GO series 3 : ปริศนา

    บ้านสีขาวสองชั้น ที่ดูสะอาดตา แม้นตัวบ้านและบริเวณจะไม่กว้างสักเท่าใด แต่นั่นก็เพียงพอที่จะมีสนามหญ้าเล็ก ๆ ภายในบ้าน ท้องฟ้าค่อย ๆ เปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีดำ พระอาทิตย์ได้หายไปในทิวเขาเขียว

    เปรียะ เปรียะ…. เปรียะ เปรียะ.. เสียงหินกระทบไม้ที่เป็นจังหวะ เช่นนี้ ถ้าเป็นนักเล่นหมากล้อมจะรู้สึกว่าไพเราะและน่าฟังยิ่ง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคันไม้คันมือ อยากจะเข้าไปรับชมการเดินหมากสักครา

    ประตูไม้ค่อย ๆ ถูกเลื่อนออก เผยให้เห็นชายวัยกลางคนสองคนนั่งตรงข้ามกันมีเพียงกระดานหมากล้อมยกสูงจากพื้นขั้นระหว่างคนทั้งสอง ผู้ถือหมากขาวจะดูแก่กว่าเล็กน้อยและดูเข้มขรึมกว่า และแต่งตัวดีกว่า ชายผู้ถือหมากดำที่ดูอายุน้อยกว่า และผมเผ้าดูรุงรัง

    ชายผู้เปิดประตูเข้ามาเป็นผู้ที่อายุน้อยที่สุด ในมือถือถาดที่วางแก้วน้ำชาไว้สามแก้ว ชายวัยรุ่นผู้นี้ค่อย ๆ ปิดประตูอย่างแผ่วเบา และนั่งลงอย่างแผ่วเบาเหมือนกลัวจะรบกวนสมาธินักเล่นหมากล้อมทั้งสอง ก่อนจะยกน้ำชาให้แก่ชายวัยกลางคนทั้งสองอย่างเคารพนบน้อม

    “น้ำชาครับ อ.สึดะ อ.โคอิโซ” ชายหนุ่มวางน้ำชาลงข้าง ๆ ชายทั้งสอง
    “ขอบใจมาก ” ชายวัยกลางคนผู้ที่ผมยุ่งรุงรังกล่าวเรียบ ๆ แต่ตายังจับจ้องแต่บนกระดาน
    “ไม่เป็นไร ครับ อ.สึดะ” ชายหนุ่มตอบกลับ

    เปรียะ เปรียะ…….เปรียะ เปรียะ…… ชายทั้งสองยังไม่เหลือบแลน้ำชาพร้อมทั้งเดินหมากกันอย่างรวดเร็วอาจเป็นเพราะอยู่ในช่วงของการจบเกมและใกล้นับคะแนนแล้ว หมากจึงเรียงรายมากมายบนกระดาน เปรียะ เปรียะ…..เปรียะ

    “จบแล้วสินะ……ดำมี 76 แต้ม” อ.สึดะกล่าวเรียบ ๆ
    “ขาวมี 70 แต้ม รวม โคมิ ก็จะมี 76.5 แต้ม ฉันชนะครึ่งแต้มหรือเนี่ย” ชายอีกคนซึ่งก็คือ อ.โคอิโซ กล่าว

    ชายทั้งสองบัดนี้หันมาหยิบน้ำชาข้างตัวดื่มแล้ว ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นและเปิดประตูออกไปนั่งริมสนามหญ้า ทั้งสองมองออกไปในทิศทางเดียวกันมองไปยังต้นไม้สูงในสนามหญ้าน้อย ในมือถือแก้วชา และค่อย ๆ จิบชาปราศัย

