ฉันยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน...หยิบผ้าชิ้นเล็ก ชิ้นน้อยขึ้นสะบัดเพื่อให้หยดน้ำเล็กๆ ลอยหายไปในอากาศ..ก่อนที่จะหยิบไม้แขวนเสื้อขึ้นมาพร้อมกับตัวหนีบผ้าอีกหลายตัว..
ฉันปิดเทอมแล้วนี่นา แต่ทำไมยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักที...ดีแต่คิดนู้น คิดนี่ แล้วก็อยู่เฉยๆ ใช้เวลาหมดไปกับการนั่งอยู่หน้าคอมฯ ทั้งวัน
อยากรู้จัง....จะมีใครคิดบ้างหรือเปล่า ว่าในเวลาเดียวกันนี้ของปีหน้า เรากำลังทำอะไรอยู่....
ฉันอาจจะกลายเป็นมนุษย์ทำงาน ตื่นเช้ามาไปทำงาน...เที่ยงกินข้าวกับเพื่อนที่ทำงาน เย็นถึงบ้านสลบเหมือดไม่ได้ไปเที่ยวไหนๆ เหมือนเมื่อก่อน วัฐจักรชีวิตกลายเป็นหุ่นยนต์ดี ดี นี่เอง
สุดท้าย ฉันก็คิดไม่ออกอยู่ดี ว่าในเวลานี้ของปีหน้า ฉันกำลังทำอะไรอยู่....
ฉันอาจจะร่าเริงเที่ยวเล่น เดินแตะฝุ่นไปไปมามาอยู่ก็ได้
คิดไปคิดมาก็เริ่มปวดหัว...เลยทำให้นึกถึงคำพูดของคนคนหนึ่งขึ้นมาได้ คำพูดที่อาจจะฟังดู แล้วเป็นความคิดที่แย่ เอามากๆ แต่บางครั้งมันก็ช่วยฉันได้เยอะทีเดียว
"แกจะไปคิดถึงอนาคตตอนนี้ให้วุ่นวายทำไม...ฉันว่าแกคิดว่าเดี๋ยวแกจะทำอะไรดีว่านะ"
"ยากนะ ห้ามความคิดตัวเอง.."
"แกเชื่อฉันสิ ว่าเดี๋ยวตัวแกในอนาคตมันก็คิดแทนแกเองแหละ มันมีหน้าที่ของมันอยู่แล้ว ถ้าแกดันไปคิดให้มันตอนนี้ แล้วตัวแกในอนาคตมันจะคิดอะไรหละ..."
ฉันมองหน้าคนพูดอย่างงง ..." เหรอ แกว่าตัวฉันในอนาคตมันจะคิดของมันเอง ฉัน..ตอนนี้..ไม่ต้องคิดอะไรแทนมัน แก..คิดได้ไงเนี่ย "
กับคำแนะนำ ที่ออกจะฟังดูแปลกๆสักนิด..แต่บางครั้ง เพื่อเป็นการปัดความรับผิดชอบที่จะต้องคิดอะไรมากๆ ฉันก็มักจะนึกถึงคำพูดของเพื่อนคนนี้เสมอ...
ว่าแต่คุณเองเถอะ คุณเคยคิดแบบนี้เหมือนฉันบ้างหรือเปล่า...คิดไม่ตกไงคะ
ปล.เขียนมาให้อ่านกันเล่นๆค่ะ
จากคุณ :
รวยระรินกลิ่นชา
- [
3 ต.ค. 46 12:14:31
A:202.28.251.163 X:
]