โสมม เดินชมสวน เดินยั่วยวน ชวนถูกด่า “ ไอ้โส เอ็ง เดินบิดตูดไป มา ทำหยัง?.. ”  แม่เฒ่าตะโกนถาม เมื่อเห็นสารรูปไอ้โส กับท่าเดินของมันไปกันไม่ได้  “ จุ๊ ๆ ยาย เงียบๆ ฉันกำลังใช้ความคิด ” “ เอ็งคิดเป็นด้วยรึวะ ” เป็นคำถาม ที่ไม่ต้องการคำตอบ ไอ้โสก็ไม่ตอบ เพราะคิดคำตอบไม่ออก  

หลังจากนั้น ไอ้โสมม ซึ่งเก็บกดมาตลอด ก็คิดได้ว่า ต้องออกล่าหา อาจารย์หมอผีต้นฉบับของเมืองไทย มาช่วยปราบผี เขาคือ “ อาจารย์คง! ”  

ไอ้โส จ้างสถานีวิทยุระบบต่อสายโยงภายในหมู่บ้าน ออกประกาศหา อจ. คง ไม่พอ มันยัง ไปจ้างหนังสือพิมพ์ประจำหมู่บ้าน ประกาศหา อจ.คงอีก ข่าวการหาอาจารย์คง ก็ยังคงวนวนอยู่แค่ในหมู่บ้าน  อจ. คงจึงไม่ปรากฏตัว สร้างความท้อแท้และกดเก็บแก่ไอ้โสอย่างมากล้น


“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ดี๊ ดา ดี๊ ดา ดี๊ ดา ดี๊ ” พระเอกลูกทุ่ง ไอ้จวก พร้อมไอ้แมว วิ่งแจวซิ่งกันมาอย่างไม่ลดละ มันร้องโวยวาย มาทางบ้านแม่เฒ่า แม่เฒ่าผู้มากประสบการณ์ ได้เตรียมการณ์ไว้แล้ว

ทันทีที่ได้ยินเสียงกรีดร้องโวยวาย แม่เฒ่าคว้าปืนอูซี่ ขึ้นเล็งมาทางไอ้สามตัวทันที “ หยุด หยุด เดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้น พวกเอ็ง จะกลายเป็นบุคคลไร้เป้า หยุด! ” เสียงเฉียบขาดของแม่เฒ่า ยังเฉียบขาดได้น้อยกว่า อูซี่ที่เล็งมา ทั้งสาม เบรคเอี๊ยด พ่อเฒ่า เดินมาสมทบอีกตามเคย

สามสหาย หลังจากล้างหน้าด้วยน้ำมะพร้าว ที่แม่เฒ่าจัดหามาสาดหน้ามันแล้ว มันก็เริ่มเล่าสิ่งที่มันเห็น “ แต่ช้าก่อน ” ไอ้เข้มเล่นตัว “ อะไรอีกวะ ” พ่อเฒ่าหมั่นไส้ แต่จำใจรอฟังมัน “ เรียกญาติโยม พี่น้อง ทั้งหมู่บ้านมาฟังกันเลยดีกว่า ฉันว่า คราวนี้ ฉันรู้แล้วว่า เกิดอะไรขึ้นในหมู่บ้านเรา ”

ประชาชนทั้งหมู่บ้าน พร้อมใจมารวมตัวกันที่บ้านแม่เฒ่า ยกเว้น ไอ้โส!

สามสหายผลัดกันเล่าเหตุการณ์อันตื่นระทึก ให้ชาวบ้านฟัง ตลอดการเล่า เรื่องราวที่เล็ดออกจากปากสามสหาย ได้สร้างความฮือฮา อื้ออึง เซ็งแซ่ กระหึ่มเชียร์อย่างเมามัน
เรื่องราวที่มันเล่า ปลุกใจชาวบ้านให้ลุกฮือ อยากจับผีขึ้นมาอย่างหื่นกระหาย

ในขณะเดียวกัน ไอ้โสผู้เก็บกด ได้แบกย่าม บรรทุกสัมภาระ มุ่งตรงสู่ ต้นตะขบโบราณ มันพร้อมยอมพลีแล้ว เพื่อความจริงที่มันใฝ่หา

ใกล้เข้าไปทุกที ใกล้เข้าไปแล้วทุกขณะ ตึกๆๆ ตึกๆๆ ใจไอ้โสเต้นไม่เป็นส่ำ

ดุกดิก ดุกดิก! “ เฮ้ยยยยยยยยย ”  ไอ้โสขยี้ตาอย่างรุนแรง ไอ้โสนึกว่าตัวเองหน้ามืด ตาจึงลาย เพราะภาพที่มันเห็น เป็นขาถึงสี่ขา ห้อยย้อยลงมาจากต้นตะขบ มันไม่เชื่อสายตาตัวเอง ขยี้ตา จนลูกตาแทบหลุดออกจากเบ้า แต่ภาพยังคงเหมือนเดิม แต่ที่แปลกตาไปคือ ขาสองคู่ แสดงชัดว่า คู่หนึ่ง เป็นขาของบุรุษ อีกคู่ที่เคียงข้างกัน เป็นเรียวขาของสตรี

เป็นไงเป็นกัน ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว มันใช้มือทั้งสองข้าง ยกขามันค่อยๆก้าวเข้าหาต้นตะขบอย่างทุลักทุเล

พอถึงใต้ต้นตะขบ ขาทั้งสี่ก็หายไป อึ๊ยยยย

ไอ้โสผู้มุ่งมั่น มันปีนต้นตะขบเพื่อหาความจริงทันที

ทางฝ่ายชาวบ้าน ต่างหอบ อาวุธสงครามครบมือ เช่น พร้า เคียว จอบ เสียม เป็นต้น มีบางราย ไม่ลืมที่จะนำขันกับเทียน เพื่อมารนคางผีเอาน้ำมันพราย

