ความคิดเห็นที่ 1 พักนี้เจอข่าวร้านโทรศัพท์โดนหลอกขายมือถือกับบัตรเติมเงินราคาถูกเป็นพิเศษบางรายก็เอาไปขายต่อรวยไปเลย หลายรายหมดตัวส่วนใหญ่ขาดทุนกันเป็นแสนเป็นล้าน อยากทราบมั้ยว่าเขาทำกันยังไง ได้เลยผมจะเล่าให้ฟัง ผมเปิดร้านขายมือถืออยู่ในตลาดนัดจตุจักรในตัวเมืองจังหวัดที่น้ำท่วมบ่อย ๆ  ครับเย็นวันหนึ่งลูกค้าไม่มากนัก  เด็กวัยรุ่นสองคนอาชีพหลักเล่นสนุ๊กเกอร์อาชีพเสริมรับจำนำ ซื้อ ขาย แลกเปลี่ยนโทรศัพท์และมักจะมีของถูก ๆ มาเสนอขายให้ร้านต่างในตลาดนัดอยู่เป็นประจำ “พี่หลง หวัดดีครับ” “หวัดดีต้อมวันนี้มีอะไรเด็ด” “เด็ดสุดเลยพี่แต่พี่จะกล้ารึเปล่า” “ว่ามาเลย” “เอ่อ....คือมันอย่างงี้ ผมมีเครื่องโนเมีย 33 พร้อมเบอร์วันทูทรี โทรฟรี 500 มาขายให้พี่ราคาพิเศษสุดเลย” “พิเศษสุดยังไง มันใส่ไข่สองใบเหรอ”  “โธ่...พี่พวกผมพูดจริง ไม่ใช่พูดเล่นราคามันถูกมาก แต่มันมีเยอะ ตั้ง 30 กว่าเครื่องแล้วคนขายเค้า บอกว่าต้องซื้อทีเดียวหมดเลย ถึงจะขายให้ราคานี้” “พวกเองก็เอาไปเสนอขายหลายๆร้านซิ 30 เครื่องร้านละ 3 เครื่อง 10 ร้านก็หมดแล้ว” “ลองแล้วครับพี่เขาก็อยากได้กันทุกร้านแต่พวกผมไม่มีเงินสดไปซื้อมาขายแล้วร้านพวกนั้นก็ไม่มีใครยอมจ่ายเงินก่อนต้องส่งของแล้วรับเงินพวกผมก็เลยมาหาพี่นี่แหละ” “เอาอย่างนี้บอกราคามาเดี๋ยวพี่ขอปรึกษาพรรคพวกดูก่อน” “ได้เลยครับ ราคาเครื่อง 33 พร้อมเบอร์วันทูทรี ตอนนี้ หน้าร้าน 5,500  ราคาส่ง 5,000 แต่พวกผมคิดพี่แค่ 4,500 ก็พอ อย่าลืมนะครับต้องเอาหมด ขอบคุณมากครับอีกครึ่งชั่วโมงผมมาหาใหม่” ผมรีบโทรหา ป๋า ผู้เชี่ยวชาญและกว้างขวางในวงการเพราะขายโทรศัพท์มานานซึ่งสนิทสนมกับผมเป็นการส่วนตัว  หลังจากทราบรายละเอียดแล้ว “ราคานี้ซื้อได้แต่ป๋ากลัวมีปัญหาอาจจะเป็นของขโมยมา แต่ถ้าเราเอาแต่เครื่องไม่เอาเบอร์เพราะเบอร์มันเปลี่ยนไม่ได้ แต่เครื่องเราแก้อีมี่ใหม่แล้วส่งไปขายไกลๆ ได้ ลองคุยดูนะได้ผลยังไงแล้วรีบโทรบอกป๋าด้วย” ครึ่งชั่วโมงพอดีไม่ขาดไม่เกินทั้งสองคนมาหาผมที่ร้านหลังจากคุยกันเด็กหนุ่มโทรก็หาคนขายหลังจากวางสายก็หันมาบอกผมด้วยสีหน้าสดใส “ได้เลยครับพี่  ไม่มีปัญหา  พวกผมปรึกษากันแล้ว ตอนนี้เครื่องเปล่า 33 หน้าร้าน ขาย 4,500 ส่ง 4,300 ผมคิดพี่แค่...  3,700 พอ มีทั้งหมด 31 เครื่อง ราคา 114,700 บาทครับ” “แหม...คิดมาเรียบร้อยเลยนะ งั้นรอแป๊บนึง” ผมโทรหาป๋าทันที “เรียบร้อยครับป๋า ตกลงกันที่ 3,700 มี 31 เครื่อง แต่วันนี้ไม่ทันแล้วเงินสดผมมีไม่พอ คงต้องนัดพรุ่งนี้สายๆเพราะต้องไปถอนตังที่ธนาคารก่อน” “ไม่ได้ ๆ ต้องเรารีบเดี๋ยวคนอื่นรู้โดนตัดหน้าหมด มาเอาตังที่ป๋าไปก่อนซื้อคืนนี้เลยแล้วพรุ่งนี้ค่อยเอาตังมาคืนป๋าก็ได้” เป็นอันว่าผมสั่งเครื่องในราคาพิเศษจริงๆ 31 เครื่องจากเด็กหนุ่มทั้งสองโดย ป๋า ออกตังให้ก่อน “เงินครบครับพี่รอแป๊บเดียว    พี่ครับผมยืมรถพี่ด้วยผมไม่มีรถยนต์ไปเอาของ” “เอ้า...เอาไป ไม่ใช่หายหมดทั้งเงินทั้งรถทั้งคนนะ:-) โอ๊ยkuจะเป็นลม” จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 18:34:06 A:203.149.34.138 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วทั้งสองคนก็เดินตัวปลิวลับตาไปด้วยความระทึกใจของผมและภรรยา เราสองคนไม่เป็นอันขายของกันแล้วครับ ผลัดกันถอนหายใจบางครั้งหันมามองหน้ากันแล้วก็ยิ้มแบบไม่เต็มใจยิ้มเครียดครับหาอะไรดื่มดีกว่า ผมเดินไปร้ายค้าข้างๆ ซื้อน้ำอัดลมน้ำดำมาสองกระป๋องแบ่งกับภรรยาคนละกระป๋องดื่มดับเครียดครับ ขณะกำลังยกขึ้นดื่มเห็นสี่หนุ่ม F4อยู่ข้างกระป๋องจึงหันไปถามภรรยา “มันหล่อตรงไหนวะ” “ช่างมันเถอะพี่ ถ้ามันหายกันหมดไปจริงๆ เราจะทำยังไง” “ไม่หรอก ป๋า แกคงอ่านเกมส์ขาดแล้วถึงกล้าออกตังให้เราก่อนแล้วเด็กมันก็คงไม่กล้าเบี้ยวเราแน่ๆ” ผมตอบแบบมั่นใจทั้งที่ตัวผมเองก็....เฮ้อ...