*** รักเล็ก เล็ก ของเด็กดื้อ ***

    ***  รักเล็ก เล็ก ของเด็กดื้อ ***
    ........................................

    “ พี่ดื้อ  พี่ดื้อ  โทสับคะ ” สำเนียงแปร่งๆจากหญิงสาวร่างท้วม ผิวคล้ำแดด หน้าตาบ่งบอกว่าจากภาคอีสานของประเทศไทย

    “ อือ…….. ครายเหรอคูน ” ผู้ที่ถูกเรียกให้มารับโทรศัพท์ ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงงัวเงีย พร้อมกับยื่นมือออกมารับโทรศัพท์ไร้สายตัวปัญหา โดยที่เจ้าตัวยังคงนอนอยู่บนเตียง

    “ ใครกันน้าโทรมาปลุกแต่เช้า น่าเบื่อจริงๆ นี่ถ้าเป็นไอ้เพื่อนตัวดีนะ จะด่าให้เปิงเลย ”
    คนที่ถูกเรียกว่าพี่ดื้อ คิดในใจ  แล้วก็เริ่มกรอกเสียงลงไปด้วยน้ำเสียง ที่จะพยายามทำให้สดชื่นสุดความสามารถ แต่ฟังดูยังไงมันก็เป็นเสียงของคนที่เพิ่งตื่นนอนอยู่ดี

    “ ฮาโหล..ครายอะ ” คนเพิ่งถูกปลุกเริ่มบทสนทนา

    “ สวัสดี ดื้อ  พี่เองนะ ”  เสียงที่ตอบกลับมาเป็นเสียงของผู้ชาย ทุ้ม นุ่มหู

    “ พี่เอง นะพี่ไหน บอกชื่อสิฮะ ดื้อมีพี่หลายคน กรุณาระบุตัวตนให้ด้วยจะเป็นพระคุณอย่างสูง”
    พี่ดื้อของคูนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เริ่มจะหงุดหงิด โอยใครวะโทรมาแล้วบอก พี่เอง พี่เอง เสียงก็คุ้นหูอยู่หรอก แต่จำไม่ได้นี่หว่า ยิ่งง่วงๆอยู่เดี๋ยวแม่ด่าเสียเลยนี่

    “ โอเค ขอโทษครับ ขอโทษ พี่ผิดเอง นี่พี่ดินเองนะ พี่ดินเพื่อนพี่แสบพี่ชายเรานะ ”
    เสียงตอบกลับแสดงความขบขันแกมเอ็นดู คิดในใจ เฮ้อ ดื้อเอ้ย เมื่อ 7 ปีที่แล้วเป็นยังไง ตอนนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะไอ้ตัวร้าย

    เมื่อคู่สนทนาแจ้งระบุตัวตนให้ทราบ  ร่างที่นอนอยู่บนเตียงก็แทบจะลุกพรวดขึ้นมานั่งทันที แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ทำให้เห็นร่างของหญิงสาวที่กำลังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่บนเตียง
    เธอเป็นหญิงสาวผิวขาว หน้าตาเกลี้ยงเกลา ไม่ถึงกับสวยสะดุดตา แต่ถ้าจะเรียกว่าดูแล้ว สบายตาจะเหมาะกว่า

    “ พี่ดิน…. อ้าว อยู่ที่ไหนเนี่ย…. อะไรที่นี่ …ไทยเนี่ยนะ  แล้วกลับมาจาก เมกาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมพี่แสบไม่เห็นบอกดื้อเลยอะ  โห.... แบบนี้ต้องฟ้องแม่ให้แม่จัดการ คอยดูนะ ”
    ยัยดื้อ ร่ายยาวบ่นเอากับพี่ดิน หรือ นายปฐพี  ศิริโรธัย  ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับ พี่แสบพี่ชายของเธอ

    “ อืม.. พี่เพิ่งกลับมาไม่กี่วันนี้เอง ไอ้แสบก็เพิ่งรู้เมื่อวานนี้ อย่าไปว่ามันเลย แต่ว่าวันนี้ว่างไหม ปิดเทอมแล้วนี่ ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ เดี๋ยวพี่ไปรับนะ ให้เวลา พยายามทำให้สวย 1 ชั่วโมง โอเคนะ ”
    ยัยหัวดื้อยังไม่ทันจะได้อ้าปากตอบรับหรือปฏิเสธปลายสายก็ตัดไปเสียก่อน

