ความคิดเห็นที่ 1 โรงเตี๊ยมฉิก ยิ่งมา ยิ่งยิ่งใหญ่ ผู้คนยิ่งมายิ่งมากมาย และหลายวันมานี้ ผู้คนกลับมากกว่าธรรมดาถึงสองเท่า "อรุณสวัสดิ์ ขอรับ เชิญข้างใน" "รับขนมจีบ ซาลาเปาเพิ่มไหมขอรับ" "วันหน้า ขอเชิญมาใช้บริการใหม่นะ ขอรับ" เสียงต้อนรับ ทักทาย และ ส่งแขก ของบรรดาเสี่ยวเอ้อ ดังไม่ขาดสาย "รอสักประเดี๋ยวนะ นายท่าน เรากำลังจัดโต๊ะพิเศษให้ที่หลังร้าน" "ทำไม พักนี้คนเยอะนัก" ชายชราผู้หนึ่งถามขึ้น "ข้าฯน้อย ก็ไม่ใคร่ทราบ ได้ยินว่า สำนักบู้ตึ๊ง จัดงานชุมนุมชาวยุทธขึ้นมาน่ะ ขอรับ" "อืมม์ ข้าก็ได้ยินมาเช่นนั้น" ชายอีกคนกล่าว รอให้เสี่ยวเอ้อ หันไปทำงานต่อ จึงพูดอีก "ไม่กี่เดือนมานี้เกิดเหตุการณ์ผันแปรในยุทธภพหลายอย่าง ทั้งการตายของเตียหงี คดีลอบสังหารแม่ชีกล้วยไม้ขาว และ การที่มือปราบที่เก่งที่สุดอย่างฮั่นตงแปรพักตร์ไปเข้ากับ พรรคฉิกซึ่งเป็นขุมกำลังใหม่ที่ชาวยุทธต่างสงสัยเคลือบแคลง ที่สำคัญที่สุดคือ หลังจากบู๊ตึ้งสูญเสียประมุขเก่ารวมทั้งผู้อาวุโสอีกสองในสามท่านอย่างลึกลับ ประมุขคนใหม่คือ จื่ออิงนั้นเล่าก็เป็นที่รู้กันดีว่ามีฝีมือไม่เทียบเท่าผู้นำหอห้ากระบี่คนใดเลย ทำให้ฐานะของบู๊ตึ้งปัจจุบันตกต่ำลงมาก พวกพรรคเล็กน้อยต่างคิดกระด้างกระเดื่อง พันธมิตรธรรมะขาดความสามัคคีกันมีการส่งจดหมายเชิญผู้นำหอห้ากระบี่มาเปิดประชุมกันอีกครั้งบนยอดเขาบู๊ตึ้งเพื่อหาทางแก้ไขวิกฤตนี้ ท่านหลิวหยงเคอ เสนอให้มีการจัดประลองครั้งใหม่เพื่อเลือกผู้นำหอห้ากระบี่นำพันธมิตรธรรมะต่อต้านพรรคฉิก" "ข้าฯว่า พรรคฉิก ก็ทำการค้าโดยปรกติ ไม่เห็นมีอะไรเสียหาย" ผู้มาดื่มกินที่เป็นชายหนุ่มวัยยี่สิบเศษกล่าวขึ้น "แรกๆ ข้าก็คิดเช่นท่าน หากแต่ร่ำลือกันว่า พรรคฉิกซ่องสุมกำลังผู้คน โดยเฉพาะชาวยุทธที่มีฝีมือดีๆ ไว้หลายคน" "ก็มันมี กิจการคุ้มกันภัยด้วย จำต้องใช้ผู้มีวรยุทธสูง ไม่เช่นนั้น มีหวังโดยปล้นชิงสินค้าเป็นแน่" "ทว่าตอนนี้ กระทั่งทางการยังยื่นมือเข้ามา โดยให้ท่านตุลาการเที่ยงธรรม เข้ามาตรวจสอบเรื่องราวทั้งหมด โดยเฉพาะการที่ยอดมือปราบฮั่นตง ซึ่งตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีสังหาร แม่ชีกล้วยไม้ขาว และ ได้หลบหนีการจับกุมไปอาศัยบารมี พรรคฉิก ซ้ำยังได้รับตำแหน่ง ผู้คุ้มกฏขวาเสียด้วย" "ข้าชักสงสัยในเมื่อเป็นผู้ต้องหา ทำไมทางการจึงไม่จับกุมมาสอบสวนลงโทษ" "ฟังว่า ท่านตุลาการได้เรียก เจ้าเมืองหยางโจว และ เจ้าเมืองเซียงหยาง เข้าพบ และสอบถามเกี่ยวกับการจับกุม ฮั่นตง ปรากฏว่า เจ้าเมืองทั้งสองต่างบ่ายเบี่ยงโทษว่า