อยากจะบ้าตาย เวลาก็ผ่านไปแบบช้าๆผมรู้แล้วว่านรกอยู่ในใจมันเป็นยังไง ประมาณ 1 ชั่วโมง ทั้งสองคนก็เดินยิ้มมาแต่ไกล “เรียบร้อยครับลูกพี่ เชิญเช็คของที่รถได้เลย แหมทำหน้าเครียดเชียว เงินแค่แสนกว่าบาทสำหรับพี่ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก” “ผมร่วงหมดหัวเลยมากกว่ามั้ง ทั้งรถทั้งเงินหลายแสนอยู่นะ:-) kuไม่ใช่ พานทองชุบ ลูกชาย ทักซิโด้  ชินแล้วนะ นี่หว่า” ผมเช็คของไปยิ้มไปสบายใจจริงโว้ย  31 เครื่องสภาพใหม่ยังไม่แกะกล่อง เอาไปขายส่งซัก 4,200 ได้เครื่องละ 500 หมื่นกว่าบาทกำไรเห็นๆ “โอเค ของครบคราวหน้ามีอะไร บอกพี่คนแรกเลยนะพี่เหมาหมด” พักเดียวป๋าก็โทรเข้ามือถือผม “เรียบร้อยดีมั๊ย ” “เรียบร้อยดีครับของครบ เครื่องศูนย์ใหม่เอี่ยมยังไม่ได้แกะพลาสติกหุ้มกล่องเลย” “เออ ของชุดนี้ ป๋าขอ นะ ป๋าโทรหาเพื่อนที่ ม้าบนคลอง ป๋า บอกขายมันไป 4,100 มันเอาหมดเลยเราซื้อมา 3,700 ขาย 4,100 ได้กำไร 400 เราสองคนแบ่งกันคนละ 200 ส่วนของค่อยเอามาส่งพรุ่งนี้ป๋าปิดบ้านแล้ว” “ได้ครับป๋า พรุ่งนี้เช้าผมเอาไปส่งให้” ผมตอบตกลงด้วยความเสียดาย กำไรที่คิดไว้ หายไปตั้งครึ่ง หยิบเครื่องคิดเลขมากดดู 31 คูณ 200 ยังได้ตั้ง 6,200 น่าเงินเดือนทั้งเดือนของบางคนเลยนะเนี่ย ผมกับภรรยาปิดร้านกลับบ้านนอนหลับด้วยความเสียดายนิดๆ แต่ก็สบายใจ สวรรค์อยู่ในอก จริงๆด้วย เช้าวันใหม่ ผมกับภรรยากำลังอร่อยกับมื้อเช้า โทรศัพท์มือถือผมก็ดังขึ้นพร้อมกับโชว์เบอร์ของ ต้อม หนึ่งในสองหนุ่ม “ว่าไงต้อม” “ผมมี 33 เครื่องนอกอยู่ชุดนึงพี่สนใจไหม” “เท่าไหร่ “ “ตอนนี้ราคาขาย 3,900 ส่ง  3,500 แต่ผมขายให้พี่แค่  3,100 แต่ถ้าพี่เหมาหมดผมคิด 3,000 ถ้วน” “เออ รอแป๊ปนึงกินข้าวก่อน” “ตกลงพี่เอาหมดเลยใช่มั้ยครับ ผมรออยู่ที่ร้านพี่แล้วนะ” “โอ้โฮ รอเดี๋ยวซิ ต้องไปถอนตังก่อน” ทุกอย่างเรียบร้อยครับ ผมได้ โนเมีย 33 เครื่องนอก อีก 35 เครื่อง หลังจากนั้นผมก็ต้องเอาเครื่องไปส่ง ป๋า “เข้ามาเลยกำลังรออยู่” จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 18:35:56 A:203.149.34.138 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ของป๋า เรียบร้อยครับ เครื่องศูนย์ 31 เครื่อง ที่เหลือเป็นเครื่องนอกได้มาเมื่อเช้าอีก 35 เครื่อง” “ชื้อมาเท่าไหร่ ป๋าซื้อต่อหมดเลย ป๋าให้ 3,200 เอาไหม” “ผมก็ซื้อมาอย่างงั้นเองเห็นถูกดี แต่ยังนึกไม่ออกเลยว่าขายวันละไม่กี่เครื่องจะขายหมดเมื่อไหร่” “ถ้ามีอีกนายซื้อให้หมดอย่าให้หลุดไปถึงคนอื่นเดี๋ยวป๋าเขียนเช็คให้สองใบไปเขียนจำนวนเงินเอาเองเลย ถามด้วยว่ามีอย่างอื่นมั้ย พวกบัตรเติมเงิน หรือมือถือรุ่นแพงๆโดยเฉพาะบัตรเติมเงินเพราะขายง่ายที่สุด” เหลือเชื่อครับผมพึ่งขายมือถือ 66 เครื่อง ได้กำไรหมื่นกว่าบาทในช่วงเวลาแค่วันเดียวคราวนี้ผมไม่รอให้สองหนุ่มโทรมาแล้วครับ ผมรีบโทรหา ต้อม ทันที “หวัดดีครับพี่” ต้อมรับสายด้วยน้ำเสืยงสดใส “เฮ้ย ต้อม หาบัตรเติมเงินให้พี่ซักกล่องซิ” “ทำไมเอาน้อยจังพี่” “พี่ไม่ได้หมายถึงกล่องละ 10 ใบ แต่พี่พูดถึงกล่องละ 1,000 ใบ ตอนนี้พวกพี่ซื้อกันอยู่ใบละ 285 มาขาย 300 เผื่อ ต้อม หาได้ถูกกว่านั้น” “ได้ครับพี่เดี๋ยวผมลองโทรถามดูก่อน ได้ผลยังไงแล้วผมโทรกลับ” ระหว่างรอผมโทรหา พี่หลอง ที่เปิดร้านขายมือถือกับ พี่ป๊อก เซลที่เคยมาส่งของที่ร้านผมจนคุ้นเคยกันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง ทุกคนไม่เชื่อว่าจะมีของราคาถูกขนาดนั้นจริง ๆ และถ้ามีทำไมมันไม่ไปขายส่งตามร้านต่าง ๆเสียเอง ซึ่งต้องได้ราคาดีกว่าขายให้เรา ผมก็เลยยกตัวอย่างว่าผมเป็นคนซื้อของทั้งหมดผมยังต้องให้ ป๋า เป็นคนขายให้เลยเพราะผมไม่รู้จักใครที่จะสามารถซื้อของจำนวนมากๆ ได้ในครั้งเดียวทั้งหมดและเล่ารายละเอียดว่าของทั้งหมดมาจากศูนย์พลาสติกที่หุ้มกล่องยังไม่ได้แกะด้วยซ้ำไปถ้าอยากเห็นให้ไปดูที่บ้าน ป๋า เอาเอง ผมกับเพื่อนจึงนัดเจอกันที่บ้าน ป๋า ตอนหัวค่ำวันนี้ ไม่นานเกินรอครับ ต้อม ก็โทรกลับมารายงานผล “มีครับพี่ได้ของเย็นนี้ ผมเอาไปส่งที่บ้านพี่เลย ราคาพิเศษสุด เพียง 260 บาทครับ   แต่ถ้าคุณสั่งซื้อรวม 4 กล่อง เราลดให้คุณทันทีใบละ 100 บาทพร้อมส่งฟรีทั่วประเทศ พี่จะว่ายังไงครับ” “มาแบบทีวีไดเร็กเลยนะ:-) ตกลงเอามาก่อนกล่องนึง แวะมาเอาตังที่พี่ได้เลย” จากนั้นก็ต้องโทรรายงานป๋าตามระเบียบ “เรื่องบัตรเติมเงินมีครับ ป๋า ราคา 270 