ความคิดเห็นที่ 1 ผมออกจากบ้านหล่อนอย่างหัวเสีย  ปัทโธ่....หล่อนถือดียังไง  ไล่ผมออกจากชีวิต  ผมหงุดหงิด  ไม่มีเหตุผลอยู่นาน  เห็นหน้าหล่อนทีไรก็หัวเสียทีนั้น  หล่อนเองก็ทำเหมือนไม่รู้จัก  ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ผมเคยคุ้นด้วย แต่อีกไม่นาน  โธ่เอ๊ย...ผู้หญิง  ในที่สุดก็ไม่ไหนไม่รอด  นึกว่าจะแน่แค่ไหน หล่อนร้องไห้มาทางโทรศัพท์  เป็นครั้งแรก  ก่อนพรั่งพรูเรื่องราวโศกในชีวิตให้ผมฟัง  ความจริง  หล่อนไม่ใช่คนเจ้าน้ำตาสักนิด  มันคงเป็นแรงกดดัน สม  ...หล่อนอยากไล่ผมออกจากชีวิต  ชีวิตที่มีเกราะคุ้มกัน  ผมบอกแล้วไงว่าเหลือบทั้งหลายมันคอยจ้องเขมือบหล่อน เหมือนนกรู้  ทันทีที่ผมออกจากชีวิตหล่อน  ผู้ชายหลายคนก็ดาหน้าเข้าไปต่อคิว  ผู้หญิงม่าย  มีเสน่ห์จะตาย  ไอ้เรามันคนรู้กัน  มีแต่หล่อนนั่นแหละที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่สาวแส้ แล้วในที่สุดหล่อนก็คิดได้  กับผม  ยังไง ๆ  ก็คนเคย ๆ  มีผมก็ยังมีคนคุ้มครองจากเหลือบไม่มีสกุลรุนชาติเหล่านั้น  ผมก็แค่คิดค่าคุ้มครองนิด ๆ หน่อย ๆ เอง  คุ้มจะตาย  ทำไมหล่อนไม่เลือกแต่แรก ทีแรก  ว่าจะเล่นตัวให้จั๋งหนับ ในฐานะที่วันก่อน  หล่อนบังอาจไล่ผมออกจากชีวิต  แต่เห็นสีหน้า  แววตา ของหล่อนแล้ว  ผมชักแหยง  ดีไม่ดี  หล่อนอาจคิดใหม่ว่า  มีผู้ชายหลาย ๆ คนผลัดเปลี่ยนเข้ามาในชีวิตก็ดีเหมือนกัน เรากลับมาคบหากันใหม่  เมื่อมีคนจอง  ที่ดาหน้ามาสมัครเป็นเพื่อนแก้เหงาทั้งหลายก็แตกกระจุย  ประสาคนรู้ ๆ กัน  ในแวดวงชายโสดอย่างพวกเรา  ให้เกียรติกัน  ผู้หญิงของใคร  ก็ของใคร  เว้นแต่ปล่อยมือแล้ว  คนใหม่จึงต่อคิวได้  แต่ถ้ายังไม่  คนอื่นก็ไม่ควรล่วงสิทธิ์  ดูเหมือนหล่อนเองก็ระแคะระคายกติกาลูกผู้ชายของเหล่าหนุ่มโสดเหมือนกัน  หล่อนจึงเลือกที่จะเรียกผมกลับไปเป็นผู้คุ้มครอง การคบหาของเรา  มันลุ่ม ๆ ดอน ๆ  ผมไม่ชอบนักกับการไม่แยแสของหล่อน  ไม่ชอบเป็นคนไม่สลักสำคัญ  ไม่ชอบเป็นแค่ “ไม้กันหมา” ผมจึงทำให้หล่อนเจ็บช้ำเล่น ด้วยการเปลี่ยนคู่ควงบ่อย ๆ  ผู้หญิงดี ๆ ที่ไม่ใช่แม่ม่ายอย่างหล่อน  แต่หล่อนเจ็บช้ำหรือเปล่า  ผมไม่ค่อยแน่ใจ  ก็หน้าตาหล่อนน่ะ  น้ำยาเย็น  จนน่าจับเขย่าให้หัวสั่นหัวคลอน  หล่อนไม่แคร์...