จู-ออน..ผี..ดุ

    จู-ออน ผีดุ-(คนโหด)

        เเสงสว่างจากเสาไฟฟ้าสลัวรางที่ยืนเหงาดายอยู่ข้างทาง...ฉาบฉายบนร่างเของบุรุษคนหนึ่งในมือของเขาถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่..เงาตะคุ่มของชายหนุ่มในชุดเสื้อคอปกแขนยาวสีดำสนิทเเละกางเกงยีนเก่าขาดค่อยๆเดินไปตามทางเปลี่ยวในหมู่บ้านอันเงียบสงัด ..

      เสียงฝีเท้า..ดังก้องไปทั่วซอย..ยิ่งเดินเข้าไปลึก..ยิ่งมืดยิ่งเงียบ...วังเวง

    จนคล้ายกับปากทางเข้าสุสาน..มากกว่าจะเป็นหมู่บ้านเล็กๆชานเมือง

    “ใกล้ถึงบ้านใหม่เเล้วสินะ”

    ผู้มาเยือนเอ่ยเบาๆ พลางหยิบเเผนที่ในกระดาษยับย่นออกจากกระเป๋ากางเกงเเสนสกปรก

    ใบหน้าเข้มคมยิ้มน้อยๆ..ผมยาวประบ่าไสลด์ซอยอย่างปราณีตพริ้วไปตามลมเย็นยะเยือก

    เพียงชั่วอึดใจ...เขามาถึงเเล้ว...ที่สุดสายปลายทางของถนนเล็กเเคบ

    บ้านสองชั้นทรงยุโรป...คล้ายกับทุกหลังที่เขาผ่านมาเมื่อครู่...เเต่ทว่า ในเเสงสว่างรางไรจากหลอดไฟฟ้าข้างรั้ว..ตัวบ้านสีฟ้าหม่นเก่ากระเทาะจนลอกเป็นเเผ่นหลังคากระเบื้องผุพัง สนามด้านหน้าหญ้ารกขึ้นสูงเท่าเข่า..มีชิงช้าสนิมเขรอะตั้งข้างสระน้ำเขียวเข้มเต็มไปด้วยตะใคร่..

    “มิน่าเล่า..ค่าเช่าเลยถูกอย่างนี้”

    กระดาษยับย่นถูกกางออกอีกครั้ง..ใช่เเน่นอนบ้านหลังนี้คือที่อยู่ใหม่ของเขา..ด้วยราคาค่าเช่าต่อเดือนที่เเสนถูกจนน่าตกใจ..

    “666/13” ป้ายไม้เก่าตรงประตูบอกเเก่เขาเช่นนั้น

    ชายหนุ่มมองเข้าไปในตัวบ้านรกร้าง...ที่เหมือนมิมีใครหรือสิ่งมีชีวิตอื่นใดอาศัยอยู่..

    ทว่า....
    ในความวังเวงอ้างว้าง...เงียบงัน..ใต้เงาเเห่งราตรีคล้ายกับกำลังเก็บงำ อะไร บางอย่างเอาไว้

    รอคอย....วันที่คราบคาวเเค้นถูกชำระ..คือวันที่ถูกปลดปล่อยจากพันธนาการเเห่งความมืดมน


    “คลิก....”

    เสียงลูกกุญเเจไขเข้าไปในร่อง พร้อมกับเท้าข้างซ้ายของชายหนุ่มที่พ้นย่างเหยียบบนพื้นปูนหลังรั้วเหล็ก

    ทันใดนั้น...ประตูนรกเปิดอ้า..เมื่อคำสาปถูกปลุกให้ตื่นจากนิทรา..เงาเเห่งมรณะฉายฉาบเเทนเเสงจันทร์สลัวซีด..

    ประหนึ่งสุสานกำลังยิ้มเย้ยต้อนรับวิญญาณดวงใหม่ที่พลัดหลงเข้ามา....

    ใคร..ที่เข้ามาในบ้านหลังนี้...จะไม่ได้ก้าวออกไป..เเม้เเต่
    คนเดียว!!