บาทผมสั่งไปกล่องเดียวนะ ลองดูก่อนได้ของเย็นนี้” “ดีแล้ว นายจ่ายเช็คให้มันไปเลย” ผมกรอกจำนวนเงินลงบนเช็คที่ ป๋า ให้มา 270,000 บาทให้ ต้อม เต็มจำนวนเพราะไม่ต้องการให้ ป๋า รู้ราคาจริง “เฮ้ย ต้อม ต้องเอามาคืนให้พี่ 10,000 นึงนะ” เย็นวันนั้นที่บ้านผมกับภรรยากำลังคิดอยู่ว่าจะออกไปหรือไม่ไปเปิดร้านขายของกันดี ต้อม กับ ต้น ก็มาหาที่บ้าน “เช็คของด้วยครับพี่ 1 กล่องใหญ่ กับอีก 4 กล่องเล็ก” “4 กล่องเล็กอะไรว๊ะ” “พวกผมต้องคืนตังพี่หมึ่นนึงใช่มั้ยแต่พี่เค้าขอจ่ายเป็นบัตร 4 กล่องแทน เท่ากับเค้าคิดพี่แค่ 250 บาทเอง” “เออ ขอบใจ” “ไม่เป็นไรพี่ แต่พรุ่งนี้สั่งอีกซัก 4 กล่องใหญ่นะ แค่ล้านเดียวเอง” พูดจบทุกคนก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ตกลงผมกับภรรยาเลยไม่ได้ไปเปิดร้านขายของแต่ไปกินหมูย่างเกาหลีฉลองความสำเร็จและเพื่อรอเวลานัดจะได้เจอพี่หลองกับพี่ป๊อกที่บ้านป๋าพร้อมกันทีเดียว จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 18:37:09 A:203.149.34.138 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ที่บ้านป๋า “หวัดดีครับป๋า พี่ป๊อก พี่หลอง อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะ” หลังจากนั้นทุกคนก็ไม่มีใครสนใจผมเลยครับ ต่างพากันวิเคราะห์ว่าของทั้งหมดมาจากไหนกันแน่แต่ต้องไม่ใช่ของขโมยมาแน่นอนหรือว่าลูกชายบริษัทใหญ่แอบเอาของพ่อมาขาย เมียน้อยผู้จัดการใหญ่ล้างแค้นสามีกับเมียหลวง หรือบางบริษัทกำลังจะเจ๊งยอมขายขาดทุนแล้วหอบเงินหนีไปต่างประเทศโอ้ย.. งง  ไปหมดครับ “ช่างมันเหอะ หลง พี่ขอแบ่งไปขายที่ร้านซัก 10 กล่องได้มั้ย” พี่หลองถามผม “ผมเหลือ 4 กล่องพี่เอาไปก่อนก็ได้ ผมคิดพี่ 270 เท่ากัน” “เอ้า เอาตังไปเลยkuให้:-) 275 ทั้งหมด 11,000 ...ขอบคุณมากนะ” “คราวหน้าสั่งเผื่อผม ซัก 50 กล่องนะผมฝากตังไว้เลย 135,000” พี่ป๊อกพูดกับผม “พี่ก็ขอแบ่งจากป๋าไปก่อนซิครับแล้วพรุ่งนี้ได้มาค่อยคืน” “ป๊อกแบ่งของผมไปก่อนก็ได้”ป๋าพูดเสร็จก็นับของส่งให้พี่ป๊อกพร้อมกับรับเงิน 135,000 บาท ทุกอย่างเรียบร้อยครับต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านแบบหน้าบานกันทุกคนส่วนผมวันนี้ได้กำไรอีกแล้ว 11,000บาทระหว่างทางกลับบ้านเลยแวะซื้อเบียร์ที่เค้าบอกว่าเป็นความภูมิใจของนักดื่มเบียร์ทั่วโลกดื่มซะหนึ่งขวดทั้งๆที่ปกตินิยมของไทยเพราะกินแล้ว...ภาคภูมิใจ...เบียร์คนไทยทำเอง...ดื่มไปก็คิดไปว่าพรุ่งนี้ถ้าขายบัตรเติมเงินได้ซัก   4 กล่อง ก็คงดี ซื้อ กล่องละ 250,000 ขาย 270,000 กำไรกล่องละ 20,000  4 กล่องก็ 80,000 โอ้โฮสบายแล้วเรา ดึกมากแล้วนอนดีกว่าจะได้ตื่นแต่เช้า ตอนสายวันใหม่ที่แสนสดใสแต่แสนจะง่วงนอนครับเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับแถมยังฝันเห็นบัตรเติมเงินกับมือถือรุ่นต่างๆเต็มไปหมดทั้งคืนเลยกว่าจะทำธุระส่วนตัวเสร็จก็สายมากแล้วฝ่ายภรรยาหน้าตาสดใสมากเธอนอนกอดเงินหลับสบายมาสองคืนแล้ว วันนี้เลยตื่นเช้าแต่งตัวสวยรออยู่แล้ว เป็นไปตามคาดครับ ป๋า โทรหาผมคนแรก วันนี้ป๋าสั่งบัตรเติมเงิน 2 กล่อง พี่ป๊อกเป็นคนที่ 2 สั่ง 1 กล่อง พี่หลองคนสุดท้ายสั่งครึ่งกล่อง(500 ใบ)น้อยกว่าคนอื่นเพราะซื้อไปขายปลีกที่ร้านไม่เหมือนป๋ากับพี่ป๊อกที่ซื้อไปขายส่งผมเลยสั่งเพิ่มอีกครึ่งกล่องรวมเป็น 4 กล่องพอดีเลยครับ ต้องรีบโทรสั่งอยากได้กำไร 80,000 เร็วๆ “ต้อม เอาบัตรให้พี่ 4 กล่อง” “ได้ครับพี่เดี๋ยวผมโทรกลับ”พักใหญ่ต้อมก็โทรหาผม “ของมีครับพี่แต่ต้องจ่ายเงินก่อนพวกผมไม่มีเงินไปเอาของหรอกตั้งล้านนึงแล้ววันนี้พี่หนูเล็กคนที่เป็นคนขายเค้าจะไปรับเงินกับพี่เองเห็นบอกว่ามีอะไรจะให้พี่ดูด้วย” “ได้ถ้าอย่างนั้นมาเอาตังที่บ้านพี่ได้เลย”ผมโทรรายงานทุกคนพร้อมกับนัดมาเจอกันที่บ้านของผมไม่นาน รถกระบะคันหนึ่งขับมาจอดหน้าบ้านต้อมกับต้นลงมาก่อนตามด้วยหญิงสาวรูปร่างเล็กผิวขาวหน้าตาออกหมวยๆเดินตามกันเข้ามาในบ้าน “พี่หลงครับนี่พี่หนูเล็ก” “หวัดดีคะพี่หลง” “รอแป๊บนึงนะเพื่อนพี่กำลังมา” พี่ป็อกมาถึงก่อนใครหลังจากทักทายทำความรู้จักกันเรียบร้อยหนูเล็กก็หยิบกระดาษใบหนึ่งส่งให้ผมกับพี่ป๊อกดู