ผมหงุดหงิด พาลรีพาลขวางไปทั่ว
โธ่ ... จะไม่ให้เป็นอย่างนั้นได้อย่างไรกันเล่าครับ ก็แม่คุณของผมนะสิ ตั้งแต่พาออกจากโรงหนังก็เอาแต่ซึมไม่ยอมพูดยอมจา จากปกติที่เป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว คราวนี้กลับกลายเป็นหุ่นพูดไม่ได้ไปเลย แล้วดูสิ ... น้ำตาคลอหน่วยตลอดเวลาแบบนี้ จะว่าผมเข้าใจผิดไปเองก็คงเป็นไปไม่ได้
นึกไม่ถึงว่าเรื่อง แฟนฉัน จะทำให้ แฟนผม มีอาการหนักขนาดนั้น ยอมรับว่าหนังเรื่องนี้พาผมย้อนอดีต ระลึกความหลังที่ผ่านมาจนนับนิ้วไม่ถ้วน เพลงในยุค 80 ก็ช่างทำให้หัวใจอิ่มเต็มด้วยความสุขจนแทบทะลักเพราะภาพความทรงจำในวันวารที่ผ่านมา ส่วนนักแสดงเด็ก ๆ นั้นก็แสนน่ารักน่าชัง และนั่นก็เป็นจุดประสงค์หลักที่พาคู่ชีวิตมาดูหนังเรื่องนี้ คงดีไม่น้อยถ้าคนดีของผมจะเห็นความน่ารักของเด็ก ๆ จนทนไม่ไหว ยอมตกปากรับคำมีลูกกันเสียที
แต่ผลลัพธ์กลับผิดคาด ไอ้ผมนึกอยากมีเจ้าตัวเล็กไว้อุ้ม แต่เธอคงคิดถึงความรักความหลังครั้งแรกละมั้ง นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมงุ่นง่านจนบัดนี้ แล้วเธอก็ไม่เคยเล่าหรือแย้มพรายให้ฟังเสียด้วย ผิดกับผมที่บอกเสมอ ๆ ว่าเธอเป็นรักครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของผม แต่ช่วงระหว่างกลาง ๆ ... ก่อนที่จะได้แต่งงานกับเธอนั้น ผมไม่ได้เล่าหรอกครับว่าผมผ่านมาแล้วกี่รัก ทั้งรักเล่น รักล่อ รักลวง รักหลอก และรักดอกจึงหยอกเล่น แฮ่ ...
เด็ก ๆ น่ารักมั้ย ผมชวนคุยเมื่อพากันมาถึงบ้าน ยังไงบ้านก็เป็นสวรรค์สำหรับผมเสมอ กลับถึงบ้าน อะไร ๆ ก็พลอยเย็นตาเย็นใจ (รวมทั้งแม่เนื้อเย็นของผมด้วย เกี่ยวกันมั้ยครับ) ความบ้าความบอที่ติดตัวมาก็พลอยหายไปเกือบหมด
ค่ะ คนตาแดงอ้อมแอ้มตอบ ไม่ยอมสบตาตรง ๆ
คิดถึงรักแรกหรือครับ ผมเลียบเคียงถาม
คงงั้นมั้งค่ะ
แหนะ ...
จำเลยยอมรับสารภาพแล้ว เมื่อก่อนนี้ผมรบเร้าเท่าไรก็ไม่มีปริปาก
ตอนไหนครับ ต้องรีบรุก ล้วงความในใจคนช่างเก็บความรู้สึก
คำตอบเป็นเพียงรอยยิ้มอ่อนแฝงแววเอ็นดู แบบนี้ต้องรั้งคนปากหนักไว้ก่อนจะผละหนีไปดื้อ ๆ
สมัยเรียนมหาลัย ?
ศีรษะที่ซุกแนบต้นคอผมส่ายน้อย ๆ เป็นเชิงปฏิเสธ ผมแอบถอนใจอย่างโล่งอก เพราะตอนนั้นเราเรียนกันคนละที่ ห่างหายจากความเป็นเพื่อนไประยะหนึ่ง
เอ ... หรือเป็นตอนมัธยม ?
ผมดำเป็นเงาลื่นมือยังคงสั่นไปมาน้อย ๆ ส่งกลิ่นดอกไม้ป่าหอมอ่อนมาให้ชื่นใจ เดาไว้อยู่แล้วว่าคงไม่ใช่ตอนนั้น เพราะผมยังตามไปเข้าโรงเรียนเดียวกัน ก็ไม่เห็นมีใครที่ไหนกล้ามาวุ่นวายกับเด็กเรียนอย่างเธอให้ผมขัดตา ... ขัดใจ ...
