ในวันที่วุ่นวาย  ขอแค่เพียงที่สักแห่งที่เราจะพักได้อย่างวางใจ...
หลีกหนีไปให้ไกล...จากการงานที่รัดรึง...สรรพสิ่งที่เร่งรีบ...
วงจรชีวิตที่ซับซ้อน...

จากคนที่รู้จักกันเพียงใบหน้า  แต่ไม่อาจรู้ลึกถึงจิตใจ...

ในที่อันไกลแสนไกล  ฉันพบความสงบ.
เบื้องหน้าของฉันคือท้องฟ้าแสนงาม กับทะเลที่กว้างไกล...
หาดทรายสีขาวทอดตัวเป็นแนวยาวไปตามชายหาด

เสียงคลื่นซัดซาดหาดทรายครั้งแล้วครั้งเล่า...
น้ำทะเลสีเขียวใสม้วนเป็นเกลียวเพราะแรงลม  
ก่อเกิดเป็นคลื่นทะเลระลอกน้อย
หยอกล้อกับเม็ดทรายอย่างไม่รู้เบื่อ...

ฉันเดินเล่นไปตามหาดทรายสวย
ลมทะเลพัดพาเอาความเย็นชื่นฉ่ำใจมาให้...

ฉันเดินออกมาไกลจากที่พักมากแล้ว
แต่สิ่งที่ตั้งใจจะมาค้นหา...ฉันยังไม่ได้พบกับสิ่งนั้น

ดวงอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า
แสงตะวันสุดท้ายที่ทาบลงบนผืนทะเล
นั่นคือเวลาที่ฉันรอคอย
ฟ้างามยามอาทิตย์อัสดง...แสงทองจากดวงอาทิตย์
ส่องประกายสะท้อนให้ท้องทะเลงามตา...

ใกล้เวลาที่ฉันรอคอยแล้ว...ใช่แล้ว...
เสียงเปียโนที่คุ้นเคยนั่น...ความอ่อนไหวที่พลิ้วผ่านทุกสัมผัส...
น้ำเซาะทราย...
บทเพลงนี้  ฉันยังจำมันได้ดี  แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแสนนานเพียงใด
เสียงเปียโนที่ฉันคุ้นเคย...  น้ำทะเลยังคงเซาะหาดทรายที่นี่อยู่เช่นเดิม...
เพียงแต่เม็ดทรายเท่านั้นที่เปลี่ยนไป  น้ำทะเลยังคงอยู่...
แต่วันนี้  ทรายเม็ดนั้นกลับมายังที่เดิมของมันแล้ว...
หวังแค่เพียงน้ำทะเลจะยังคงอยู่...

ฉันกลับมาเพื่อตามหาสิ่งนี้

ในบ้านหลังน้อยแต่อบอุ่น...รั้วไม้สีขาวที่โอบล้อมมันไว้ยังเหมือนเดิม
ลั่นทมส่งกลิ่นหอมมาตามสายลมคล้ายจะเป็นการทักทายฉัน  ผู้ซึ่งจากไปแสนไกล...
ดอกสีขาวที่หล่นร่วงลงสู่ดินยังงดงามอย่างที่มันเคยเป็น
กระดังงา  การเวก พาดกิ่งก้านใบของมันไปกับแนวไม้ชายคา
บ้านไม้หลังเดิมที่ฉันรู้จักยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน...

แต่เจ้าของบ้านจะยังต้อนรับฉันอยู่เหมือนเดิมมั๊ยนะ?

คำถามนี้ไม่มีคำตอบ  จนกว่าฉันจะได้ฟังจากปากของเค้าเอง
ฉันเอื้อมมือไปจับที่ลูกบิดประตูเบา ๆ  
กลัวคนข้างในจะตกใจกับการมาของฉัน
ประตูบานใหญ่ค่อย ๆ แง้มออก  ฉันกำลังจะก้าวเท้าเข้าไปข้างใน
แต่แล้วฉันก็หันหลังกลับ...

เป็นความกลัวที่ไม่มีเหตุผล...ฉันกลัวใจตัวเอง
ขณะที่กำลังจะตัดสินใจจากไปอีกครั้ง..
เสียงเปียโนที่เคยคุ้นดังขึ้นอย่างแผ่วเบา...แต่หนักแน่นในความรู้สึก
ท่วงทำนองแบบนี้ฉันจำได้...  บทเพลงของเธอ...

...วิ่งหารักมาอ่อนใจ เอื่อยไหลซบทรายกระเซ็น
ชื่นฉ่ำเย็น อยากเป็นน้ำ เซาะทราย
โลกของฉันมีแต่เธอ เฝ้าฝันละเมอไม่วาย
อยากบอกทราย กับสายน้ำ จำนรรจา
ว่ารัก ฉันสร้างจากทราย อาจสลาย เพียงในพริบตา
คลื่นรัก ทยอยสาดมา เซาะอุรา น้ำตา กระเซ็น
แอ่งน้ำนั้นปลาใฝ่ปอง แต่รักของทรายจะเย็น
ไม่วายเว้น ต้องการน้ำ เซาะทราย
โลกของฉันมีแต่เธอ เฝ้าฝันละเมอไม่วาย
อยากบอกทราย กับสายน้ำ ในความจริง
..ว่ารัก ฉันสร้างจากทราย
อาจสลาย เพียงในพริบตา
คลื่นรัก ทยอยสาดมา เซาะอุรา
น้ำตากระเซ็น แอ่งน้ำนั้นปลาใฝ่ปอง
แต่รักของทรายจะเย็น ไม่วายเว้น
ต้องการน้ำ เซาะทราย โลกของฉันมีแต่เธอ
เฝ้าฝันละเมอไม่วาย อยากบอกทราย กับสายน้ำ ในความจริง...

น้ำเซาะทราย...  บทเพลงนี้  ฉันยังจำได้  มันเป็นเพลงของเธอ
และเป็นเพลงของเรา

วันนี้  ฉันอาจจะเหมือนปลาที่แหวกว่ายหาแอ่งน้ำ
เพื่อจะได้พักอย่างวางใจ...  ซึ่งนั่น ก็คือเธอ...

ที่รักของฉัน  ฉันกลับมาแล้ว...


.................