    .....อย่ามอง...!!!

    ....ชายหนุ่มเดิน..เข้าไปด้านในกลิ่นอายอับลอยออกมาจากตัวบ้าน ทางเดินโรยกรวดทอดตัดผ่านสนามหญ้า..เสียงลมพัดหวิวไหว..คล้ายเสียงหัวเราะยะเยือก

    ....เเกร๊ก...

    เสียงชิงช้าสนิมเขรอะขยับเเกว่งเอียดออด..ทำให้ผู้มาเยือนชะงักเท้าค่อยๆเหลียวหลังไปตามต้นเสียง

    ซึ่งทำให้หัวใจของเขาเเทบหยุดเต้นในทันที...

    พระเจ้าช่วย.....
    เขาดันลืมกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ตรงประตู..

    “บ้าจริง ลืมไปได้ไงฟะ..เดี๋ยวโดนขโมยไปจะเอาอะไรกินเงินอยู่ในนั้นเป็นหมื่น”

    ขณะที่เท้าของเขากำลังจะก้าวกลับไปตามทาง ..อะไรบางอย่างก็พุ่งมาจากพุ่มไม้ตรงคว้าข้อเท้าในกางเกงยีนส์โสโครกของชายหนุ่ม

    ...สิ่งนั้นคล้ายมือคนเย็นเยียบ..กำลังจิกลงไปอย่างเเรง..

    สายตาคมเข้มก้มต่ำ..
    ไล่ลงมาจนถึงข้อเท้าที่ถูกยื้อยึดเอาไว้..

    พลันความรู้สึกหนึ่ง..ก็ผุดขึ้นมา..ทำให้ขนทุกเส้นในร่างกายของเขาลุกชัน เเล้วเหงื่อเปียกเหนียวก็ไหลซึม..
    ตุบๆๆๆเสียงหัวใจเขาเต้นไม่เป็นส่ำ

    “ คนกำลังปวดฉี่..ตัวอะไรดันมากัดขาตอนนี้วะ”

    มันต้องเป็นงูเเน่นอน..ชัวร์

    ว่าเเล้วเจ้าของบ้านคนใหม่ก็ประเคนฝ่าเท้าอันหนักหน่วงกระทึบๆๆด้วยกระบวนท่าอาชากระทืบโรงเเละพญาช้างสารขย่มธรณี ที่เพิ่งไปฝึกฝนมาจากสำนักเหลียงซาน..

    “นี่เเน่ๆๆเเกล้งคนปวดฉี่ “

    เเอ๊กๆๆๆ....ชั่วครู่สิ่งนั้นก็คลายออก..คาดว่าคงโดนพิษบาทาพิฆาตทรชนไปแล้วถึงเจ็ดในเเปดส่วนถึงได้น่วมล่าถอยกลับไป

    ..สมน้ำหน้า....

    ขณะที่ชายหนุ่มวิ่งกระหิดกระหอบไปเอากระเป๋าที่ประตู...คล้ายกับมีสายตาเเดงเถือกคู่หนึ่งลอบมองจากหลังพงหญ้าขณะนั้นรังสีอาฆาต..กำลังเเผ่วงกว้างยิ่งกว่างรังสีเชลล์ท๊อกซ์


    .....อย่าอาบน้ำ...!!

    ....ชายหนุ่ม(คนเดิม) เปลือยอกที่เต็ใไปด้วยมัดกล้าม..เผยผิวสีเเทนคร้ามเข้มในเเสงไฟสลัวในห้องน้ำ
    ถัดจากเอวลงไปมีเพียงผ้าขนหนูลายเเบดเเบดมารุที่พันเอาไว้หลวมๆจะหลุดมิหลุดแหล่..

    ในมือของเขาถือซันซิลขวดส้มพร้อมกับครีมนวด เเละสบู่เหลวอาบน้ำโชโกบุสึโมโนกาตาริ เเละผมยาวสวยถูกรวบไว้ในหมวกอาบน้ำพลาสติกลายหมีพูห์กะชินจังช้างน้อย..

