ความคิดเห็นที่ 1 เวลาที่ผ่านไป  นานไม่น้อย   สายฝนมองหน้าผมอย่างประหลาด  ประหลาดขึ้นทุกที  หล่อนซึมไป  ทั้งที่ก่อนหน้ามีธรรมชาติที่ขี้อ้อนหน่อย ๆ  หล่อนเริ่มเครียด  ขรึม  แน่ะ  ทำเป็นกับเขาด้วย “ไนยคิดอะไรอยู่หรือเปล่า  บอกกันได้นะ  ฝนใจกว้างพอ  ไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้มันซับซ้อนหรอก  ฝนเป็นคนง่าย ๆ  พูดง่ายจะตาย  ไนยก็รู้” แม่คุณนะหรือ  พูดง่าย  ผมหัวเราะก๊าก  เพราะทีแรก  ไม่รู้ว่าหล่อนซีเรียสยิ่งกว่ามาก  นึกว่าล้อเล่น  ยิ่งผมหัวเราะ  หล่อนยิ่งขุ่นมัว “เลิกกันก็ได้นะ”   ผมร้องจ๊าก  มันเรื่องอะไรล่ะ  คนยังรักกันชอบกัน  จู่ ๆ มาชวนเลิก   “เฮ่ย  ฝนเป็นอะไรไปน่ะ” คราวนี้  หล่อนน้ำตาซึม  ทำท่าจะหยดเผาะ  เอ้า เอ้า  คราวหน้า  ส่งประกวด  ดาราเจ้าน้ำตา  เลยเอ้า  ใช้ได้   ..ถึงบท  แต่..  พอสั่งคัท  ไม่ยักหยุดร้องแน่ะ  ไม่ได้การแล้วซี “ฝน ” ผมเรียกเสียงให้อ่อนโยน  นุ่มนิด  อบอุ่นหน่อย ๆ  ผมทำเป็นเหมือนกันในยามคับขันของความรัก  “ฝนเป็นอะไรไปน่ะ  เข้าใจผมผิดหรือเปล่า  เล่าสู่กันฟังบ้างสิ  นี่ผมงงไปหมดแล้วนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น” เสียงโฮ  กระซิก ๆ  หล่อนร้องไห้  เหมือนกดดันมานาน  ไก่ตาแตกเป็นอย่างไร  ผมรู้จักก็คราวนี้เอง กว่าจะรู้ความเป็นไปเป็นมา  เล่นเอาผมเหนื่อย  เจ้ากรรม  ใครหนอทำผม ส่งเมล์ในนามผมไปหาหล่อน  แต่ไม่ได้คุยกับหล่อน  กลับคุยกับสาวไหนก็ไม่รู้  มุขเก่านี่  หล่อนเล่นมาก่อน  แต่ผมไม่ได้เล่น  เพราะถ้าคิดจะเล่นทั้งที  ไม่เล่นมุขนี้แน่  มันเชย ! (มีต่อ) จากคุณ : ขลุ่ยขิม - [ 9 ต.ค. 46 13:19:18 A:203.156.27.235 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 "ผมเปล่า  เปล่าจริง ๆ นะ  ไม่ทำหรอก  มุขซ้ำแบบเนี้ย” ผมพยายามจะเอาอารมณ์ขันเข้าข่มบรรยากาศซึม ๆ ใครคนหนึ่ง  โต้ตอบเมล์กับหล่อนมานานแล้ว  ใครคนนั้นแสดงตัวว่าคือผม   .ทั้งเมล์ผิด  ทั้งเมล์ตัดพ้อ  ทั้งเมล์หวานจับ  มดขึ้นจอ  สารพัด  สารพัน   มิน่า  ระยะหลัง  หล่อนจึงเหมือนนางละครขึ้นทุกที  บางวัน --หล่อนหวานผิดปกติกับผมบ่อย ๆ บางวันงอน  งอนเป็นอาชีพ  เพราะ  ไอ้ หน้าไหนนี่เองมันสวมรอย  สวมรอยผม  มาทำซึ้งกับหล่อน  หล่อนจึงสงสัยนักว่า  ทีเจอหน้า หวานไม่เป็น  แต่พอส่งเมล์ทีไร  เป็นมดไต่ยั้วเยี้ย  แล้วหล่อนก็เพลินหลงไปกับคนลึกลับ    แล้ว ต่อมา ฝน .ผมเสียใจ  ไม่กล้าบอกฝนตอนเจอกันวันนี้  ผมเจอเธอเมื่อหลายเดือนก่อนตอนไปทำงานพิเศษ  เธอดีกับผมมาก  เธอน่าสงสาร  สำหรับฝนผมรัก  แต่ผมสงสารเธอ  ถ้าไม่มีผม  ฝนก็คงไม่เดือดร้อนอะไร  แต่เธอคงแย่ถ้าไม่มีผม  เราเป็นเพื่อนกันนะ โอย  โอย .