- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ฉันชื่อว่า ออม ทำงานให้กับนิตยสารชื่อดัง หน้าที่ของฉัน คือ การถ่ายภาพคนดังทุกวงการ

วันนี้รู้สึกว่า งานของฉันคงจะค่อนข้างน่าเบื่อ
ส่วนใหญ่ ทุกครั้งจะเป็นการถ่ายภาพ ดารา นักร้อง นางแบบ นายแบบ

แต่รอบนี้เป็นการ ถ่ายภาพ จิตรกร

ฉันนึกภาพไว้แล้วว่า จิตรกรคนนี้ คงจะแก่ๆ ผอมๆ สูงๆ ไว้หนวดรุงรัง ไว้ผมยาว แล้วรวบผมไว้แบบไม่เรียบร้อย

แต่เมื่อฉันได้พบกับจิตรกรคนนี้
ฉันต้องเปลี่ยนความคิดเมื่อกี้ไปเลย

จิตรกรคนนี้หนุ่มมาก แต่งตัวสะอาด ไว้หนวดนิดๆ ผมยาวประมาณบ่า
และที่สำคัญ…หน้าตาดีมากๆ

ฉันไปนั่งฟังการสัมภาษณ์จิตรกรคนนี้ด้วย

ทำให้ฉันทราบว่า เค้าชื่อว่า แทน เป็นเด็กกำพร้า เลี้ยงตัวเองโดยการวาดภาพขาย ซึ่งอาชีพนี้ไม่ได้ แจ้งเกิดกันง่ายๆ แต่เมื่อวันนึง เศรษฐีผู้มีหัวใจรักในงานศิลปะ มาพบภาพของเค้า จึงกวาดซื้อผลงานทั้งหมด ทำให้เค้าสามารถรวบรวมเงินได้ก้อนหนึ่ง และมีแกลอรี่เล็กๆ เป็นของตัวเอง

“ออม เธอถ่ายภาพไปก่อนนะ ฉันจะไปหาอะไรกินข้างนอกหน่อย”
“จ้ะ” ฉันตอบรับเพื่อนร่วมงานที่เป็นคนสัมภาษณ์จิตรกรเมื่อซักครู่นี้

“เอ่อ ขอถ่ายภาพผลงานหน่อยนะคะ ช่วยแนะนำทีว่ารูปไหนหมายความว่ายังไงบ้าง”
“ได้ครับ”

“ภาพนี้ชื่อว่า ทะเลหวาน เป็นการบอกให้รู้ว่า ถึงน้ำทะเลจะเค็ม แต่ก็ยังสามารถแฝงความหวานไว้ได้ เพราะว่า ทะเล คือสถานที่ ที่คู่รักเลือกที่จะมากันมากที่สุด”

“ส่วนภาพนี้ คือ ปลูกรัก เป็นภาพชายหญิงร่วมใจกันปลูกความรักจากเมล็ดพันธุ์ขึ้น แสดงให้เห็นว่า ความรักมีการเติบโต ต้องอาศัยการดูแลอย่างจริงจัง”

“และภาพนี้ชื่อว่า ฟ้าสีชมพู เป็นการบอกว่า คนที่มีความรักเห็นอะไรก็สดใสไปหมด กระทั่งท้องฟ้ายังเห็นเป็นสีชมพู”

ฉันถ่ายรูปไปก็ตั้งใจฟังไปด้วย

“คุณแทนนี่ โรแมนติกจัง นะคะ”
“เอ่อ  ไม่หรอกครับ ผมเป็นคนเพ้อฝันมากกว่า”
“มีความฝันก็ดีกว่าไม่มีความฝันนะคะ ไม่มีความฝันก็เหมือนกับ คนไร้จุดมุ่งหมาย ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ชีวิตในความฝันสิคะ มีความสุขดีจะตาย อยากคิดอะไรก็ได้ ตามใจเรา”

“คุณเอ่อ…”
“ออมค่ะ”
“คุณออม ก็คงมีความฝันเหมือนกันสินะครับ”
“ใช่ค่ะ ฉันฝันอยากจะไปใช้ชีวิตในเกาะที่สงบ”
“จริงหรอครับ !!   คุณมีความฝันที่คล้ายๆผมเลยนะครับ แต่…”
“แต่ อะไรหรอคะ”
“แต่ เอ่อ คือ…..ผม อยากไปใช้ชีวิตในเกาะที่สงบกับคนรักหน่ะครับ” จิตรกรพูดอย่างอายๆ
“อ๋อ….แหม แฟนคุณแทนนี่โชคดีจังนะคะ ที่ได้มีแฟนที่โรแมนติกอย่างคุณ”
“เอ่อ   ผมยังไม่มีแฟนหรอกครับ”

