ความคิดเห็นที่ 1 ข้าผลักเขาให้พ้นทาง และประจัญหน้ากับนางอีกครั้ง ดูเหมือนว่านางมิได้ใส่ใจกับคำพูดที่ข้าใช้กดดันคู่แข่งออกไป ข้าสังเกตเห็นว่าดวงตาของนางยังคงจ้องเขม็งไปทางเมือง "เมื่อกี้ ท่านบอกว่าจะให้พลังแก่ข้าใช่ไหม " นางถามย้ำ "ใช่ แต่ต้องแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่เจ้ามี ตกลงไหม"ถ้อยคำถูกเปล่งเพื่อถามย้ำความต้องการของนาง "ข้าตกลง "นางตอบ "แล้วเจ้ารู้ไหม ความแค้นมีแต่จะเผาทำลายตัวเองแต่มันก็เป็นพลังอำนาจให้แก่เจ้า เจ้ายังคงตกลงไหม"กล่าวแล้วข้านิ่งเงียบไป มันเป็นกฏที่ข้าต้องกล่าวสิ่งที่จะเกิดขึ้น แต่กฏไม่ได้บอกว่าต้องกล่าวอย่างชัดเจน อืมมมม หากตอนนี้นางกล่าวปฏิเสธข้าคงเสียลูกค้าไปแน่ แต่ข้ามั่นใจลึกๆอยู่ว่า นางไม่ปฏิเสธแน่ หากคู่แข่งข้ายังไม่ลดละความตั้งใจ "อย่านะแม่นาง ความแค้นจักแผดเผาทำลายตัวเอง มันมิใช่หนทางคลายปัญหา ได้โปรดปล่อยวางเถิด " คงไม่ได้ผล สายตานางยังคงความแข็งกระด้าง "ข้าตกลง ข้าต้องการพลัง"เสียงนางเอ่ยขึ้นอย่างชัดเจน และมันชัดเจนจนย้ำกังวานในหูข้า ข้ายิ้มร่ากับชัยชนะ ข้าเงยหน้าขึ้นมองฟ้า ดูพระจันทร์เสี้ยวเว้าแหว่ง คิดเย้ยไยไพในใจ จันทร์เอ๋ย เจ้าอาจมีวันที่สว่างนวลเต็มดวงดุจอาทิตย์ยามทิวา แต่คงไม่ใช่วันนี้ ความมือกัดกินเจ้าจนเป็นรอยแหว่ง เหลือเพียงเสี้ยวบางๆ สีเหลืองหม่นปนสีแดง เสียดายนะวันนี้เป็นวันของความมืด ข้าหลับตาลง เหยียดแขนทั้งสองข้างออกมาข้างลำตัว จิตดำดิ่งสู่ห้วงสมาธิเหนือสมาธิ ปากขมุบขมิบท่องมนต์พันธะสัญญาแห่งความมืด ฉับพลันเกิดลูกแก้วแสงสีขาว มีอักขระมารโบราณสีดำ วิ่งโคจรเป็นวงแหวนโดยรอบ มีประกายสายฟ้าสีดำแล่นพล่านอยู่ภายใน ลูกแก้วแสงนั้นปรากฏอยู่ที่เบื้องหน้าทรวงอกของข้า จากนั้นอักขระมารโบราณค่อยๆวิ่งบีบลูกแก้วแสงให้เล็กลง สายฟ้าสีดำที่อยู่ภายในค่อยๆรวมตัวกลายเป็นจี้ห้อยคอที่มีพลอยสีดำเม็ดใหญ่ประดับไว้กลางจี้ ข้าลืมตาเอื้อมมือทั้งสองข้างจับที่สายสร้อยแล้วส่งไปให้นาง "นี่คือสิ่งที่ทำให้เกิดพลัง จงรับและสวมมันซะ " นางยื่นมือมารับไปสวมใส่ ถึงตอนนี้คู่แข่งในชุดขาวของข้าถึงกับเบือนหน้าหนีด้วยความผิดหวังต่อความสามารถของเขาเอง และอาจจะมิอยากรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป ทันใดที่นางสวมจี้นั้น ร่างวิญญาณของนางค่อยๆถูกย้อมเป็นสีดำ ดำขึ้น ดำขึ้น จนดำสนิท แต่กลับเปล่งแสงข่มความมืดรอบด้าน แล้วร่างวิญญาณนั้นค่อยๆแบ่งออกเป็น 10 ส่วนแต่ละส่วนก็กลายเป็นสุนัขไนสีดำ ตัวสูงขนาดเอวผู้ใหญ่ แววตาของพวกมันเปล่งประกายคล้ายทับทิมสีเลือด "ไปซิ ไปทำตามที่ใจเจ้าปราถนา จงไปย้อมเคหสถานของพวกมันที่เจ้าแค้นให้แดงฉานด้วยโลหิตและเศษเนื้อ แล้วจงยินดีกับการล้างแค้นเถิด"สิ้นถ้อยคำของข้า สุนัขไนทั้ง 10 ตัวเผ่นกระโจนไปยังทิศทางที่เมืองตั้งอยู่ .............. คืนนั้นในนครใหญ่ เสียงอื้ออึงหวีดร้องอย่างตกใจ เสียงการใช้อาวุธ เสียงร้องอย่างเจ็บปวด เสียงเงียบงันแห่งความตาย และกลิ่นเลือดลอยมาจากบ้านของทหารใหญ่ทั้ง 5 คนได้ถูกรับรู้โดยเพื่อนบ้านใกล้เคียง รุ่งเช้าเมื่อเพื่อนบ้านแจ้งหทารประจำเมืองให้ไปตรวจสอบ กองหทารเหล่านั้นพบเพียงกำแพงบ้านที่ละเลงไปด้วยรอยเลือดที่กระเซ็นขึ้นไป ตามพื้นแดงฉานด้วยเลือดและมีกองเศษเนื้อกระจายอยู่ทั่วพื้นบ้าน ทุกคนในบ้านของทหารแต่ล่ะคนถูกฆ่าตายหมด หัวหน้าของกองหทารซึ่งมีความรู้ทางพรานสังเกตจากรอยแผล และลงความเห็นว่าเป็นฝีมือของสัตว์พวกสุนัขฝูงใหญ่ แต่ว่า.....................สุนัขพวกนี้มาจากไหนล่ะ หัวหน้าทหารรู้สึกงุนงง .............................................................................................................. ย้อนกลับมาที่ necropolis ที่ข้ารออยู่ คู่แข่งของข้ายืนหันหลังให้ข้าแต่ก็ยังคงมีใจสนทนากับข้าอยู่ "ทำไมเจ้าไม่ปล่อยให้นางพบกับสุคติภพบั้นปลาย เจ้าก็รู้มิใช่หรือ หากเจ้าพานางไปจะเกิดอะไรขึ้น " "เฮอะเจ้าก็รู้เหมือนที่ข้ารู้มิใช่หรือ ผู้สูงสุดอันดำรงซึ่งตรีเอกานุภาพ ผู้กำเนิด รักษา และทำลายทุกสรรพสิ่ง ต้องการทำลายโลกมนุษย์ที่นับวันจะโสมมยิ่งขึ้นเพียงแต่เจ้าเหล่าเทวดายังยับยั้งพระองค์ไว้เพราะสงสารเหล่าคนดีที่เอื้ออาทรต่อผู้อื่นจะถูกลูกหลงจากการทำลายล้างไปด้วย ดังนั้นพระองค์จึงตั้งเงื่อนไขไว้ว่า เมื่อใดก็ตามที่พื้นที่ทั้ง 7 ขุมนรกเต็มเปี่ยมด้วยวิญญาณ พระองค์จะเผาทำลายทุกสิ่งในโลกทันที ลำพังพวกข้าไม่สนใจอยากได้โลกนั้นหรอก มันไม่เหมาะกับพวกเรา แต่พวกเราสุขสมกับเสียงทรมานของวิญญาณ จึงเป็นหน้าที่จากความต้องการของพวกข้าที่ต้องรวบรวมวิญญาณเหล่านั้นมาทรมานเพื่อสร้างความสุข แต่อย่าเพิ่งห่วงเลยเทวดาพื้นที่ในนรกยังมีอีกมาก พระองค์ยังไม่ทำลายโลกในเร็ววันนี้หรอก " สักพัก มีกลิ่นคาวเลือดล่องลอยนำหน้าฝูงสุนัขไนซึ่งวิ่งตรงเข้ามา และหยุดลงตรงที่ข้ายืนอยู่ จากนั้นพวกสุนัขไนทั้งหมดค่อยๆหลอมรวมตัวกลายเป็นกลุ่มก้อน แล้วเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นสาวน้อยคนนั้น "ข้าแก้แค้นแล้ว บอกมาเถิดท่านต้องการสิ่งใดจากตัวข้า" "สิ่งที่ข้าต้องการคือสิ่งที่เป็นของเจ้าโดยเนื้อแท้ ราคาของพลังคือวิญญาณของเจ้า" พลันจี้ที่ห้อยคอนางกลับกลายเป็นห่วงเหล็กรัดคอ มวลอากาศข้างหลังนางบิดเบี้ยวแล้วเปิดออกเป็นหลุมดำทะมึน ปรากฏโซ่สีดำขนาดใหญ่พุ่งออกมาเชื่อมกับห่วงเหล็กนั้น นางมีสีหน้าตื่นตกใจ "อย่าตกใจไปเลย จงเก็บความตกใจนั้นเพื่อรอรับสถานการณ์เบื้องหน้าเถิด