สำนวนประมาณนี้  รับไม่ได้  จะปลอมตัวกันทั้งทีน่าจะเกลาสำนวนให้มันสละสลวยสักหน่อย  อย่างนี้เสียชื่อผมหมด  ถึงต่อหน้าผมจะทื่อเล็กน้อยด้วยความเขิน  แต่ลับหลัง  สำนวนผมมีรสนิยมนะจะบอกให้ “ใครวะ” ให้ตาย ฝนเชื่อสนิทใจว่าผมบอกเลิก    มิน่า  หมู่หลังนี่  พอเจอหน้าจึงมีการอำแปลก ๆ  ถามโน่นถามนี่  แต่ผมไม่รู้นี่ว่าเรื่องราวมันดำเนินไปถึงไหนแล้ว  จะรับมุขถูกได้ยังไง  ไอ้คนปั้นเรื่องมันไม่เคยปรึกษาผมสักที  แต่ฝนกลับตีความที่ผมทำหน้าเซ่อไม่รับมุขไปว่า “เดี๋ยวนี้ไนยรอบจัดขึ้นเยอะ”  คำเนี้ยผมมารู้ทีหลัง  จากเพื่อนของหล่อนนั่นแหละเล่าให้ฟัง  จ๋อย ๆ เชียว  ออกอารมณ์หึงระห่ำแทนเพื่อนอย่างเห็นได้ชัด  นี่แหละเพื่อนของสายฝนก๊วนเดียวกันกับที่หัวเราะเยาะผมเมื่อคราวที่แล้ว  พวกผู้หญิงนี่  เข้าถึงอารมณ์กันจริง ๆ ปรับความเข้าใจ  จูนคลื่นหัวใจกันใหม่  กว่าจะเซ้าซี้ขอความร่วมมือรวบมือที่สามมาลงโทษได้  ผมเปลืองน้ำลายไปอักโข  กะว่า  เจอตัวเมื่อไหร่จะคิดบัญชีย้อนหลังกับไอ้โม่งแน่  ที่ทำให้ผมเกือบเสียแฟน  หลังเสียคนไปหลายขีด !   แล้วยังใครอีกคนที่ป่วนเมล์ผม ! “ผู้หญิงแน่ ๆ “ สายฝนเดา   “ไม่มีนี่  ผมไม่เคยมีผู้หญิงที่ไหนมาเกาะแกะ” ลูกผู้ชายหัวโบราณ  รักใครทีละคน !   ผมยังเสียงแข็ง  ไม่มีพิรุธแน่นอน  ก็มันไม่มีจริง ๆ  ผมมีปราการที่สายฝนเคยบอกว่า   “ปากหนักอย่างไนยน่ะ  ผู้หญิงที่ไหนจะมาทนได้อย่างฝน  ถ้าพลัดกันไปแล้วละก็  เตรียมขึ้นคานได้เลย” แล้วนี่อะไรกัน  มีผู้หญิงหน้าไหนมาแอบรักผมจนอยากให้ผมเลิกรากับสายฝนหรือ  โอ..ดีใจจริง ๆ  แต่ช่วยด้วยเถอะ  ช่วยเผยตัวหน่อย  ผมจะได้ตัดสินใจถูก  แหะ ๆ  เรื่องนี้ความลับ  ผมไม่ได้บอกใครหรอก !  ขืนเพื่อนเจ้าหล่อนรู้เข้า  ผมถูกฉีกอก “พรพิณ”  หล่อนก็เป็นเพื่อนสายฝนนั่นแหละ  ไม่นึกไม่ฝันว่าหล่อนชอบพอผมเข้าให้ตั้งแต่เมื่อไหร่  เจอหน้าก็ร่วมก๊วนอำผมทุกที   ไม่เคยส่งสายตา  หรือผวาเข้าหา (มากไปหน่อย)  ส่งซิกให้รู้สักนิด  แต่ที่ผ่านมา  ฝีมือหล่อนแท้ ๆ  ส่งเมล์ประหลาดหาผม  กะยุให้รำตำให้รั่ว  แล้วทำหน้าซื่อใส  ไม่รู้ไม่เห็น  ปลอบสายฝนทุกคราวที่หล่อนทุกข์ใจ  ให้คำปรึกษาเป็นบ้าเป็นหลังว่าให้ใจเย็น ๆ  รอดูพฤติกรรมของผมไปก่อน   อา ผู้หญิงนี่  มารยากว่า ๕๐๐ เล่มเกวียนแท้ ๆ  ทำได้ยังไง  ถ้าเป็นผู้ชายคงชกหน้ากันไปแล้ว กว่าผู้ร้ายฝ่ายหญิง (ภาษาละครเรียกตัวอิจฉา) จะเปิดเผยตัว  