    “ ไรเนี่ย พี่ดินนะ พี่ดิน อยู่ๆก็โทรมาปลุก มาถามว่าว่างไหม แต่ไม่รอคำตอบ แล้วจะให้เป็นเพื่อนไปไหน ก็ไม่บอกแถมยังมาบอกให้เวลา พยายามทำให้สวยอีก คอยดูนะ จะเอาคืนให้แสบเลย ”

    ยัยหัวดื้อ ลุกจากเตียงนอนอย่างแสนเสียดาย หันไปมองเตียงตาละห้อย ยัยหัวดื้อของพี่ดิน หรือไอ้ดื้อของบ้านหลังนี้เป็นหญิงสาววัย 23 ปี หุ่นเพรียวสูงสมส่วน แม้รูปร่างจะไม่ดีเท่านางแบบ แต่ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันสักเท่าไหร่ อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งสีขาว กับกางเกงขาสั้นสีเดียวกัน ยืนบิดตัว ไล่ความขี้เกียจออกไปแต่เหมือนมันจะช่วยอะไรได้ไม่เท่าไหร่

    จากนั้นเธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเอาชุดที่ต้องการออกมาแล้วไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อรอการมาของพี่ดินของเธอ  7 ปีแล้วสินะ 7 ปีที่ผ่านไปพร้อมกับการจากไปเรียนต่อทางด้านวิศวกรรมศาสตร์ระดับปริญญาตรี และโท ซึ่งเป็นการเลือกเรียนที่ผิดความคาดหมายของทุกคนเป็นอย่างมาก เนื่องจากนายดินไม่เคยคิดที่จะอยากเป็นวิศวกรมาก่อนเลย ทุกคนคาดว่าเค้าจะเลือกเรียนต่อทางด้านบริหาร เพื่อสืบต่อกิจการของครอบครัว

    คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ ไม่เจอะเจอกันกับฉัน

    คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ เหงาใจ

    คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ ไม่มีใครให้ทะเลาะ

    ไปไหนแล้วไม่มีไหล่ให้เกาะ แล้วเธอคิดถึงใคร

    ฟ้าร้องทุกครั้งมันส่งเสียงดัง เธอโดดมานั่งตักฉัน

    ฉันก็{^_^}ตัวเองเหมือนกัน ที่ปลอบไปขำไป

    ฉันรู้ว่าฉันไม่เอาไหนเลย ไม่อบอุ่นได้อย่างนั้น
    ฟ้าร้องครั้งนี้ไม่เจอหน้ากัน แล้วเธอคิดถึงใคร

    เฮ้   เมื่อเราต้องห่าง

    ยิ่งเนิ่นนาน อาจลืมกันเลยไม่แน่ใจ

    ตอบหน่อยได้ไหม ตอบฉันหน่อย ว่าเธอคิดถึงกัน

    ไม่ต้องหวานต้องแหววหรอก อยากถามแค่ให้เธอ

    ตอบหน่อยได้ไหม ตอบฉันก่อน ว่าเธอคิดถึงฉัน

    อย่างที่ฉัน มันคิดถึง คอยเธอกลับมา

    เพราะฉันคิดถึงเธออยู่ทุกวัน ตั้งแต่ตื่นนอนแต่เช้า

    หันหัวก็หันไปเจอรูปเรา บนหัวนอน

    เสียงวิทยุก็คอยเล่นเพลง ที่เธอชอบฟังกี่ครั้ง

    ถึงฉันไม่ชอบก็ยังนั่งฟัง เพราะมันคิดถึงเธอ

    เสียงเพลงที่ดังขึ้นทำให้ คุณแสงเดือน ต้องหันมองไปตามที่มาของเสียง  ภาพที่เห็นคือ ลูกสาวของเธอเองกำลังเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน พร้อมกับร้องเพลงท่าที่เห็นนั้นบ่งบอกว่าอยู่ในอารมณ์ดีเป็นที่สุด ดื้ออยู่ในชุดเสื้อผ้าบางสีฟ้าภายในยังมีเสื้อแนบตัวสีขาวอีกตัว เผยให้เห็นสัดส่วนที่ได้รูป กางเกงยีนส์พอดีตัวยิ่งเน้นให้ช่วงขาที่เพรียวได้รูปดูดีขึ้นไปอีก

