W2501673 ความฝันของคนวัด [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

งามยิ้มกว้างมีความสุขไปกับเขาด้วย ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ไม่ว่าจะกินจะดื่ม จะหัวเราะ หรือทำอะไรที่บ้า ๆ ในกลุ่มเพื่อนของเขาออกไป สาวสวยก็จะหัวเราะ ยิ้มยิงฟันขาวเห็นดีเห็นงามตามไปด้วยทุกอย่าง สถานบันเทิงหรูหราทุกแห่งเขาย่างกรายเข้าไปแทบทุกที่ เงินทองที่หว่านลงไปแลกกับความสุขจากสุรา นารี เสียงเพลง และอื่น ๆ ไม่น้อยทีเดียว เขาคำนวณแล้วว่าแม้จะจ่ายมากอย่างนั้นทุกวันตลอดชีวิตก็หมดไม่ถึงครึ่งของทรัพย์ส่วนที่เขาจะได้รับจากมรดก เขาจึงปล่อยชีวิตตามใจปรารถนา สิ่งเดียวที่คำนึงถึงคือความสุขตามแบบฉบับของเขาเอง

ดึกแล้วรถคันงามคันนั้นจึงเคลื่อนตัวออกจากสถานบันเทิงอย่างช้า ๆ เขาไม่สนใจไฟในสถานบันเทิงที่เขาเพิ่งออกมาปิดไล่หลังซึ่งบอกถึงความเป็นแขกคนสุดท้ายของร้าน เขาอยู่ในอาการอ้อแอ้ พยายามประคองสติเต็มที่ ขณะที่รถวิ่งสู่ถนนใหญ่มุ่งสู่คฤหาสน์
เขาตื่นมาอีกทีตอนเช้าเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของผู้หญิงอยู่ใกล้ ๆ เขาสลัดความมึนงงมองหาต้นเสียง แจ่มสาวรับใช้ในบ้านนอนสะอึกสะอื้นอยู่บนเตียงของเขาในสภาพที่เสื้อผ้าขาดวิ่น หลุดลุ่ย เนื้อตัวบางแห่งแดงเป็นจ้ำ บางแห่งเขียวช้ำจากการถูกทำร้าย ผมเผ้ากระเซิงดูไม่ได้ เขาสะดุ้งสุดตัวนั่งตัวตรง แจ่มสาวใช้ลุกขึ้นนั่งยกมือปิดอกห่อตัวกับเข่าราวกับจะปกป้องพรหมจรรย์อันมีค่าของวัยสาวที่เธอหวงแหน แม้ตอนนี้มันจะปกป้องไม่ได้แล้วก็ตาม

“ฉันทำเธอเหรอ แจ่ม ฉันทำอย่างนี้กับเธอเหรอ” เขาลุกขึ้นและฉุนเฉียวกับเรื่องราวของตัวเอง ทำให้แจ่มที่ตกใจอยู่แล้วตกใจผวาลงจากเตียง แต่ร่างกายของเธอบอบช้ำเกินกว่าจะวิ่งได้ กอปรกับการโจนลงจากเตียงของเธอนั้นรวดเร็วเกินไปจึงไม่อาจทรงตัวได้ ร่างเธอถลาเสียหลักและหัวฟาดกับผนังอย่างจัง ร่างของเธอรูดลงกับผนังอย่างช้า ๆ รอยเลือดแต้มบนวอลเปเปอร์เป็นทางยาวจากจุดที่หัวกระแทก เขาตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา มันรวดเร็วเกินกว่าเขาจะตั้งสติทัน เขาวิ่งเข้าไปหาแจ่มเผื่อจะช่วยอะไรเธอได้บ้าง แจ่มอยู่ในอาการตาค้าง มือคว้างในอากาศแล้วหมดแรงตกลงกระทบพื้นเสียงดังราวนกน้อยปีกหักกลางพายุ เสียงดังมาจากปากเธอเพียงแผ่วเบา และเป็นเสียงสุดท้ายของเธอบนโลกใบนี้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้ยินมัน “อย่า” มันดังก้องอยู่ในโสตประสาทของเขา เวลาเขาเมา เขาเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยเชียวเหรอ แจ่มเพิ่งแรกสาว เป็นเด็กดีที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็น เธอจะอาสาแทนพ่อเธอคอยเปิดประตูให้เขาทุกคืน เขาคงลากเธอเข้ามาด้วยโดยที่ไม่มีใครได้ยินเสียงร้องของเธอ เขารู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์นี้

