บทที่ 4 ลูกแก้วมาเวล

“เมื่อไรจะถึงตาข้าซะทีนะ” ฟีเรสบ่นออกมาเบาๆ พลางมองไปยังแถวข้างหน้าที่มีเด็กรุ่นเขาสองสามคนกำลังรอคิวอยู่เช่นกัน ข้ายืนรอตั้งนานแล้วนะ คนมันเข้าๆออกๆหลายสิบคนแล้วด้วย ข้าจะได้รับเลือกมั้ยเนี่ย

เฮ้ย! ฟีเรสชะงัก เขาหันมาจ้องคนที่ยืนหันหลังอยู่ตรงหน้าเขาอย่างเต็มตาครั้งแรก ไอ้หนุ่มเจ้าชู้คนนั้นนี่หว่า

พลันสมองฟีเรสก็ทำงานอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ๆๆ เจ้าน่ะ ชื่ออะไร”

เลได้ยินเสียงคนพูดก็หันมา สีหน้าเย็นเยือกเริ่มปรากฎ

ฟีเรสเห็นหน้าเด็กหนุ่มที่เขานึกด่าเต็มตาก็ชะงักไปนิด สีหน้ามันแปลกๆ แต่หน้ามันก็หล่อจริงๆอย่างที่เวคมันว่า เสียอย่าง... เฮ้ย ข้ากำลังคิดอะไรวะ
ฟีเรสถามอีกครั้ง
“มองข้าทำไม เจ้าน่ะแหล่ะ ชื่ออะไร”

เลยิ้มนิดๆ ให้กับคนไม่มีมารยาทก่อนจะหันกลับไปอย่างเย็นชา ฟีเรสเห็นเด็กหนุ่มทำเช่นนั้นก็เริ่มโกรธแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะ เด็กหนุ่มผู้สวมรัดเกล้าบนศีรษะก็ก้าวเข้าไปในหอคอยเสียแล้ว

หยิ่งดีนัก เฮอะ เดี๋ยวเหอะ ฟีเรสคิดในใจสาวเท้าเดินตามเลเข้าไปในหอคอยอย่างรวดเร็ว

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
“หนุ่มน้อย เจ้าชื่ออะไร” น้ำเสียงเมตตาถามขึ้นช้าๆเมื่อร่างที่สวมรัดเกล้าก้าวเข้ามาในห้องที่มีโต๊ะและเก้าอี้โบราณจัดไว้อย่างสวยงาม ท่ามกลางผนังสีขาวบริสุทธิ์

“เดี๋ยวก่อน มีคนตามข้ามา” เลเอ่ย แล้วหันกลับไปมองยังร่างที่เดินตามเข้ามา

ฟีเรสมองหน้าเย็นชานั้นเงียบๆก่อนจะเอ่ยขึ้น
“เชิญตามสบาย ข้าจะนั่งรออยู่ตรงนี้” กล่าวจบ เด็กหนุ่มก็นั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ตัว

เลหันกลับไปแล้วเดินเข้าไปนั่งตรงเก้าอี้หน้าโซอุส

จอมเวทย์โซอุสนิ่งอึ้งไปสักพัก สองคนนี้รู้สึกตัวกันดี มีกระแสจิตเข้มแข็ง มนต์สะกดของเรายังเอาไม่อยู่ ชายชรานิ่งพิจารณาร่างตรงหน้าช้าๆ สายตาตวัดมองที่รัดเกล้าบนศีรษะของเด็กหนุ่ม ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“หนุ่มน้อย เจ้าชื่ออะไร”

“เล โอดีมุส” เลตอบ เป็นคำตอบที่เด็กหนุ่มอีกคนยิ้มออกมาอย่างพอใจ

จอมเวทย์โซอุสสังเกตเด็กหนุ่มทั้งสองอยู่เงียบๆ ก่อนจะเอ่ยถามฟีเรสบ้าง
“แล้วเจ้าล่ะหนุ่มน้อย เจ้าชื่ออะไร”

“เอ่อ ข้าชื่อ ฟีเรส  เฟนาริส” ชายหนุ่มตอบแบบไม่ทันตั้งตัว

จอมเวทย์ชราลุกขึ้นช้าๆ ก่อนจะยื่นมือออกมา ในมือมีลูกแก้วลูกเล็กๆ สีรุ้งสวยลูกหนึ่ง ชายชราเอ่ยขึ้นช้าๆ
“นี่คือลูกแก้วมาเวล หนึ่งในของวิเศษ 7 อย่างในแผ่นดินฮาเบลล์ ข้าใช้ในการคัดเลือกนักเรียน มันสามารถทำอะไรได้มากมาย และยังทำนายชะตาในอนาคตได้ เล เจ้าลองถือดู” กล่าวจบก็ส่งของวิเศษชิ้นนั้นให้เล

