http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2468043/W2468043.html  (ตอนที่2)
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2465189/W2465189.html   (ตอนที่1)

                       ********************************ตอนที่3

ตอนนี้สกายรู้สึกเหมือนจมอยู่ใต้น้ำลีก  อึดอัดแน่นหน้าอก  ปวดแปลบปลาบที่ลำคอ และเมื่อแฟร์เพึ่มแรงรัดแน่นเข้าไปอีกเขายิ่งรู้สึกเหมือนในห้องศูนญากาศ  ปวดหนึบที่ศรีษะราวกับว่ามีอะไรมาบีบไว้  ลำคอแห้งผาก  สายโซ่เย็นเฉียบสัมผัสผิวหนังทั้งเจ็บแสบและอึดอัด  ดางตาเริ่มพล่ามัว   สติเริ่มล่องลอย
 “ พลัก ”  
มีเสียงเหมือนกับว่ามีอะไรกระทบของแข็ง  สายโซ่เย็นเฉียบคลายลง สกายหายใจสะดวกขึ้น   เขารู้สึกดีขึ้นเมื่อปอดได้รับอากาศบริสุทธิ์อีกครั้ง    สติของเขาเริ่มกลับมา   เขากันกลับไปมองอีกครั้ง    สกาบพบว่าแฟร์นอนหมดสติอยู่ที่พื้น มีคนคนหนึ่งยืนอยู่กับร่างที่หมดสติ    คนผู้นี้มีผมสีน้ำตาลแดงดูนุ่มสลวยประบ่า   ดวงตาสีน้ำตาลเข้มดูสนุกสนานและซุกซน   ใบหน้าเรียวยาว  จมูกโด่งรับกับริมฝีปากบางเขาสวมเสื้อยืดแขนยาวสีดำ  กางเกงขายาวสีดำ  สวมเสื้อโค้ทสีดำทับ  ทำให้ดุไม่ออกว่าเป้นชาบหรือหญิง
    “ ถึงไม่ตายแต่ก็ไม่น่าปล่อยให้ทำแบบนั้นเลยนะ”
นี่เป็นคำแรกคนคนนี้พูดขึ้น  สกาย สีหน้าดีขั้นกว่าตอนแรกมองหน้าอีกฝ่ายงง
    “ ไม่ทันระวังนะ  ว่าแต่คุณเป็นใคร”
สกายถามอย่างสงสัย พิจรณาฝ่ายตรงข้ามเงียบๆ
    “จำกันไม่ได้เหรอ”
เขาถามพร้อมหัวเราะอย่างขบขัน  สกายเห็นแล้วเขารู้สึกสับสนกับท่าทีของคนตรงหน้า
    “ผมนึกไม่ออกว่าเคยเจอคุณที่ไหน”
เขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับอีกฝ่ายที่ยังคงหัวเราะอยู่
    “งั้นเดี๋ยวนายจะนึกออกว่าฉันคือใคร”
ทันทีที่จบรูปร่างของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป  เส้นผมเปลี่ยนเป็นสีดำยาวสลวยถึงเอว  ดวงตาเปลี่ยนเป็นน้ำตาลอมเเดงดวงตายังคงซุกซนและสนุกสนาน  ริมฝีปากแดงสด ผิวสีน้ำนม
เธอถอดเสื้อโคทออกเผยให้เห็นรูปร่างบอบบางสมส่วน    คราวนี้มองออกว่าเธอคือผู้หญิง
    “แม็กงั้นหรือ”
สกายพึมพัมออกมาเบาๆ
    “ นึกออกแล้วเหรอสกาย”
เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า
    “ นั่นสินั่นความสามารถพิเศษของเธอนี่ฉันน่าจะนึกออก”
เขาบ่มพึมพัมเสียงดังด้วยความไม่พอใจก่อนจะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
    “เมื่อกี้มันอะไรกันเนี่ย”
แม็กถามสกายด้วยความสงสัยเมื่อมองไปที่แฟร์
    “ ไม่มีอะไรแค่อาการคลุ้มคลั่ง”
สกายตอบแม็กไปอย่างไม่หยี่ระ
   “ดูจากเมื่อกี้นี่คงไม่ใช่อาการคลุ้มคลั่งธรรมดาแน่”
แม็กถามอย่างไม่สนใจใยดีนัก
   “แล้วนี่คงไม่ใช่ฟางหรือเฟแน่”
เขาถามด้วยความสงสัยหลังจากนิ่งคิดไปสักพักหนึ่ง
   “จริงสินะ  นายคงยังไม่เคยเจอแฟร์  นี่ก็เป้นอีกคนหนึ่งของฟางเพียงแต่เพิ่งโผล่ออกมาไม่นานนัก”
สกายตอบไปอย่างไม่สนใจนักเขาอุ้มแฟร์ขึ้นมาวางไว้บนเตียง อย่างแผ่วเบา  