งานศพของเธอจัดขึ้นอย่างมีเกียรติในฐานะคนใช้ผู้ซื่อสัตย์ เธอนอนนิ่งในโลงศพปราศจากการร้องขอความเป็นธรรมใด ๆ เหมือนกับพ่อของเธอที่ไม่ปริปากเรื่องนี้ ทุกคนเศร้า แต่ก็ไม่มีใครพูดสิ่งใดออกมา หลังงานศพผ่านไปสามวัน พ่อของแจ่มก็ลาออกโดยให้เหตุผลว่าจะกลับไปอยู่บ้านนอกตามเดิม เขาเสียใจและให้เงินค่าทำขวัญกับพ่อแจ่มล้านบาท หวังจะทดแทนความรู้สึกบางอย่างของตัวเองมากกว่าอื่นใด ชายวัยห้าสิบมองเชคใบนั้นแวบหนึ่งแล้วจ้องหน้าเจ้าของคฤหาสน์ที่เด็กว่าด้วยสายตาเย้ยเยาะ พลันสายตาเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง น้ำตาค่อย ๆ เอ่อล้นออกมาจากนัยน์ตาอันฝ้าฟางนั้นโดยไม่มีการกระพริบ

“ในหัวใจผม ไม่มีสิ่งใดมีค่าพอจะแทนที่แจ่มได้” เป็นประโยคเดียวที่ชายชราพูดก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากคฤหาสน์อย่างทระนง ภาพของชายชราขากะเผลกเดินผ่านเขาไปโดยไม่สนใจสิ่งที่อยู่ในมือเขาแม้แต่น้อยทำให้เขาเจ็บปวดยิ่งนัก เขามองเห็นภาพเมื่อยังไม่เกิดเหตุการณ์นี้ได้อย่างชัดเจน ชายคนเดียวกันนี้กุลีกุจอทำงานอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อยเพียงเพื่อแลกกับเงินเดือนไม่กี่พันบาท ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็สนองตอบความต้องการได้ทันทีแม้เหงื่อจะท่วมตัว มีความสุขกับการเห็นความเติบโตของลูกสาวคนเดียวที่เกิดจากภรรยาสุดที่รักที่ตายไป ทุกสิ่งที่ชายคนนี้ทำก็เพื่อลูกสาวเท่านั้น เมื่อไม่มีลูกสาว ทุกอย่างย่อมไร้ความหมายแม้แต่เงินที่เขาหยิบยื่นให้ เป็นครั้งแรกที่เขาถูกทำให้เก้อและดูไร้ค่า ทุกอย่างรอบตัวดูเลวร้ายไปหมด เสียงสะอื้นไห้ของป้าอุ๊ปล่อยออกมาอย่างสุดจะอดกลั้น เขาเงยหน้าขึ้นมองบริวารแว๊บหนึ่งก่อนจะก้มลงแทบไม่ทัน ทุกคนร้องไห้ ทุกคนเสียใจต่อการจากไปของแจ่ม ทุกคนเข้าใจความรู้สึกของชายชรา เขาถูกสายตาและความรู้สึกทั้งของตัวเองและคนอื่น ๆ กดตัวเขาให้เล็กลงจนหายใจติดขัด ภาพนี้จะตามหลอกหลอนเขาไปตลอดชีวิต เขาเพิ่งประจักษ์ชัดวันนี้ว่าเงินไม่อาจตอบสนองความต้องการได้ทุกอย่าง ไม่อาจทดแทนความสูญเสียได้ทุกเรื่อง

จากคุณ : น้ำบ่อทราย (babybabe) - [ 17 ต.ค. 46 13:25:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2

