วันเกิดพ่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2298254/W2298254.html
ดอกปอบาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2463254/W2463254.html
** กาลเริ่มมิตรภาพ **
น้ำ..นั่งเหม่อมองตุ๊กตาตัวใหญ่ที่อยู่บนเตียง มันเป็นตุ๊กตาหมีสีขาว จมูกสีชมพูมีอุ้งมือและอุ้งเท้าสีชมพู อยู่ในห่อถุงโปร่ง ๆ สีฟ้า.. ตัวตุ๊กตาเขียนว่า Happy birth day เขาได้มันเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา และกำลังจะถูกทิ้งขว้างไปพร้อม ๆ กับมันเหมือนกัน แฟนเขาพึ่งโทรมาบอกว่าจะไปเรียนต่อเมืองนอก พร้อมกับผู้ชายอีกคน ที่หล่อกว่า รวยกว่าเขา เขามันแค่หนุ่มเจ้าของร้านจำหน่ายอะไหล่ อุปกรณ์ และซ่อมเครื่องยนต์ จน ๆ คนหนึ่ง ไม่ได้ไฮโซเหมือนลูกชายนักการค้าผู้ยิ่งใหญ่คนนั้น จึงต้องอกหัก เป็นธรรมดา
เขาตัดสินใจแพ็คกระเป๋า ไปเที่ยวทะเล เผื่อให้ผ่อนคลาย เขาหิ้วกระเป๋าลงมาจากชั้นสองของบ้าน มาฝากงานกับลูกน้องคนสนิท ก่อนจะเดินเลยไปเปิดท้ายรถฮอนด้า ซีวิคสีน้ำเงินเข้ม เก็บกระเป๋าเดินทางเรียบร้อยแล้วก็เข้าประจำตรงที่คนขับ เริ่มต้นการเดินทางห่างออกจากกรุงเทพฯ เมืองหลวง
"---เหมือนว่าเธอยังอยู่ตรงนี้
เหมือนว่าเธอไม่จากไปไหน
เสียงของเธอไม่เคยขาดหาย
นานแค่ไหนก็ฉันไม่เคยลืมเธอ
เผื่อ..อาหารที่เธอชอบใจ
เผื่อเอาไว้ให้เราสองคน
มีแสงเทียนที่ยังส่องให้เห็นความทุกข์ทน
คนหนึ่งคนกับความเคยชินลำพัง....
ดึกแล้ว..ฉันยังคงดื่มให้เธอ..
งานเลี้ยงก็คงยังไม่มีเลิกรา..
คืนนี้สุดท้ายก็คงใช้น้ำตา..
ดื่มฉลองให้เธอที่ลาฉันไป
...." -----
เสียงเพลงจากละครเมืองดาหลา ที่ผู้จัดรายการวิทยุเอามาเปิดเพื่อเอาใจแฟนละคร ดังมาจากเครื่องรับวิทยุ น้ำมองทางข้างหน้าอย่างเหงา ๆ บรรยากาศสองข้างทางเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อออกนอกเมือง
ท้องฟ้ากว้างอ้างว้างเหมือนฉันไหม
เดินทางไกล..ลึก ๆ ข้างในแสนสับสน
เวลานี้ไม่มีใคร..มาใส่ใจสักคน
เหงา..จนฝนในตา..ไหลมาริน ๆ
ท้องฟ้ากว้าง..เดินทางกับฉันไหม
ถึงแม้ไม่มีคนใส่ใจ..คนพลัดถิ่น
ฉันจะได้อุ่นใจ..ไม่ต้องน้ำตาริน
นะ..ไปกับคนพลัดถิ่น...ริมทะเล
ไม่มีใครให้อ้อน..อ้อนท้องฟ้าก็ได้วะ.. เขาคิดในใจ..แล้วก็ยิ้มให้กับเพลงที่
ได้ยิน
"..ก่อนเราเคยอยู่ลำพัง..อะไรก็ได้ทุกอย่าง แม้อ้างว้างไม่เคยขื่นใจ..ต่อมามีเธอโชคดี
ดั่งมีพลังขึ้นใหม่........"
