เธอชื่อ ปรายฟ้า
มองเผิน ๆ เป็นคนเรียบร้อย
สุภาพยิ่งกว่าหญิงคนไหน ๆ ที่ผมเคยพบ
แต่ไม่นาน.. เมื่อผมได้รู้ความจริง
มันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดเลยสักนิด
ไอ้ที่ว่าเรียบร้อยนั่น..
ผมก็เออเอง ออเอง เอาเสียหมด
เธอหลอกคนทั้งโลก
ทั้ง เชิด ทั้ง หยิ่ง
นี่ทำให้ผมเกลียดเธอเข้าไส้
นี่น่ะเหรอ ปรายฟ้า ที่เพื่อนผมชมนักชมหนา
ผมล่ะ ไม่อยากจะประจานเธอสักเท่าไหร่
แต่ก็อดที่จะพูดไม่ได้
เธอน่ะ เป็น จอมซุ่มซ่าม ประจำห้อง สมัยเรียน ล่ะ
เพื่อนแต่ละคนของผมมันก็ไม่รู้จักลืมหูลืมตาเสียบ้าง
ตามจีบเธออยู่จนแล้วจนรอด เสร็จแล้วก็ถูกเธอสลัดทิ้ง
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะสนใจมันไปทำไม
แต่ผมก็ทนไม่ได้ ที่จะปล่อยให้ผู้หญิงแบบนี้อยู่บนโลก
แล้ววันหนึ่ง..
ผมต้องมาทำงานร่วมกันกับเธอ
ชีวิตผมทำไมมันอาภัพนัก
ผมล่ะ นึกภาพ ไม่ออก
เวลาเธอเกิด ซุ่มซ่าม ขึ้นมา
ผมจะหัวเราะให้ดังเลย!
ผ่านไปหนึ่งเดือน...
ดูเหมือนเธอจะแข่งประจบเจ้านายกับผม
ปรายฟ้า คุณเข้ามานี่หน่อย
ค่ะ บอส / ฟ้าจะเข้าไปพร้อมกาแฟที่บอสชอบนะคะ
เธอขานรับพลางเหล่มาที่ผม
เสียงเธอทำให้ผมขนลุกไปทั้งตัว
แหวะ! ไม่มีใครใช้ให้หล่อนชงกาแฟไปให้ซะหน่อย
ผมเริ่มรำคาญ จนอดจะนินทาลับหลังไม่ได้
ฮึ
คอยดูสิ ผมจะเอาชนะเธอให้ได้
พักเที่ยง..
ผมเดินชนกับเธอที่ประตูทางเข้า
ผมไม่สน..
ไม่แม้แต่จะหันไปมอง
เพราะผมจงใจ
เธอหันกลับมาจะต่อว่า นี่! คุณ..
แต่แล้วเพราะอะไรก็ไม่รู้ ทำให้เธอไม่เหลียวหลังมาอีกเลย
ผมแค้นนัก!
ผมอยากจะทำท่าทะเล้น แล้วแกล้งเธอกลับ!
ร่วมสามเดือนแล้ว
เธอแย่งตำแหน่งที่ผมจับจองมาเป็นปี ๆ
เธอได้เลื่อนขั้นมาสองตำแหน่ง!
ตำแหน่งนั้นมัน!
ไม่ได้! มันต้องเป็นของผม!
และแล้ว ผมก็คิดแผนได้!
ผมมั่นใจว่าแผนนี้ต้องสำเร็จ
ผมเดินเข้าไปที่โต๊ะทำงานของเธอ
คุณปรายฟ้าครับ กรุณาให้เกียรติไปดินเนอร์กับผมเย็นนี้นะครับ
ไม่น่าเชื่อ ผมพูดไปได้ไง! เสียงผมอ้อนซะ..
เธอคงจะทั้งตกใจและแปลกใจ
แต่เธอก็เล่นกับผม!
ค่ะ ด้วยความยินดีค่ะ
โย่ว! ผมร้องออกมาด้วยความดีใจ
Step แรกสำเร็จ!
ตกเย็นผมรอเธออยู่หน้าบริษัท
เธอออกมาแล้ว
เธอเดินมาที่ผม
ฟ้า พร้อมแล้วค่ะ
เสียงหวาน ๆ ของเธอทำผมแทบจะเอียน
ผมขับรถพาเธอไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
เรานั่งดินเนอร์กัน
และแล้ว ก็ได้ทีเริ่ม Step ต่อไป!