    “นายในตอนนี้ทำอะไรอยู่เหรอ?” อ.โคอิโซ ถามพร้อมมองไปยัง อ.สึดะ
    “ตั้งแต่ จบเรื่องโปรแกรม firewall แบบใหม่ตอนนี้ก็มีโครงการใหม่แล้วนายรู้ต้องดีใจแน่ ๆ” อ.สึดะยิ้ม ๆ
    “นายกำลังจะเขียนโปรแกรมอะไรใหม่”
    “โปรแกรมหมากล้อม” อ.สึดะพูดเน้นทีละคำอย่างมั่นใจ พร้อมทั้งกล่าวต่อไปว่า
    “เงินรางวัลสำหรับผู้คิดค้นโปรแกรมหมากล้อมที่ได้ระดับ 1 ดั้งที่เคยยกเลิกไป ตอนนี้ได้กลับมามีอีกครั้งแล้วโดยเงินรางวัลอยู่ที่ 100,000 เหรียญ ดอลลาร์สหรัฐ” อ.สึดะ กล่าวอย่างลิงโลดจน อ.โคอิโซ อดไม่ได้ที่จะต้องกล่าวว่า
    “ในอดีตนายก็รู้ว่ายังไม่มีเคยมีใครทำโปรแกรมหมากล้อมให้เก่งกว่า 5 คิวได้เลย มันเหมือนเป็นกำแพงใหญ่ที่กั้นขว้างไว้ จนผู้ตั้งรางวัลต้องยกเลิกไปเพราะความท้อใจในพัฒนาการที่ช้ามากของโปรแกรมหมากล้อม”
    “แต่ฉันคนนี้เป็นยอดโปรแกรมเมอร์ ฉันเชื่อในความสามารถของฉันที่จะไขความลับ และทำลายกำแพง 5 คิวนั่นได้แน่นอน” อ.สึดะ กล่าวอย่างมั่นใจ
    “ว่าแต่ตอนนี้นายทำอะไรอยู่ “ อ.สึดะเริ่มถามไถ่เพื่อนฝูง
    “ค้นคว้าเกี่ยวกับแมลง”
    “แมลง?”
    “แมลงแม้นจะดูตัวเล็ก แต่เมื่อมันรวมตัวกันมันจะมีพลังอันมหาศาล ยกตัวอย่างงานวิจัยบางชิ้น เช่น
    ออสเตรเลียที่นำวัวไปเลี้ยง และประสบปัญหาเรื่องมูลวัว เต็มไปหมด และวัวพวกนี้ต้องถ่ายทุกวัน มันเป็นปัญหาที่มนุษย์ตามแก้ไม่หมดสิ้น เพียงแต่ที่ปัญหานั่นเกิดก็เพราะจากการนำเข้าวัวมาแต่กลับไม่ได้นำแมลงมูล (แมลงที่คอยกลิ้งมูลวัวเป็นก้อนไปฝังไว้ในดินเพื่อใช้ในการวางไข่) และเมื่อ ได้นำแมลงตัวนี้เข้ามาปัญหาก็หมดไป”

    “แล้วตอนนี้นายวิจัยแมลงอะไรล่ะ” อ.สึดะถามอย่างสนใจ
    “พิษแมลงป่องเพื่อรักษาโรคมะเร็ง”
    “โรคมะเร็ง!!!!!”
    “ตอนนี้เราทั้งสองเหมือนกำลังจะต้องต่อสู้อยู่กับกำแพงยักษ์ หรือ ปริศนาที่ลี้ลับทั้งคู่อยู่ก็เป็นได้นะ อ.สึดะ”

    ยามเช้า แสงแดดแห่งวันใหม่สะท้อนบ้านสีขาวสองชั้น ที่ดูสะอาดตา ให้เป็นประกาย และสว่างจ้า ยิ่งกว่าเดิม อ.โคอิโซ ได้กลับไปแล้ว เหลือเพียง อ.สึดะ ที่กำลังคร่ำเครง บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ และ ผู้ช่วยชายวัยรุ่นคนหนึ่ง

