~ ในฝัน ~
หลับ
ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
ความรู้สึกทุกอย่างยังเดินเวียนวน ไปมา อยู่รอบ ๆ
สุดท้าย
ฉันก็ต้องลุก
ลุกขึ้นเดิน
ฉันเดิน
เดิน
เดิน
พลัดหลงเข้ามาในถนนสายนี้กับผู้คนจำนวนมาก
ฉันมองหาคนรู้จัก
ทางโน้นที
ทางนี้ที
ไม่มีเลย
ฉันมองไม่เห็นใคร
มันมืดไปหมด
และแล้ว
อ่า
นั่นไง
ตัวอะไรก็ไม่รู้จำนวนมาก ส่องแสงอยู่ข้างหน้า
หิ่งห้อย?
หิ่งห้อยนี่นา
หิ้งห้อยส่องแสงกระพริบเป็นทางให้ฉันเดินตามไป
*
* *
* * *
* * * *
แล้วฉันต้องมาหยุดอยู่ ณ ที่ที่หนึ่ง
มันสว่าง ..สว่างมาก
รอบข้างมีต้นไม้อยู่เต็มไปหมด
ปุยเมฆลอยอยู่รอบ ๆ ตัวฉัน
รุ้งหลากสี ลอยเด่นอยู่ข้างหน้า
หรือว่านี่จะเป็นสวรรค์?!
สวัสดี
เอ๊ะ! เสียงนั่น? มาจากไหน? ใครกัน?
ฉันมองหา หาต้นเสียงนั่น
ทางซ้าย ..ไม่เจอ
ทางขวา ..ไม่พบ
ผมเอง
ฉันหันไป บุรุษนั้นอยู่ในชุดขาว
ความรู้สึกนั้น ใช่! ต้องเป็นเขาแน่ ๆ
เขาคนที่ฉันตามหามานาน
กร.. คุณใช่ไหม?
ไม่รู้สิ ..ผมก็ไม่รู้ ว่าตัวผมเองเป็นใครกัน?
กร.. ต้องใช่คุณแน่ ๆ - - ที่นี่มันที่ไหน กร?
ผมจะไม่ตอบ ผมมีเวลาเพียง หนึ่งวัน คุณอยากทำอะไร?
ฉัน.. ฉันอยากออกไปจากที่นี่!
ฉันสับสน.. - - คุณเป็นใครกันแน่?!
เขาไม่ตอบ
เขาชวนฉันเดินไปรอบ ๆ ที่แห่งนี้
ชวนฉันข้ามรุ้งกินน้ำไปยังอีกฝั่ง
แต่ใจของฉันมันไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้
ไม่สนุกเอาเสียเลย
กร.. ไม่ใช่เขาหรอก!
เขาเป็นใคร? ที่ไหน ก็ไม่รู้
แต่ดูเขาจะเอาใจฉันเหลือเกิน
หมดวัน..
เขาพาฉันมายังที่ที่เดิม
เขาเริ่มพูดถึงสิ่งที่ฉันอยากรู้
ผม กร ..คุณคิดว่าเป็นคนคนนั้นของคุณหรือเปล่าล่ะ?
แต่สายไปเสียแล้ว
ร่างนั้นค่อย ๆ จางหายไป
กร..
กร.. คุณไปไหน?
ทำไมคุณไม่บอกฉันเสียแต่แรก?
อย่า.. อย่าจากฉันไป กร
ฉันเริ่มงุนงง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
หรือว่ากรจากฉันไปจริง ๆ
กร.. อย่าแกล้งกันแบบนี้สิ..
...
...
ทันใดนั้น
ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นของมือมือหนึ่งส่งมาให้ฉัน
ฉันลืมตาขึ้น
คนดี.. เป็นอะไรไป?
ผมอยู่นี่ทั้งคน
กร น้ำใส ๆ ไหลออกมาจากนัยน์ตาของฉัน
ฉันนึกว่าคุณจากไปเสียแล้ว
ฝันร้ายอีกแล้วนะ
แต่จริง ๆ นะ ฉันเห็นคุณจริง ๆ ..ในฝัน
เอาล่ะ แต่ผมก็อยู่นี่แล้วไง คุณเหนื่อยมาทั้งวัน น่าจะพักผ่อนซะบ้าง แล้วเป็นยังไงล่ะ
ฉันเริ่มงอน
ฮึ! จะปลอบหน่อยก็ไม่ได้
มันอะไรกันนะ?