มันคือใบเสร็จรับเงินค่าบัตรเติมเงินของบริษัทมือยักษ์ใหญ่ที่สุดในประเทศสาขาจังหวัดที่พวกผมอยู่ลงชื่อร้านเจ้าหญิง ที่หนูเล็กบอกว่าเป็นชื่อที่เธอใช้ในการสั่งสินค้าแต่ราคาที่ลงต่อหน่วยซิครับน่าประหลาดใจเพราะถูกเหลือเชื่อยิ่งกว่าเดอะมอลล์ลดกระหน่ำยิ่งกว่าโลแบคของเทสโก้โลตัสถูกกว่าท๊อปซุปเปอร์มาเกต ราคาระบุว่า 200 บาทถ้วน ต่อหนึ่งใบ ลงลายมือชื่อผู้จัดการ และประทับตราถูกต้องทุกอย่าง ทำให้พวกเรายิ่งเชื่อถือเธอมากขึ้น จากนั้นเธอก็เล่าให้พวกเราฟังว่าเธอได้ราคาพิเศษมาจากเพื่อนสนิทของเธอที่ทำงานอยู่ในสำนักงานใหญ่ที่กรุงเทพและห้ามพวกเราบอกให้คนอื่นทราบเพราะจะทำให้ถูกยกเลิกราคาพิเศษ  ครู่ใหญ่ ป๋า ก็ขับรถมาจอดหน้าบ้านไม่ยอมลงแต่เรียกให้ไปเอาเงิน ส่วนพี่หลองติดธุระให้ผมออกตังให้ก่อนค่อยไปรับคืนรวมแล้วเธอรับเงินสด 1 ล้านบาทจากพวกเรา เพื่อสั่งซื้อบัตรเติมเงินจากเธอ 4 กล่องโดยไม่มีหลักฐานอะไรเลย จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 18:39:08 A:203.149.34.138 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณ canossa TSURUGI scottie หนูยี คุณพีท (PeterPuck) AeKra ที่สนใจอ่าน ต่อเลยครับ จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 18:57:23 A:203.149.32.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 พวกคุณคงคิดว่าเธอเชิดเงินล้านแล้วหนี ผิดครับ เช้าวันรุ่งขึ้นเธอเอาบัตรมาให้ผม 1 กล่อง พร้อมกับให้ดูสมุดบัญชีเงินฝากของเธอซึ่งมีเงินโอนเข้าบัญชี 1,500,000 (หนึ่งล้านห้าแสนบาท)จากร้านขายโทรศัพท์ในจังหวัดใกล้เคียง แล้วชี้แจงถึงสาเหตุ ที่ได้ของไม่ครบว่า มีคนสั่งของจากเธอเยอะมากและทุกคนจ่ายเงินหมดแล้วแต่ของมีไม่พอจึงต้องแบ่งกันส่วนที่เหลือจะรีบนำส่งให้โดยเร็วที่สุด  เอาละครับทุกท่านความซวยได้คืบคลานเข้ามาหาผมอย่าช้าๆแต่มั่นคงเหลือเกินเพราะหลังจากจ่ายเงินแล้วทุกคนก็โทรถามผมว่าของที่สั่งได้หรือยังบัตรกล่องแรกที่ได้มา ป๋า ก็ขอก่อน(แล้วยังจ่ายเงินสดให้ในส่วนของผมที่สั่งไว้500 ใบตามระเบียบ) พี่หลองก็จ่ายตังให้ผมแล้ว พี่ป็อกก็ถูกลูกค้าเร่งแถมลูกค้ายังใจถึงจ่ายเงินให้เรียบร้อยแล้วเพราะกลัวพี่ป็อกจะไปขายให้คนอื่นเป็นอันว่าขณะนี้ ป๋าขาด 150 กล่อง พี่ป็อก 100 กล่อง พี่หลอง 500ใบส่วนผมไม่มีค้างเพราะ ป๋า ขอก่อนไปแล้ว แต่อย่าลืมนะครับว่าผมเป็นคนติดต่อความรับผิดชอบทั้งหมดจึงตกอยู่กับผมเต็มๆ  แล้วคืนนั้นเองเหตุระทึกใจก็เกิดขึ้น “พี่หลงครับมาดูอะไรที่บ้านพี่หนูเล็กหน่อยผมว่ามันผิดปกติมากเลย”ตั้มซึ่งปกติไม่ค่อยพูดโทรมาหาผมขณะกำลังขายของอยู่ “ผิดปกติยังไง” “คนเยอะมากเลยพี่รถตู้คันใหญ่กับรถแวนทะเบียน...(จังหวัดไกล้เคียง)มันมาแบบมาเฟียเลยพี่พวกผมซุ่มดูอยู่ไม่กล้าเข้าไปพี่มาดูเองเถอะ”พร้อมกับบอกตำแหน่งที่อยู่ของบ้านกับผม “ได้เดี๋ยวพี่ไป”ผมชวนพี่ป็อกที่มาหาผมพักใหญ่แล้วไปด้วยกันโดยไปรถพี่ป็อกเพราะไม่มีไครรู้ถ้าไปรถผมกลัวมีคนจำได้ ขณะกำลังนั่งรถที่พี่ป็อกเป็นคนขับออกไปตั้มก็โทรมาอีกบอกว่าออกไปกันหมดแล้วน่าจะไปที่สองบริษัทใหญ่ในจังหวัดผมก็ท้วงว่ามันจะสามทุ่มแล้วนะน่าจะปิดแล้ว ตั้ม ยืนยันว่าพี่หนูเล็กสามารถเข้าออกทั้งสองที่ได้ทั้งกลางวันและกลางคืน ผมกับพี่ป็อก วนหาเกีอบชั่งโมงไม่เจอครับ จนกระทั่งหนูเล็กโทรมาหาผมเล่าให้ฟังว่าคนที่โอนเงินให้เธอ 1,500,000 บาทมาหาถึงบ้านเป็นช่วงที่ของที่ผมสั่งมาถึงพอดีพวกนั้นเลยขอไปก่อน เธอเห็นว่าพวกเขาอยู่ไกลจึงให้ไป พร้อมกับชวนผมไปที่บ้านเธอผมแกล้งถามทางแล้วไปพบเธอที่บ้านทันที ผมกับพี่ป็อกไปที่บ้านเธอพบแม่และน้าของเธอพร้อมกับพูดคุยกันพักใหญ่เธอหน้าตายิ้มแย้มเป็นปกติแต่สีหน้าของแม่เธอดูกังวลเธอเล่าว่าหนูเล็กไม่ค่อยปกติต้องไปหาหมอเป็นประจำก่อนขอตัวเธอกล่าวฝากให้ผมช่วยดูแลลูกสาวเธอด้วย ฝ่ายหนูเล็กควักบัตรเติมเงินให้ก่อน 500 ใบผมยกให้พี่ป็อกทั้งหมดแล้วเธอก็ส่งให้อีก 20 ใบบอกว่าเธอให้ดอกเบี้ยพวกผม ผมกำลังจะรับอยู่แล้ว แต่พี่ป็อกซึ่งเป็นคนนิสัยสุภาพเรียบร้อยและขี้เกรงใจปฎิเสธไม่รับ และบอกให้เธอทำใจให้สบายไม่ต้องเครียด หลังจากคุยกันพักใหญ่พวกผมก็แยกย้ายกันกลับแบบกังวลใจบวกกับงงๆในเหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้นทั้งหมด “ มันยังกันแน่ว๊ะ ”พี่ป็อกถามผม “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันพี่”เราสองคนตกลงกันว่าจะยังไม่เล่าเรี่องนี้ให้ป๋ากับพี่หลองฟัง จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 18:59:29 A:203.149.32.