บางทีกลับเป็นผมด้วยซ้ำที่ร้อน ๆ หนาว ๆ ไปกับอากัปกิริยาของหล่อน   หล่อนรับรู้  แต่ไม่พูดอะไร  ผู้หญิงบ้าอะไรไม่รู้  เลือดเย็น   “ไม่รักผมเลยหรือ”  ผมเสียอีกเป็นฝ่ายอยากรู้  หล่อนยิ้ม  ไม่ว่าอะไร ผมออกอาการร้อน ๆ หนาว ๆ เพราะหล่อนออกบ่อย  หึงหรือ  หึงลมหึงแล้งน่ะ ไม่ว่า  เพราะหล่อนไม่เคยมีชายใดมาข้องแวะเลย  แต่ผมสิ  ร้อนตัว  กลัวไปสารพัด “แต่งงานกันนะ” ผมยอมแพ้หัวใจตัวเอง   เมื่อใจแอบกระซิบว่า    รักหล่อนเข้าแล้ว  ไม่สนหรอกว่าหล่อนเป็นใคร  มีที่มาที่ไปอย่างไร  ลืมอุดมการณ์เก่า ๆ เสียสนิท หล่อนยิ้มยินดี  แน่ละ  ผู้ชายเจ้าเสน่ห์  หนุ่มในฝันของสาว ๆ  ขอหล่อนแต่งงาน  หล่อนต้องยินดีเป็นธรรมดา  แต่... “แกจะบ้าหรือ  แต่งงานกับแม่ม่าย” “หาใหม่ดีกว่ามั้ง  คิดให้ดีนะ  ไหนว่าทางเสือผ่าน  ไม่ใช่ถ้ำเสือนอน” “หนุ่มทั้งแท่ง  นึกยังไงกินแตงเถาตาย” กับอีกสารพัดคำคัดค้านจากคนรอบข้าง  บางคนลงทุนอรรถาธิบายให้ผมรู้สึกว่า  กำลังคิดผิด  หรือผมกำลังคิดผิดจริง ๆ  แค่อยากเอาชนะหล่อน  ผู้หญิงชาเฉย  ผู้ไม่เคยรู้สึกรู้สากับคำรักของผม ผู้หวังดี  พาผมไปรู้จักหญิงสาวคนใหม่  คนที่ใคร ๆ ก็บอกว่า  เหมาะสมกับผมอย่างกับกิ่งทองใบหยก  ลูกสาวอดีตผู้ว่า ฯ  จบปริญญาโท  สวยอีกต่างหาก ผมไขว้เขวไปตามนั้น  ก็น่านนะซี  ผมไม่ควรผลีผลาม  ในเมื่อผมยังอยู่ในสังคมนี้  ผมจะทำตามใจตัวเองได้อย่างไร  ต้องเหล่ดูสังคมบ้าง   (มีต่อ) จากคุณ : สักกา - [ 25 ก.ย. 46 11:06:38 A:203.156.27.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมออกงานและตามต้อยลูกสาวผู้ว่า  ใช่  ผู้หญิงคนนี้เหมาะสมกับผมด้วยประการทั้งปวง  ผมรีบด่วนขอหล่อนแต่งงาน  ทำเหมือนกำลังหนี...หรือผมกำลังหนีหัวใจตัวเองจริง ๆ   หล่อนเองก็เออออง่าย ๆ  มันง่ายจริงหรือ  หรือว่า...หล่อนเองก็กำลังหนีอะไรสักอย่าง   ผมพบเงื่อนงำของผู้หญิงคนใหม่  ผู้หญิงทันสมัยที่ซ่อนความหัวโบราณไว้ในท่าที  หล่อนสวย  หล่อนสง่า  แต่..เหมือนจะมีความหลังอยู่เหมือนกัน ผมทิ้งหล่อนคนนั้น..คนไม่เหมาะสมไว้เบื้องหลัง  แล้วโลดแล่นไปกับสิ่งที่สังคมบังคับบัญชา  ก่อนจะรู้ว่า  แท้จริงแล้ว “ผมรักผู้หญิงคนหนึ่ง  แต่เราไม่เหมาะสมกันด้วยประการทั้งปวง” ผมสารภาพ  คำพูดง่าย ๆ ของผม  ทำให้ผมได้คู่คิดคนใหม่  ผู้หญิงสวย  คนตรงหน้า  เพราะหล่อนบอกกับผมว่า “ฉันก็เหมือนกัน  ฉันกำลังหนีผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่เหมาะสมกับฉัน” หล่อนหัวเราะ  เราเลยเป็นเพื่อนกัน “ผมตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทำอย่างไรดี”  ผมสารภาพอย่างจนตรอก  