ก็ต้อนกันจนจนมุม  สุดท้ายหล่อนเพียงเอ่ยปากขอโทษ  และส่งสายตาเศร้า ๆ มาหาผม  เล่นเอาผมเกือบใจอ่อน  ก็โถ คนไม่เคยมีผู้หญิงมารักมากนัก (ทั้งที่เสน่ห์เหลือเฟือ)   แหะ  แหะ  ผมล้อเล่นนะฝน  อย่าเข้าใจผมผิดอีกล่ะ  ผมน่ะรักฝนคนเดียว  ไม่เคยเหลียวแลหญิงใดอยู่แล้ว (ถ้ามาอ่านโปรดทราบตามนี้ด้วย)  ส่วนเพื่อน ๆ  ทราบแล้วกรุณาบอกต่อ  (งานถนัดอยู่แล้วนี่) แต่เจ้าหล่อนปฏิเสธข้อกล่าวหาเรื่องเมล์ถึงสายฝนที่เล่นเอาสาวเจ้างอนอีกแล้ว  หลังจากฟูมฟายน้ำตาแล้วผมช่วยเช็ดจนเหือดแห้ง “ใคร  ฝนอยากรู้เหมือนกัน  เพื่อนไนยที่มาหลงรักฝนหรือเปล่า”  เอาแล้วแม่คุณ “อ่านนิยายมากไปแล้วทูนหัว” ผมประท้วงเมื่อเจ้าหล่อนคิดเข้าข้างตัวเอง “เพื่อนผมเป็นคนดีทั้งนั้น  ไม่เหมือนเพื่อนฝนหรอก  กินเที่ยวด้วยกันแท้ ๆ ยังทำกันได้” ได้ทีแล้วนี่  ผมบลั๊พแน่นอน แย้งไปก็ใจคอไม่ค่อยดี  เพราะนิยายหลายเรื่องบอกไว้ว่า  นิยายนั้นส่วนใหญ่ก็เอามาจากชีวิตจริง  ชีวิตจริงจะเลียนแบบนิยายบ้างก็ไม่น่าจะถือสากัน  หรือว่า . ผมกวาดสายตามองรอบข้าง  ผู้ชายที่แวดล้อม  ผมอยากรู้นักว่า  มีใครบ้างที่เข้าข่าย อยากจะเผาเรือนผม   เชษฐ์  เก็บสายตา  ไม่ค่อยได้เสวนากับสายฝนบ่อยนัก  ไม่ชอบเอาด้วยซ้ำ กัน   หมอนี่โปกฮาไปตามเรื่อง  อำเก่ง  แต่ก็มักเฉลยด้วยตัวเอง (ไม่ยอมให้ใครจับได้—เพราะเสียฟอร์มกว่า) ศาสตร์  นักวิชาการประจำกลุ่มที่ประหลาดกว่าเด็กเรียนคนอื่น ๆ  ที่  เรื่องเรียน  เรื่องกีฬา  เป็นเลิศไปหมด  ใช่ว่าจะหมกมุ่นกับตำราเสมอไป กระทิง  เขาล่ะ  เจ้าชู้เป็นไฟ  และระห่ำพิลึก  กับพฤติกรรม  เจ้าชู้ประตูดิน  หมูหมาเกี้ยวไม่สิ้น ณัฐ  หนุ่มหล่อ  เนี๊ยบ  หมอนี่ต้องตาสาว ๆ หลายคน  จนบัดนี้ยังไม่มีคู่ควงแน่นอน เพื่อนผมล้วนแล้วแต่มีคุณสมบัติครบ  ไม่น่าจะมีใครคิดทรยศผม  ผมแน่ใจอย่างนั้น  ยายฝนบ้านิยายไปเองที่หวาดระแวง จบบริบูรณ์ จากคุณ : ขลุ่ยขิม - [ 9 ต.ค. 46 13:23:52 A:203.156.27.235 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตามมาอ่านค่ะ ว่าใครร้ายกว่าใคร อิอิ เผื่อจะจำไปใช้มั่ง จากคุณ : อุณากรรณ - [ 9 ต.ค. 46 13:54:34 A:172.176.119.108 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 สรุปว่าหญิงก็ร้าย.. ชายก็..อือ  ไม่เลวแฮะ แต่อ่านจบแล้วผมว่าหญิงร้ายกว่านะครับ :) จากคุณ : wok - [ 9 ต.ค. 46 17:33:40 A:203.54.20.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดีที่คุยกัน ไม่ผิดใจกันไปเสียก่อน :) จากคุณ : scottie - [ 9 ต.ค. 46 18:43:20 ]