แล้ววันที่เราต้องขึ้นภูกระดึงก็มาถึง ตอนแรกๆ ก็ดูจะตื่นเต้น ร่าเริงกันหรอกนะ แต่เดินได้ยังไม่ถึงซำแฮกเลย
เราเหนื่อย หอบกันซะละ จะกลับลงไปดีมะเนี่ย
เฮ๊ย! ดูลิงหอบดิ เหอๆ ปีนต้นไมเก่ง ไหงปีนภูไม่เก่งละจ๊ะ พักเมื่อไหร่ อูเป็นต้องพุดกัดฉันทุกครั้ง
ใครจะเหมือนหมูป่าอย่างแกหละ ชินละหนิ อยู่ป่าอยู่เขาอ่ะ ถึงแม้ฉันจะเหนื่อย
แต่ก็ยอมไม่ได้ ต้องโต้ตอบพอเป็นพิธีซะหน่อย
เออ ขอให้เหนื่อยตายทั้งคู่เลย เดินมาเหนื่อยๆ ยังมีอารมณ์จะกัดกันอีก แล้วเนี่ย ต้องเดินอีกไกลมั๊ยเนี่ย
ส้มพูดเสร็จก็มองตรงไปข้างหน้า หลังจากที่อวยพรให้เราสองคนเรียบร้อยแล้ว
เอาน่า เดินขึ้นไป พอถึงข้างบน ก็จะรู้สึกหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เพราะฉันเคยอ่านในนวนิยายมานะ
ว่าบรรยากาศข้างบนดีมากๆ ยิ่งสำหรับส้ม จะรู้สึกดีเป็นพิเศษและหายเหนื่อยทันทีละมั้ง
ฉันพูดทิ้งไว้เป็นปริศนานิดๆ แต่ส้มก็ไม่ได้ถามอะไร
เราเดินกันแทบจะทั้งวัน โดนลูกหาบพูดให้กำลังใจบ้าง ว่าใกล้ถึงแล้ว อีกครึ่งทาง แต่เดินไปทีไร
ฉันก็เห็นว่าครึ่งทางทุกที แต่ในที่สุดเราก็ถึงจนได้ ฉันเริ่มมองหาหวานใจของส้ม
แม้จะรู้ว่าคงจะยากอยู่เหมือนกันที่จะหาเจอ แต่เชื่อรึเปล่าหละ ว่าเราเจอ
และในตอนนี้แหละ ฉันถึงได้รู้ว่า ฉันกับอูได้ทำสิ่งที่เป็นอุปสรรคสำหรับความรักของส้มซะแล้ว
คราวหน้าคราวหลัง แม่สื่ออย่างฉันคงจะไม่ทำอย่างนี้อีกแน่ๆ
แพทรีบเดินตรงมาหาส้ม ส้มรู้สึกแปลกใจอยู่มากเลยหละ ก็หน้าบอกเหลือเกินว่า มาได้ไงเนี่ย
แต่จะเป็นเพราะฉันอุปทานไปเองหรือเปล่า ที่ฉันเห็นหน้าแพทออกจะบึ้ง ทำไม่ดีใจที่เจอส้มหละเนี่ย
แพทๆ มากับใคร อะไร ยังไง เมื่อไหร่เนี่ย ส้มคงจะตั้งตัว ไม่ติด
ไม่รู้จะพูดยังไง ก่อน ถึงถามไปเป็นชุดอย่างนั้น
ทำไมเหรอส้ม ผิดหวังเหรอ ที่พยายามหลบแล้วแต่ก็ยังเจอแพทจนได้ ส้มทำไมไม่บอกตรงๆ ละคะ
ว่าไม่อยากจะเจอแพท ถ้าส้มบอกแพทแต่แรก แพทก็จะไม่ตามส้มมาหรอก นี่นายไปกินรังแตนรังผึ้งมาจากไหน
แล้วมาลงที่เพื่อนฉันเนี่ย ส้มอ้าปากจะพูด แต่ก็ไม่ทัน เพราะแพทชิงพูดซะก่อน
แพทรู้สึกผิดหวังมากเลยนะส้ม รู้สึกเสียใจที่ส้มทำกับแพทแบบนี้ ทำไมส้มต้องโกหกด้วยค่ะ
เวลาที่ผ่านมา แพทคงคิดไปเองคนเดียวสินะ แพทไม่โทษส้มหรอก ว่าเป็นความผิดของส้มที่ให้ความหวังแพท
แล้วถ้าส้มมีคนอื่น อย่าพาเขามาให้แพทเห็นนะ แพทคงทนไม่ได้ แพทไม่ใช่พระเอกอย่างในหนังในละคร