ผู้ชายอย่างผม  คนเคยท่องอยู่ในดงผู้หญิงก็ว่าได้  หมดปัญญาตัดสินใจเอง  ต้องปรึกษาผู้หญิง  แล้วผู้หญิงคนนี้ก็สอนให้ผมตัดสินใจ “ฉันกำลังจะเลิกแคร์สังคม  แล้วตามใจตัวเอง” หล่อนยังเก่งกว่าผมเสียอีก  แล้วผมล่ะ  ผมเป็นผู้ชายนะ  ทำไมไม่กล้าปกป้องผู้หญิงคนที่ผมรักไม่ให้ถูกประณามหรือหยามเหยียดจากสังคม  เพียงแค่ผมกล้าที่จะปกป้อง  ผมก็คงไม่ต้องหวานอมขมกลืนอยู่อย่างทุกวันนี้ “ผมตัดสินใจแล้ว  ผมจะไปตามหัวใจสั่งการ” ผมเอ่ยขอบคุณ เพื่อนสาว...หล่อนเป็นเพื่อนแท้ยามยากจริง ๆ จากคนที่เหมาะสม  เพื่อก้าวไปข้างหน้ากับคนที่ใคร ๆ เห็นว่า ไม่เหมาะสม  แต่ผมตัดสินใจแล้ว “ผมรักคุณ  เราจะแต่งงานกัน”  ผมกลับคืนทางเก่า  แล้วสารภาพอย่างยอมสยบ  หล่อน  ..ผู้หญิงที่ผมเห็นเป็นของตาย  มองกลับมาอย่างชาเฉย “อย่าเคาะกะลาให้หมาดีใจดีกว่า” ปลายเสียงหล่อนเยาะ   ไม่แน่ใจว่าปวดร้าว  หรือเย้ยหยัน  เพราะหล่อนเย็นชา ผมกล่าวคำรักย้ำลงไปอีก  คราวนี้หล่อนหัวเราะ “มันสายไปแล้วค่ะ” หล่อนบอก “ไม่สายหรอก  เราเริ่มต้นกันใหม่ได้  ผมตัดสินใจแล้ว” ผมยังยิ้มร่า  ก่อนหน้าเหลือสองนิ้วเป็นอย่างมาก “ฉันกำลังจะแต่งงานค่ะ” เหมือนฟ้าผ่ากลางแดดเปรี้ยง “พูดเล่นน่า” ผมยังขำออก  แต่เมื่อหล่อนเอ่ยนามของชายหนุ่มในวัยเดียวกันอย่างเป็นหลักฐาน  ผมก็ชักขาดความมั่นใจ  หรือหล่อนกำลังจะโบยบิน ก็ไอ้หมอนั่น  คนที่หล่อนเอื้อนเอ่ยถึง   ไม่ใช่แก๊งค์ผู้ชายที่มีรสนิยมสะสมแม่ม่าย  แต่เป็นชายหนุ่มที่มีหลักฐาน  น่าเชื่อถือ   ไม่ใช่ผู้ชายประเภทจะเห็นหล่อนเป็นของเล่น เป็นไปได้หรือว่าหล่อนมีคนอื่นเสียแล้ว ยิ่งหล่อนยืนยัน  ผมยิ่งช้ำ  ยิ่งตรม  ผมไม่ยอมหรอก  ผมมาก่อนผู้ชายคนนั้น  ผมตามขัดขวาง  และซ้ำด้วยคำขอแต่งงาน  แหวนวงจ้อยที่หาซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงเป็นหลักฐานยืนยันว่า  คราวนี้  ผมเอาจริง   “ผมตัดสินใจแล้ว  แต่งกับผมเถอะ  ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณเสียใจอีก” คำมั่นออกจากปาก  แต่หล่อนปฏิเสธ “ฉันอิ่มตัวเสียแล้วค่ะ  คุณหลอกฉันให้หวังตลอดมา  แล้วมันก็ไม่เคยเป็นจริง” หล่อนเลือดเย็นเมื่อเอ่ยปฏิเสธ ผมอยากตะโกนออกมาดัง ๆ  ไอ้หมอนั่น  มันจะชนะผมได้ยังไง  เด็กเมื่อวานซืน  เมื่อพูดดี ๆ ไม่ชอบ  ผมเล่นบทตัวโกง  ผมไปหาผู้ชายคนนั้น  บอกให้เขาถอย  เพราะผมมาก่อน  มันไม่เป็นสุภาพบุรุษนัก  แต่เพื่อชัยชนะ  ผมหวังว่าหล่อนจะเห็นใจ  