    “ฮะ ฮะ ฮะ ทำไมคน อื่น ๆ ถึงไม่สามารถสร้างโปรแกรมหมากล้อมระดับ 1 ดั้งได้นะไม่เข้าใจเลย ทั้ง ๆ ที่มันก็ดูไม่เห็นจะยากเท่าไร” อ.สึดะกล่าวกับผู้ช่วยของตน ซึ่งได้แต่ทำตาปลิบ ๆ จน อ.สึดะต้องกล่าวต่อไปว่า
    “หากเทียบกับหมากรุกแล้ว หมากล้อม ตัวหมากแต่ล่ะตัวก็เหมือนกันไม่แตกต่างในด้านรูปร่าง อย่าง ม้า กับ ทหาร ที่มีรูปแบบการเดินที่แตกต่าง  และหน้าที่ที่แตกต่าง แถมหมากล้อมเวลาจับกินก็เพียงนับลมหายใจ ไม่เหมือน ม้า ในหมากรุกที่ต้องเดินกินเป็นรูปตัว L” อ. สึดะ กล่าวอย่างจริงจังต่อไปว่า
    “ค่อยดูนะภายใน 1 เดือนรับรองฉันจะต้องทำโปรแกรมหมากล้อมระดับหนึ่งดั้งได้แน่นอน”

    1 เดือนผ่านไป บ้านสีขาวสองชั้นยังคง ขาวสวยเช่นเดิม เพียงแต่หญ้าในสนามน้อยเริ่มสูงใหญ่ขึ้นเสมือนขาดการดูแลจากเจ้าของบ้าน


    “อะไรกันเนี่ย!!!! มันไม่ง่ายเลยนะ” อ.สึดะกล่าวอย่างหงุดหงิดในใจให้ผู้ช่วยฟัง
    “กระดานที่ใหญ่ขนาด 19X19 เส้น เท่ากับมีตาเดิน 361 ตา สำหรับหมากดำในตาเดินแรก และเมื่อลงหมากดำไป ก็ เท่ากับมีโอกาสที่ขาวจะลงตาที่สองเท่ากับ 360 ทางเลือก ถ้าเดินไปอีกก็เหลือ 359 ทางเลือก หรือเรียกง่าย ๆ ความน่าจะเป็นตั้งแต่เริ่มจนจบเกมอาจเป็นไปได้ว่า 361 X 360 X 359 X 358 X 357 X 356 X 355 X 354 X 353 X…….. ซึ่งเท่ากับว่าเก็บนี้มีความน่าจะเป็นมหาศาล เหมือนที่มีคำกล่าวว่า ไม่มีเกมไหนซ้ำกันบนกระดานโกะ”
    “แต่ในเกมหมากล้อม ก็มีหลักของมันอยู่นะครับ อ.สึดะ เช่นช่วงต้นเกม ไม่ลงหมากบนเส้น 1 เส้น 2 ถ้าเราเพิ่มข้อจำกัดพวกนี้ลงไปในโปรแกรมความน่าจะเป็นก็จะน้อยลงนะครับ อ.สึดะ “ ผู้ช่วยหนุ่มกล่าวเสริม
    “ใช่ !!!!! และฉันก็ลองทำแล้ว แต่ในที่สุดก็พบว่า ในตาเดินแต่ละครั้งหากเพิ่มข้อจำกัดและตัดทางเลือกที่ไม่ใช่ออกไปก็ยังเหลือทางเลือกในแต่ละตาเดินให้คิดอีก 10 ทางเลือก และในเกมหมากล้อมที่เดินกันประมาณ 220 ตาเดินต่อหนึ่งเกม เท่ากับความน่าจะเป็น สิบ กำลัง สองร้อยยี่สิบ ซึ่งก็ยังมหาศาลอยู่ดี” อ.สึดะมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก่อนจะกล่าวต่อไปว่า
    “ยิ่งยากยิ่งท้าทาย คอยดู อัจฉริยะ อย่างฉันจะไขปริศนานี้ออกมาให้ได้ จะทำโปรแกรมหมากล้อมระดับ 1 ดั้งออกมาให้ได้!!!!”

