เสียงปืนและเสียงระเบิดดังสลับกับแสงไฟที่แล่นแปลบปลาบอยู่เหนือท้องฟ้าของอีกฝั่งคลอง มันช่างตัดกับท้องฟ้าที่แสนมืดครึ้มนั้น
ความมืดที่เปรียบเสมือนความตาย ความตายที่น่ารักน่าชัง พื้นที่แถวนี้ก็เต็มไปด้วยกลิ่นความตายมันแฝงตัวอยู่ทุกแห่งมันอยู่ในทุกอณูอากาศ
หากแต่มันจะยิ้มรับและโอบกอดใครก่อน...ใช่เรื่องนั้นนายก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ จ่าสิบเอกพล หาญกล้า
นายหมอบอยู่หลังฝั่งคลองนั่นมานานเท่าไหร่แล้วตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไม่ใช่เหรอตอนนี้มันก็บ่ายมากแล้วนา นายไม่เมื่อยบ้างหรือไง
แต่ก็เอาเหอะฉันก็รู้ว่านายต้องทำ แต่คงอีกไม่นานหรอก...นั่นไงละมันกำลังเริ่มขึ้นแล้ว
นายเห็นนายทหารคนนั้นแล้วใช่ไหม...คนที่วิ่งออกมาจากแนวปรักหักพังของซากตึกนั่นไง ตอนนี้เขากำลังหวาดกลัว เขากำลังเจ็บปวด เขากำลังหิว
นายดูเขาซิเขาแทบจะล้มอยู่นั่นแล้ว เขากำลังหาทางจะข้ามมาฝั่งนี้ เขาข้ามมาไม่ได้หรอกก็พวกนายเล่นระเบิดสะพานเสียขาดอย่างนั้น
โอ้! เขากำลังคิดจะว่ายน้ำข้ามมา แต่ฉันว่าเขามาไม่ถึงหรอก ร่างกายแบบนั้นเขาต้องจมน้ำตายก่อนแน่
ปัง ปัง ปัง ปัง เขาล้มลงแล้ว ฉันว่าแล้วเขายังไม่ทันโดดลงน้ำเสียด้วยซ้ำ เขาตายแล้วละนายไม่ต้องคิดมากหรอก แต่ดูนายยังนิ่งสงบอยู่นี่
ไม่หรอกฉันรู้ว่านายกำลังกลัว ฉันได้ยินเสียงหัวใจนาย มันกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ อย่าเพิ่งตื่นเต้นมันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง นายดูซิ
นายเห็นทหารพวกนั้นไหม พวกที่กำลังเดินตามออกมานะ นายลองนับดูซิ ว่าพวกเขามีกันกี่คน หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก...ฉันไม่นับแล้วละ
พวกเขามามากจริงๆฉันว่ามากกว่าพวกนายซักสี่เท่าตัวได้มั่ง คงราวซักร้อยคนมั่ง ไม่สิ ฉันว่าสองร้อยคนนา เอาเหอะฉันรู้ว่านายไม่กลัว
นายจะยิงพวกเขาเลยเหรอทำไมไม่รอให้หัวหน้าพวกเขาออกมาก่อนละ นั่นไงคนนั้นไง คนที่กำลังโบกมืออยู่นั่นไง ใช่ๆคนนั้นแหละ
โอ้ โห นายยิงแม่นจริงๆ เขาตายแล้วละ แย่แล้วซิพวกนั้นรู้แล้วว่าพวกนายอยู่ที่นี่ ดูซิยิงกลับมาใหญ่เลย นั่นแหละนายหลบดีๆละ
เดี๋ยวโดนลูกปืนเข้า นายจะกลับขึ้นไปยิงอีกเหรอ ฮื่อ เอาซิ ฉันตามใจนาย