ผมไม่ได้ตั้งใจจะกินในที่ลับแล้วไขในที่แจ้ง  เพราะเรื่องพวกนั้น  ใคร ๆ เขาก็รู้กันแล้วทั่วจังหวัด  มีแต่ไอ้หมอนี่นั่นแหละที่ทำเป็นไร้เดียงสา  ไม่รับรู้ความจริง ที่ผ่านมาหลายปีดีดัก “คุณไม่เป็นสุภาพบุรุษ” ไอ้เด็กเมื่อวานซืนมันด่าผม  และสั่งสอนผมอีกชุดใหญ่  ผมเกือบยั้งอารมณ์ไม่อยู่  แต่ช่างหัว  มันไม่ใช่คู่แข่งผมสักหน่อย  เพราะความจริง  หล่อนเป็นของผม  และต้องเป็นของผมตลอดไป ผมเล่นทั้งสองทาง  คือ ดักทางไอ้หนุ่ม  แล้วหันมาต้อนหล่อนเข้าทาง  ทางของผม  มันเป็นทางรักนะ  ถ้ามันเป็นความรักแล้ว  มันย่อมไม่เรียกว่าวิธีสกปรก  แต่มันเรียกว่า กุศโลบาย “คุณแต่งงานกับใครไม่ได้  นอกจากผม” จะว่าขู่  ก็ไม่อยาก  มันดูไม่ศิวิไล  แต่รักผมมันรุนแรง  มันแพ้ไม่ได้   เมื่อหล่อนปฏิเสธ  และยืนยันรักที่มีต่อไอ้หนุ่มนั่น  ทำให้ผมควันออกหู  โกรธ   “คอยดูนะ  ถ้าคุณยังดื้อดึงแต่งงานกับไอ้หมอนั่น  ดูใจผมบ้างแล้วกัน” “จะตามล้างตามผลาญกันไปถึงไหน”  หล่อนรำคาญผมเต็มที ผมแค่จองรัก  ไม่ใช่จองล้างเสียหน่อย  หล่อนควรเข้าใจ   (มีต่อ) จากคุณ : สักกา - [ 25 ก.ย. 46 11:15:20 A:203.156.27.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่น่าเชื่อว่าของตายเมื่อหลายปีก่อนของผม  จะมีฤทธิ์เดชขึ้นมาได้  หล่อนยังเสียงแข็ง  แล้วทั้งที่ผมยังอยู่ในบ้านหล่อน  หล่อนก็ตั้งท่าออกไปกับไอ้หนุ่มนั่นได้ “อยากอยู่ก็ตามใจ  เฝ้าบ้านให้ด้วยแล้วกัน” ดูปากหล่อน  ผมไม่ใช่หมานี่  จะได้รับเฝ้าบ้านให้ใคร “อ๋อ  ได้” เหลือบตาไปเห็นน้องสาวหล่อนเข้า  ผมยิ้มกริ่ม  นัยน์ตากะลิ้มกะเหลี่ยขึ้นมาทันควัน   หล่อนไวพอได้  เมื่อแลตามสายตาของผม  ต้องคิดอะไรออกเป็นแน่  หล่อนรู้จักผมมานานแล้ว  แล้วหล่อนก็ยอมแพ้  ไม่ไปไหนกับหมอนั่นให้ผมระคายใจ  ลงทุนชวนไอ้หนุ่มนั่นอยู่คุยกันที่บ้าน  ตั้งท่าควบคุมผม  กลัวผมจะทำอะไรน้องสาวหล่อนนั่นปะไร ได้การ...ผมรู้จุดอ่อนของหล่อนแล้ว  ไม่ได้ด้วยเล่ห์  ก็เอาด้วยกลซีน่า  หล่อนหวงน้องสาวนัก  ผมก็เล่นทางนี้แหละ  คอยดูว่าใครจะชนะกันแน่ น้องสาวหล่อน...