    3 เดือนผ่านไป สนามหญ้าน้อยภายในบ้านขาว มีสภาพเหมือนป่าเล็ก ๆ สภาพภายในตัวบ้านก็ดูรกไปหมด แม้นแต่ อ.สึดะ ผมเผ้าก็รุงรังยิ่งกว่าเดิม หนวดเคราขึ้นยาว จนนึกไม่ถึงว่านี้คือ อัจฉริยะ ทางด้านโปรแกรมของญี่ปุ่น

    “อาจารย์ผมมีข่าวดีมาบอกครับ” ผู้ช่วยหนุ่มวิ่งเข้าหา อ. สึดะอย่างรีบร้อน
    “ฉันก็มีเรื่องจะบอกกับนายพอดี” อ.สึดะแม้นจะดูโทรมลงไปมากแต่คราวนี้แววตากลับมีประกายนัก ก่อนจะกล่าวต่อ ผู้ช่วยว่า
    “ ในที่สุดฉันก็สร้าง models สำหรับพัฒนาโปรแกรมหมากล้อมให้ได้ 1 ดั้งสำเร็จแล้ว” อ.สึดะกล่าวต่อไปว่า
    “ขั้นแรกให้โปรแกรมเข้าใจ การวางหมากที่สร้างเค้าโครงพื้นที่ให้ได้  ให้มันรู้ว่าพื้นที่ไหนใหญ่เล็ก ใครพื้นที่นำพื้นที่ตาม”
    “ขั้นที่สอง การเดินแบบอัตโนมัติ หรือว่า เมื่อไรที่มีการเดิน ตรงกับ ฐานข้อมูลการเดินของมืออาชีพ ก็ให้เดินตามแบบที่มีมืออาชีพเคยเดินเลย”
    “ขั้นที่สาม การเดินตามรูปหมากที่ดี ให้โปรแกรม จำรูปแบบหมากที่ดี ไว้ เช่น เมื่อถูกฝ่ายตรงข้ามกระแทกให้ต่อหมาก จนกว่าจะมี 5 ลมหายใจ หรือ เมื่อฝ่ายตรงขู่ตัดให้เดินรูปแบบปล่องไม้ไผ่”
    “นักเขียนโปรแกรมหลายคนสามารถคิดได้เช่นนี้สร้าง models 3 ชั้นและคิดว่าสมบูรณ์แล้วและไปปรับแต่งรายละเอียดปลีกย่อย แต่อัจฉริยะอย่างฉันเข้าใจว่าจริง ๆ แล้วต้องใช้ models 4 ชั้น”
    “ขั้นที่ สี่ เมื่อรูปแบบพื้นที่คล้ายคลึงเกมในฐานข้อมูลเกมใด ให้นำแผนการเดินของเกมนั่นมาใช้  เท่านี้ก็จะลบจุดอ่อนที่ว่า โปรแกรมหมากล้อมไม่สามารถวางแผนการล้ำลึกได้”
    “ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ เดี๋ยวฉันปรับปรุงรายละเอียดปลีกย่อยอีกนิดหน่อยก็จะสมบูรณ์แล้วและฉันจะได้ลองเล่นกับมันดูซะทีว่าถึงหนึ่งดั้งไหม” อ.สึดะมาถึงตรงนี้ต่างพูดไปยิ้มไปด้วยอารมณ์ที่แจ่มใสก่อนจะนึกขึ้นได้และถามผู้ช่วย
    “เมื่อกี้นายมีข่าวดีอะไรจะบอกฉันเหรอ” อ.สึดะ ถามอย่างเอาใจใส่ และผู้ช่วยก็กล่าวต่อไปว่า
    “ผมไปค้นข้อมูลบนอินเตอร์เน็ตแล้วพบว่า มีการแจกโค้ดโปรแกรมหมากล้อมฟรีเพื่อการพัฒนาครับ ผมเลยดาวน์โหลดมาดู และกำลังจะให้ อ. สึดะดูครับ” อ.สึดะมีสีหน้าที่งงงวย ก่อนจะกล่าว
    “ไหนเอามาเปิดดูหน่อยสิ” อ.สึดะกล่าวอย่างรีบร้อน