    ห้องน้ำเล็กๆมีเพียงอ่างอาบฝุ่นเขรอะ..กระเบื้องห้องน้ำรานเกือบทุกเเผ่นรอยนั้นคล้ายกับถูกกรีดด้วยความเเค้นเเสนสาหัส..อ่างล้างหน้าสีขาวหม่นใต้กระจกเงาบานมัวมีรอยร้าวทำให้ภาพสะท้อนโย้เย้ได้อย่างน่ากลัว..

    ริมประตูห้องน้ำ..มีชักโครกสีขาวเข้ากันกับอ่างล้างหน้า..น้ำในนั้นขุ่นคลัก

    สีเเดงสนิม...เข้มจนคลับคล้ายกับสีเลือด!!!

    ชายหนุ่มค่อยรูดม่านพลาสติกเก่าขาด..ก่อนที่จะวางขวดเเชมพูเเละสบู่บนชั้น..ก่อนที่จะค่อยปลดผ้าขนหนูเเขวนบนราวเหล็กใกล้ตัว...

    สายน้ำจากฝักบัวต้องกายผิวเนื้อหนุ่มเย็นยะเยือก..เลยหัวของเขาไปมีเครื่องทำน้ำอุ่นโตชิบ้ารุ่นเก่ายังดีที่หน้าปัดอุณหภูมิยังพอเลื่อนปรับได้บ้าง..

    ที่อุณหภูมิ27องศา..กำลังดี ..เเชมพูซันซิลถูกเทลงบนฝ่ามือพร้อมกัยครีมนวดเหลวข้นอุดมด้วย
    โปรวิตามินบี5ถึงเอฟ4  กำลังถูกละเลงลงบนผมนุ่มสลวยอย่างเมามัน

    “you only sunsilk…myonlysunsilk..”

    คนที่อยู่หลังม่านพลาสติกที่มีไออุ่นเกาะพราวที่อัมเพลงอย่างสบายใจ...โดยหารู้ไม่ว่า..

    “ฉับบบบบบ................”
    ไฟส้มสลัวรางดับลง..พร้อมกับเสียงฮัมเพลงโฆษณาซันสิ่ว..

    “มาดับดะไรตอนนี้วะ...ยังล้างเเชมพูไม่หมดเลยตรู”

    ชายหนุ่มค่อยๆเเหวกม่านพลาสติกออก..พยายามเดินตรงไปที่ประตู..เสียงน้ำหยดลงพิ้นเปียกลื่นดังก้อง..ในความสงัดเงียบ

    ติ้งๆๆ..ติ๊ง

    เเล้วทันใดนั้นมีมือหนึ่งพุ่งเข้ามา..จับที่หัวที่เต็มไปด้วยฟองเเชมพูค่อยๆขยุ้มเเบบจังหวะสโลวด์

    “อ่ะดีๆๆ..จังหวะนี้เเหละ..อืม..สบายมากเลย”

    เจ้าของบ้านเผลอตัวออกปากชม..เเต่เอ๊ะ

    “ใครกั๊น..เราอยู่คนเดียวนี่หว่า...”

    ชายหนุ่มตะโกนก้องไปในความเงียบ..มิมีเสียงตอบใดๆๆผมยาวสลวยยังถูกขยุ้มอยู่อย่างนั้นเเละมีท่าว่าจะเเรงขึ้นๆจนคล้ายกับกำลังตะกุยหนังหัวของเขาอยู่

    มีเพียงหลอกไฟที่ขานรับคำร้องถาม..โดยการฉายเเสงสลัวลงมาดังเดิม

    ร่างสูง175.5รู้สึกหนาวยะเยือกตั้งเเต่ atlas (กระดูกสันหลังข้อเเรก)ไปจนถึงvertebra(กระดูกสั้นหลังข้อที่10) ด้วยความที่เขาสันหลังยาวมากทำให้ความเย็นยะเยียบไปถึงข้อเท้าได้ช้า..