****************************************************
เมื่อเขาจัดการสัมภาระเข้าไปเก็บในห้องพักเสร็จสรรพ ก็ออกมาเดินเตร็ดเตร่.. เหงา เขาบอกตัวเองอย่างนั้น.. เดินเรื่อยมาตรงริมทะเล..หาดทรายสีขาวเวิ้งว้าง.. แทบจะไม่มีใครยามเย็นอย่างนี้.. ถึงจะมี.. เขาก็เดินเกี่ยวก้อยกันเป็นคู่ ๆ แทบจะทั้งนั้น.. น้ำถอนหายใจเบา ๆ ทรุดนั่งตรงม้าหินอ่อนริมป้อมยาม สายลมพัดไสว เย็นชื่นใจ กลิ่นอายทะเลทำให้เขาสดชื่นขึ้น เมื่อได้พลังมาจากทะเล เขาก็เดินต่อ ร้านค้าของที่ระลึกต่าง ๆ เริ่มเก็บของกันเพราะฟ้าเริ่มมืด แสงสุดท้ายของอาทิตย์ลาฟ้าอย่างอ้อยอิ่ง ที่สุดขอบฟ้ากับน้ำจรดกัน.. เสียงกรุ๋งกริ๋งของโมบายเปลือยหอยเรียกเขาเข้าไปหา.. ในเมื่อเขาชอบเหลือเกิน อดไม่ได้ที่จะซื้อทุกครั้งที่มาทะเล เอาไปฝากเพื่อนบ้าง เก็บสะสมบ้าง แล้วแต่โอกาส แล้วร้านนี้..เขาก็เป็นลูกค้าประจำ เพราะเขาซื้อบ้านพักริมทะเลแห่งนี้ไว้นานปี..แล้วอีกอย่างหนึ่งคือเขามาบ่อย ด้วยความที่รักทะเลเป็นชีวิตจิตใจ
"สวัสดีครับป้า" เขาส่งเสียงทักทาย
"สวัสดีคุณน้ำ.. เป็นไงคะ.. หนนี้มาอยู่นานเท่าไหร่"
"สามวันครับ .. ขายดีไหมวันนี้"
"พอขายได้.. แต่มีแบบใหม่ ๆ เก็บไว้ให้คุณแน่ะค่ะ.." ป้ากุลีกุจอจะหยิบออกมาให้เขาชม แต่แล้วก็ชะงักเมื่อเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาที่ร้าน
"คุณจอย" ป้าเป็นฝ่ายทักก่อน
"มาค่ะ นั่ง ๆ " น้ำ ออกจะ งง เมื่อเห็นท่าทีของป้า ทีเขาล่ะก็..ปล่อยให้ยืนขาแข็งตั้งนาน เลยพาลหมั่นไส้มาถึงคนที่มาใหม่
"ลูกค้ากิติมศักดิ์ป้านี่..ดีจังนะ..มีที่นั่งให้ด้วย ทีผมมาตั้งนานไม่เห็นป้าจะดีใจขนาดนี้"
"โธ่..คุณน้ำก็.. คุณจอยเธอมาไกล เธอมาจากเชียงรายแน่ะค่ะ"
"อ้อ.." เขาค่อน... มองชายหนุ่มหยัน ๆ จอยสบตาเขาตรง ๆ ผู้ชายขี้อิจฉาก็มีด้วยแฮะ หยั่งงี้ต้องแกล้งให้เข็ด
"ขอบคุณค่ะป้า.. เมื่อกี้เข้ามาได้ยินว่าป้ามีอะไรใหม่ ๆ นะคะ"
"อ้อ..โมบายแบบใหม่ค่ะ เก็บไว้ให้คุณน้ำ เธอชอบสะสม"
"อ๋อค่ะ..ขอจอยดูบ้างได้ไหมคะ"
"ได้ ๆ เดี๋ยวนะคะ" ป้าหยิบโมบายที่มีอยู่อันเดียวออกมาโชว์ ให้ทั้งสองดูพร้อม ๆ กัน เปลือกหอยสีขาว ร้อยสลับกับหอยเสียบต้องลมดังกรุ๋งกริ๋ง..น้ำเอื้อมมือไปหมายจะจับต้องเชยชม จังหวะเดียวกับจอยก็เอื้อมมือมาเช่นกัน มือเล็ก ๆ เนียนนุ่มชนกับมือใหญ่แข็งแรงตาสบตา..คู่หนึ่ง..ฉายแววเย่อหยิ่ง ทรนง อีกคู่หนึ่งฉายแววขี้เล่น ล้อเลียน.. น้ำเป็นฝ่ายหดมือกลับมาก่อน เขาเป็นสุภาพบุรุษเสมอ
"จอยอยากได้จัง.. จอยก็สะสมค่ะป้า"
"ได้ไง..ของผม"
"แหม..คุณน้ำ ให้คุณจอยไปเถอะค่ะ..คุณน่ะมาออกบ่อย เดี๋ยวป้าให้เขาทำใหม่" น้ำอมยิ้มนิด ๆ จริง ๆ ก็เหมือนที่ป้าพูดนั่นแหละแต่อารมณ์ขี้เล่นของเขา จึงคิดจะหยอกเหย้าหญิงสาวเล่น ๆ
"ได้ไงป้า"
"นี่คุณ..เป็นสุภาพบุรุษหน่อยสิ" เธอหันมาว๊ากเสียงแข็ง ๆ
"โธ่..ผมสั่งไว้ก่อนนะคุณ"
"แต่ฉันอยากได้" เธอถลึงตาให้ น้ำแกล้งกวนให้เธอขุ่นเล่น ไม่รู้สิ..เขาชอบดวงตาคู่นี้จังเวลามันขุ่นเขียวเอาเรื่องแบบนี้ดูมันมีชีวิตชีวาอย่างบอกไม่ถูก
"งั้นต้องมีของแลกเปลี่ยน"
"อะไร.."