ถึงจะใจกว้างพอที่จะรับได้ขนาดนั้น แล้วอย่าขอให้เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเลยนะ แพททำไม่ได้ เพราะแพทไม่ได้ต้องการที่จะเป็นเพื่อนของส้ม แพทไม่ได้โกรธส้มหรอกนะ แต่แพทคงทำใจที่จะเป็นแค่เพื่อนกับ
ส้มไม่ได้ ถ้าต้องเป็นแบบนี้ เราก็ถือว่าไม่รู้จักกันเถอะนะคะ เพี๊ยะ! เสียงฝ่ามือของส้ม
ฝาดลงที่หน้าของแพทอย่างแรงเลยหละ โห! ฉันก็เคยเห็นแต่นางเอกตบพระเอกในหนังในละครเพิ่งจะเห็นจะๆ
จริงๆ ก็ตอนนี้แหละ (แม้ว่า ฉันฝันเอาไว้ว่า ซักวัน ฉันคงจะได้ตบหน้าพระเอกของฉันเหมือนนางเอกกะเขาบ้าง)
โอ้โห! ส้ม แต่เธอมั่นมากเลยนะ ตายละ! คงไม่มีบทตบจูบๆ อย่างในละครหรอกนะ
ความงุนงงของส้มในตอนแรก ได้กลายเป็นความโกรธแล้วในตอนนี้ แพทเสียเองที่เป็นฝ่ายงง (เปลี่ยนกันงง)
ส้มไม่จำเป็นที่จะต้องโกหกอะไร เพื่อหลบหน้าใคร แต่เมื่อแพทต้องการอย่างที่พูดเมื่อกี๊ ส้มก็จะทำ
ถือว่าเราไม่รู้จักกันละกัน นับตั้งแต่วินาทีนี้และตลอดชีวิตของส้ม ส้มพูดเสร็จ ก็เดินไปอย่างรวดเร็ว โดยมีป่าน
และปอตามไปเป็นเพื่อนด้วย แม้ส้มจะไม่ได้วิ่งไปเช็ดน้ำตาไป เหมือนในนางเอกนวนิยายที่ฉันเคยอ่านมา
แต่ฉันรู้สึกว่า เหมือนฉันกำลังอยู่ในนวนิยายซักเรื่องนึง ที่นางเอกกับพระเอกต้องกำลังเข้าใจผิดกันแน่ๆ
อะไรพยายามหลบนะ ตามส้มมาเหรอ
อะไรเนี่ย อ๊อ! คิดออกแล้ว
เอ่อ แพท มาได้ยังไงเหรอ ฉันพยายามจะถาม อย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะกลัวจะโดนดุหนะสิ
ก็ส้มจะมาวันที่ 7 แพทก็อุตส่าห์ตามมา แต่ไม่นึกว่าส้มจะโกหกเรา แพทพูดอย่างผิดหวัง
อะไรนะ ฉันพูดแทบจะเป็นตะโกน
ใครบอกว่าจะมาวันที่ 7 อูบอกว่าจะมาวันที่ 11 ต่างหาก ฉันชักจะสงสารแกมโมโหนายแพทนี่ซะแล้วสิ
นายฟังยังไงกันเนี่ย แล้วก็ไปว่าส้มขนาดนั้น เจริญ ฉันอดที่จะบ่นให้ไม่ได้
ก็ตอนที่เราโทรไป เพื่อนส้มคนไหนไม่รู้บอกว่า วันที่ 7 หนิ กอล์ฟพูดเสียงอ่อยๆ
วันที่ 7 บ้าหนะสิ ฉันบอกว่า วันที่ 11 ต่างหาก อู แว๊ดขึ้นมาแทบจะทันที ที่กอล์ฟจะโยนให้เป็นความผิดของเธอ
ก็เธอพูดไม่ชัดหนิ เราก็เลยฟังผิด กอล์ยังไม่ยอมที่จะรับเป้นความผิดตัวเองเต็มๆซะที
หูนายสิ อย่ามาว่าฉันนะ อูพูด และจ้องหน้านายกอล์ฟตาเขม็งเชียว
พอแล้วๆ เลิกเถียงกัน ไหนๆ ก็ผ่านมาแล้ว แก้อะไรไม่ได้อยู่แล้ว ก็ให้มันผ่านไปซะ
ฉันเป็นคนพูดขึ้นมาขัดจังหวะกอล์ฟกับอู
เอ๊ย! ไม่ได้ จะปล่อยให้ผ่านไปเลยไม่ได้ ส้มอาจจะโกรธเราแน่ๆ ช่วยเราหน่อยสิ
แพทเริ่มหันมาขอร้องให้ฉันช่วย
อ่านปากฉันนะ ว่า ส้ม โกรธ แน่ๆ ท้ายๆ ประโยคฉันแทบจะตะโกนใส่ ก็คนมันโมโหหนิ
