### ความสมหวังของต้อย ###

    ********ความสมหวังของต้อย********

    “ ต้อยนี่เงินค่าอาหารแม่จะไปแล้วนะ  ดูแลน้องๆไปโรงเรียนด้วยล่ะ”  แม่พูดพร้อมๆกับเปิดประตูออกจากห้องไป….ต้อยมองดูเงินที่วางบนโต๊ะไม้เก่าๆที่แม่วางไว้ให้  ก่อนออกไปขายของ  ต้อยรู้ดีว่าเงินที่แม่ให้…ไม่พอกับที่ต้อยต้องการ….วันนี้ต้อยต้องซื้อหนังสือเรียนเพิ่มอีกสองเล่ม  แต่ต้อยก็ไม่อยากขอเงินแม่เพิ่มอีก  เงินที่แม่วางไว้ให้ก็มากพอแล้วสำหรับแม่…


    ....……….แม่เป็นผู้หญิงที่แกร่งมากๆในความคิดของต้อย  พ่อกับแม่แยกทางกันเพราะพ่อไปมีผู้หญิงคนใหม่  พ่อไม่เคยเหลียวแลแม่และลูกๆทั้งสามคน  เงินพ่อก็ไม่เคยให้สักบาท  แต่ต้อยไม่เคยเห็นแม่ตามไปขอเงินจากพ่อเลยสักครั้ง  แม่ไม่เคยง้อพ่อ  แม่ของต้อยใจเด็ดจริงๆ  แม่เลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอดหลังจากที่พ่อจากไปแล้ว….ต้อยรู้สึกสงสารและเห็นใจแม่จับใจ….


                    “ ต้อยอย่าไปรบกวนพ่อเค้านะ ถ้าพ่อเค้าคิดจะให้เงินกับเรา พ่อเค้าจะต้องเอาเงินมาให้เอง  ต้อยจำไว้นะลูก” แม่เตือนต้อยเสมอด้วยกลัวว่าต้อยจะไปขอเงินจากพ่อ…  หลังจากแม่ออกไปขายของ  ต้อยรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว   ทำหน้าที่แทนแม่ปลุกเจ้าน้องๆทั้งสองคนที่ยังนอนเรียงกันอย่างไม่รู้เรื่องราวใดๆ….


                    “ เฮ้ยตื่นๆ เจ้าตั้ม เจ้าเต้ ตื่นสิสว่างแล้ว อ้าว!เฮ้ย เจ้าเต้  นอนอีกแล้วตื่นๆๆ แต่งตัวไปโรงเรียนได้แล้ว ”   ต้อยต้องทำหน้าที่ปลุกน้องๆให้ไปโรงเรียนพร้อมแบ่งสรรเงินที่แม่วางไว้ให้เสร็จสรรพ  ….


    ปีนี้ต้อยเรียนหนังสือชั้นมอหกแล้ว  ต้อยวาดหวังไว้ว่า  จะต้องสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยปิดให้ได้ ….


    ………..วันนี้แม่กลับจากการขายของเร็วกว่าทุกๆวัน  หลังจากแม่กินข้าวอิ่มแล้ว  แม่เดินเข้ามาหาต้อยแล้วเอ่ยกับต้อยเบาๆพอได้ยินกันแค่สองคน  “  ต้อยแม่จะพูดอะไรกับลูกสักหน่อย “  “ อะไรฮะแม่ “ ต้อยถามแม่พร้อมทั้งมองเห็นร่องรอยหม่นหมองบนใบหน้าของแม่  “ แม่อยากให้ต้อยออกจากโรงเรียน  แล้วมาช่วยแม่ทำงาน ช่วยแม่เลี้ยงน้องอีกแรง  แม่รู้…ว่าต้อยอยากเรียนหนังสือ…แต่แม่…แม่ขายของไม่ค่อยดีเลย…หาเงินไม่ค่อยพอใช้ “   ต้อยฟังแม่พูดอย่างขมขื่นใจ แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของแม่ได้เป็นอย่างดี  แม่ต้องทำงานหนัก  เลี้ยงลูกคนเดียวตามลำพัง มันเป็นสิ่งที่หนักหนาสาหัส สำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งอย่างแม่ของต้อย….


                     “ ลูกเรียนให้จบมอหกก่อน แล้วหางานทำให้ได้ ถ้าลูกอยากจะเรียนต่อ ก็ค่อยหาที่เรียนอย่าง รามคำแหงก็ได้นะลูก”  “ ครับแม่ “ ต้อยตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา คล้ายน้ำเสียงจะกลืนหายเข้าไปในลำคอ….


    ………….แม้นความคิดที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยปิดพังคลืนลง  แต่ต้อยก็ยังไม่สิ้นหวังไปซะทีเดียว  มหาวิทยาลัยเปิดอย่างมหาวิทยาลัยรามคำแหง ก็ดีมากๆแล้วสำหรับครอบครัวที่ยากจน....


    มีต่อค่ะ ดาว

    แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 46 18:32:15

    จากคุณ : รักดี - [ 4 ต.ค. 46 14:11:47 ]