กลางถนน(มือใหม่หัดแต่งคร้าบ)

    กลางถนน

    “เจ็ดโด้ มันจะแดงทำไมวะ ยิ่งรีบๆอยู่ คันอื่นตั้งเยอะทำไม ให้ไปแค่ 3-4 คันวะ”

    ชายหนุ่มผมดำสบถด่า เขาสบถด่ากับตำรวจจราจรที่เปิดสัญญาณไปในสี่แยกจราจรที่มีรถติดยืดยาวและได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสุดยอดตังเมแห่งสยามประเทศ วันนี้ เค้าต้องไปประชุมกับบริษัทและไปส่งงานลูกค้าให้ทันก่อน 8 โมงเช้า ตอนนี้ 7 โมงครึ่งแล้ว จุดหมายปลายทางก็ยังไกลเหลือเกิน หากไม่รีบไปและรอสัญญาณต่อไปแล้วละก็ เค้าจะต้องสายอย่างแน่นอน การไปถึงจุดหมายช้าของเค้า หมายถึง การสูญเสียเงินหลักหมื่น เนื่องจาก ค่าปรับของการส่งงานล่าช้า และผลของการส่งงานล่าช้านี้ ทำให้เค้าอาจจะถูกบริษัทตัดเงินเดือน หรือถูกทำจดหมายตักเตือนความประพฤติเลยก็เป็นได้
    .
    .
    .



    “โอย เจ็ดโด้ เมื่อไหร่มันจะไปได้ซะทีวะเนี่ย ”
    ชายหนุ่มตะโกนด้วยเสียงอันดังสนั่น สำหรับเค้าแล้ว วันนี้ดูเหมือนรถจะติดกว่าเดิม และติดมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจาก เวลาผ่านไปกว่า 15 นาที รถยังไม่เคลื่อนตัวเลยแม้แต่น้อย คนขับมอเตอร์ไซค์ข้างๆเริ่มที่จะเบิ้ลเครื่องด้วยเสียงดังสนั่น นั่น ยิ่งเป็นการเพิ่มความหงุดหงิดรำคาญให้เขามากขึ้นยิ่งกว่าเดิม ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เค้ายิ่งโมโหและอารมณ์เสีย  ..

    ทันใดนั้น
    สัญญาณไฟการจราจรที่แดงอยู่ ก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว ประกายแห่งความหวังของเค้าบันเจิดจ้าขึ้นมาทันที

    “โอ ขอบคุณครับ สววรค์ ที่ประทานไฟเขียวมาให้ผม” ชายหนุ่มรีบขยับมือเปลี่ยนเกียร์ ใบหน้ายิ้มกริ่มเตรียมพร้อมเพื่อขับออกจากจุดนั้น ถึงแม้ว่า สวรรค์จะไม่ได้ประทานไฟเขียวมาให้เค้า


    รถคันหน้าขยับไป 2-3 คันแล้ว เอาล่ะถึงตาของชายหนุ่มแล้ว

    “เห้ย เจ้ดโด้ แดงแล้ว” ชายหนุ่มตกใจ
    รถของเค้าตอนนี้มาติดที่คันหน้าสุด เกือบมากแล้วที่จะผ่านไปจากสี่แยกนี้ แต่ว่า อย่างไรก็ดี หากเค้าขับไป จะต้องขวางเลนอย่างแน่นอน และทำให้การจราจรในเส้นทางตรงข้ามไปไม่ได้อีกนานทีเดียว



    “เอาวะ !!” ชายหนุ่มตัดสินใจขับรถผ่าไฟแดง เพื่อไปขวางเลน เค้าทราบดีว่า การขวางเลนเช่นนี้ เป็นมารยาทที่ไม่ควรกระทำและไม่เห็นด้วย แต่เมื่อเหตุการณ์บีบบังคับมากและจำเป็นแล้ว เค้าไม่มีทางเลือกอื่นใดอีกนอกจากการกระทำเช่นนี้ ประกอบกับการที่มันเป็นเหตุการณ์เล็กน้อยในชีวิตประจำวันที่ทุกคนต้องเจอมา หากเทียบกับความจำเป็นของเค้าแล้วล่ะก็ มันนับว่าเป็นเรื่องเล็กเลยทีเดียว



    ----------------------------------------------------------

    อีกฟากหนึ่งของถนนในรถยุโรป สีเงิน ซึ่งต่อแถวรอสัญญาณไฟ

    “มันจะมาขวางทำไมวะ ไปก็ไปไม่ได้ ไอ้พวกนี้นี่” เสียงบ่นจากเด็กสาวในรถยุโรป สีเงิน

    “ปรี้นนนนนนนนนนน ปรี้นนนนนนนนนนน ปรี้นนนนนนนนนนน ปรี้นนนนนนนนนนนนนนนน”