ผมก็รู้สึกเหมือนเป็นน้องสาวคนหนึ่งแท้ ๆ  แต่เพื่อให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์  ผมจึงชวนให้มาอยู่ข้างผม  ไม่ยากหรอกสำหรับการกล่อมเด็กสาวให้คล้อยตาม  มันเป็นอาชีพดั้งเดิม น้องสาวหล่อนก็รู้มานานเท่า ๆ กับชาวบ้านว่า  ผมกับพี่สาวหล่อนเป็นอะไรกัน  ระหว่างผมคนเคยเป็นเจ้าของโดยพฤตินัย  กับ ไอ้หนุ่มหน้าใหม่  ฟันยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม  น้องสาวใครก็ต้องเลือกผมเป็นพี่เขยอยู่ดี ไม่มีใครอยากเห็นพี่สาวตัว  ได้ชื่อว่า หญิงสามผัวหรอก   แค่คำนี้คำเดียว  น้องสาวหล่อนก็ยอกแสลง  รีบเข้าข้างผมแทบไม่ทัน  ผมจึงได้พวก  พวกที่น่ารักเสียด้วย  เพราะชี้นกก็เป็นนก  ชี้ไม้ก็เป็นไม้ “มันไม่บาปหรอก  ที่จะเล่นละครหลอกพี่สาว  เพื่อสิ่งที่ถูกต้อง” แล้ว “ฝ่ายผม” ก็เห็นด้วย  ที่จะร่วมเล่นละคร “เรารักกัน” เพื่อหลอกพี่สาวหล่อนให้เต้น  และหวาดกลัวจนไม่กล้าไปไหนกับไอ้หนุ่มนั่น  นอกจากนั่งเฝ้าผมไว้  กลัวว่าผมจะทำอะไรน้องสาวหล่อนเข้า “จะว่าไปแล้ว  ผมเป็นน้องเขยคุณ  ท่าจะดีกว่า” ผมขู่หล่อน  อดีต “ของตาย” ผู้กำลังแปรพักตร์  หล่อนเต้นเป็นเจ้าเข้า “หยุดพฤติกรรมทราม ๆ ของคุณเสียที” หล่อนประณาม  ผมยิ้มทะเล้น “คุณกำลังมีความรักแท้ ๆ  ทำไมถึงมองว่าความรักเป็นเรื่องทรามล่ะ” ผมยั่วให้หล่อนคลั่ง “อย่างคุณนะหรือรัก  ขอร้องเถอะ  คุณทำลายฉันมามากแล้ว  ฉันให้อภัย  แต่อย่าทำลายน้องสาวฉันอีก” “น้องสาวคุณ  ไม่ใช่น้องสาวผมนี่” ผมแกล้งยั่วหนักเข้าไปอีก  ให้หล่อนคิดไปอีกไกล ๆ ยิ่งดี   ได้ผล  หล่อนระแวงเป็นบ้าเป็นหลัง “เว้นเสียแต่ว่า  เราแต่งงานกัน  น้องคุณก็จะเป็นน้องผมไปด้วย  ไม่อย่างนั้น  ก็อย่าหวัง” ผมสำทับ  หล่อนมองอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ  แต่ผมยิ้มกว้างขึ้นทุกที  ในที่สุด  ก็ติดกับ แล้วหล่อนก็ยอมแต่งงานกับผมจนได้  เพื่อปกป้องน้องสาวจาก "ไอ้ตัวร้าย" ในสายตาของหล่อน  หล่อนคงคิดว่า  อย่างหล่อนไม่มีอะไรจะเสียมากไปกว่านี้แล้ว  แต่น้องสาวอันเป็นที่รัก  ต้องมีอนาคตไกลกว่า  กว่าที่จะฝากไว้กับคนอย่างผม  คนที่หล่อนเห็นว่า กะล่อนเป็นไฟ  ไม่เคยจริงใจกับผู้หญิงคนไหน "ผมขอแต่งงานกับคุณอยู่นี่  คุณยังว่าผมไม่จริงใจกับใครอีกหรือ  น่า...คนอื่นผมอาจเป็นอย่างนั้น  แต่กับคุณ  ผมแน่ใจว่าจะไม่เป็นอย่างนั้นอีก"  ผมสัญญา  แล้วบอกรักถี่ ๆ  หล่อนดูไม่สะดุ้งสะเทือนกับคำรักของผมเลย   เถอะสักวัน  ผมจะทำให้หล่อนรักเหมือนเดิม ผมมั่นใจว่า  สักวัน  หล่อนจะรักผมได้อย่างที่ผมรักหล่อน  เป็นกำลังใจให้ด้วยแล้วกัน   อ้อ...