ตอนที่แล้ว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2470104/W2470104.html#6
..................
อรัซตื่น
โกโก้ร้อน ๆ กับขนมปังทาเนย และเบอร์เกอร์ไก่ ถูกนำมาเสริฟ ตรงหน้าบนโต๊ะอาหาร แต่ใบเฟิร์นยังไม่ได้แตะต้องเลยสักอย่าง สายตาเฝ้ามองดูแต่แม่ของตัวเอง ขะมักเขม้น อยู่ในครัว ทำให้นางริเบียร์ละจากงานในครัวเดินตรงมาหาใบเฟิร์นเมื่อผู้เป็นแม่เห็นลูกสาวไม่ยอมทานอาหารเช้า
" ทำไมลูกแม่ ไม่ทานอาหารเช้าคะ เดี๋ยวเย็นหมดไม่อร่อยนะคะ" ผู้เป็นแม่เดินตรงมายังลูกสาวที่โต๊ะ
"แม่ช่วยเย็บตุ๊กตาตัวนี้ให้หนูหน่อยได้ไหมคะ มันขาดเยอะเลยคะ" ใบเฟิร์นพูดกับแม่แกมขอร้อง
"อ๋อ
ได้สิ เดี๋ยวแม่เย็บให้ เสร็จแล้วคงต้องเอาไปซักก่อน มันสกปรกมากเลย มีคราบเลือดและเหม็นกลิ่นคาวเลือดอีก ความจริงแม่ว่าหนูไม่น่าเอามาเล่นเลยนะ ขาดวิ่นไปทั้งตัว เย็บใหม่ก็คงไม่สวย"
นางริเบียร์ พยายามพูดโน้มน้าวให้ ใบเฟิร์น เลิกสนใจตุ๊กตาตัวเก่า ๆ เจอใต้ต้นไม้ใหญ่ เมื่อเช้านี้ หรือให้ เอาไปทิ้งถังขยะเสีย
" แม่ว่าอย่าเย็บเลยค่ะ หนูอยากได้เดี๋ยวเย็นนี้แม่ซื้อที่ตลาดมาให้ ตัวใหม่ ๆสะอาด สะอาด เลย
ดีไหมคะ"
"หนูสงสารมันนี่ค่ะ มันน่าสงสารออก คงโดนเจ้าของทำร้ายแล้วเอามาทิ้ง แม่ช่วยเย็บให้หนูด้วยนะค่ะ"
"ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวแม่เย็บให้ ว่าแต่ว่าตอนนี้หนูต้องทานอาหารตรงหน้าให้หมดก่อน ไม่งั้นแม่ไม่เย็บให้นา" ในที่สุดนางริเบียร์ ก็ต้องใจอ่อนและใช้วิธีนี้ต่อรองให้ ใบเฟิร์นทานอาหารมื้อเช้าให้หมด ซึ่งดูได้ผลดีทีเดียว
"ทานแล้วหนูไปนอนนะค่ะ เมื่อคืนโดนฝนทั้งคืนเดี๋ยวจะไม่สบาย นี่ก็ตัวอุ่น ๆ" พูดพรางเอื้อมมือไปหยิบเศษขนมปังที่ติดบนแก้มข้างซ้ายของใบเฟิร์นออก
"หนูไม่ง่วงนี่ค่ะ หนูจะดูแม่เย็บตุ๊กตาค่ะ" นางริเบียร์ เห็นลูกสาวพูดแบบนี้ นางก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะพูดว่า
"เดี๋ยวแม่พาหนูไปนอน แล้วแม่จะเย็บตุ๊กตา ๆ อยู่ข้างหนู ดีไหมค่ะ"
ใบเฟิร์นยิ้มกว้างดีใจ "ดีค่ะแม่ หนูรักแม่มากที่สุดเลยค่ะ"