อุตส่าห์ช่วยมาตั้งแต่แรก แต่จะพังก็เพราะนายอีกนั่นแหละ
แล้วเราควรจะทำยังไงดี แพทถามอย่างเป็นกังวล
ทำใจมั้ง ฉันก็ตอบอย่างนึกอะไรไม่ออกเหมือนกันในตอนนี้
ไม่ได้หรอก เราคงทำใจให้ไม่รักส้มไม่ได้หรอก
เจริญหละนายแพท ทีเมื่อกี้ใส่ส้มซะเป็นชุดเลยนะ ไม่ยั้งเลย ไม่คิดก่อนจะพูดอีก
ก็ตอนนั้นมันรู้สึกโกรธ แล้วก็คิดถึงส้มมากๆ พอเจอก็เลย อย่างเมื่อครู่แหละ
อืมๆ ฉันจะพยายามช่วยละกัน แต่บอกไว้ก่อนนะ เท่าที่ช่วยได้
เราคุยกันต่ออีกนิดหน่อย ถึงแผนการที่จะทำให้ส้มคืนดีกับแพท จากนั้น ฉันกับอูก็เดินไปที่เต็นท์
ก็มองเห็นส้ม ป่านและปอ นั่งพักกันอยู่ ส้มไม่ยักกะร้องไห้แฮะ นั่งคุยกับป่านเฉยเลย
ถึงจะไม่ยิ้ม หรือ หัวเราะ แต่ก็ถือว่าแปลก
เอ่อ ส้ม เมื่อกี๊..โกรธนายแพทมากเลยใช่มะ เป็นฉัน ฉันก็โกรธนะ
แต่ว่า ต้องมีการเข้าใจผิดกันแน่ๆเลย จริงมะอู
ใช่ๆ ต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดกันแน่ๆ เลย อูเป็นลูกคู่คอยสนับสนุนฉัน
ใครกันแพท ฉันไม่เคยรู้จัก แล้วจะไปโกรธได้ยังไง อ้าว ไงกลายเป็นงี๊ ส้มโกรธกว่าที่คิดเอาไว้อีกแฮะ
ดูดิ ขนาดที่ว่าไม่รู้จักกันอย่างที่นายแพทนั่นว่าเลย แผนการคืนดี ท่าจะยากซะแล้ว
ฉันจึงจำเป็นที่ต้องเล่าเรื่อง ที่เราปิดส้มไว้ เพื่อการช่วยเหลือนางเอกของเราให้คืนดีกับพระเอก
เป็นไปด้วยความง่ายขึ้น แต่ตลอดเวลาที่ฟัง ส้มก็เฉย ไม่รู้สึกโกรธ พยักหน้ารับ แล้วก็ถาม แล้วไงอีกๆ
ฉันไม่รู้จริงๆนะส้ม ว่าตอนนั้นเพื่อนนายแพทเป็นคนพูด แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่า นายนั่นจะหูไม่ดี ฟังผิดอ่ะ
แล้วที่เราไม่บอก ก็กะว่าจะเซอร์ไพรส์แกไง แต่ไม่นึกว่า แพทจะเซอร์ไพรส์แกแรงเกินไป นี่แกคงไม่โกรธฉัน
สองคนหรอกนะ อูพยายามอธิบายอย่างหนักเลยนะเนี่ย
พอละๆ ฉันไม่ได้โกรธแกสองคนหรอกน่า แต่คราวหน้าคราวหลัง ถ้าแกไม่ยอมบอกฉันอีกละก็ ไม่แน่เหมือนกัน
ส่วนเรื่อง คนชื่อแพทอะไรเนี่ย ฉันไม่รู้ด้วยหรอกนะ เพราะฉันไม่รู้จัก อย่าพยายามพุเลยนะ อ้อ! อีกอย่าง
เรามาเที่ยวพักผ่อนนะ อย่าเอาเรื่องนี้มาเล่าให้ฉันฟังอีก ส้มสั่งอย่างเฉียบขาด จนฉันรู้สึกผิดที่ไม่ยอมบอกแต่แรก
ทำไมทำหน้าอย่างงั้นหละ ทำหน้าตาให้มันดีหน่อยสิ ฉันไม่ได้โกรธสองคนจริงๆ ส้มพูดติดหัวเราะเล็กๆ
อ่ะ โอเค ฉันจะไม่พูดอีก จะสนุกกับการเที่ยวให้เต็มที่เลย อูลุกขึ้นพูดด้วยสีหน้ามุ่งมั่นที่จะเที่ยวเหลือเกิน
จากคุณ :
ต้นอ้อ
- [
27 ก.ย. 46 15:19:19
A:203.185.80.14 X:203.185.75.196
]