แล้วโปรดจงอย่าโวยวาย จงยอมรับผลแห่งเจตจำนงค์อันเสรีของเจ้าเถิด "ขาดคำข้าโซ่ก็ค่อยๆดึงนางเข้าไปในรูมืดมิดนั้น แต่นางยังคงดิ้นขัดขืนแรงดึงนาง แต่คงไม่มีประโยชน์อันใด กระทั่งส่วนหัวของนางเข้าไปในรูมิตินั้น นางคงได้ยินเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของการทรมานจากวิญญาณในนรกนั้น นางกรีดร้องโวยวาย " ไม่ ปล่อยข้า ปล่อยข้าไป ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่ ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย " เสียงนั้นขาดหายไปเมื่อร่างของนางถูกดึงเข้ารูทั้งร่าง แล้วรูมิตินั้นปิดเชื่อมอีกครั้ง "ทั้งเจ้าและข้าบอกนางแล้วนะ ความแค้นจะทำลายตัวมันเอง " "ใช่ ทั้งข้าและเจ้า ซึ่งเป็นเทวดาและปีศาจได้บอกนางแล้ว" คู่แข่งของข้าในชุดสีขาวของข้า หันหลังกำลังก้าวเท้าเดินจากไป " เสียดายนะ เทวดา วันนี้ความมืดกัดเซาะพระจันทร์จนเว้าแหว่ง เหลือแต่จันทร์เสี้ยวบางๆ "ข้าก็กำลังหันหลังจะเดินจากไป แต่สายตายังจับจ้องที่แผ่นหลังของเขา " แต่ท่านก็รู้นี่ อีกไม่นานพระจันทร์ก็จะเต็มดวงสว่างไสว ขับแสงเงินยวงอีก " เสียงของเขาลอยออกมา และเขากำลังเดินจากไปช้าๆ "คงงั้น" ข้าหันหน้ากลับไปสนใจเส้นทางที่ข้าจะไปต่อ แล้วเราสองคน ปีศาจและเทวดาก็แยกย้ายกันอีกครั้ง เพื่อรอโอกาสที่จะบรรจบกันอีก ..............เฮ้ออออ หวังว่าพวกข้าจะรวบรวมวิญญาณมนุษย์ให้เต็มขุมนรกได้เร็วๆสักที .................................................................................................... เขียนโดย: dark sword นำมาจากบอร์ดรวมงานเขียน หากชอบก็เข้าไปอ่านได้อีกครับที่ http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vboard.php?user=spylink&page=1 จากคุณ : ruttikarnhome@mweb.co.th (yuckyai) - [ 11 ต.ค. 46 09:56:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ว่าแต่ว่าใครเขียนกันแน่คะ คุณ yuckyai เขียนในนาม dark sword หรือมาโพสประชาสัมพันธ์ให้นักเขียน กับเว็บ แหะ แหะ .... เป็นงงเล็ก ๆ ค่ะ อ่านแล้วดีจัง...ตื่นเต้น เดาเรื่องตอนแรกไม่ค่อยออก บรรยายภาพได้ดีจัง... นึกถึง Twilight zone เลย เขียนเป็น series ยาว ๆ ได้สบาย อิอิ อ่านไปอ่านมานึกถึง 2 ค่ายการกุศล ที่มีเจ้าหน้าที่บางคน.. ที่ชอบแย่งกันทำกิจกรรมเก็บศพเลย จากคุณ : จันทร์เจ้าขามาแอบดูจันทร์แหว่ง (Tethys) - [ 11 ต.ค. 46 10:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 :) จากคุณ : scottie - [ 12 ต.ค. 46 14:03:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4                                                   จากคุณ : เชลงทิพย์ - [ 13 ต.ค. 46 00:25:06 ]