ตึง ตึง ตึง ชาวบ้าน เดินมุ่งมาที่ต้นตะขบ พร้อมร้องเพลงมาร์ชปลุกใจ “ เปรี้ยงๆ ดังเสียงฟ้าฟาด ปู๊ดป๊าด พินาศพังสลาย ครืดๆ ลูกปืนกระเด็นกระดอน โครมๆ เสียงสะท้อนขจรไกล ฯลฯ ”

พอใกล้ต้นตะขบ ชาวบ้านทั้งหมด ก็ได้ยินเสียงหัวร่อต่อกระซิก แว่วมาทางต้นตะขบ พร้อมกับสายตาทุกคู่ ปะทะเข้ากับ หกบาทา หกบาทา! เกินความคาดหมาย ที่คาดไว้มันสองบาทานี่หว่า ตายเลย ไม่ได้เตรียมใจมาเสียด้วย ว่าแล้ว ชาวบ้านทั้งหมดก็  “ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด วี๊ดดดดดดดดดดดดดด ว้ายยยยยยยยยยยยยยย แจ๊ดๆๆๆๆ เจี๊ยกกกกกก เลลิเล อะฮ้า ”  ต่างคนต่างวิ่งขยี้ผมตัวเองเพื่อให้ฟูฟ่อง ต่างคนต่างวิ่งไปทางบ้านแม่เฒ่า ตัวแม่เฒ่าเองก็หัวฟูด้วย

“ เป็นไงบ้างครับ มาอยู่เมืองไทย ” ภายใต้ร่มใบของต้นตะขบโบราณที่แสนอบอุ่น บรรยากาศชวนฝันยิ่งนัก ไอ้โส งัดเอาเนื้อเค็ม ข้าวเหนียว แอนด์ ปลาแด๊ก ออกมาจก พร้อมการสนทนา ฮาเฮ

“ ก็ สาบายดี๋คราบ ผมพลัดหลงทิศมาหยางงายไม่ทราบ เห็นปะเหมาะ เลยมาพักเล่น เอา บรรหยา กาด มานเหมือน ที่ป่า เรดวูด บ้านโผมไม่น้อย ” ชายผู้นุ่งผ้าเตี่ยวลายเสือสีแดง นั่งเท้าความ ไอ้โสปรายตาไปที่สาวน้อยผู้เลอโฉม ไม่ใช่ใคร เธอคือ อีเพลิน

หลังจากวันที่อีเพลินวิ่งกระเจิงแล้วหายเข้ากลีบเมฆไป บุพเพสันนิวาส ก็พาเท้าของอีเพลินให้วิ่งวนกลับมาที่ต้นตะขบโบราณนี่อีก มันวิ่งพลัดเข้าซุกอ้อมอกหนานุ่มของหนุ่มเจ้าของขาห้อยนี่ นาทีนั้น ความอบอุ่นแผ่ซ่าน แทรกเข้ากลางใจสาวเจ้า จนทำให้มันหายบ้า และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็…

“ ทำไม บางที คนก็เจอคุณ บางทีก็ไม่เจอ คุณไม่ได้อยู่ที่ต้นตะขบนี้ตลอดหรือครับ ” หนุ่มโสใฝ่รู้
“โผมมาเป็นผักๆ น่าคราบ ผมจะจอด เฟอร์ราลี่ ของโผมแอบไว้ที่ต้นหมามุ่ย ใกล้ๆนี่ ตกเย็นโผมก็ขับกลับโฮเต็ลในเมือง คราบ โผมต้องขอบคุณเมืองไทยมาก ที่ ทามห้ายโผม ได้รับความอบอุ่น และได้พบรักแท้จากสาวไทยที่แสนอ่อนโย้น นับว่าการพลัดหลง ข่าม ทวี๊ฟของโผม คร๊างนี่ ม่ายเสียเที่ยว เจงๆ ”

เพื่อสนองนโยบายของรัฐ ที่ว่าให้ต้อนรับชาวต่างชาติต้อนรับเอเปค ไอ้โสมม และอีเพลิน ต้อนรับชาวต่างชาตินี้ได้อย่างน่าประทับใจ ก่อนจากกัน ไอ้โสและหนุ่มต่างชาติ สวมกอดอำลากันทั้งน้ำตา หนุ่มต่างชาติที่ห่มผ้าเตี่ยวผืนเดียว มิลืมที่จะยื่นนามบัตรให้ไอ้โสมมไว้เผื่อมันอยากไปเที่ยวป่าเรดวูด

ในนามบัตรแสดงชื่อ นามสกุลชาวต่างชาติไว้ชัด คงไม่ต้องบอกมั้ง ว่า เขาคือพระเอกเจ้าป่า “ ทาร์ซาน ”

หมู่บ้าน หลงเอ๋อ ก็พบความสงบ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เพราะไอ้โสมม สามารถฝ่าความกลัว รู้ความจริงได้แล้ว ส่วนอีเพลินก็ตามทาร์ซานกลับป่าเรดวูด ชาวบ้านทั้งหมดเป็นบ้าหายออกจากหมู่บ้านเกลี้ยง บัดนี้ เหลือแต่ไอ้โสครองหมู่บ้านคนเดียว

“ โบร๋ววววววววววโฮ๋ ฮิ โฮ่ ฮิ้ววววววววววววววววว ”  เสียงหมาหอนแบบเห็นผีอีกแล้ว

“  อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา  ”  เสียงไอ้โสมมร้องด้วยความหวาดกลัว
* . *!

ฮิฮิ