ทันทีที่มือของเลสัมผัสกับลูกแก้วมาเวล เด็กหนุ่มก็รู้สึกเหมือนได้ของรักกลับคืนมา อยากจะเอ่ยขอแต่ไม่กล้า

จอมเวทย์โซอุสมองลูกแก้วในมือเลแล้วต้องชะงัก ลูกแก้วส่องแสงสีน้ำเงือนเรืองๆเป็นประกายงดงามกว่าปกติ ชายชรารู้ในทันที ร่างของเด็กหนุ่มตรงหน้ามีพลังแฝงอยู่มากมาย พลังแฝงนั้นมีอำนาจมาก ไม่สามารถมองเห็นอนาคตได้ แล้วจอมเวทย์โซอุสก็ต้องตะลึงอีกรอบ

ลูกแก้วเปล่งแสงน้ำเงินรองเรืองจมหายไปบนฝ่ามือของเล

ชายชราถอนหายใจช้าๆ “มันเป็นของเจ้าแล้ว รักษามันให้ดีๆละ สักวันเจ้าจะรู้วิธีใช้มัน”
เลพยักหน้าเนิบๆ สีหน้าฉายแววดีใจก่อนจะกลับมาขรึมเหมือนเดิมเมื่อสายตาของเด็กหนุ่มอีกคนจ้องมองมา
ในใจฟีเรสบัดนี้เต็มไปด้วยความสงสัยแกมอิจฉา ก่อนจะละสายตาไปมองจอมเวทโซอุสอย่างสงสัยว่าสิ่งที่ใช้คัดเลือกก็ไม่มีแล้วจะทดสอบตนอย่างไร

จอมเวทย์โซอุสหันกลับมายังร่างที่กำลังมองตนอยู่ ตาอันทรงอำนาจจ้องประสานกับตาสีน้าตาลคู่หน้า ชายหนุ่มจ้องตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน บัดนั้น จอมเวทย์โซอุสก็สังเกตเห็นประกายตาสีน้ำตาลมีเพลิงลุกโชติ ชายชราหลับตานิ่งใช้ความคิดสักพักก็ลืมตาแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“เจ้าสองคนออกไปรอข้างนอกก่อน”

เด็กหนุ่มทั้งสองจ้องหน้ากันนิดๆแล้วก็ก้าวออกไปจากห้องแห่งนั้น

จอมเวทย์โซอุสมองตามหลังคนทั้งสองออกไป เด็กรุ่นใหม่ไฟแรงจริงๆ

* * * * * * * * * * * * * * * *
ประตูหินอ่อนเปิดออก ชายชราคนเดิมก้าวออกมา เด็กหนุ่มเด็กสาวทั้งหลายเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดไม่เว้นแม้แต่ ฟีเรสที่เคยปากกล้า ยกเว้นเลคนเดียวที่ยังคงสีหน้าเช่นเดิม ไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร
จอมเวทย์โซอุสเริ่มกล่าว
“ข้าจะรับศิษย์เพียง 10 คนเท่านั้น ได้แก่ เซรีนา ซาวิเย , เวค เมอร์ริค , วียา ราเชค , คริส บีน , โก เรดเดอร์ , ชีกัม มาริจ , ทาโร่ โมนาริ , เจค เรเยีย , ฟีเรส เฟนาริส”
บุคคลที่ได้รับการขานชื่อเดินออกมาทีละคน มีสองคนเป็นหญิง หนึ่งในสอง เซรีนหันไปมองเลอย่างเสียดาย

ฟีเรสยิ้มออกมาอย่างสะใจ ดีแล้วอย่างมันมาเรียนด้วยก็เปลืองสายตาปล่าวๆ แล้วเด็กหนุ่มก็ต้องหุบยิ้มในทันที
“อ้อ ข้าเกือบลืมไป คนสุดท้าย เล โอดีมุส” จอมเวทย์ชราพลางยิ้มให้เลอย่างมีเมตตา
เลก้าวออกมาเป็นคนสุดท้าย พ่อ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง


โปรดติดตามตอนต่อไป......

บทที่ 1 - 3 รวมบทนำค่ะ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478298/W2478298.html