งั้นก็ตั้งแต่ประถมเลยสิครับเนี่ย คราวนี้เธอนิ่งคล้ายยอมรับ
หือออ ... แก่แดดตั้งแต่สิบขวบเชียวเหรอ ผมแกล้งกระเซ้า เลยโดนทุบไปตามระเบียบ เห็นเธออ่อนโยนอ่อนหวานแบบนี้ก็เถอะครับ แต่รับรองไม่มีอ่อนแอ ทุบผมแต่ละที หลังแทบหัก
ไม่น่าเชื่อ ... เพราะตอนนั้นผมเห็นเธอทั้งแก่นทั้งซน กระโดกกระเดก แถมบ้ากิจกรรมจะตาย อาจารย์ให้ทำอะไร เป็นต้องมีเด็กหญิงตาโต ผมทรงกะลาครอบรวมอยู่ด้วย ช่างผิดกับความเรียบร้อยของสาวน้อยในปัจจุบันอย่างน่าฉงน ชักสงสัยเสียแล้วว่าความเก่งกล้าไม่กลัวใครนี่มันแปรผกผันกับอายุหรืออย่างไร สมัยประถมแม่คุณกวาดเรียบ ไม่ว่าจะถือพานไหว้ครู เรียนดี ความประพฤติเรียบร้อย (เฉพาะต่อหน้าอาจารย์เท่านั้น พอลับหลังกลับคว้าดาบวงพระจันทร์มาฟันกับเพื่อนผู้ชายอยู่เหยง ๆ ) แข่งขันตอบปัญหาสารพัด (ยกเว้นปัญหาธรรมะ) รายการโต้วาที รายการไอคิวร้อยแปดสิบ (สมัยนี้ไม่ทราบยังมีอยู่หรือเปล่า) เจ้าหล่อนไปเยือนมาแล้วทั้งสิ้น ทำชื่อเสียงให้โรงเรียนไม่น้อย
เล่าให้ฟังหน่อยสิครับ ผมอ้อน ... ชักเมื่อยแขน ... ขอเปลี่ยนเป็นฝ่ายนอนหนุนตักแทนละกัน แบบนี้ค่อยยังชั่ว ... ได้เห็นหน้าคนมีความลับกับผม
แค่ปลื้มแบบเด็ก ๆ เท่านั้นเองค่ะ
นั่นแน่ ...
มีแอบยิ้ม ... แถมยิ้มหวานเสียด้วย
อิจฉาครับ อิจฉา
เปล่า ...
ไม่ได้หึงครับ ไม่ได้หึง ผมยืนยัน
ปลื้มใครละครับ ผมยังรอฟังคำตอบ ในใจมันร้อนยังไงพิกล ยิ่งเห็นนัยน์ตาพราวคล้ายดาวคู่นั้นด้วยแล้ว
อิจฉาครับ อิจฉา ... ผมนอนยัน
คนที่คอยแกล้งโยนหินลงสระน้ำ เวลาพวกผู้หญิงต้องทำพานไหว้ครู
ใครนะ ... ช่างแกล้งอดีตคู่ถือพานวันไหว้ครูของผม
คนที่คอยแกล้งเอาดินมาป้ายในชั่วโมงเกษตร
ใครนะ ... กล้าดีมาแตะแก้มอดีตเพื่อนเรียนของผม
คนที่คอยแกล้งดักไม่ยอมให้ผ่านด่านเวลาเล่นตี่จับ
ใครนะ ... บังอาจฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งอดีตเพื่อนเล่นของผม
คนที่ชอบแกล้งจนเขาร้องไห้แล้วค่อยแอบตามมาง้อทีหลัง
เอ ... ใครนะ ... กะ กละ กล้า ... กอด ...ปัจจุบันภรรยาของผม
ที่ว่ามานี่ คุ้น ๆ ทั้งนั้นเลยครับ หัวใจยิ้มได้มันเป็นแบบนี้นี่เอง แถมยังฉีกยิ้มกว้างจนแทบทิ่มอกทะลุ
ค่ะ ... คุ้นในความทรงจำ ลึกในความรู้สึก เคยรู้สึกอย่างไรคราวนั้น คราวนี้ก็ยังไม่เปลี่ยน คนพูดน้อย ... พอพูดแต่ละทีผมก็ต้องตั้งใจฟังละครับ เดี๋ยวมีงอน
น้อยคนนักที่จะสมหวังในรัก และน้อยยิ่งกว่าน้อย ... ที่รักครั้งแรกและครั้งสุดท้ายจะเป็นรักเดียวกัน
ผมว่ายิ้มเธอหวานแล้ว แต่ตาเธอตอนนี้สิครับกลับหวานยิ่งกว่า
อยากที่เขาว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกันนั่นแหละครับ
คงเป็นกรรมดีที่เคยกระทำร่วมกันมาแต่ชาติปางก่อน ทำให้เรากลับมาพบเจอ ได้รัก ผูกพัน มีโอกาสร่วมทุกข์ร่วมสุขเคียงข้างกันแบบนี้กระมังคะ
ดูคนเกเรสิครับ แกล้งทำให้หึง ... เอ๊ย ... หวง ... อื๋อ ... ห่วงต่างหาก
เอาใหม่ ๆ
ดูคนเกเรสิครับ แกล้งทำให้เป็นห่วงได้ตั้งนานสองนาน
แต่ถึงแม้ไม่ได้เป็นรักแรกของเธอ ผมก็ไม่ใส่ใจอีกต่อไป เพราะนั่นไม่สำคัญเท่ากับที่เธอเป็นรักครั้งสุดท้ายของผมหรอกครับ
รักแรกรอยรักเร้น พรรณราย
ฝังแน่นกมลกราย ใฝ่พ้อง
หวนพบดั่งใจหมาย ชิดชื่น ชมนา
ฝากรักศรัทธาคล้อง ร่วมร้อยกลอยฝัน
จากคุณ :
ธราธร 
- [
8 ต.ค. 46 06:56:53
]
********************* อยากถามเธอ ... รักครั้งแรก ********************