ผ่านมาปีหนึ่งทำให้แผลเป็นในใจของเขาตกผลึก เขาไม่ดื่ม ไม่กิน ไม่เที่ยวอีกเลย เก็บตัว อยู่เงียบ ๆ เขียนหนังสือบอกเล่าความรู้สึกของตัวเองที่มันพรั่งพรูออกมาอย่างไม่สิ้นสุด และเริ่มปฏิบัติธรรมเพื่อขอขมาดวงวิญญาณบริสุทธิ์ดวงนั้น และอีกสองเดือนข้างหน้าก็จะถึงการเปิดพินัยกรรมของบิดาแล้ว ถึงตอนนี้ความรู้สึกของเขาไม่ต้องการอยากได้อะไรอีกแล้ว หากแต่เป็นการเข้าร่วมรับฟังการอ่านพินัยกรรมตามระเบียบ หากได้รับมรดกก็จะรับไว้เพียงเพราะความประสงค์ของบิดาเท่านั้น

“นายครับ มีคนบอกว่าพบพ่อของแจ่มที่หมู่บ้านติดชายแดนหนะครับ ตอนนี้เขาสิ้นใจแล้ว คนเขาบอกว่าเขาตรอมใจตายครับ" คนขับรถโค้งกายรายงาน

คืนนั้นเขาออกเดินทางไปที่หมู่บ้านนั้น รถเพียงสองคันตั้งใจไปกันเงียบ ๆ คันหนึ่งเขานั่งสามคนกับคนนำทาง คันหลังเป็นของป้าอุ๊กับคนอื่น ๆ เขานั่งกระสับกระส่ายตลอดทาง ขณะนั่งมานั้นแสงไฟหน้ารถคันที่ป้าอุ๊นั่งห่างออกไปเรื่อย ๆ จนผิดสังเกต แต่ยังไม่ทันจะออกปากถามคนขับรถก็จอดรถ บริเวณนั้นไม่มีแสงไฟของหมู่บ้านใกล้เคียง บริเวณที่จอดก็ห่างจากถนนใหญ่หลายกิโล ชายคนนำทางชักปืนออกมาแสดงตัวเป็นมือปืน เขารู้ว่าอันตรายนี้เขาคงเอาชีวิตรอดกลับไปยาก หันไปทางคนขับรถหวังให้เขาช่วยพลิกสถานการณ์นี้ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อคนขับรถของเขาชักปืนจ้องมาที่เขาท่าทางสั่นเทาและร้องไห้

“ขออภัยด้วยครับนายที่ผมต้องทำอย่างนี้ เขาจับครอบครัวผมไว้” เขาเห็นคนขับรถพูดทั้งน้ำตา เขาเชื่อว่ามันต้องลั่นไกแน่ และก็พอเดาได้ว่าตัวบงการในเรื่องนี้ต้องเป็นพี่ของเขาเอง พินัยกรรมไงหละสาเหตุของการลวงมาฆ่าครั้งนี้ เขาเองมัวแต่คิดถึงเรื่องของพ่อของแจ่มจนถูกลวงมาได้ง่าย ๆ