    อ.สึดะได้เปิดโค้ดโปรแกรมออกดูอย่างละเอียด ก่อนจะกล่าวว่า
    “ก็ไม่เห็นมีอะไรแตกต่างจากทั่วไป models 3 ขั้น” อ.สึดะกล่าวเรียบ ๆ
    “อะ…….นี้มันอะไรกัน ไม่ใช่ สิ ที่จริง แล้วมันคือ models 4 ขั้น แบบเดียวกับเรา” อ.สึดะตอนนี้หน้าซีดขาวไปแล้ว ก่อนจะอ่านลงไปอีกบรรทัดว่า
    “ LAST UPDATE: D.GARIKSON 13/12/2003 (5 KYU STRONG) “
    . “อะไรกัน D.GARIKSON คนนี้คิด models 4 ขั้น ได้ก่อนเรา แถมรายละเอียดยังสมบูรณ์กว่า แต่โปรแกรมหมากล้อมก็ยังได้รับรองเพียง 5 คิวเท่านั้นเองเหรอ” อ.สึดะรู้สึกถึงเหงื่อที่ไหลรินลงมาทั่วใบหน้า ก่อนจะปิดคอมพิวเตอร์แล้วลุกออกไป

    ค่ำคืนหนึ่งที่เงียบ บ้านสีขาวสองชั้น ยังคงขาวสะอาดเช่นเดิน  หญ้าที่สนามน้อยได้ถูกตัดให้สั้นสวยเช่นเดิม ภายในห้องมีสภาพที่สะอาดสะอานเช่นเดียวกับ อ.สึดะ

    เปรียะ เปรียะ…. เปรียะ เปรียะ.. ระหว่างกระดานไม้ยกพื้นสูง ชายวัยกลางคนผู้ทรงคุณวุฒิ สองท่านกำลังเดินหมากอย่างเงียบ ๆ
    “งานวิจัยเป็นยังไงบ้าง อ.โคอิโซ” จริง ๆ แล้ว อ.สึดะไม่ควร ถาม ไม่ควรถามเลย ด้วยแววตาที่ อ.โคอิโซ มีคำถามนี้อาจเสียมารยาท
    “ไม่มีความคืบหน้าจนถูกตัดเงินช่วยเหลือการวิจัยออกไปแล้ว ไม่มีงานวิจัยแล้ว” แววตา อ.โคอิโซ เศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะกล่าวต่อไปว่า
    “ปริศนา บาง ปริศนา อาจถูกกำหนดให้ไม่มีทางค้นพบก็ได้นะ”

    ณ มุมหนึ่งบนโลก ใบนี้ แม้นญี่ปุ่นจะเป็นเวลากลางคืน แต่บางที่เป็นเวลากลางวัน ชายหนุ่มผมทองจับจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตน
    DOWNLOAD……….95%
    DOWNLOAD……….98%
    DOWNLOAD……….100%
    และเมื่อดาว์นโหลด สำเร็จชายหนุ่มก็เปิดสิ่งที่ดาว์นโหลดออกมาอ่านจดบรรทัดสุดท้าย
    FREE CODE GO SOFTWARE
    LAST UPDATE: E. SUDA  29/09/2005 (4 KYU STRONG)
    ปริศนา ทุก ปริศนา ถูกกำหนดให้ค้นพบได้เมื่อถึงเวลาของมัน……….E.SUDA

    จากคุณ : Bluejade - [ 29 ก.ย. 46 21:04:22 ]