โดนอีกคนนึงแล้ว โดนอีกแล้ว นั่นโดนคนนั้นอีกแล้วนายแม่นจริงๆ มิน่าเขาถึงให้นายเป็นหัวหน้า โอ๊ะๆระวังพวกนั้นยิงมาทางนายแล้ว
เฮ้อ โชคดีที่นายหลบทัน แต่เพื่อนนายโดนยิงแล้วละคนข้างๆนายนี่ไง เห็นหรือยัง ใช่ๆคนนั้นแหละ นายจะทำอะไรนะ นายจะจูบเขาเหรอ
อย่าเสียเวลาเลยเขาตายแล้วละ
นายไม่ต้องโกรธหรอก มันจะทำให้นายขาดสมาธิ นายไม่เชื่อฉันเหรอ นั่นไงฉันว่าแล้ว นายอย่ายิงมั่วอย่างนั้นซิ เห็นไหมนายยิงไม่ถูกใครเลย
นายร้องไห้เหรอ เอาเถอะฉันเข้าใจ แต่นายต้องใจเย็นๆน่ะ นายเป็นหัวหน้าถ้านายเป็นอย่างนี้แล้วลูกน้องนายจะมีกำลังใจสู้พวกเขาได้อย่างไร
นั่นแหละดีแล้ว หายใจลึกๆ เข้าไว้ เห็นไหมนายยิงโดนแล้ว นายเก่งจริงๆ
นายเห็นตรงมุมตึกโน่นไหม นายไม่เห็นเหรอ คนนั้นไง นั่นคนนั้นแหละ ลูกปืนเขากำลังขัดลำกล้อง ดูซิเขากำลังยุ่งใหญ่เลย นั่นปืนเขาลั่นแล้ว
นายจะยิงเขาเหรอมันไม่ยุติธรรมเลยนา แต่ก็เอาเหอะฉันตามใจนาย ฮืม...นายยิงแม่นจริงๆโดนกลางศรีษะเลย
................................
"จ่า! จ่า!! จ่าตายแล้วลูกปืนลอยมาจากไหนก็ไม่รู้โดนขมับจ่าเข้าเต็มเปาเลย พวกเราจะทำไงดี ฮือๆจ่า"
"อะไรว่ะแกเป็นถึงทหารแกจะมาร้องไห้อย่างนี้ได้อย่างไง เราต้องสู้มันได้เราจะต้องแข็งแกร่งเราจะต้องสู้เพื่อจ่า"
"ใช่เราต้องสู้เพื่อจ่า...ฮะเอื้อก"
..........................
"฿&%$#@!#!!"
ใช่นายตายแล้ว
"฿**##@!"
นายไม่รู้ตัวเลยเหรอ
"%&*$##"
เอาเถอะ งั้นฉันจะเล่าให้ฟัง
นายจำคนที่นายยิงที่มุมตึกได้ไหม...ใช่คนนั้นแหละ ก่อนที่นายจะยิงเขาปืนเขาก็ลั่นออกมา ลูกปืนมันพุ่งขึ้นไปสูงเชียวละ
มันแหวกอากาศขึ้นไปจนหมดแรงแล้วมันก็ร่วงลงมา
"*&**@"
ไม่ใช่นายฟังฉันก่อนซิ
ลูกปืนนั่นมันตกลงมาบนปืนของคนที่อยู่ข้างนายแล้วก็กระเด็นใส่นายอีกที
"$$$^"
ใช่ๆคนที่กำลังร้องไห้อยู่นั่นแหละ
"......."
นายเข้าใจแล้วใช่ไหม
"&*#@"
งั้นมาเหอะ เราต้องไปแล้วละ...หือ! นายว่าอะไรนะ
"#*&*$฿&#*$"
อ้อ ไม่ต้องห่วงเพื่อนนายหรอก โน่นเครื่องบินทิ้งระเบิดบินมาโน่นแล้ว เดี๋ยวพวกเขาก็ตามนายไปเองแหละ
ไป เราต้องรีบไปแล้วละกว่าจะถึงนรกมันยังอีกไกล...
เมฆรัตติกาล
***
บอร์ดงานเขียน
http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vboard.php?user=spylink
จากคุณ :
yuckyai 
- [
21 ต.ค. 46 07:48:10
]
นายได้ยินไหม...(เรื่องสั้น)