"หอมแก้มผมทีนึง" เขาพูดเจือหัวเราะ.. แต่แล้วก็ต้องสะบัดหน้าตามแรงตบ
"เพี้ยะ" เขาคลำแก้มตัวเองป้อย ๆ
"พอใจไหมคะ" เสียงใส ๆ หยันมาอีก เขาหันมาสบตาเธอยิ้ม ๆ
"ขอบคุณครับ.. งั้นโมบายชิ้นนี้เป็นของคุณ" จอย งง .. นึกว่าเขาจะโกรธ แต่เธอก็ว่าเธอยั้งมือแล้วนะ น้ำหนักไม่แรงเท่าไหร่เขาคงไม่เจ็บหรอก.. ลึก ๆ แล้วก็อดรู้สึกผิดไม่ได้
"ขอบคุณ" ป้าแกก็ได้แต่หันไปมองคนโน้นที คนนี้ที.. แล้วก็ห่อโมบายส่งให้หญิงสาว.. เธอรับมาแล้วกล่าวลา
"ป้าคะ..จอยไปก่อนค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาคุยด้วยอีก"
"ค่ะ ป้าก็กำลังจะเก็บร้านพอดี"
****************************************************
ฟ้ามืดแล้ว ดวงดาวเกลื่อนกระจายอยู่เต็มท้องฟ้า.. สองหนุ่มสาวนั่งคุยกันเบา ๆ ริมทะเล.. เสียงคลื่นมาคลอเคลียอยู่ไม่ห่างสายลมเย็นพัดพากลิ่นไอทะเล และความหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้มาตามลม
"คุณไม่โกรธ จอยนะ"
"ไม่ครับ.. ผมว่าสมควรแล้ว อยากเล่นไม่รู้เรื่อง" เขาหัวเราะน้อย ๆ
"ดึกแล้ว" หญิงสาวอุทรณ์ พร้อมกับห่อไหล่
"ครับ..เดี๋ยวเดินไปส่งคุณที่โรงแรมก็แล้วกัน.."
"ขอบคุณค่ะ.."
สองคนคุยกันกระหนุง กระหนิง ระหว่างทางเดิน.. มิตรภาพกำลังเบ่งบานและรอวันงดงาม น้ำยิ้มให้ด้วยเองในวันเหงา ๆ เมื่อย้อนกลับมานั่งที่เดิมพร้อมเบียร์อีกกระป๋องหนึ่ง เขาชอบทะเลกลางคืน.. ท้องฟ้าแม้จะมืดดำ แต่ไม่เคยเงียบเหงาเพราะคืนที่เดือนแรม ดวงดาวก็จะสวยสด กระพริบ ระยิบ ระยับเป็นเพื่อนอยู่ตลอดคืน.. ยามคืนไหนเป็นข้างขึ้นแสงพระจันทร์จะช่วยให้ทุกอย่างกระจ่างนวลตา ท้องฟ้า..ทะเล.. ดวงดาว พระจันทร์ เป็นเพื่อนเขาได้ในความเงียบ.. ส่วนที่ไม่เหงาก็เพราะเสียงคลื่นที่คลอเคลียตลอดเวลาโดยไม่เหน็ดเหนื่อย
คราคลื่นมาสาดซัด
ลมพาพัดเจ้าความเหงา
ออกไปไกลจากเรา
แต้มยิ้มเพรา..ในเงาตา
สายลมมาเป็นเพื่อน
ดาวและเดือนออกเกลื่อนฟ้า
ไม่เคยเศร้าเมื่อได้มา
ยิ้มเริงร่า..กับทะเล
.....
วันพรุ่งนี้.. เขายิ้มเมื่อคิดถึงมัน มิตรภาพระหว่างเขากับสาวเชียงรายคงจะเบ่งบานเพิ่มขึ้น.. อย่างน้อย ๆ มีเพื่อนชมทะเลในวันที่ไม่มีใคร.. คงทำให้เขาเหงาน้อยลง
แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 46 21:20:53
แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 46 21:09:59
แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 46 20:59:56
จากคุณ :
สีน้ำฟ้า 
- [
16 ต.ค. 46 20:46:12
]
กาลเริ่มมิตรภาพ