    ในมโนสำนึก..คลับคล้ายกับว่ามีใครอยู่ด้านหลัง..กำลังขยุ้มขยำหัวของเขาอยู่

    ...ในชีวิตลูกผู้ชาย..เขาถูกฝึกมาอย่างสาหัสจากสำนักเหลียงซานกับปรมาจาย์ตั๊กม้อสำเร็จถึงวิทยายุทธขั้น9ครึ่ง ..จึงไม่เคยรู้จักความหวาดกลัวใดประดามีในโลกนี้
    เเต่ทำไมคราวนี้...จิตใจอันกล้าเเกร่งของเขากำลังถูกท้าทายด้วยความหวาดผวา..

    เเล้วชายหนุ่มก็ตอบสนองคำท่ามันด้วยกันหันคอกลับไปมอง45องศา ....

    กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ.ๆ..........

    ทันทีที่บุรุษหนุ่มเห็นผู้ที่กำลังขยุ้มหัวของเขาทางด้านหลัง เป็นหญิงสาวหน้าตาเผือดซีดเเสยะยิ้ม ดวงตาของเธอทั้งคู่เป็นสีเเดงราวโลหิต

    ร่างของเธอโงนเงนอยู่ในชุดนอนสีขาวตัวบางลายลูกไม้เก่าๆเปื้อนรอยเลือดด่างดวง ผมยาวถึงเอวพันยุ่งเหยิงราวกับไม่ได้หวีสางมาเเล้วหลายชาติดำด้านเหมือนไม่เคยใช้ซันซิลสูตรไข่มุกใต้ทะเล..

    “หล่อนกล้าดียังไงห๊า...มาดูผู้ชายเเก้ผ้าอาบน้ำโทงๆๆ...อุบาทว์ที่สุดยายผู้หญิงหน้าด้าน”

    น้ำตาเเห่งลูกผู้ชายหยดเเหมะอาบเเก้ม..ในชีวิตหนุ่มโสดบริสุทธิ์ผุดผ่องมิเคยต้องราคีคาวจากสาวใด

    ต้องมาเเปดเปื้อนเช่นนี้..โอพระเจ้า..ลูกช้างขอสารภาพลูกไม่เคยเปลือยกายต่อหน้าหญิงใดมาก่อน.ช่างหน้าอับอายยิ่งนัก ถ้ากระเบื้องนี่นุ่มนิ่มพอก็คงจะเเทรกหนีอายไปได้เเล้ว..

    หมดกัน..เห็นหมดเเล้วความลับอันน้อยนิดของช้าน....โฮๆๆ

    “เเกอย่าเข้ามานะ...”

    ชายหนุ่มคว้าของใกล้มือ คือฝักบัวสายยาวก่อนที่จะปรับปุ่มน้ำร้อนให้สุดที่100องศา (สมมุติว่ามีน่ะ)

    “ไปให้พ้นนะ..ไปไป๊ๆๆๆๆ”

     ความโกรธของชายหนุ่มพลุ่งพล่าน..เขากราดฉีดน้ำร้อนจากฝักบัวไปยังร่างโงนเงนนัยน์ตาเเดงเถือกนั้น..ยังไม่หนำใจมือหนึ่งเขาคว้าผ้าขนหนูบังเเก้อายไว้ก่อนอีกข้างก็ควงสายบัวต่างโซ่เสน่หาพิฆาตมารบรรจงฟาดหวดกระหน่ำไม่ยั้งมือ..

    ในที่สุดสถานการณ์ก็สงบลง..ทุกอย่างกลับสู่ความเงียบสงัดเช่นเดิมหากเเต่บนพื้นห้องน้ำเปียกโชกชายหนุ่มผู้พันผ้าขนหนูไว้หลวมๆกำลังทรุดตัวลงร้องไห้กระซิกๆข้างขวดเเชมพูกะสบู่ที่หล่นกระจาย

    “...ฮือๆๆเค้าเห็นหมดเเล้ว...โฮๆๆ”


    จากคุณ : อชันฏา - [ 26 ก.ย. 46 16:19:20 A:202.28.75.226 X:unknown ]