เหลือไว้เพียงแค่ความทรงจำ...(ของคนชอบ ’แอบ’ )

    ออกตัวก่อนนะคะว่า แต่งไม่ดี ภาษาแย่ เดินเรื่องห่วย
    เพราะมันเป็นการปะติดปะต่อของความทรงจำที่ลางเลือน
    งานชิ้นนี้เหมือนการเอา ความทรงจำมาแปะๆๆ จำได้บ้าง จำไม่ได้บ้าง
    และเพลงประกอบก็เก๊า เก่า เพราะเรื่องมันนานแล้ว
    ...........................

    วัสสพร  มองโต๊ะเรียนขนาดใหญ่ซึ่งจัดไว้สำหรับนักเรียนนั่งล้อมรอบได้ประมาณ4 คน  แล้วก็หัวเราะให้กับสภาพตลกๆ คือ โต๊ะเรียนนั้นทำจากการเอาไม้อัดตีประกบกัน ข้างในจึงกลวงๆ และมันก็ถูกใช้งานมานาน ที่นี้พอมีเด็กผู้ชายตัวอ้วนๆเผลอขึ้นไปนั่งเท่านั้นแหละ ไม้อัดด้านบนก็ยุบตัวลง

    ภายในนั้นเต็มไปด้วยเศษกระดาษมากมาย สมัยเรียนเธอเองก็ชอบเอากระดาษที่เขียนเล่นๆในห้องหย่อนที่นี่เหมือนกัน รวมทั้งเพื่อนๆในกลุ่มอีก 3 คนด้วย เพราะพอดีว่าช่วงนั้นไม้อัดหดตัว ตรงช่วงที่ต่อระหว่างแผ่นเป็นช่องโหว่ พอจะเอากระดาษบางๆใส่ไปได้ แล้วอาจารย์สาวก็สะดุดตากับกระดาษแผ่นหนึ่ง

    ลายมือที่ปรากฏข้างในล้วนคุ้นตา จำแนกได้เลยว่าใครเขียน  ในคาบเรียนสุดท้ายของวิชาฟิสิกส์  เมื่อวัสสพรเป็นนักศึกษาชั้น ม.6 ขณะที่เธอกับเพื่อนๆกำลังเบื่อเต็มที่  ปฏิบัติการณ์แก้เซ็งจึงเกิดขึ้นด้วยลายมือน่ารักของเพื่อนซี้
    …………………………………………………….

    ฝ้าย: (เฮ้ย! ไอ้วิด แกกะฉันมาช่วยกันหาเพลงให้ชมรมคนชอบแอบกันเถอะฟังอาจารย์พูดไปก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี)

    ฝ้าย เป็นเพื่อนที่วัสสพรสนิทที่สุด สมัยเรียนม.ปลายเ ฝ้ายแอบรักเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่ง จนแล้วจนรอดเธอก็ไม่กล้าสารภาพ ส่วนฝ่ายชายก็คงเห็นเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นธรรมดาเท่านั้น ฝ้ายจึงประกาศอย่างเป็นทางการกับเพื่อนซี้ว่าเธอเป็นประธานชมรมคนชอบแอบ(รัก)

    วิชญ์: (ได้เลย)…รักเธอ เธอไม่รู้หรอก เก็บไว้ในใจก็พอ เห็นเธอ เธอไม่เห็นหรอกแอบเห็นก็เพียงข้างเดียว

    วิชญ์ก็เป็นเพื่อนชายที่สนิทมากๆ  รายนี้ตอนนั้นกำลังติดใจสาวศิลป์-ฝรั่งเศสสุดสวยคนหนึ่งอยู่ ขนาดซุ้มแอบดูทุกครั้งที่เขาเดินผ่าน แต่ก็ไม่กล้าเหมือนกัน เลยต้องเป็นสมาชิกชมรมแอบอีกคน  

    ฝ้าย: แค่แอบมีเธออยู่ในใจก็พอ ไม่ขอให้เธอมารักและสนใจฉัน แค่ปล่อยให้คนคนหนึ่งฝันไปก็แล้วกันอย่าสนใจเลยอย่าสนใจ

    แก๊บ: (เล่นด้วยคนเบื่อจะตาย อ้อ..พวกคนช่างแอบใช่ไหม..ได้) หากไม่ดูเป็นการรบกวน ก็จะชวนเธอมารักกัน ถูกใจเธอมาตั้งนานรู้ไหม (เอาแบบมันส์ๆหน่อยดิ๊)

    จำได้ว่าตอนนั้นทั้งเบื่อทั้งเซ็ง เลยแย่งกระดาษที่เห็นเพื่อนซี้ส่งผ่านหน้า มาอ่านซะเลย แล้วก็ผสมโรงไปด้วย

    วิชญ์: (เฮ้ย..แก๊บ แกไปแอบด้วยตอนไหนว่ะ)….รักหรือเปล่าที่ในแววตาของเธอ เป็นฉันหรือเปล่าที่ในดวงใจของเธอ ในใจของเธอจะมีให้กันเท่าไร ในใจของฉันก็ยังหวั่นใจ ไม่อยากจะทวงถาม ได้แค่นี้ก็พอแค่เพียงมีเธอ  

    ฝ้าย: (ไปแอบรักใครน่ะแก๊บ ทำไมเราไม่รู้เรื่อง)… แอบรัก แอบมองแต่เธอ แอบละเมอทุกวันเวลา รู้รึเปล่าว่าใครคนนี้ห่วงหา เขาอยู่ไม่ไกลเธอเลย

    แก๊บ: (ไม่ได้แอบรักใครโว้ยช่วยหาเพลงเฉยๆ เอ้าซึ้งๆ) เห็นเงาในตาฉันไหม เห็นเธออยู่ในนั้นไหม รู้ใจกันบ้างไหม ว่าฉันนั้นคิดอะไร เห็นเธอมานานรู้ไหม ไม่เคยมองใครที่ไหน ขอเพียงสักครั้งแค่หันมาสบตาครั้งเดียวก็พอ

    ตอนนั้น วัสสพรจำได้ว่าจำต้องโกหกเพื่อน จะบอกได้ไงว่าตัวเองก็เป็นสมาชิกคนชอบแอบเหมือนกัน แต่เป็นแบบไม่ประสงค์ออกนามนะ  เพราะช่วงนั้นหล่อนทำตัวเป็นสาวห้าว จะให้ใครรู้ได้ไงล่ะว่าแอบชอบผู้ชาย

    วิชญ์: (ok.) ….แอบรักเธออยู่ในใจ เก็บหัวใจไว้ให้เธอ วันทั้งวันฉันมองเหม่อ คิดถึงเธอทุกเวลา

    ฝ้าย: บอกตัวเอง บอกทุกครั้ง ทุกๆคราเวลาฉันเจอเธอ ตอกและย้ำอยู่เสมอ ระหว่างเรานั้นจะเป็นได้แค่ไหน ก็แค่เพียงเพื่อนเท่านั้น ไม่มีทางเป็นอะไรมากกว่านี้

    จากคุณ : พินทุอิ - [ 29 ก.ย. 46 00:02:16 ]