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 คืนนั้นป๋าโทรหาผมถามถึงของที่สั่งผมตอบว่ายังไม่ได้แต่ป๋าต้องการบัตรเติมเงิน 1 กล่องพรุ่งนี้และบอกว่าถ้าไม่ได้บัตรเติมเงินเอาอย่างอื่นมาแทนก็ได้ผมรับปากป๋าไปทั้งที่ไม่แน่ใจว่าจะทำให้ได้ ตอนเช้าวันใหม่ผมโทรหาหนูเล็กเธอบอกว่าหาของที่ป๋าสั่งให้ได้แต่ต้องซื้อเป็นเงินสด ผมรับปากทันทีเรานัดเจอกันที่หน้าบริษัทใหญ่ผมจ่ายเช็คเงินสด 500,000 บาทให้เธอหายเข้าไปในนั้นประมาณ 20 นาทีก็ออกมาพร้อมกับบัตร 1 กล่อง ที่เธอขายให้ผม 250,000 บาท (จากราคาปกติ 285,000 บาท)เธอให้ผมพาไปหน้าบริษัทใหญ่อีกบริษัทที่นั่นผมได้โทรศัพท์มือถือหลายสิบเครื่องหลายรุ่นหลายราคาแต่ทุกเครื่องถูกกว่าท้องตลาดมากๆรวมมูลค่าประมาณ 260,000 บาทส่วนที่เกิน 1,000 บาทเธอบอกว่าให้ดอกเบี้ย ผมรีบนำของไปให้ป๋าทันที หลังจากตรวจสอบสินค้า ป๋า ยิ้มถามว่าได้ของมาจากไหนอย่างไรพอรู้ว่าผมจ่ายเงินสดซื้อของทั้งหมดมาป๋าก็จ่ายคืนผม 270,000 บาทพร้อมกับคำพูดสั้นๆว่า “คนละครึ่ง”แล้วยังให้ผมต่างหากอีก 20,000 บาทบอกว่าเป็นค่าเหนื่อยแต่ของที่ได้มาชุดนี้ห้ามบอกใคร เป็นอันว่าตอนนี้กลายเป็นป๋ายังไม่ได้บัตร 500 ใบโอนมาเป็นของผม 1 กล่อง พี่ป็อก 500 ใบ พี่หลอง 500 ใบ  บ่ายวันนั้นต้อมกับตั้มโทรมานัดพบผมบอกว่ามีเรื่องเกี่ยวกับหนูเล็กจะเล่าให้ฟัง ผมโทรหาให้พี่ป็อกมาร่วมรับฟังด้วยมันชักแปลกๆต้องหาพวกไว้ก่อนครับ ทั้งสองคนช่วยกันเล่าให้พวกผมฟังว่าได้รู้จักกับหนูเล็กโดยบังเอิญโดยทั้งสองคนเข้าไปซื้อมือถือ(ราคาส่ง)ในร้านแห่งหนึ่งแล้วหนูเล็กได้เข้าไปเสนอราคาที่ถูกมากแต่ขอเงินก่อนเจ้าของร้านไม่เล่นด้วยทั้งสองได้ยินจึงสอบถามราคาจากหนูเล็กแล้วก็โทรหาผมจนมีการซื้อขายและรับเงินจำนวนมากจากพวกผม งวดที่รับ 1,000,000 บาทเธอนำเงินจำนวนนั้นไปซื้อของจากบริษัทใหญ่ในจังหวัดแล้วนำของทั้งหมดไปเร่ขายให้ร้านค้าหลายสิบร้านในราคาถูกเป็นพิเศษ แล้วอ้างว่าได้ของราคาถูกมาจากสำนักงานใหญ่ที่กรุงเทพทำให้หลายร้านหลงเชื่อเห็นว่ามีสินค้าราคาพิเศษจริงยอมสั่งสินค้าจำนวนมากที่สำคัญกว่านั้นคือยอมจ่ายเงินให้ก่อน แล้วเธอก็นำเงินจำนวนนั้นมาซื้อของนำไปส่งลูกค้ารายใหญ่ที่สั่งของจำนวนมากเป็นบางส่วนแบบที่พวกผมโดนคือจ่าย 1,000,000 ได้ของ 250,000 ที่เหลือนำไปหลอกขายร้านค้าอื่น ๆ  นอกจากนั้นยังบอกอีกว่าที่เธอไปหาหมอบ่อยๆ เพราะเธอเป็นโรคประสาทผมถามว่าแน่ใจหรือทั้งสองตอบพร้อมกันว่าแน่ใจเพราะเคยแอบค้นกระเป๋าเธอดูพบบัตรประจำตัวผู้ป่วยและบัตรนัดของโรงพยาบาลศรีธัญญา  ฮ่าๆๆๆพวกผมโดนคนบ้าหลอกครับ จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 19:01:47 A:203.149.32.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทราบแล้วยังครับว่าทำไมถึง 17 มงกุฎครึ่ง ผมอยากให้ทุกท่านรับรู้อารมณ์ผมตอนนั้นจังเลย เศร้า เซ็ง ขำ โง่เขลา อะที่มันแย่ๆรวมกันทุกอย่างเลยครับ จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 19:06:24 A:203.149.32.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ก่อนแยกกันกลับพี่ป็อกมองหน้าผมยิ้มแปลกๆก่อนพูดว่า ”เรากับมันใครบ้ากันแน่แต่ที่แน่ๆตอนนี้ผมกำลังจะบ้า”ผมก็ยิ้มแปลกๆพร้อมกับตอบกลับไปว่า “ผมก็เหมือนกันครับ แล้วเราจะบอกพี่หลองกับป๋ายังไงดี” “ผมสนิทกับพี่หลองเดี๋ยวผมบอกเอง ส่วนหลงสนิทกับป๋าก็บอกป๋าเองแล้วกันนะ”พี่ป็อกพูด ผมพยักหน้าตอบตกลง จากนั้นก็โทรเล่าเรื่องทั้งหมดให้ป๋าฟังวันนี้ป๋าพูดน้อยมากครับ ส่วนใหญ่จะเป็น อืม...อืม...