อรัซ รู้สึกตัวเองอีกครั้ง เมื่อรู้สึกว่าตัวเองสบายขึ้นสะอาดสะอ้านขึ้น และรู้ว่า บาดแผลตามตัวตอนนี้ได้รับการรักษาและเย็บเข้าที่ตามเดิมเรียบร้อยแล้ว อรัซ ยิ้มให้กับตัวเองหลับตาลงลำลึกถึงชั่วโมงก่อนหน้านี้ ว่าตัวเองมาอยู่ในห้อง นอนห้องสีชมพูอ่อน ผ้าม่านมีลูกไม้ระบายพลิ้วไหวเบา ๆ ตามแรงลมที่ปิดบัง แสงแดดไม่ให้ละทุผ่านเข้ามาทางหน้าต่างโดยตรง อรัซตัดสินใจ สปริงดีดตัวเองขึ้น โดดลงจากเก้านุ่มตัวยาวติดกับผนังห้อง แล้ว ขยับตัวเองขึ้นไปนอนบนเตียงเดียว กับใบเฟิร์นซุกตัวเองเข้าไปใต้ผ้าห่มอุ่นผืนเดียวกัน
"กรุ้งกริ้ง กรุ้งกริ้ง"
เสียงกระดิ่งดังขึ้นตามแรงลม แสงแดดอุ่นยามเช้า ลอดผ่านผ้าม่านระบายลูกไม้สีชมพูอ่อนทำบรรยากาศภายในห้องเล็กอบอุ่นมากขึ้น ใบเฟิร์นงัวเงียลืมตาตื่นขึ้น
"อ้าว
เรามานอนบนนี้ตั้งแต่เมื่อไร" ใบเฟิร์นยิ้มกว้างดีใจ หยิบอรัซขึ้นมาก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไป
หอมแก้มอรัซทั้งสองข้าง
"เป็นไง ตัวหอมขึ้นเยอะเลย ยังเจ็บแผลอยู่ไหม แม่เย็บให้แล้วดีขึ้นหรือยัง" ใบเฟิร์นคุยกับอรัซ เอาอรัซขึ้นมากอดแนบอก
อรัซ พบแล้ว อรัซพบคนที่จะปลุกอรัซให้ตื่นแล้ว ทันทีที่อรัซถูกใบเฟิร์น กอดแนบอก อรัซสัมผัสได้ถึงความรักของใบเฟิร์นมีให้กับอรัซ มันเป็นความรักมาจากข้างใน มันเป็นความรักใสบริสุทธิ์ สิ่งนี้ทำให้อรัซ ตื่นขึ้น
"เราหายแล้ว ขอบคุณมากใบเฟิร์น" อรัซลืมตาขึ้นมองหน้าใบเฟิร์น และเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่ม ๆเบา ๆ
" เฮ้
เจ้าพูดได้ด้วยหรือตุ๊กตา" ใบเฟิร์น ถามตุ๊กตา ด้วยแววตาและใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างดีใจยิ่งยวด
แทนที่จะกลัวอรัซ
"ได้สิ ก็ใบเฟิร์นทำให้เราพูดได้นี่นา" อรัซตอบกลับใบเฟิร์นฉีกยิ้มกว้าง
" เจ้าเป็นตุ๊กตาไขลานหรือเปล่า" ใบเฟิร์นถามต่อด้วยอาการที่ยังไม่หายตื่นเต้น
" ไม่ใช่ เรามีหัวใจเหมือนใบเฟิร์นนะ ไม่เชื่อใบเฟิร์นเอามือมาวางที่หน้าอกเราดูสิ หัวใจเราจะเต้น ตุบ ตุบ ตุบ เหมือนใบเฟิร์น"
"จริงเหรอ" ใบเฟิร์นทำตาโต ตื่นเต้นดีใจ แล้วยื่นมือของตัวเองไปแตะหน้าอก อรัซ ช้า ช้า
จากคุณ :
ดินสอสีน้ำ 
- [
26 ก.ย. 46 23:53:24
]
อรัซ ( อรัซ ตื่น!!! )