“ลงมือได้แล้ว” มือปืนสั่งเสียงกร้าว คนขับรถที่ทำหน้าที่มือสังหารเป็นครั้งแรกในชีวิตมีท่าทีลังเล มือปืนขึ้นไกปืนจ่อหัวของคนขับรถบอกความหมายในตัวว่าถ้าไม่ลั่นไกสังหารนายตัวเอง หัวกระจุยแน่ มันร้องไห้ฟูมฟายเหมือนเด็กบ่งบอกภาวะกดดันภายในแทบระเบิด แต่มันก็ทำ ปืนให้มือถูกยกขึ้นเล็งไปที่หัวของเจ้านาย ก้มหน้าลงเหนี่ยวไกเพราะไม่อยากเห็นภาพเบื้องหน้า ทันใดนั้นช่วงจังหวะที่คนขับรถก้มหน้าลงจะเหนี่ยวไกนั้น เขาถลันกายพุ่งชนคนขับรถเต็มแรงจนมันกระเด็นไปชนกับมือปืนกระเด็นไปคนละทาง วินาทีนั้นเขาก็ออกวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต เสียงปืนดังขึ้นนัดหนึ่งพร้อมกับเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของคนขับรถดังอยู่เบื้องหลัง คนต่อไปต้องเป็นเขาแน่ เสียงปืนไล่หลังเขามาพร้อมกับการไล่ล่าของมือปืน
อย่างกระชั้นชิด “ปัง ปัง ปัง” เสียงปืนดังสามนัดซ้อน เขาเจ็บแปลบที่ไหล่ หลัง และขา แม่นราวจับวาง เขาทรุดกายลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดที่ทวีอย่างรุนแรงจนขยับตัวแทบไม่ได้ มันค่อย ๆสืบเท้าก้าวมาทางเขาอย่างช้า ๆ หากมืออาชีพมันต้องมาดูเพื่อความแน่ใจ แน่นอนหากเห็นเขายังไม่ตายมันต้องยิงซ้ำแน่เพื่อย้ำความมั่นใจ แม้จะรู้ว่าปล่อยไว้ให้เขาตายเองก็ได้ เชื่อแน่ว่ามันจะไม่ทำอย่างนั้นเด็ดขาดถ้ามันเป็นมืออาชีพจริง เลือดไหลไม่หยุด ไม่มีทางหนี ไม่มีทางรอด ตามพร่าเลือน ความเจ็บปวดแผ่ทั่วสรรพางค์กาย เสียงเดินดังใกล้เข้ามาทุกขณะ สิ่งเดียวที่ทำได้คือภาวนาให้มีปาฏิหาริย์ครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดมาช่วยเหลือเขาในภาวะร่อแร่อย่างนี้ ราวกับคำร้องขอของเขาได้ผล ดินที่เขานอนจมกองเลือดอยู่นั้นได้ทรุดลง เขากลิ้งหลุน ๆ ไปตามทางลาดชันคล้ายอุโมงค์พักใหญ่ราวกับกลิ้งเขาออกจากพญามัจจุราช ภายใต้เป็นโพรงขนาดใหญ่มืดสนิท มีแสงสว่างส่องออกมาจากอีกด้านหนึ่ง ไม่มีเสียงเรียก แต่เขาปรารถนาจะไปให้ถึงที่นั่น เขาตะเกียกตะกายไปสู่แสงสว่างนั้นเพราะมันเป็นความหวังเดียวที่เขามีอยู่ ความเจ็บปวดและเหนื่อยล้าเข้ากุมความรู้สึกของเขาจนยากแก่การควบคุม เสียงหายใจของเขาถี่และหนักขึ้นเรื่อย ๆ เขาเหนื่อยเหลือเกิน เหงื่อกาฬเต็มหน้าและสรรพางค์กาย แต่เขาก็ยังรวบรวมพละกำลังที่เหลือน้อยเต็มทีนั้นตะเกียกตะกายสู่แสงสว่างนั้นไม่ลดละ ในที่สุดเขาก็พบแสงสว่างนั้น

ภิกษุหนุ่มสะดุ้งตื่นจากจำวัด เหงื่อเม็ดโป้ง ๆ เกาะอยู่เต็มใบหน้า ตัวชุ่มเหงื่อและรู้สึกเหนื่อยเหมือนผ่านการวิ่งมาไกล ภาพของอุโมงค์หายไปกับความฝัน ความสับสนเกาะกุมความรู้สึก ท่านเป็นความฝันของชายคนนั้นหรือว่าชายคนนั้นเป็นความฝันของท่านยังแยกไม่ออก ไม่รู้ใครอยู่ในความฝันของใคร สิ่งที่เห็นนั่นคือมายาโลก ไม่ว่าจะเป็นพระหรือโยมก็จะมีหลุมดำของตัวเอง และภายในหลุมดำนั้นก็ย่อมมีแสงสว่างที่เป็นทางออกให้ตัวเอง ต่างกันที่แสงสว่างของพระเป็นแสงแห่งความสุข แสงสว่างของโยมคือการหนีจากความทุกข์ แต่ยังมีปริศนาอยู่ว่าบนแสงสว่างที่พระยังก้าวไม่ถึงนั้นเป็นความสุขแบบใด หากก้าวตามเสียงเรียกแล้วจะพบชายคนหนึ่งในความฝันนั้นหรือพบพระพุทธเจ้าฯ
แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 46 15:17:27

จากคุณ : น้ำบ่อทราย (babybabe) - [ 17 ต.ค. 46 13:28:40 ]