น้องสาวหล่อนสารภาพบาปกับพี่สาวไปแล้วว่า  ร่วมมือกับผม  ต้มหมูเสียสุก   หล่อนส่ายหน้า  ปล่อยเลยตามเลย  ก็จะทำยังไงได้ล่ะ  แต่งงานกับผมแล้วนี่  ส่วนไอ้หมอนั่น  ก็อกหักไปตามระเบียบ  เล่นกะใครไม่เล่น  ไอ้ผมมันมือชั้นเซียนอยู่แล้ว “ผมรักคุณนี่  ดวงใจของผม”  หล่อนเบือนหน้าไปทางอื่น  ผมว่าหล่อนกำลังกลั้นยิ้ม  แม่ผู้หญิงเย็นชาของผม จบบริบูรณ์ จากคุณ : สักกา - [ 25 ก.ย. 46 11:26:14 A:203.156.27.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผู้ชายพายเรือ.. ผู้หญิง...ยิงกระต่าย... ^______________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 25 ก.ย. 46 12:25:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืมมมม เป็นเรื่องรักในแบบที่ดูจะฉีกอารมณ์นิยายรักฝันหวานเรื่องอื่นๆไปเลย แรงดีค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 25 ก.ย. 46 13:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แหวกแนวดีค่ะ...แอบมาอ่าน จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 25 ก.ย. 46 14:34:32 A:202.28.251.140 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 เอ้อ อ่านๆ ไปแล้วรู้สึกได้เลยว่า "ผม" ในเรื่อง เห็นแก่ตัว มากถึงมากที่สุด แหะ แหะ จากคุณ : O-HO - [ 25 ก.ย. 46 16:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ลอกความเห็นคุณ O-HO :) จากคุณ : scottie - [ 25 ก.ย. 46 17:12:20 ]

ความคิดเห็นที่ 9 @^_^@ จากคุณ : ธราธร - [ 26 ก.ย. 46 00:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^ ___ _ __ _____ ___ _____ _ _ __ ___ ^ เอ่อ อ่ะ นะ คะ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 26 ก.ย. 46 19:14:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เอิ่ม...... จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 26 ก.ย. 46 23:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ น้ำลายบูด  ...อืมม์ คุณ TSURUGI   ลองเขียนดู  สะท้อนความเป็นจริงในสังคม คุณ   รวยระรินกลิ่นชา - ลองฉีกแนวดูครับผม คุณ O-HO  และ คุณ scottie  แหะ ๆ  ... คุณ ธราธร   ขอบคุณคร้าบ คุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ  และคุณ  คุณพีท  ขอบคุณอีกครั้ง จากคุณ : สักกา - [ 27 ก.ย. 46 07:06:52 A:203.156.27.16 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 พูดไม่ออกแฮะ อ่านแล้วก็เฮ้อ หรือนี่คือชีวิต แต่ถ้าผู้หญิงยอมแต่งงานด้วย ก็น่าจะพอมีใจเหลืออยู่น้า จากคุณ : xyz - [ 29 ก.ย. 46 12:49:43 A:202.57.174.111 X: ]