อืม ส่วนภรรยาผมซึ่งรับรู้เรื่องราวทั้งหมดมาตลอดซึมไปเลยครับ วันรุ่งขึ้น ป๋า โทรมาหาแต่เช้าพร้อมกับแผนการใหม่ “เราต้องทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วบอกหนูเล็กว่ามีลูกค้ารายใหญ่ของป๋าโอนเงินมาให้ป๋า 5,000,000 บาทแต่ป๋ายังรอให้ส่งมอบของชุดเก่าให้ครบก่อนจึงจะจ่ายเงินให้อีก 5,000,000 บาทเพื่อสั่งของชุดใหม่ แล้ววันนี้มาเอาเช็คที่ป๋าอีกใบ ซื้อบัตรอีกกล่องมันจะได้ตายใจเพราะเห็นว่าเรายังซื้อของกับมันอยู่” ผมจัดการตามป๋าส่งทันทีโดยโทรอำหนูเล็กตามที่ป๋าบอกแถมด้วยว่าป๋าของผมเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งในจังหวัดมีปัญหาอะไรให้ช่วยก็บอกได้พร้อมกับนัดเอาบัตรอีก 1 กล่องเธอนัดผมหน้าบริษัทเดิมแต่ขอไม่ให้ผมจอดหน้าบริษัทคราวนี้เธอรับเช็ค 270,000 ครับเพราะป๋ากรอกจำนวนเงินมาเลยเธอรับเช็คแล้วหายไปพักหนึ่งกลับมาพร้อมกับบัตรเติมเงิน 1 กล่อง เธอบอกว่าเช็คยังไม่ได้ขึ้นเงิน 20,000 ส่วนของผมเธอขอค้างไว้ก่อนถึงเวลานี้แล้วจะทำยังไงได้ครับ “ก็ต้องยอม” แล้วเหตุการสำคัญก็เกิดในวันต่อมาครับ ประมาณบ่ายโมงเศษๆ หนูเล็กโทรหาผมว่าวันนี้ไม่สั่งของหรือถ้าสั่งวันนี้เธอยินดีลดราคาให้อีกโดยบัตรเติมเงินเธอจะคิดเท่าทุนคือกล่องละ 200,000 บาท และเสนอราคามือถือรุ่นหนึ่งซึ่งเป็นรุ่นที่ขายดีมากราคาปกติ 15,500 บาทแต่เธอขายเพียง 10,000 บาทแต่ต้องซื้อภายในวันนี้เท่านั้นผมแกล้งรับปากแต่ขอทำธุระก่อน จากนั้นเธอโทรหาผมอีกหลายรอบผมอ้างว่ายังทำธุระไม่เสร็จจนบ่ายสามโมงเย็นเธอโทรอีกครั้งบอกว่ากลัวธนาคารจะปิดทำการเสียก่อน จะถอนเงินไม่ทันผมก็แกล้งรับปากอีกครั้งว่าทันแน่จะออกไปเดี๋ยวนี้ไม่ต้องห่วงเธอจึงยอมวางสาย สามโมงครึ่งเธอโทรหาผมอีกแล้วไม่อยากรับสายเลยครับแต่ต้องรับ “พี่หลง พี่หลงต้องช่วยหนูนะไม่งั้นหนูตายแน่”เธอพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น “เป็นอะไรถึงตายเลยหรือ” “หนูไปกู้เงินเขามา 300,000 นัดคืนหลายวันแล้วแต่ไม่มีเงินเพราะจ่ายค่าของไปหมด”คราวนี้ร้องให้เลยครับ “แล้วไปกู้ทำไม” “กู้มาซื้อของให้พวกพี่ก่อนนั่นแหละเพราะของจากกรุงเทพมาไม่ทัน หนูเลยต้องกู้เงินดอกร้อยละ 20 มาซื้อของให้พี่หลงก่อนหนูเกรงใจพวกพี่เพราะพี่ไว้ใจหนูมาก”โกหกผมทั้งน้ำตาสุดยอดครับยอมเลยผม “รอแป็บนึงนะเดี๋ยวผมบอกป๋าจัดการให้”พูดจบรีบวางสายทันทีจะบ้าตายครับ ผมรีบโทรบอกป๋าแกบอกให้ผมอยู่เฉยๆเดี๋ยวแกเอง ครู่เดียวป๋าโทรบอกผมว่าแกโทรหาหนูเล็กแล้วใช้วิธีโอนสายจากต่างประเทศเพื่อไม่ให้โชว์เบอร์โดยป๋าแกล้งถามว่ากู้ใครมาเธอไม่ยอมบอกแต่ป๋าก็รับปากว่าจะช่วยเธอขณะนั้นมือถือผมก็มีสายซ้อนเข้ามาจากหนูเล็กป๋าให้ผมรับสายเธอก่อน “หวัดดีคะพี่หลง เมื่อกี้ป๋าโทรหาหนูแล้วบอกว่าอยู่ต่างประเทศกลับมาจะจัดการให้ทั้งหมด แต่ตอนนี้หนูขอยืมพี่หลงก่อน 200,000 ได้ไหม” “เงินสดผมมีไม่พอหรอก” “มีเท่าไหร่เอามาให้หนูก่อนแสนเดียวก็ได้”เธอสั่งผมครับ “ไม่มีเงินผมจ่ายเป็นค่าของไปหมดแล้วแล้วของก็ยังไม่ได้ด้วยจะเอาเงินมาจากไหนนักหนา”เธอเริ่มร้องให้อีกครั้งผมก็คอยปลอบอย่างเดียวเธอพูดว่า “ฝากลูกด้วยหนูด้วยนะ”ก่อนวางสายไป จากนั้นเธอก็หายไปเลยครับจนทุ่มกว่าๆผมอยู่ที่ร้านวันนี้อยู่กันพร้อมหน้า ต้อม ต้น พี่ป็อก ภรรยาผมหลังจากฟังผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ทุกคนมั่นใจว่าไม่มีทางได้เงินคืนแน่ๆแล้วแต่ยังถามรายละเอียดของเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ผมเดินห่างออกมาเพื่อโทรหาหนูเล็กโทรหลายครั้งเธอปิดเครื่องตลอดครับจึงตัดสินใจโทรไปที่บ้าน “หวัดดีครับพี่หนูเล็กอยู่ไหมครับ”ผมถามทันทีที่มีคนรับสาย “ไม่อยู่คะ ไม่ทราบจากไหนคะ” “ผมชื่อหลงครับ”เสียงหันกลับไปถามคนอื่นว่าชื่อหลงบอกดีไหม มีเสียงตอบว่าถ้าชื่อหลงบอกได้ จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 19:09:11 A:203.149.32.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ครับเธอหนีไปแล้วแต่ไม่มีใครกล้าตามเธอไปเพราะทางที่เธอไปเหนือคำบรรยายครับ ขอยืนยันอีกครั้งว่าเรื่องทั้งหมดต่อไปนี้อาจเหลือเชื่อแต่เป็นเรื่องจริงผมพร้อมให้คุณชูวิทย์ตรวจสอบไม่จริงแฉผมได้เลย จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 19:15:21 A:203.149.32.