    “ เดี๋ยวตาดินมารับใช่ไหมลูก “ ผู้เป็นแม่เอ่ยกับลูกสาว ฝ่ายลูกสาวยังไม่ทันจะตอบกลับมาก็ปรากฎร่างของชายหนุ่มผู้ที่กำลังตกเป็นหัวข้อสนทนาพอดี

    “ สวัสดีครับ น้าเดือน ไม่เจอตั้ง 7 ปี ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะครับ ”  
    ชายหนุ่มร่างสูง ผิวขาว เครื่องหน้าเข้มรับกับรูปหน้า อายุเท่าพี่แสบพี่ชายของเธอ เดินเข้ามาทันฟังบทสนทนา ระหว่าง 2 แม่ลูกพอดี เขาอยู่ในชุดเสื้อยืดคอปก สีเขียวอ่อน กางเกงยีนสีดำ

    “ มาถึงก็รีบโกยคะแนนเลยนะ อีตาพี่ดิน เสียใจ วันนี้แม่ไม่ว่างต้องไปธุระ เลยไม่ได้ทำของกินไว้หรอกฮะ เสียใจด้วย ”  

    ยัยดื้อตอบกลับไปหลังจากใช้เวลาตั้งสติอยู่ได้สักพัก ก็แหมพี่ดินไม่เจอกัน 7 ปี ทำไมสูงขึ้น ดูดีขึ้นแบบนี้น้า ถึงจะติดต่อกันอยู่บ่อยๆ แต่ก็เป็นการโทรศัพท์ หรือเมล์คุยกันมากกว่า แต่พี่ดินไม่เคยเลยที่จะส่งรูปมาให้เธอดูเลยสักครั้ง มันก็เลยทำให้เธออึ้งไปเหมือนกันกับการได้เห็นพี่ดินครั้งแรกในรอบ 7 ปี เฮ้อ เป๊กเลย ไอ้ดื้อเอ้ย ท่องไว้ พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย

    “ อยู่ไหน ของฝากนะ กลับมาจากเมกาทั้งที มันก็ต้องมีของติดไม้ติดมือมาบ้าง ”
    หลังจากทำใจ ท่องจำขึ้นใจได้แล้วดื้อก็เริ่มมาตรการทวงของทันที

    “ ชอคโกแลต   น้ำหอม  เครื่องสำอาง ไหนละ ”   ยัยดื้อไม่ทวงเปล่า ยังทำท่าหาเสียยกใหญ่

    “ นั่นมันของผู้หญิงเค้าใช้กัน แล้วเราจะเอาไปทำไมฮึ ไอ้ดื้อ ”  
    คนที่ถูกย้ำว่าเป็นพี่ชายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความประหลาดใจเป็นนักหนา

    “ โอ้โห อีตาพี่หม้อดิน มาถึงก็ประกาศศึกเลยนะ ได้เลยแล้วเราจะได้รู้กัน ”
    จากน้ำเสียง และสรรพนาม ที่ตอบกลับมา ตอนนี้พี่ดินของเธอคงถูกเปลี่ยนสถานะจากชายในสเป็ก
    ไปเป็นศัตรูเสียแล้ว

    “ พอที ๆ โต ๆ กันแล้วทั้งนั้น ทำยังกะเป็นเด็กๆ กันอยู่ได้ อืม ดินเดี๋ยวน้าต้องไปก่อนนะพอดีมีธุระ เอาไว้ค่อยคุยกันอีกทีเรื่องนั้นนะจ๊ะ  ยัยดื้อไม่ต้องไปแกล้งพี่เค้ามากนักนะ ถ้าพี่เค้ามาฟ้องแม่ว่าเราไปทำอะไรไว้ละก้อ เดือนหน้าค่าขนมจะถูกลดไป แม่ไม่รู้ด้วยนะ ไปหละ ”  

    คุณแสงเดือนพูดจบก็รีบเดินจากไปโดยไม่ยอมฟังคำอุทธรณ์จากลูกสาว โห  แม่นะแม่เข้าข้างคนอื่น

    “ อ้าวนี่ก็ยืนยิ้มอยู่ได้ จะไปได้หรือยังฮะ ว่าแต่วันนี้พาใครมาละ คุณเพิ่มทรัพย์ หรือว่า คุณเพิ่มเกียรติ “