    เสียงบีบแตรเพื่อตำหนิของเธอ อยากจะลงไปเพื่อบอกว่า การกีดขวางอย่างนี้ ไม่ได้ประโยชน์อันใด ขึ้นมาในสายตาและความรู้สึกของเธอ ถึงแม้ว่า วันนี้ ยังอีกนานกว่าเธอจะเข้างานตอนเช้า แต่เธอกลับคิดว่า มันเป็นหน้าที่ที่เธอควรจะกระทำ เพื่อพิทักษ์สิทธิ์ของเธอไว้ ไม่อย่างงั้น คราวหน้าไอ้พวกนี้มันก็ทำอีก การแสดงออกเพื่อการตำหนิ เช่นนี้ อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นสิ่งที่เธอควรจะกระทำกับคนผู้ไม่รู้จักเกรงใจผู้อื่นเหล่านี้
    “ไอ้พวกไม่มีน้ำใจ เห็นแก่ตัว”



    ----------------------------------------------------------
    ข้างๆรถของยุโรปสีเงิน

    ชายหนุ่มวัยกลางคนกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ที่เพิ่งจะซื้อมาจากเด็กขายหนังสือพิมพ์ ในสี่แยกก่อนหน้านี้ เค้าชินชากับการจราจรที่ติดขัดของสี่แยกนี้แล้ว และปรับตัวด้วยการเริ่มหากิจวัตรประจำวัน หรืองานอดิแรกเพื่อให้ชีวิตของเค้าดำเนินไปอย่างมีความสุขในทุกๆเช้า ถึงแม้ว่า มันจะไม่ใช่เวลาพักผ่อนอันแสนรื่นรมย์ของเค้าในแต่ละวันของเค้าก็เถอะ แต่สำหรับลูกๆและภรรยาของเค้าที่กำลังหลับสนิทอยู่ในรถแล้วละก็ มันจัดว่าเป็นช่วงเวลาอันมีค่าจริงๆ ถึงแม้ว่า วันนี้การจราจรจะหนาแน่นกว่าปกติสักหน่อยก็เถอะ
    “ว้า แย่จัง มันจะปล่อยรถ มาขวางทำไมกันนะ ไปก็ไปไม่ได้ เพราะปล่อยรถแย่ๆอย่างนี้แหละ มันถึงติด" ชายหนุ่มรำพึงในใจ ถึงแม้จะหัวเสียบ้าง เค้าเชื่อว่า การที่รถติดเกิดจากการจัดการของตำรวจจราจรประจำแยกนี้ ทุกๆเช้า เหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นทุกๆวัน การหัวเสียของเค้ากลายเป็นเรื่องปกติแต่ก็ไม่มากนักจนเค้าทำใจได้ จนกระทั่ง

    “ปรี้นนนนนนนนนนน ปรี้นนนนนนนนนนน ปรี้นนนนนนนนนนน ปรี้นนนนนนนนนนนนนนนน” เสียงบีบแตรจากรถคันข้างหลัง ดังกระหึ่มขึ้น ลูกและภรรยาของเค้าสลึมสลือขึ้นมาจากการนอนหลับในรถ

    “หนวกหูจริงเลย มันจะบีบทำไมกันนักกันหนานะ เป็นรถคันหน้าสุดก็ไม่ใช่ซะหน่อย บีบไป มันก็ไปไม่ได้หรอก” เค้าบ่นในมุมมองของผู้มองเหตุการณ์อย่างใจเย็น เหตุการณ์อย่างนี้ ไม่ได้พึ่งจะเกิดขึ้นครั้งแรก แต่ว่า ก็เป็นธรรมดาสำหรับคนทุกคนที่ไม่ชอบให้ใครรบกวนความสงบสุขของตนยามที่ตนเองและครอบครัวกำลังพักผ่อน
    “พวกใจร้อนพวกนี้นี่ ก็รู้ๆอยู่ว่ารถมันไปไม่ได้ แล้วจะบีบแตรทำไมกัน ยังไงก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เมื่อไหร่มันจะหยุดนะ สงสัยเป็นพวกโรคจิตน่ารำคาญ พวกเลวพวกนี้นี่ ไม่เกรงใจคนอื่นเลย รู้จักแต่ปกป้องตัวเอง” ภรรยาของเค้าที่เพิ่งจะตื่นสะลึมสะลือลือขึ้นมา บ่นกับสามีของเธอ


    ----------------------------------------------------------
    เหตุการณ์บางเหตุการณ์ ตัวเองก็รู้ดีว่าไม่สมควร แต่ก็ยังทำ
    เหตุการณ์บางเหตุการณ์ เราตำหนิเค้า โดยเราไม่รู้เหตุผล
    เหตุการณ์บางเหตุการณ์ มันไม่ได้ร้ายแรง แต่เราเลือกเอาส่วนที่เป็นทุกข์เข้าหาตัวเอง

    จากคุณ : the_architect (the_architect) - [ 11 ต.ค. 46 17:17:57 ]