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 “ผมชื่อหลงครับ”เสียงหันกลับไปถามคนข้างๆว่าชื่อหลงบอกดีไหม มีเสียงตอบว่าถ้าชื่อหลงบอกได้ “พี่หนูเล็กตกตึกชั้นหกโรงบาล.....ยังไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง พี่ลองไปดูที่โรงบาลนะคะ” “ว่าไงนะครับตกตึกชั้นหก” “คะ ตอนนี้แม่พี่หนูเล็กอยู่ที่โรงบาลพี่ไปหาได้เลยคะ” ผมวางสายแบบงงมากครับมันอะไรกันนี่ถึงขนาดโดดตึกตายเลยหรือแล้วตกจากชั้นหกถ้ารอดตายก็เหลือเชื่อแล้วผมไม่บอกใครรีบขับรถไปโรงพยาบาลทันที ที่โรงพยาบาลผมเดินเข้าข้างในแบบไม่คิดอะไรเลยตอนนี้ไม่เครียดไม่สงสัยแต่สงสารครับ “ผมมาหาคุณ... ...”(ผมบอกชื่อ นามสกุลจริง)ของหนูเล็กกับประชาสัมพันธ์ “พี่หนูเล็กเหรอคะ ตอนนี้ยังพบไม่ได้ แต่คุณแม่พี่หนูเล็กนั่งอยู่ตรงนั้นคะ”เธอพูดพร้อมกับชี้  ผมขอบคุณเธอแล้วเดินไปหาคุณแม่ของหนูเล็ก “แม่หวัดดีครับ เป็นยังไงบ้างครับ”เธอรับไหว้แล้วตอบ “แม่ไม่รู้อะไรเลยโรงบาลเค้าโทรไปบอกก็รีบมาแต่หมอยังไม่ให้เข้าไป ก่อนตายมันเล่าให้ฟังว่ามันสบายแล้วต่อไปมันจะขายของให้ หลง คนเดียว แล้วมี ป๋า อะไรอีกคนเค้าใหญ่มากจะช่วยมันทุกอย่าง พักนึง ก็มีคนมา ทวงเงิน 285,000 มันให้เค้ารอแล้วมันก็รีบออกจากบ้านรู้อีกทีก็ตอนโรงบาลโทรไปบอกนี่แหละ” “แล้วเค้าเอาพี่หนูเล็กไว้ไหนครับ” “อยู่ในนั้นแหละที่ปิดม่านไว้”ผมลุกขึ้นเดินไปดูตามที่เธอชี้ไม่มีใครอยู่เลยผมรีบเปิดม่านเดินเข้าไปทันที ภาพที่เห็นคือหนูเล็กนอนนิ่งหัวถูกพันด้วยผ้าสีขาวทั้งหัวด้านซ้ายมีรอยเลือดซึมออกมาหน้าบวมจนเห็นได้ชัดแม้ถูกผ้าพันไว้ แขนซ้ายถูกดามด้วยไม้แล้วพันผ้าสีขาวทับไว้มีรอยเลือดเป็นจุดใหญ่ กางเกงขายาวถูกตัดออกเผยให้เห็นขาซ้ายที่ถูกดามจากเข่าถึงปลายเท้า  ม่านถูกเปิดออกพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามา “คุณเข้ามาได้ยังไงคะ”ผมยังไม่ทันตอบเธอก็พูดต่อ “คนไข้ต้องการพักผ่อนหมอยังไม่อนุญาตให้ใครเยี่ยม”ผมกำลังจะถามว่ายังไม่ตายเหรอครับเธอก็พูดอีกว่า “คนไข้บาดเจ็บสาหัสสมองกระทบกระเทือนแขนหักขาหักแล้วยังไม่รู้สึกตัวยังคุยกับคุณไม่ได้กรุณารอข้างนอกนะคะ” เธอพูดเพราะไหมครับแต่น้ำเสียงไม่เพราะเลยพวกพยาบาลนี่ไม่รู้เป็นไงจบใหม่ๆพูดจาดีทุกคนโรงเรียนเขาสอนมาดี พอทำงานนานๆเหมือนกันเกือบหมดหรือพยาบาลที่เก่งมีประสบการณ์สูงต้องด่าคนไข้หรือด่าญาติคนไข้เก่งด้วย “คุณพยาบาลเกเรเป็นอย่างนี้หรือเปล่าตอบหน่อยซิครับ?”   ผมเดินออกมาหวังจะบอกข่าวดีกับแม่ของหนูเล็กแต่ไม่พบครับ ผมเลยกลับไปที่ร้านทุกคนสงสัยว่าผมหายไปไหนมา “ไปไหนมาโทรไปก็ไม่รับสาย”ภรรยาผมถาม “ไปตามหาหนูเล็ก” “แล้วเจอมั้ย”พี่ป็อกถามบ้าง “เจอครับแต่ไม่กล้าตาม” “ทำไมไม่กล้าตาม” “ถ้าจะตามต้องขึ้นไปชั้นหกโรงบาล...แล้วโดดตามลงมา” “หา..” ทุกคนร้องพร้อมกัน “ตายมั้ยพี่”ผมไม่ตอบแต่เล่ารายละเอียดให้ทุกคนฟัง “ไม่น่าเชื่อตกจากชั้นหกแต่ไม่ตาย”ต้อมลงความเห็น “จริงด้วย”ทุกคนเห็นด้วย “สงสัยนรกไม่รับมั้ง แต่ผมว่าคงไม่รอดหรอกคงช้ำในตายอยู่ดี” ตั้ม คนพูดน้อยที่สุดพูดออกมาทำเอาพวกเราหัวเราะได้แต่ก็กลับมาเครียดต่อเพราะพี่ป็อกถามผมว่า “บอกป๋าหรือยัง”พี่ป็อกถามผม “แล้วพี่บอกพี่หลองแล้วหรือยัง”ผมถามกลับ “ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง ถ้าสองคนนั้นรู้จะเป็นยังไงเนี่ย” ทุกคนมองหน้ากันแต่ไม่มีใครตอบ จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 19:18:07 A:203.149.32.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตกตึกหกชั้นยังไม่ตาย นึกถึงเพลงเก่าของสายัญ สัญญา ที่ร้องว่าอกหักเพียงครั้งยังไม่ตาย เสียดาย คนที่เคยรักกัน จำชื่อเพลงไม่ได้แล้วใครทราบช่วยบอกทีครับ แต่คุณหนูเล็กหญิงเหล็กของผมเธอไม่ตายจริง ๆ ครับมาทราบทีหลังว่าบังเอิญโรงพยาบาลดังกล่าวมีกันสาดยื่นออกมารับตัวเธอไว้จึงช่วยผ่อนแรงลงมาก ลองคิดถึงใจคนเป็นพ่อแม่บ้างนะครับจะทรมานแค่ไหน ไม่ว่าเราจะดีเลวอย่างไรพ่อแม่ยังรักเราเสมอจะทำอะไรคิดถึงหัวอกหัวใจพ่อแม่บ้างนะลูก จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 19:28:35 A:203.149.32.