ฉันแอบยิ้ม ดีใจอยู่ข้างในเล็กๆ ที่ได้ยินจากปากของจิตรกรหนุ่มว่า ‘ยังไม่มีแฟน’

“งั้น คนที่ได้เป็นแฟนคุณ คงเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากๆเลยหละค่ะ”
“ขอบคุณครับ” จิตรกรยิ้มให้ฉัน

“ออม ถ่ายรูปเสร็จรึยัง” เพื่อนร่วมงานของฉันเดินเข้ามาพร้อมขนมอาหารหลายถุง
“จะเสร็จแล้วๆ เหลือถ่ายรูปคุณแทนรูปนึง”

“เอ่อ คุณแทนคะ ขอถ่ายรูปรูปนึงนะคะ”
“อ่อ ได้ครับ”

หลังจากภารกิจทุกอย่าง เสร็จเรียบร้อย ฉันก็ต้องกลับบ้าน ทั้งๆที่ยังไม่อยากกลับเลย

===============================================

แล้วฉันก็เอารูปที่ถ่ายไปอัด
ฉันแอบอัดเอาไว้ให้ตัวเอง อีก 1 ชุด แล้วก็หยิบภาพคุณจิตรกรขึ้นมาดูแล้วก็..ยิ้ม

ฉันเอาภาพทั้งหมดส่งให้ฝ่ายรวบรวมข้อมูล

ในที่สุด Magazine ก็ออกวางแผง
มีคอลัมภ์ของคุณจิตรกรอยู่ที่หน้า 22

ฉันก็มองรูปคุณจิตรกรแล้วก็นึกเศร้าๆในใจ
เพราะว่า คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว

แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

คุณจิตรกร โทรมาหาฉันที่บริษัท

“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ คุณออม ผมเห็น Magazine แล้วนะครับ”
“อ๋อ ค่ะ”

ฉันนึกอยากทุบหัวตัวเอง ทำไมตอบสั้นๆห้วนๆอย่างนั้น

“คือ ผม อยากชวนคุณออม มาถ่ายภาพผลงานทั้งหมดของผมหน่ะครับ คือผมกำลังจะรวบรวมผลงานทั้งหมดลงในอัลบั้มหน่ะครับ คุณออมสะดวกมั้ยครับ”
“สะดวกค่ะ สะดวก”
“งั้น วันเสาร์ เจอกันที่แกลอรี่นะครับ”
“ค่ะ ได้ค่ะ”
“ครับ สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ”

ฉันวางหูโทรศัพท์ลง แล้วยิ้มแบบคนบ้าไปเลย ไม่นึกว่าตัวเองจะโชคดีขนาดนี้!!

===============================================

พอถึงวันเสาร์ ฉันเลือกจะแต่งตัวให้ดูดีที่สุด แล้วไปที่แกลอรี่ตามนัด

“สวัสดีค่ะ……มีใครอยู่มั้ยคะ” ฉันแปลกใจที่ในแกลอรี่ไม่มีใครอยู่เลย

ฉันเลยนั่งรอคุณแทนที่เก้าอี้

ฉันมองภาพเขียนต่างๆรอบห้อง ภาพ ทะเลหวาน ปลูกรัก ฟ้าสีชมพู แล้วก็ยิ้มขึ้นมา

ฉันมองไปที่ภาพๆนึง วางไว้บนไม้วางภาพ แล้วคลุมไว้ด้วยผ้าสีขาว

นิสัยสอดรู้สอดเห็นของฉัน เริ่มทำงาน
ฉันเลยเดินไปที่ภาพ และตั้งใจจะเปิดผ้าคลุมออก

“สวัสดีครับ คุณออม”
“อ้ะ สวัสดีค่ะคุณแทน ขอโทษนะคะ ออมไม่ได้ตั้งใจจะแอบเปิดดูเลย”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ  เพราะรูปนี้ผมตั้งใจวาดให้คุณออมอยู่แล้ว”
“วาดให้ออม?”
“ใช่ครับ…ทำไม ไม่ชอบหรอครับ”
“ปล่าวค่ะปล่าว งั้นออมขออนุญาตเปิดดูรูปนะคะ”

พอฉันเปิดผ้าคลุมออก
ฉันเห็นรูป ชายหญิงคู่หนึ่งอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งที่สงบ และไร้ผู้คน

“ผมคิดว่า ความฝันของคุณออมน่าจะมีผมเข้าไปเกี่ยวด้วยนะครับ”

แค่นั้นแหละ ฉันหน้าแดง และยิ้มออกมาอย่างเขินๆทันที

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
นันนพิน 5 ตุลาคม 2546