    “ ไม่ใช่ ทั้งคู่นั่นแหละ ออกไปดูเดี๋ยวก็รู้เอง ”  พูดจบร่างสูงก็เดินนำออกไปที่หน้าบ้าน

    “ เฮ้ย พี่ดิน จริงดิ ”  เสียงแสดงความตื่นเต้น ชื่นชมอย่างไม่ปกปิดเมื่อยัยดื้อได้เห็นสิ่งที่พี่ดินของเธอพามาด้วย มันคือ รถสปอร์ตสีดำเงา อยู่ในตระกูลรถยุโรป รูปลักษณ์โฉบเฉี่ยว สวยสะดุดตา

    “ ชื่อไรอะฮะ พี่ดินตั้งชื่อหรือยัง ป้ายแดงแบบนี้ยังไม่มีชื่อแน่ๆ มิน่าถึงบอกว่าไม่ใช่ทั้ง คุณเพิ่มทรัพย์กับคุณเพิ่มเกียรติ ”

    ยัยดื้อพูดไปพร้อมกับเดินลูบไล้รอบตัวรถอย่างชื่นชม  ที่แท้คุณเพิ่มทรัพย์กับคุณเพิ่มเกียรติ ก็คือรถนั่นเอง ดื้อชอบที่จะตั้งชื่อให้กับรถทุกคันที่เธอนั่ง และเจ้าของอนุญาต

    “ ยังไม่มีหรอก เพิ่งถอยมาได้เมื่อวานนี้เอง พี่ตั้งใจให้ดื้อนั่งเจิมคนแรกเลยนะ เป็นสิริมงคลกับรถจะได้ไม่มีสิ่งร้ายๆเกิดขึ้นเพราะคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว ”
    คนพูดด้วยน้ำเสียงขบขัน

    “ ชื่อน้อง เฉไฉ ละกัน น่ารักดี ไม่รู้ละ ชื่อเฉไฉ นะจ๊ะ ”
    คนชอบตั้งชื่อเอามือลูบแล้วก้มลงไปพูดกับรถซึ่งในขณะนี้มีชื่อแล้วว่า เฉไฉ ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ยินที่พี่ดินพูดเพราะมั่วแต่คิดหาชื่ออยู่ ไม่งั้นคงได้เป็นเรื่องแน่

    “ พี่ดินขา….. ”  เสียงหวานออดอ้อน ออกจากปากของยัยดื้อ แบบนี้มีลางสังหรณ์ว่าไม่มาดีแน่

    “ พี่ดินไม่อยู่ที่นี่ตั้งนาน ถนนหนทางมันก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะคะ ให้ดื้อช่วยขับรถให้นะคะ  พี่ดินจะได้ไม่เหนื่อย ดื้อกลัวพี่ดินเหนื่อยนะคะ…… นะคะ.…… ”

    นั่นไงกะไว้แล้วว่าไอ้น้ำเสียงหวานๆอ้อนๆ แบบนี้ ไม่เคยออกมาจากไอ้ดื้อ โดยไม่มีอะไรแลกเปลี่ยน

    “ เฮ้อ กะเอาไว้แล้วเชียว เอาก็เอาพี่ก็ขี้เกียจเหมือนกัน ”

    พูดจบพร้อมส่งกุญแจให้อีกฝ่ายที่รอรับอยู่ด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้ของถูกใจ หึหึ ยัยดื้อเอ้ย พี่รู้อยู่แล้วว่าเรานะบ้ารถสวยๆ ต้องเอารถมาล่อแบบนี้ถึงจะคุยกันรู้เรื่อง ทำไงได้วะ ไอ้ดินเอ้ยดันไปชอบเด็กแบบนี้ จริงแล้วยัยดื้อนี่ก็ไม่ใช่เด็กแล้ว หน้าตาก็ไม่ได้สวยเด่นอะไรมากมาย แถมปากร้ายกัดสารพัด หาเรื่องแกล้งได้ทุกครั้งที่มีโอกาส แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้ประทับใจนักหนา  แล้วก็รู้สึกอยากปราบเด็กเฮี้ยวคนนี้ซะจริง ตั้งแต่ที่เค้าเจอยัยดื้อครั้งแรก ตอนมาที่บ้านของ ไอ้คุณแสบ เพื่อนสนิทของเค้า

    แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 46 21:50:42

    จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ (อุณากรรณ) - [ 19 ต.ค. 46 21:31:41 ]