ผึ้ง ภาคหนึ่ง (๑๑)

    ข้อความ

    หลังจากที่เว้นว่างไป เรื่องราวของท่านก็ค่อย ๆ ไหลพรั่งพรูออกมา

    ท่านข้ามพูดเรื่องเหตุที่ปู่อิวานโดนผึ้งนับร้อย ๆ ตัวต่อย และป่วยเข้าขั้นโคมาอยู่สองสามวัน

    ท่านอุทิศหนึ่งย่อหน้ากล่าวถึงการเลี้ยงผึ้งในยุคหกศูนย์ และเจ็ดศูนย์ซึ่งอาจถือเป็นยุคทองที่สองของการเลี้ยงผึ้งของครอบครัว แม้ว่าพ่อกำลังจะตาบอดสนิท

    เมื่อปู่อิวานตาบอด ผึ้งก็ค่อย ๆ ตายลง ถึงตอนที่ท่านเสียก็มีเหลือเพียงสามรัง พ่อก็ไม่ได้ช่วยอะไร

    ฉันเดินทางรอบโลก ส่วนใหญ่แถวตะวันออกกลางและแอฟริกา อดไม่ได้ที่จะแวะเยี่ยมพ่อแม่ปีละสามครั้ง จึงไม่มีทางที่ฉันจะมีเวลามาเอาใจใส่พวกผึ้งนั่น ไม่นานก่อนที่ท่านจะสิ้น พ่อเรียกฉันกับน้อง ๆ ผู้ชายมาพบปะตามธรรมเนียมการเลี้ยงผึ้งของครอบครัว ข้อความของท่านว่า


    และนั่นคือตอนสุดท้ายของ"ผึ้ง ภาค หนึ่ง"

    ไม่มีข้อความบรรยายต่อ

    แต่ไม่ยากที่จะคาดเดาว่าคืออะไร

    ปู่ผมตาย

    ย่าผมก็ด้วย

    แล้วพ่อกับอา ๆ ก็ดูแลผึ้งต่อ

    พวกมันรอดตายจากโรคระบาดของแมลงตัวเล็ก ๆ ประเภทVarroa ความแห้งแล้ง สงครามที่เริ่มปะทุในบอสเนีย

    เมื่อครอบครัวผมอพยพไปแคนาดา พวกเขาทิ้งรังผึ้งยี่สิบห้ารังไว้เบื้องหลัง

    ไม่นานหลังจากทั้งหมดจากมา กลุ่มเพื่อนบ้าน พวกขี้เมาอาสาสมัครในกองทัพเซอเบีย บุกมาในยามวิกาล และเตะรังผึ้งจากขาตั้ง

    เมื่อพวกผึ้งพยายามหนีจนเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า (อีกครั้งที่เป็นคืนหนาว และพวกมันคลานบนดิน)ก็โยนระเบิดน้อยหน่าสองสามลูกใส่ แล้วหัวเราะเยาะยืนดูพวกผึ้งตายบินว่อนเหมือนยังมีชีวิตอยู่

    พวกมันขโมยโครงอันหนาหนักไปหมด ทิ้งรอยน้ำผึ้งหยดเป็นทางหลังวินาศกรรมฝีมือของพวกมัน


    โดย เดือนกันยา-SeptemberMoon (glassbee)  [12 ต.ค. 2546 , 23:58:46 น.]  

    แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 46 20:04:55

    จากคุณ : เดือนกันยา-SeptemberMoon - [ 15 ต.ค. 46 23:52:41 ]