ฝันร้ายแล้วยังจะมาว่ากันอีก..
ใครเป็นต้นเหตุให้ต้องฝันร้ายกันล่ะ
ผมไปข้างนอกก่อนนะ
ดู๊ ดู ไม่เข้าใจความรู้สึกคนอื่นบ้างเลย?!
ไม่สน! ไม่สน! ไม่สน! จะไปไหนก็ไปเลย!
ไม่ไปด้วยกันเหรอ
ยังจะมาถามอีก ก็คนเขาไม่สบายนี่นา
ในใจฉันคิด..
ไม่สบายตั้งหลายวัน แต่เพิ่งจะมาหาวันนี้นี่นะ!
กร.. ไม่เป็นห่วงเราบ้างเลยเหรอไง? ถึงเพิ่งมาวันนี้
เดี๋ยว ๆ ว่ายังไงนะ?
ฮึ.. จะให้ถามสักกี่หนกัน
ถามอะไรล่ะ ผมไม่ได้ยินจริง ๆ
ก็ไม่เป็นห่วง หรือ คิดถึงเราบ้างเลยเหรอไง? ตั้งอาทิตย์นะ ไม่มาเยี่ยมกันเลย!
หือ?!
เอาใหม่ซิ หูผมไม่ค่อยดี
โอย.. ไม่ถงไม่ถามแล้ว!
สรุปจะได้เรื่องไหมเนี่ยเรา?
เราก็ลืมไปแล้ว
เฮ้อ.. ตัดบทไปเสียงั้นคงจะพอทำใจได้
ไม่งั้นต้องถามอีกกี่ทีกี่หน ก็ไม่รู้
งอนแล้วนะ!
...
เป็นอะไร สรุปจะไม่ไปข้างนอกกับผมเหรอ
เฮ้อ..! ไม่ไปก็ได้!
เฮ้อ.. ก็ผมมาเยี่ยมทุกวันนั่นแหละ แต่คุณไม่ตื่นเอง ก็เลยไม่เจอ
ก็ตั้งแต่รู้ข่าว ก็เป็นห่วงจะแย่ ประโยคสุดท้าย น้ำเสียงค่อย ๆ เบาลง
หือ?! ว่ายังไงนะ ทีนี้ล่ะตาฉันบ้าง
ไม่รู้ ของดีมีหนเดียว - - ทีนี้จะไปกับผมได้หรือยังล่ะ
เท่านี้ก็ได้ โธ่!
ฉันเอื้อมมือไปข้างหน้า หน้าตาบูดเบี้ยวนิด ๆ
ก็มันลุกไม่ไหวนี่
เอ้า! ก็ได้
ให้ตายสิ! เขาเอาจริงเสียด้วย
เขารีบสาวเท้าเข้ามาแล้วอุ้มฉันไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา
ใจหนึ่งก็วูบ! แต่อีกใจหนึ่ง ก็คิดว่าใช่แล้ว! กร คนที่ใช่สำหรับฉัน
ตาบ้า! เล่นอุ้มยังงี้ เจ็บรู้ไหม
อ้าว! ก็เดินเองไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ - - ก็วิธีนี้แหละดีสุดแล้ว - - เดี๋ยวคุณก็ไม่ยอมไปกับผมอีก แล้วจะให้ผมไปนั่งทานข้าวเย็นวันนี้กับใครล่ะเนี่ย!
ไหนบอกว่าจะไปเดินเล่นไง?
ก็ท้องมันร้องแล้วนี่ หรือว่าคุณไม่หิว? งั้นคุณอยู่กับบ้านก็แล้วกัน ผมไปทานข้าวคนเดียวก็ได้
แต่แล้วเขาก็ต้องเปลี่ยนคำพูด เมื่อเห็นสีหน้าของฉัน
เฮ้อ ผู้หญิงน๊า ผู้หญิง ไปด้วยกันแหละ ดีแล้ว เดี๋ยวผมป้อนให้เลย ดีมะ?
จะหวานได้ก็คราวนี้ล่ะมั้ง.. ฉันคิด
จากคุณ :
invisible_TJ 
- [
18 ต.ค. 46 00:06:42
]
~ ในฝัน ~
