เฮ้อ! วันนี้เป็นวันที่น่าเบื่อจัง ที่คณะ ใครๆ ก็พูดถึงแต่ชินกับแพร ดูสิ แพร ได้แต่ยิ้มเขิน
แล้วตอนกลางวัน แพรกับชินยังไปทานข้าวด้วยกันอีก
วันนี้ฉันยังไม่อยากกลับบ้านเท่าไหร่นัก จึงจะไปห้องสมุดก่อนในตอนเย็น
เดินหาหนังสืออยู่ซักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงดีใจ แต่ตอนนี้ ฉันดีใจไม่ได้แล้ว
ก็ชินเป็นแฟนกับแพรแล้วหนิ แต่ยังไง ฉันก็ยังชอบชินอยู่นะ
ชินเหรอ
อืม
จะรอละกัน.. ชินจะเอาหนังสือมาคืนฉัน และให้ฉันรอที่หน้าห้องสมุด
นี่ก็ครึ่งชั่วโมงแล้ว ทำไมยังไม่มาอีกนะ ฉันไม่ชอบการรอคอยเอามากๆเลย นั่นไงมาละ
ฉันเห็นชินที่โบกมือให้แต่ไกล เมื่อเดินใกล้จะถึงม้านั่ง ฉันก็เป็นฝ่ายเดิไปหาชิน
แต่โชคร้ายที่สุด สะดุดหินก้อนโต เกือบหกล้ม ดีที่ชินรับไว้ได้
แพ เป็นอะไร รึเปล่า ชินถามด้วยความเป็นห่วง ฉันก็ละลักละล่ำ ตอบ ว่าไม่เป็นไร
แพ ชิน ทำอะไรหนะ เสียงของแพรนั่นเอง มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
แต่เสียงที่ถามก็พอจะรู้ว่าไม่ค่อยสบอารมณ์นัก และปกติ แพรก็เป็นคนเจ้าอารมณ์อยู่แล้ว
ก็ แพหกล้ม ชินก็ช่วยรับไว้ เท่านั้นเอง ชินมองหน้าฉันนิดนึงก่อนจะตอบแพร
แล้วทำไมต้องกอดแพด้วยหละ แพร เริ่มจะหงุดหงิด เพราะชินช่วยรับฉัน จึงดูเหมือนกำลังกอดฉันอยู่
ฉันรีบผละออกจากชิน ทั้งอาย และทั้งโกรธแพรอยู่บ้างเหมือนกัน ที่คิดแบบนั้นกับฉัน
ทำไมเหรอแพร หึงชินกับแพเหรอ เสียงก๋องนะเอง มาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
แพเค้าเป็นแฟนก๋องนะ คงไม่ทำอะไรอย่างที่แพรคิดหรอกนะ นี่ ทำไมก๋องต้องพูดแบบนี้ด้วยนะ
ฉันเริ่มจะโกรธทุกคน นี่ ทุกคนเห็นฉันเป็นอะไรกันนะ คิดเองเออเอง กันหมด
ฉันรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แต่กลับเป็นว่า ต้องสะดุดล้มอีก เป็นครั้งที่สอง แต่คราวนี้ก๋องเป็นคนช่วย
แพ เจ็บตรงไหนรึเปล่า ก๋องถามด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความห่วงใย
แต่ฉันไม่ตอบ แถมยังผลักก๋องที่กำลังประคองฉันอยู่ซะด้วยซ้ำ
ฉันเดินมานั่งระงับอารมณ์ที่ม้านั่ง หน้าคณะ ได้ซักพัก ก๋องก็เดินตามมา
แพ โกรธเหรอ ก๋องขอโทษ คือ.. ก๋องไม่อยากให้แพรคิดกับแพ แล้ว ว่าแพ แบบนั้น อ๋อ กลัวแพรจะว่าฉัน
ขอบใจนะที่คิดจะช่วย แต่คราวหน้า ถ้าจะช่วยแบบนี้อีก แพว่า ไม่ต้องดีกว่า เดี๋ยวใครจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่
ฉันพูดไปแล้ว ถึงได้รู้ตัว ว่าพคงจะพูดแรงเกินไป ก๋องถึงได้หน้าเสีย อย่างเห็นได้ชัด
จริงสินะ เดี๋ยวจะมีคนเข้าใจผิด ก๋องขอโทษอีกครังละกันนะแพ
ก๋องหันหลังให้ฉัน และเดินไปอย่างคนที่ผิดหวังกับอะไรซักอย่างเดี๋ยวสิ ก๋อง แพขอโทษที่พูดแรงเกินไป ขอบใจก๋องมากนะที่ช่วยแพ วันนี้แพคงจะอารมณ์ไม่ดีมากๆเลย
ถึงได้อารมณ์เสียใส่ก๋องแบบนี้ แพขอโทษจริงๆ นะก๋อง ฉันพูดจริงๆ นะก๋อง
ก๋องเองก็คงพอจะเข้าใจบ้างเหมือนกัน ยิ้มให้ฉันแล้วบอกไม่เป็นไร และปล่อยให้ฉันนั่งคนเดียว
ก๋องทำไมไม่พูดเรื่องเมื่อคืนหละ หรือว่า จะไม่ใช่ก๋องจริงๆ ฉันเริ่มจะสับสนแล้วสิ
ตอนแรกที่ฉันตั้งใจจะไม่ฟังพี่ปิ๋งอีก คงทำไม่ได้หรอก เพราะ ฉันรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป
และ ถ้าจะโทษพี่ปิ๋งทั้งหมด คงไม่ถูกหรอก ถ้าฉันไม่คิด ก็คงไม่ต้องมานั่งเจ็บใจหรอก
จะทำทุกๆ อย่าง จะทำทุกๆ ทาง ให้เธอได้รู้สึกอบอุ่นหัวใจไปกับฉัน
แต่เราเพิ่งรู้จัก แค่มองด้วยสายตา แม้เธอจะมีใครไม่สำคัญ
แค่เพียงเธอมองมาที่ฉัน เท่านั้น ก็พอใจอยู่ภายใน
แม้เธอจะมีใครไม่สนใจ แม้ความป็นจริง จะเป็นเช่นไร
ไม่รู้ แค่มีเธออยู่ในใจ
เฮ้อ! แอบชอบคนที่เค้าไม่ชอบเรานี่แย่จังเลยนะ แพร เป็นผู้หญิงที่โชคดีจังเลย
ฉันนึก แล้ว ก็ดีใจแทนแพร ที่ชินชอบแพร แต่ก็อดที่จะอิจฉาแพรเล็กๆ ไม่ได้
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ทำให้ฉันขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
ใครนะ โทรมาซะดึกดื่นขนาดนี้
สวัสดีค่ะ ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ แต่กลับไม่มีเสียงใดๆ ตอบ
สวัสดีค่ะ ใครค่ะ ทำไมไม่พูดละคะ ฉันเริ่มจะหงุดหงิดเล็กๆ แล้วนะ ทำไมไม่พูด
ไม่นานก็มีเสียงวางสายไป ใครนะ โทรมาแล้วไม่ยอมพูด
หลังจากฟังเพลงนี้จบ ฉันรู้สึกง่วง จึงเข้านอนก่อน เวลานอนปกติ คือ เที่ยงคืน
จากคุณ :
ต้นอ้อ
- [
13 ต.ค. 46 20:55:00
A:203.185.80.14 X:203.185.75.232
]
..~..~.. เพลงรัก อลวน..~..~.(กลับมาให้ช่วยลุ้นค่ะ )
