----
-------

ผมกอดเธอไว้ในอ้อมแขนหลวม ๆ ... พร้อมกับควันบุหรี่สีเทาจาง ๆ ลอยอ้อยอิ่งเหนือขึ้นเพดานตัดกับแสงไฟสีส้มทีสาดสลัวในห้อง..


"... สบายดีจัง...."

เธอแนบซบร่างอันเปล่าเปลือยเข้าแผงอกกว้างผมอีกครั้ง ปากเรียวบางเฉียบกับจมูกที่โด่งรั้งเป็นสันเริ่มทำผมหวั่นไหวอีก...



...

ผมเข้ามาสถานแห่งนี้เมื่อกว่าชั่วโมงที่แล้ว หลังจากที่ทนฟังเด็กเชียร์แขกพูดฉอด ๆ ปาว ๆ ผมเลยตัดปัญหาด้วยการบอกเขาว่าผมจะขอไปนั่งดื่มเบียร์ก่อน โดยให้เขาเรียกเด็กคนไหนก็ได้มาให้ผมคนนึง..


ผมนั่งดื่มเบียร์ดูพวกเสี่ยแก่ ๆ โหยยหวนร้องเพลงจีนรุ่นคุณปู่ด้วยใจที่สับสน บุหรี่ในมือถูกซี๊ดเข้าปอดครั้งแล้วครั้งเล่าจนแทบกระอัก พักนี้ปัญหาผมเยอะ คิดไม่ตกอยู่เนือง ๆ ผมจึงตัดสินใจหนีความสับสนนั่งแท๊กซี่หนีมาที่แห่งนี้ เผื่อว่า จะช่วยให้ผมดีขึ้น..


ไม่นานชั่วบุหรี่ในมือหมด เด็กเชียร์แขกก็พาเด็กสาวคนหนึ่งมานั่งข้าง ๆ ผมคะเนอายุเธอราว ๆ ยี่สิบต้น ๆ ดูสวยเลยทีเดียว ผมคิด..

เธอใส่ชุดยูนิฟอร์มของสถานที่นั้นช่างดูดีเหลือคนอื่นมากนัก เสื้อสีชมพูมีพู่ม้วนเป็นเกลียวที่ไหล่ ตัดกับกางเกงสีขาวที่ฟิตเปรี๊ยะเด่นรั้งเนินโหนกโคกเว้าเน้นรับสรีระเธอได้อย่างงามที่สุด

เธออาจจะไม่ใช่คนสวยที่สุดในที่นี่ แต่ผมคิดว่า เธอน่าจะเป็นดูดีที่สุดในค่ำคืนนี้ ..



สำหรับผมทีเดียว...



.......




บุหรี่ในมือผมถูกขยี้ ผมยกนาฬิกาขึ้นดูเบา ๆ..



"......อีกสิบห้านาที เราลงไปเหอะ........"



"........ ว้า ... แย่จัง นาน ๆ ทีถึงจะเจอคนอย่างคุณนะคะเนี่ย......"
เธอตัดพ้อนิด ๆ ด้วยสายตางอนสวย ผมหัวเราะเบา ๆ พร้อมลูบหัวเธออย่างเอ็นดุ ก่อนจะค่อย ๆ ยันกายลุกขึ้น

....

".......นี่เบอร์แอนนะคะ ยังไงโทรมาหาได้......"

เธอยื่นเบอร์โทรที่จดลงในกระดาษโน๊ตเล็ก ๆ ขณะผมใส่เสื้อผ้า ผมรับมายัดใส่กระเป๋าเสื้อเบา ๆ ก่อนจะหยิบเอาเงินเดือนก้อนสุดท้ายในเดือนนี้แบ่งครึ่งนึงให้เธอ..


"....... โอ้ โห.. เยอะขนาดนี้เลยเหรอคะ....... "


"...... รับไปเหอะน่า เด๋วช่วยจ่ายค่าห้องที่เคาท์เตอร์ให้ด้วยละกัน...."


"..... ขอบคุณนะคะ คิก ๆ ....." เธอหัวเราะเสียงใส ๆ ก่อนกระโดดขึ้นหอมแก้มผมฟอดใหญ่ด้วยท่าทางขี้เล่น.. ผมหยิกไปที่แก้มก้นเธอเบา ๆ อีกที ก่อนจะบอกให้เธอไปใส่เสื้อผ้า...


"...... เจ้าค่า คุณชายยยย......." เธอยิ้มอย่างขี้เล่นนิด ๆ ก่อนหันตัวไปคว้าเสื้อผ้าของเธอที่แขวนอยู่บนราวที่ผนังขึ้นใส่อย่างรวดเร็ว...



....



ผมนั่งแท๊กซี่ออกจากสถานที่แห่งนั้นด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข ไม่เสียเปล่าทีเดียว ที่อุตส่าห์ถ่อเดินทางมาไกลขนาดนี้

ผมยิ้มกริ่ม สิ้นเดือนนี้คงไม่พ้นมาม่าอีกแล้วสินะเรา คิดพลางหยิบกระดาษโน๊ตเล็ก ๆ ในกระเป๋าเสื้อขึ้นมา..





ก่ อ น จ ะ โ ย น ทิ้ ง อ อ ก น อ ก ห น้ า ต่ า ง ไ ป ต า ม แ ร ง ล ม .....