.....คืนพระจันทร์เต็มดวง.....

        แสงจันทร์ของคืนเดือนเพ็ญ  สาดส่องเข้ามาจากทางหน้าต่างที่เปิดอ้า  สายลมพัดผ้าม่านโบกสะบัด แสงจันทร์ส่องให้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งนอนตัวงออยู่กับพื้นห้อง  โดยไม่มีทีท่าสนใจจะขึ้นไปนอนบนเตียงซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร

        ร่างของเขาสั่นสะท้าน  เขาเริ่มเกลือกกลิ้งไปมา  เม็ดเหงื่อผุดทั่วร่าง  เสียงลมหายใจของเขาขาดเป็นห้วงๆ  ดวงตาเหลือกถลน  เหมือนว่า เขากำลังผจญอยุ่กับความเจ็บปวดแสนสาหัส  เขาพลิกตัวหันกลับไปทางหน้าต่าง  พระจันทร์เต็มดวงยังคงส่งรอยยิ้มให้ทุกคนบนโลกเหมือนเคยทุกเดือน  จันทราที่ไร้เมฆาบดบัง  จันทราที่งดงาม นุ่มนวล สุกใส  กำลังโปรยรอยยิ้มให้กับเขาเช่นกัน

        "บ้าชะมัด" ชายหนุ่มคำรามลอดไรฟัน  เขารู้สึกเกลียด.... เกลียดดวงจันทร์  ที่ดวงจันทร์ยิ้มเย้ยหยันในความเจ็บปวดและทุกข์ทรมานของเขา  ทั้งที่.... ทั้งที่ดวงจันทร์ก็เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องทนทรมานอยู่อย่างนี้

        ไม่.... ไม่มีเวลาแล้ว  ถ้าขืนไม่ทำอะไรสักอย่างต้องตายแน่ๆ  คิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มก็รวบรวมกำลังทั้งหมดยันกาย  เขาค่อยๆคลาน ร่างกายยังคงสั่นระริก  เขากระเสือกกระสนด้วยกำลังกายทั้งหมดที่มี  ร่างกายของเขาเริ่มบิดเบี้ยวผิดรูป  ผิวหนังเริ่มปริแตก  ม่านตาขยาย  เสียงที่เขาเปล่งออกมาเหมือนกับกำลังสำลักของเหลว มากกว่าจะเป็นเสียงลมหายใจ  แต่เขาไม่มีเวลาสนใจความเจ็บปวดพวกนั้น  เขาต้องไป... ไปให้ถึง  ไม่ไกล  ไม่ไกล

        เขาลากร่างกายซึ่งบิดเบี้ยวจนแทบจะมองไม่เป็นร่างมนุษย์  เสื้อผ้าขาดวิ่น  มาจนถึงหน้าประตูบานหนึ่ง  เขารวบรวมกำลังอีกครั้ง ซึ่งดูเหมือนจะยากเย็นสำหรับเขาเหลือเกิน  เอื้อมมือ....ซึ่งแทบจะมองไม่เป็นมือ  จับลูกบิด...  เขากัดฟันออกแรงบิดและผลักบานประตูออก  เขาลากร่างกายผิดธรรมดานั้นจนถึงอ่างอาบน้ำ  ร่างนั้นค่อยๆยืดแขนออกไปอีกครั้ง  อีกนิดเดียว...... อีกนิดเดียว.....  

        ในที่สุดเขาก็คว้าเอาหัวก๊อกน้ำเย็น  เขาอดทนต่อความรู้สึกที่เส้นประสาทที่ข้อมือส่งไปสู่สมอง  มันเจ็บแปลบเหมือนถูกใครมาหัก  แต่สายตาของเขาก็เหมือนจะพร่าลง  เหมือนไฟที่กำลังหรี่ดับ  ไม่...ไม่นะ  มาถึงขนาดนี้แล้ว  จะมาตายตรงนี้ไม่ได้  จะถึงแล้ว  จะ........... ถึง...........  แล้.............

        อ่างอาบน้ำที่น้ำปรี่ล้น  ก๊อกน้ำที่ยังคงไหล  เสียงน้ำที่ไหลจากขอบอ่างลงสู่พื้นกระเบื้องข้างล่างดังสม่ำเสมอ  หากท่านมองลงไปในอ่าง  ท่านจะเห็นเศษเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งอยู่ในน้ำ  

        และ........................................................








        "บ๊อบ..... บ๊อบ...."

        ปลาทองแก้มป่องตาโต น่ารักกำลังแหวกว่ายในวารีหนึ่งตัว !!!!

        ใช่แล้ว.... นี่คือเรื่องราวของ  มนุษย์ปลาทอง  ( WereGoldfish )

        ระวัง..... มันอาจเกิดขึ้น   ใกล้ตัวคุณ

        ระวัง..... มันจะกลายร่าง ทุกคืนเดือนเพ็ญ

        ระวัง.....

    *********************************

    ขอขอบคุณ  Simon Walker  ผู้ให้ไอเดีย

    จากคุณ : (S)wing - [ 13 ต.ค. 46 15:09:43 A:210.86.32.210 X: ]