เพื่อนเก่า .. เพื่อนกัน .. วันวาร

    .....

    ไปรณีย์บัตรแปลกตาใบนั้น .. เป็นภาพวิวจากจังหวัดภูเก็ต

    หญิงผู้ได้รับ พลิกอ่านด้านหลัง  

    ... ลายมือนี้ที่ยังจำได้ดีเสมอ

    " เฮ้อ .. นานแค่ไหนแล้วนะ ที่เราไม่ได้เจอกัน "

    เพียงแค่ตัวหนังสือ ตัวเล็ก ๆ เพียงไม่กี่ตัวนั้น  ..  กำลังพาเธอย้อนกลับไป ถึงสมัยนักเรียน ครั้งนั้น..

     .....   เมื่อนานมาแล้ว




    แรกพบ...สบตา

    โรงเรียนสหศึกษา เป็นเวลาพักกลางวัน

     ... " ไอ้บ้าเนี่ย หน้าตามันกวนชะมัดเลยเน๊อะ".. "ฉันหมั่นไส้มันมากเลยว่ะ"

    .. "อ๋อ เด็กห้อง 3 พวกเด็กเรียนน่ะ อย่าไปยุ่งกับเค้าเลย"

    ชมพู่ พูดพร้อมกับดึงแขน .. แก้ว .. เพื่อนหญิงที่แสนสนิท  เพราะรู้นิสัย

    .. ยัยแก้วจอมซ่าส์.. ชอบหาเรื่องชาวบ้าน

    ... จอม .. มองสบตา เด็กผู้หญิง ท่าทางแก่นแก้วคนนั้น เค้ารู้ชื่อของเธอแล้ว เพราะแอบมองมาหลายวัน

    .. แก้ว ..  แก่นแก้ว สมชื่อจริง ๆ ...

     " เฮ้ย .. จอม มองอะไรวะ .."  หมึกทักเพื่อนเสียงดังพลางมองตาม ...

    " ไอ้แก้วนี่หว่า ... นายอย่าไปยุ่งกับมันเลย .. ไอ้เนี่ย.. แสบสุด ๆ "

    ... "ถ้าอยากมีชีวิตสุขสงบ ห่าง ๆ มันไว้ดีกว่า"




    ยามประสานงา ...

    หนุ่มน้อยจอม เดินมากับเพื่อนร่วมห้อง ตามทางเดินข้างตึกเรียน

    ... แต่แล้ว ก็ต้องเซหลุน ๆ  ชนเพื่อนจนเซตามไปด้วยหลายคน

    .. " เฮ้ย เดินดี ๆ ซิวะ "  เสียงเพื่อนคนหนึ่งโวยวาย

    จอม หลังจากลุกขึ้นมา และตั้งสติได้ จึงค่อยได้รู้ว่า

    ที่เขาต้องล้มไปนั้น เพราะ ถูกผลักอย่างจงใจ ..  แถมเจ้าคนผลัก ก็กำลังยืนกอดอกมองดูอยู่อีกซะด้วย

    จอม มองสบตาวาว ๆ คู่นั้น ... สายตาที่ยียวนกวนหาเรื่อง .. ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงนะ..  เฮอะ..

    แต่แปลก .. ที่เขาไม่รู้สึกโกรธซักนิด ...

    ตรงกันข้าม .. เขาเพิ่งรู้ตัวว่า .. ตัวเองกำลังยิ้ม..  ยิ้มให้ .. แก้ว ..


    ... ไอ้นี่มันท่าจะบ้าว่ะ ... แก้วคิดในใจ ..  คนอะไร โดนผลักจนล้มอย่างนั้น  ยังลุกขึ้นมายิ้มให้ ..

    ตาวาว ๆ เตรียมหาเรื่องเต็มที่  แต่พอเจอะกับรอยยิ้มนั้น ... แปลกจัง  ทำไมวันนี้รู้สึกแปลก ๆ ..

    ....  ใจมันเต้น ตุ๊บตั๊บ ยังไงก็ไม่รู้ ... แต่ปากก็พูดไป

      " มีปัญหาอะไรมะ .. "  ... เงียบ ....

    มีแต่รอยยิ้มของจอมฝากไว้ ... ก่อนเดินจากไป


        ..  แปลกกว่าทุกคราว ..