ผมมองเข้าไปในดวงตาของเธอ
คุณปรายฟ้าครับ ผมหลงรักคุณมานานแล้ว
เธอเริ่มเอะใจ..
ผมยื่นมือไปจับมือเธออย่าทะนุถนอม
แต่งงานกับผมนะครับ
เธอล่ะอึ้ง! ผมอยากให้คุณเห็นเธอในตอนนั้นจริง ๆ
ผมยังรักษามาดไว้
ค่ะ ฟ้าก็รักคุณมานานแล้ว ฟ้าตกลงแต่งงานกับคุณค่ะ
โฮะ ๆ หวานผมล่ะ! สำเร็จอีกแล้ว
สัปดาห์ต่อมา
งานแต่งงานลวง ของ ผม กับเธอ ก็ถูกจัดขึ้น
มันเป็นงานแต่งงานเล็ก ๆ
ผ่านไปได้ด้วยดี..
เราอยู่กินด้วยกันหนึ่งเดือน
ยังไม่จบครับ! Step สุดท้ายจะเริ่มแล้ว!
ฟ้า! ผมเบื่อคุณ! ผมจะหย่ากับคุณ!
ผมสืบมาว่า เธอเป็นแฟนกับเพื่อนผมได้เพียง 3 เดือน
จากนั้นก็เลิกกัน
ผมเลยย้อนแผนของเธอเข้าบ้าง!
เธอคงจะสะเทือนใจไม่น้อย
แต่ผมไม่สน..
งานของผม คือ แก้แค้น เธอ!
ทำไมล่ะ? ฟ้าทำอะไรไม่ดีเหรอ? ทำไมคุณต้องหย่ากับฟ้า?
เธอเริ่มบีบน้ำตาอีกแล้ว!
ฮึ
ผมไม่สนหรอก อย่ามามารยาให้มากน่า!
ฟ้าจะไปเองค่ะ แต่ฟ้าจะไม่หย่า ฟ้า.. รัก.. คุณ
เฮ้ย! อะไรวะ?! นี่เหรอยัย ปรายฟ้า จอมมารยา
เธอเดินจากไปอย่างโศกเศร้า
เวลาผ่านไป ผมก็แทบจะลืมเธอไปเลย
ฮะฮะฮ่า! แผนผมสำเร็จ! เห็นมั้ยล่ะ?
ผ่านไป สอง สัปดาห์
เธอมาหาผมที่บ้าน
คุณ ไม่รัก ฟ้า แล้วจริง ๆ เหรอ?
นี่! แสดงว่าเธอมีใจให้ผมอยู่เหรอเนี่ย
ผมไม่ได้ตอบ
แล้วเธอก็โผเข้ากอดผม
ผมตั้งตัวไม่ถูกเลย
เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นทุกคืน
ผมแทบจะบ้าตาย!
นี่ผมต้องมาใจอ่อนเพราะเธอเหรอ
ใจผมเริ่มอ่อน
คนดี ใครจะไปลืมคุณลงล่ะ
ผมเริ่มหวานกับเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ จริงใจ
ผมจูบเธอที่หน้าผาก
กลับมาอยู่กับผมนะ
เธอร้องไห้โฮใหญ่
ขอบคุณค่ะ
คนดีของผม เลิกร้องไห้นะ
ผมปลอบเธอ แล้วก็พาเธอเข้าบ้าน
แต่คุณรู้ไหม?
พอผมพาเธอเข้าบ้านปุ๊บ
เธอยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ผมปั๊บ
เซ็นหย่าตรงนี้ค่ะ ฟ้า น่ะ ลืมคุณไปนานแล้วจะบอกให้!
เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน!
อ้อ! ฟ้ามาเก็บของน่ะค่ะ
ใจผมล่ะแตกสลายลงทันที!
เธอรีบเก็บของ
ผมฝืนเซ็นหย่าไป รั้งไว้คงไม่มีประโยชน์
ทันทีที่ได้กระดาษแผ่นนั้น
เธอเดินจากไป
ปรายฟ้า ผมจะไม่มีวันลืมชื่อนี้เลย!
จากคุณ :
invisible_TJ 
- [
30 ก.ย. 46 16:27:40
]
'ปรายฟ้า'