   “ ไปคุยกันที่อื่นเถอะ  เดี๋ยวตื่นขึ้นมา ขี้เกียจออกแรงอีกรอบ”
สกายบอกกับเเม็กแล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องไป แม็กรับคำแล้วเดินตามออกไปเงียบๆทันทีที่ออกจากห้องสกายมองแม็ก
   “ ฉันว่านายควรเปลี่ยนรูปร่างได้แล้วนะ”
สกายบอกแม็กอย่างไม่สนใจอะไรมากนะ
   “ ทำไมละ อยู่แบบนี้ก็ได้นี่ ”
เขาถามอย่างสนใจดวงตาเป็นประกายซุกซนดังเดิม พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
   “แล้วถ้าคายหรือเมย์เห็นจะตอบว่าไง  อยากเจอในฐานะเเม็กหรือว่าใคร”
สกายตอบไปอย่างฉุนๆกัดเล็กๆในตอนท้าย
  ทันทีที่ แม็กได้ยินคำพูดของสกายรูปร่างของเขสก็เริ่มเปลี่ยนไป กลายเป้นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่อย่างนักกีฬา  ผิวสีน้ำผึ้งคล้ำแดด    ใบหน้าคมเข้ม  ดวงตาสีฟ้าอมเทา  ผมสีน้ำตาลแดง
    “ แบบนี้คงใช้ได้เเล้วนะ ”
แม็กถามสกายยิ้มๆ แววตาของเขายังคงซุกซนดังเดิม
   “ ได้แล้ว  นายคงไม่ได้มาหาฉันเฉยๆ แน่จริงไหม ”
สกายถาม  ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดเอาจริงเอาจัง
   “ฉันหายไป 5ปีไม่ได้ไปเดินกินลมชมวิวหรอกน่า”
แม็กยียวนใส่ อย่างอารมดี
   “รู้น่าถ้านายไปเดินกินลมชมวิวละก็ ฉันฆ่านายแน่ ”
สกายเริ่มหงุดหงิดกับการกวนประสาทเล้กๆของแม็ก
    “ถึงฆ่าฉันก็ไม่ตายหรอกน่าจะขู่ไปทำไม”
แม็กเห็นท่าทางของสกายยิ่งสนุกสนานเข้าไปใหญ่
     “ นายพาฉันไปที่ห้องดีกว่าฉันมีอะไรจะให้ดูถ้านายสนใจจะดู อะนะ”
แม็กถามยิ้มๆ
    “ เออ  ดูอยู่แล้วน่า”
ทั้งคู่เดินมาหยุดอยู่ที่ประดูห้องๆหนึ่ง  ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ไม่มีแสงสว่างลอกเข้ามาเลยห้องทั้งห้องมืดสนิททำให้ไม่เห็นภายใน สกายเดินไปเปิดผ้าม่านให้แสงสว่างลอกผ่านเข้ามาได้  ทำให้เห็นว่าห้องนี้เป็นห้องนอนรูปสีเหลียมจัตุรัสค่อนข้างกว้าง  มีโต๊ะเขียนหนังสืออยู่มุมหนึ่งของห้อง  เตียงตั้งอยู่ข้างๆ  โต๊ะเขียนหนังสือ   อีกมุมหนึ่งมีโต๊ะไม้กลมๆตั้งอยู่พร้อมเก้าอี้2ตัว  ทั้ง2คนไปนั่งอยู่ที่เก้าอี้คู่นั้น  สกายเหลือบมองแม็กที่ยิ้ม
อยู่แล้วถอนหายใจเบาๆ
   “ มีอะไรก็ว่ามาเลยเพื่อน ”
สกายบอกเเม็กที่นั่งยิ้มไป
   “ฉันถามอะไรหน่อยได้ไหมสกาย”   แม็ก
   “ได้ว่ามาเลย”  สกาย
   “ หลังจากฉันไปคายเป็นไงมั่ง”
คราวนี้กระแสเสียงของเเม็กแสดงถึงความเป็นห่วง
         “วิตกจริต”
สกายพูดคำเดียว
        “อย่ากวนประสาทน่า”
        “วิตกกังวลอยู่  ดูเหมือนทำใจได้แต่ยังสับสน  ยังคงเครียด แต่ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง  ฉันก้ไม่รู้อะไรมากหรอก ฉันก็ออกไปตามหาไอ้บ้านั่นเหมือนกัน ”
 สกายบอกแม็กไปตรงๆ
        “สรุปนายก็ไม่ได้อยุ่กับเค้าตลอกเวลาสินะ ”
       “ ใช่ ”  สกายตอบอย่างมั่นคง
      “แล้วเมย์ละ ทำยังไง”  แม็กถามอย่างสงสัย
      “หลังจากจบเรื่องนั้นฉันลบความทรงจำของเมย์ออกไปบางส่วน”
                          *****************************
ขอโทษค่ะที่หายไปนาน  บังเอิญคอมป่วยค่ะต้องพาไปรักษา