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ยังไม่จบง่ายๆครับวันต่อมามีโทรศัพท์มาหาผมแนะนำตัวว่าเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ที่หนูเล็กนัดไปเอาของบ่อยๆขอพบผม ตกลงนัดเจอกันที่บริษัทในเย็นวันนั้นทำให้ผมทราบว่าของทั้งหมดหนูเล็กซื้อราคาเต็มและทำให้เจ้าของ บริษัททราบเหมือนกันว่าเธอนำมาขายขาดทุนโดยทุกครั้งซื้อเงินสดแต่ครั้งสุดท้ายค้างไว้ 285,000 ก่อนจะโดดตึก เหตุการณ์ผ่านไปหลายวันผมเล่าให้ป๋าฟังแล้วแต่พี่หลองยังไม่ทราบเรื่องวันหนึ่งแกโทรหาผม “เฮ้ยได้ข่าวคนเซลผู้หญิงโดดตึกตายรึปล่าวว๊ะ ฟังแล้วสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้มันคนเดียวกันรึเปล่า” “คนเดียวกันครับพี่” “นึกแล้ว ว ว ทำไมไม่มีไครบอกว๊ะ” “ตกลงกันว่าผมบอกป๋า พี่ป๊อกบอกพี่หลอง แต่พี่ป็อกไม่กล้าพูดครับ” “แล้วโดนกันคนละเท่าไหร่” “พี่ป็อกกับพี่หลองคนละแสนกว่า ผมสองแสนกว่า ป๋าแกคงไม่ขาดทุนหรอก” “ทำไมป๋าไม่ขาดทุนว๊ะ” “อย่าพึ่งรู้เลยครับพี่” “เอาอีกแล้วkuรู้หลังเค้าทุกที” จากนั้นข่าวของหนูเล็กก็เงียบหายไปหลายเดือนจนกระทั่งวันหนึ่งต้อมโทรมาหาผมน้ำเสียงตื่นเต้น “พี่หนูเล็กโทรมาหาพี่หรือเปล่า” “เฮ้ย ยังอยู่อีกเหรอ” “ยังอยู่พี่มันโทรมาบอกผมว่าตอนนี้อยู่กรุงเทพมีของมากกว่าเดิมแถมถูกกว่าเดิมด้วยให้พวกผมโอนตังไปให้แล้วสองวันไปรับของได้เลยพวกผมนั่งขำกันอยู่เนี่ย มันคงคิดว่าเราไม่รู้มั้ง” “ดีแล้วเราต้องแกล้งไม่รู้เผื่อจะได้คืนมั่ง อย่าบอกมันก็แล้วกัน” “ได้เลยพี่ผลเป็นไงโทรบอกมั่งนะ” อาทิตย์กว่าหนูเล็กโทรหาผมจริงๆเธอบอกว่าจะคืนเป็นของให้ผมในราคา 250,000 บาทเรานัดเจอกันที่โรงแรมแห่งหนึ่งตอนสองทุ่มผมกับป๋าวางแผนว่าจะให้เธอเอาของมาให้แล้วจ่ายเป็นเช็คที่ถูกอาญัติไว้พวกผมก็จะได้ของคืนมาแล้วจะขายเอาเงินมาหารแบ่งคืนตามส่วนทั้งสี่คน “มันจะเอาของมาจากไหนช่างมันเราแค่ต้องการส่วนของเราคืน”ป๋าบอกผม ผมถึงก่อนเวลา 10 นาทีป๋าไม่ยอมเข้าไปด้วยแต่ให้ผมรับสายโทรศัพท์ค้างไว้ตลอดเวลาที่พูดกันป๋าจะได้ยินด้วยตลอด สองทุ่มตรงหนูเล็กในสภาพสุดจะบรรยายแขนและขาใส่เผือกใส่หมวกคลุมหัวเดินมากับผู้หญิงหนึ่งคนผู้ชายหนึ่งคนเธอบอกให้ผมจ่ายเงิน 250,000 ให้กับสองคนนั้นแล้วไปรับของที่รถ “รถอยู่ไหน”ผมถามเธอชี้ไปที่รถคนหนึ่งที่จอดอยู่นอกโรงแรมผมลุกเดินไปที่รถทันที หนูเล็กตะโกนตามหลังเสียงดังลั่นโรงแรม “พี่หลงกลับมาก่อนมาคุยกันก่อน ๆ ๆ”เธอพยายามลากสังขารตามผมอย่างทุลักทุเลและ{^_^}เต็มทีผมนึกในใจว่าสภาพแบบนี้มันยังจะมาหลอกkuอีก จนถึงรถผมทักทันที “หวัดดีพี่เอก”แกมองหน้าผมอย่างประหลาดใจ “อ้าว   หลงเองเหรอ”พี่เอก ผจก ใหญ่ของบริษัทใหญ่อีกบริษัทเราเคยรู้จักกันมาก่อนทักผม เราคุยกันจนทราบว่าพี่เอกก็โดนเหมือนกันตอนนี้ต่างคนต่างก็คิดจะเอาคืนด้วยกันทุกคนแต่ดันรู้จักกันเลยเปลี่ยนเป็นนัดกินเหล้าแทนผมขึ้นรถที่ป๋ารออยู่กลับทันทีครู่เดียวพี่เอกก็โทรหาผมบอกว่ารออยู่ร้านอาหารแล้วอยากคุยด้วยแต่ป๋าไม่ยอมไปผมเลยอดกินเหล้าฟรีตัดใจปฎิเสธพี่ต้อมโดยอ้างว่าเหนื่อยมาก จากนั้นไม่นานก็ทราบว่าหนูเล็กถูกฟ้องติดคุกไปแล้วครับรวมทั้งหมดที่เธอหลอกเงินไปนับสิบล้านบาท    จบ....จนได้ จากคุณ : hemato - [ 5 ต.ค. 46 19:32:46 A:203.149.32.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 เฮ้อ .. จากคุณ : scottie - [ 5 ต.ค. 46 21:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โห ขนาดตกตึกนะเนี่ย... จากคุณ : canossa (Canossa) - [ 6 ต.ค. 46 21:35:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 กว่าจะอ่านจบ ตาลายเลยค่ะ จากคุณ : อัญชา - [ 7 ต.ค. 46 09:52:01 A:202.133.161.216 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 โห ตกตึก 6 ชั้นไม่ตาย อึดจริงๆ แต่ก็ดีนะ เข้าคุกใช้กรรมกันไป แล้วเงินที่เธอเอาไปนี่ พวกเจ้าทุกข์ได้คืนบ้างรึเปล่าอ่ะคะ จากคุณ : TSURUGI - [ 7 ต.ค. 46 15:41:29 ]

ความคิดเห็นที่ 18 10 ล้าน!!! โหหหหหหหหห จากคุณ : หนูยี - [ 8 ต.ค. 46 17:19:38 ]