตัวหล่อน เดินเข้าไปหิ้วออกมาให้ซะเอง เขาส่งถุงให้ เมื่อหล่อนเปิดประตูแล้ว เขาเลยเดินกลับไปห้องตัวบ้าง “ขอบใจนะ”  ไม่มีรอยยิ้มจากหล่อนแต่น้ำเสียงจริงใจ ทำให้เขายิ้มกลับไปให้คนที่โผล่หน้าออกมาจากประตูของอีกห้อง โยธกาเดินกลับมานั่งลงบนโซฟารู้สึกล้าที่แขน มองเห็นถุงที่วางเอาไว้เลือกหยิบกระท้อนผลโตออกมา ภายในห้องเงียบเมื่อชนแดนรูดการ์ดซึ่งเพิ่งจะได้มาเข้าไป เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำที่แช่ไว้ขึ้นมาดื่ม เสียงเคาะประตูดังขึ้น เขาเดินไปเปิดนึกถึงเพื่อนสนิทที่เพิ่งแยกกันเมื่อสักครู่ กระท้อนลูกใหญ่สามลูกที่ยังติดอยู่กับก้าน ถูกยื่นมาตรงหน้า “ของฝาก” เขายื่นมือไปรับอย่างงง ๆ   “ขอบคุณครับ”  เขาเพิ่งหาเสียงตัวเองเจอ พอ ๆ กับสติที่คืนมา เพื่อนข้างห้องก็เดินกลับไปแล้ว ทันเห็นเพียงมือไหว ๆ บ่งบอกว่าไม่เป็นไรของหล่อน เขามองของที่อยู่ในมือ กระท้อนสามลูกกับมิตรภาพที่เริ่มต้น... จบแล้วค้า... จากคุณ : พิจิกา...ปลายฝนต้นหนาว - [ 22 ก.ย. 46 21:05:10 A:169.210.6.109 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาแปะชื่อค่ะ.....เก็บไปอ่านนะคะ ^____^ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 22 ก.ย. 46 21:10:58 A:202.28.251.71 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาอ่านแล้วครับ จากคุณ : เด็กชายก้อง - [ 22 ก.ย. 46 23:54:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่ารักเชียวค่ะ ^_^ แต่นิดนะคะ พระเอกชื่อ ชายแดน หรือชนแดน ค่ะ :b จากคุณ : O-HO - [ 22 ก.ย. 46 23:58:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฮิๆๆๆน่ารักดีค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 23 ก.ย. 46 00:51:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องน่ารักดี  ขอไนอนก่อนนะคะ... ^_______^ จากคุณ : Aiyaret - [ 23 ก.ย. 46 05:53:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่ารักจังเลยค่ะ เอ...ว่าแต่ว่าอย่างนี้จะมีภาคต่อมั้ยคะเนี่ย ^^ จากคุณ : a whispering star - [ 23 ก.ย. 46 08:57:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ดีค่ะ มีเพื่อนบ้านไว้พอจะช่วยเหลือกันได้ :) จากคุณ : scottie - [ 23 ก.ย. 46 10:41:24 ]

ความคิดเห็นที่ 9 น่ารักดีค่ะ จากคุณ : น้ำใส - [ 23 ก.ย. 46 20:48:55 A:202.28.27.5 X:10.31.1.169 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น่ารักดีด้วยคร้าบ... กระท้อนกระชับมิตร  อิๆๆ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 24 ก.ย. 46 14:26:29 ]