    ทำไมรอยยิ้มนั้น ถึงตามรังควานเรานักนะ .. แก้วคิด และรู้สึกรำคาญตัวเอง


    ... ใครจะไปรู้ล่ะ ... ว่าแค่รอยยิ้มเดียว ก็ทำให้ผู้หญิงที่แก่นและแสบสุด ๆ .. ประทับใจได้ตลอดมา



    ผ่านวัน ... ผ่านเดือน ... ผ่านปี ...

             ต่างคน ต่างก็แอบมีกันและกันในหัวใจ ....


    ทั้งจอมและแก้ว เรียนและเล่น ตามวิสัยเด็กทั่วไป..

     มีชีวิตอยู่ในห้องเรียน และโลกของวัยรุ่นวัยเรียน

    ทุกครั้งที่ต้องบังเอิญ หรือแอบตั้งใจให้บังเอิญ มาพบกัน

    ต่างก็จ้องมองตากัน .. ไม่มีคำพูดใด ๆ มีแต่ความในใจส่วนตัวของตัวเองเท่านั้น ...

    ชมพู่ เหมือนจะรู้ ..  เพราะแก้ว ไม่หาเรื่องจอมอีกเลย ...

    หมึก เหมือนจะรู้ .. เพราะจอม ชอบบังเอิญเดินไปทางเดียวกับแก้วอยู่เรื่อย ...

    หลายคน .. เหมือนจะรู้  ...  มีเพียงสองคนที่ไม่รู้

                  ...  แก้ว ... กับ ... จอม ...




    ยามถึงวันจากลา ...

    " แก้ว .. เซ็นต์ให้เราหน่อยนะ เอาให้สุด ๆ เลยนะ .."

     ....  " ได้เลยเพื่อน .."  แก้ว มองสมุดเฟรนด์ชิพ ของเพื่อน ๆ ที่ให้มาเซ็นต์ ..

    ลองนับดูเล่น ๆ ...  วันนี้  8 เล่ม .. กว่าจะถึงวันจบจริง ๆ  ต้องเซ็นต์อีกกี่เล่มเนี่ย..


    แปลก .. แต่เป็นความจริงที่ว่า ถึงแม้แก้วจะแสบ และชอบหาเรื่องชาวบ้าน

    แต่แก้ว ก็ชอบช่วยเหลือเพื่อน ๆ ยามเดือดร้อน  ความรู้สึกของเพื่อน ๆ

    คงบอกมากับสมุดเฟรนด์ชิพ ที่แลกกันเซ็นต์ จนเห็นตั้งเป็นกองอยู่เนี่ยแหละนะ..


    และที่แปลกอีกเหมือนกัน ..

    ในบรรดาสมุดเหล่านั้น ... ไม่มีของจอม ...

    "... เค้าคงเกลียดเรามั้ง .. เพราะเรานิสัยไม่ดี .."  แก้วคิด

    ถึงจอมไม่เอามาให้แก้วเซ็นต์  แต่แก้ว ..

    " จอม .. เซ็นต์ให้ด้วยนะ .." .. "จะด่าอะไรก็ด่ามาได้เลย .. ในเนี้ย " ...

    ... ว่าแล้ว ก็วางสมุดไว้ แล้วหันหลังกลับไปเลย

       จอม .. นั่งมองสมุดข้างหน้า อย่าง งง ๆ ...

    .. ตกลง เค้าเต็มใจให้เราเซ็นต์หรือเปล่าเนี่ย ..แม้แต่หน้าเรา .. เค้ายังไม่ยอมมองเลย..


     คืนนั้น ... จอมตั้งหน้าตั้งตา จ้องสมุดเฟรนด์ชิพของแก้ว

    ... จะเขียนอะไรดีล่ะ .. เขียนไปเลยว่า .. รัก .. ดีไหม..

    ...  จะบ้าเร๊อะ เดี๋ยว แม่ก็ลุกขึ้นมาตื๊บหรอก ..

        .....  แล้วจะเขียนอะไรดีล่ะ ......



    หมายเหตุ  ..... คนเขียน ขอพักก่อน แล้วจะมาต่อนะ ...

    จากคุณ : alex (Alex/miko) - [ 27 ก.ย. 46 00:25:15 ]