เป็นหน้าที่ของอีกฝ่ายในการจับกุม ทางหยางโจวก็ว่า ฮั่นตงก่อคดีในเขตเมือง เซียงหยาง จึงเป็นหน้าที่ของ เจ้าเมือง เซียงหยาง ต้องมาจัดการ ข้างฝ่าย เจ้าเมือง เซียงหยาง ก็ว่า ฮั่นตงหนีออกนอกเขต เซียงหยาง ไปแล้ว จึงอยู่นอกเหนืออำนาจตนไม่สามารถเข้าไปก้าวก่ายหน้าที่ของอีกฝ่ายได้ ทำไปทำมามันทั้งสองกลับบอกว่า ให้ท่านตุลาการ ไปจับกุมเอง เนื่องจาก ฮั่นตงเป็นคนในหน่วยงานของท่านตุลาการ" "แล้วท่านตุลาการจะไปจับกุมได้อย่างไร? เป็นที่ทราบกันดีว่า ท่านไม่ได้มีกำลังทหารอันใด ท่านมีหน้าที่สืบสวน สอบสวนคดี ข้าว่า เจ้าเมืองทั้งสองนั่น ล้วนกลัวเกรง บารมีพรรคฉิก จึงได้บ่ายเบี่ยงเช่นนี้" "ข้าว่า มันกลัวถูกแฉ เรื่องรับส่วย ไม่ก็กลัวความลับ ว่าพวกมันแอบไปมี นางน้อยๆ อยู่แถวสำนักคณิกา ฉิกจับอิด จะถูกเปิดเผยนะซิ" พูดพลางหัวเราะ "นายท่านทั้งสอง โต๊ะจัดเรียบร้อยแล้ว ต้องขออภัย ให้นายท่านรอนาน" เสี่ยวเอ้อ กุลีกุจอมาบอกด้วยท่าทีสุภาพยิ่ง มันตอนนี้เหงื่อโทรมกายแต่ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใส เสี่ยวเอ้อ พาคนทั้งสองเดินแหวกผู้คนที่ดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน ผ่านเข้าไปทางด้านหลัง "ทำไม แทบทุกโต๊ะมีขนมจีบล่ะ" ชายคนนึงถามด้วยความสงสัย "อ้อ ข้าน้อยลืมบอกไป เรามีสมนาคุณพิเศษให้ลูกค้าทุกท่าน คือ ทุกวันขึ้น1 และ 15 ค่ำ เราจะลดราคาขนมจีบจากเข่งละ 10 อีแปะ เหลือเพียง 5 อีแปะ เท่านั้น" "เราทำเหมือนกันทุกโรงเตี๊ยม ไม่ว่า ท่านจะไปกินที่ไหน ก็จะมีสมนาคุณแบบเดียวกันนี้ เหมือนกันหมดทุกสาขา" เสี่ยวเอ้อจัดแจงเช็ดโต๊ะอีกครั้ง กำลังจะอ้าปากพูด ชายหนุ่มชิงพูดตัดหน้า "ขออย่างเดิม เร็วๆด้วย ข้าหิว อ้อ ขอขนมจีบเพิ่มอีก สองเข่งด้วย" "ครับ นายท่าน" โค้งคำนับ แล้วรีบไปสั่งของทันที ในโรงเตี๊ยมคลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา ทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่ ส่วนใหญ่เป็นพวกจอมยุทธท่าทางน่าเกรงขาม แต่ละคนมีอาวุธคู่มือติดตัวมาสารพัดชนิด กำลังนั่งดื่มกิน คุยกันอย่างออกรสชาติ มีบ้างเมื่อดื่มไปสักพักเริ่มออกท่าทางบ้างแล้ว หลังจากสุรา อาหาร ทยอยส่งมาที่โต๊ะ สักพักการสนทนาก็เริ่มขึ้นอีก "ครั้งนี้ ท่านตุลาการ เป็นผู้เชื้อเชิญประชุม หอห้ากระบี่ ด้วยตนเองเชียวนา" จากนั้นกล่าวต่อ "ประชุมกันที่บู้ตึ้งนี่แหละ หากแต่ท่านจื่ออิงกลับมิได้เข้าร่วม กลับสั่งให้ท่านผู้เฒ่าร่วมประชุมแทน ทั้งหมดเห็นด้วยกับท่านหลิวหยงเคอ ที่ให้มีการประลองยุทธ หาผู้นำหอห้ากระบี่ ความเห็นนี้เป็นที่พอใจของทุกฝ่าย ข้าได้ยินมาว่าแม้แต่ ท่านหลวงจีนหัวหลินกับแม่นางเหวินเหม่ยชิงก็พอใจและ  กล่าวยกย่องนับท่านหลิวหยงเคอที่เห็นแก่ส่วนรวม โดยไม่พยายามผลักดันยกตำแหน่งให้จื่ออิงซึ่งจะ เป็นประโยชน์กับท่านหลิวหยงเคอมากกว่า เพราะใครๆต่างก็ทราบว่าสองท่าน นี้สนิทกัน เมื่อข่าวเรื่องการประลองหาผู้นำคนใหม่นี้แพร่กระจายออกไป บรรดาพรรคใหญ่น้อยของฝ่ายธรรมะซึ่งปกติอยู่ใต้การชี้นำของหอห้ากระบี่ ต่างเห็นเป็นโอกาสที่จะยกระดับพรรคตนขึ้น จึงพากันเรียกร้องขอร่วมงานประลองด้วย ว่ากันว่าภายในสัปดาห์เดียวมีหนังสือขอเข้าร่วมประลองยุทธ  มาถึงหอห้ากระบี่เกือบสามร้อยฉบับ มีทั้งของประมุขพรรคใหญ่น้อย และพวกยอดฝีมือสันโดษซึ่งต้องการวัดฝีมือกับผู้นำหอห้ากระบี่เพื่อชื่อเสียง เมื่อมีผู้ขอเข้าร่วมการประลอง มากเข้า ตุลาการเที่ยงธรรมจึงรับเป็นแม่งานจัดงานชุมนุมชาวยุทธขึ้นที่เขาบู๊ตึ้ง โดยนัดเอาวันที่เจ็ดเดือนสิบเอ็ดเป็นวันประลอง ตั้งแต่มียุทธจักรมา งานใหญ่ระดับนี้มีน้อยครั้งยิ่ง ครั้งล่าสุดคือเมื่อเก้าปีก่อนที่เตียหงี แม่ชีกล้วยไม้ขาว ไต้ซือหัวหลินกับหลิวหยงเคอ ฝ่าฟันมาถึงรอบสี่คนสุดท้าย คราวนั้นเตียหงี เอาชนะแม่ชีกล้วยไม้ขาว และไต้ซือหัวหลินเอาชนะหลิวหยงเคอสำเร็จ มาประลองกันในรอบสุดท้าย ไต้ซือหัวหลินยอมแพ้แก่เตียหงี เตียหงีจึงเป็นผู้นำยุทธภพเรื่อยมาถึงเก้าปี ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน ทุกคนต่างทราบดีว่าต่อให้ไม่ชนะในการประลอง แต่อันดับที่ได้จากการฝ่าฟันเข้ารอบลึกๆจะกลายมาเป็นชื่อชั้นในยุทธภพของตนไปอีกตราบนานเท่านาน เมื่อผู้เข้าร่วมมาก ตุลาการเที่ยงธรรมได้จัดให้มีการประลองนอกรอบไปก่อนกว่าร้อยคู่ประลองเพื่อคัดเอายอดฝีมือสิบคนมาประลองกับห้าผู้นำในวันงานจริง แม้ว่านี่จะเป็นงานใหญ่เพียงใด แต่ด้วยความสามารถในการจัดการประกอบกับทุนทรัพย์ที่ทางราชการออกช่วยเหลือ การประลองเล็กน้อยเหล่านี้จึงผ่านพ้นไปด้วยดี" "แล้ว การประลองครั้งนี้ ท่านว่า ผู้ใดจะเป็นผู้ได้รับชัยชนะ?" "มันก็พูดยาก ท่านเตียหงีสิ้นชีพ ไปแล้ว ในเวลาไล่เลี่ยกับ แม่ชีกล้วยไม้ขาว ข้าได้ยินมาว่า แม่นางเหวินเหมยชิง ศิษย์เอกของท่านแม่ชี กลับมีเพลงกระบี่ที่สูงส่งกว่าอาจารย์ นางคิดค้นเพลงกระบี่ไตรลักษณ์อันลือลั่น หากแต่ ชื่อเสียงเพลงกระบี่ของนางยังเทียบไม่ได้กับ " "เทียบไม่ได้กับอันใด" ชายหนุ่มถามอย่างอยากรู้อยากเห็น "ความงามของนาง ความงามของนางกลับสะท้านสะเทือนยิ่งกว่า ชายหนุ่มทั่วยุทธภพคาดหวังจะได้นางมาเชยชม หากแต่ เพลงกระบี่ของนางยากจะตอแยด้วยจริงๆ ท่านหลิวหยงเคอนั้น แม้จะมีบุคคลิกโดดเด่น คุณธรรมสูงส่ง หากแต่วิชาแปดทิศ ของท่านยังนับว่า เป็นรอง แม่นางเหวิน อยู่ ผู้ที่มีฝีมือใกล้เคียงแม่นางเหวิน จึงมีเพียง สองท่าน ตั๋วล่ายสุกแห่งคุนหลุน ว่ากันว่า หากครั้งที่แล้ว ท่านได้เข้าร่วมประลองด้วยไม่แน่นักว่า ท่านเตียหงี จะได้รับตำแหน่งผู้นำ นอกจากวิชา สิบเจ็ดฝ่ามือแปรเปลี่ยนมิสิ้นสูญแล้ว ยังเชี่ยวชาญเรื่องอาวุธลับและยาพิษ อีกด้วย แต่ทว่า ท่านผู้นี้อาจขึ้นรับตำแหน่งยากกว่าท่านอื่นสักหน่อย เพราะไม่เป็นที่เลื่อมใสในหมู่เจ้าสำนักทั้งหลาย ทั้งยังโหดเหี้ยมอำมหิต หากให้คนผู้นี้เป็นเกรงว่า ต้องเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้า คนสุดท้าย 'หลวงจีนกระต่ายน้อย' หัวหลินไต้ซือ ครั้งที่แล้วท่านสู้ได้ สองร้อยกระบวน ก็ยอมแพ้ท่านเตียหงี โดยยังมิได้ใช้วิชาสุดยอดออกมา ท่านเป็นถึงศิษย์เอกของ หลวงจีนจิตว่าง จอมยุทธอันดับหนึ่ง เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว หากท่านยังอยู่ถึงตอนนี้ ก็คงมีแต่ ท่านหลี่เฉินเชียง ประมุขพรรคฉิกจับอิด คนเดียวเท่านั้นที่เป็นคู่มือของท่าน แต่ทว่า ท่านหัวหลินไต้ซือ ไม่ใคร่มีความทะยานอยากในอำนาจ ท่านเข้าประลองครั้งนี้เพียงหวังกีดกัน ตั๋วล่ายสุก เท่านั้น แต่ที่แน่ๆ ก็คือ" "คืออันใด?" "ครานี้ ตำแหน่งผู้นำหอห้ากระบี่ ต้องเปลี่ยนมือไปอยู่ สำนักอื่นอย่างแน่นอน" ชายหนุ่มกล่าวด้วยความมั่นใจ ทันใด มีเสียงดังโครม โต๊ะข้างๆถูกชายรูปร่างล่ำสัน ต่อยจนแหลกคามือ!!! กระทั่งพื้นร้านยังถูกทะลวงเป็นช่องใหญ่ ผู้คนที่พูดคุยกันอยู่อย่างออกรสออกชาติ พากันเงียบกริบ ทุกคนต่างทราบถึงอิทธิพลของพรรคฉิก กลับมีคนทุบทำลายข้าวของของพวกมัน นับว่าเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน ใครถึงกับมีขวัญกล้าบังอาจเช่นนี้! แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 46 21:41:47 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 46 21:36:27 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 46 21:31:28 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 22 ต.ค. 46 21:12:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "ฮ่า ฮ่า เพลงหมัดฆาตกร ของท่านพี่โจวเอินผิง ช่างร้ายกาจนัก"เสียงฮือ ฮา ดังมาจากโต๊ะนั้น "นี่ข้าใช้พลังเพียง สองส่วนเท่านั้น" ผู้ใช้กำลังโอ้อวด มือยังสั่นระริก บนกำปั้นปรากฏรอยผื่นแดงขึ้น หากแต่สีหน้ามันยังคงเรียบเฉย มองดูคล้ายพยายามกล้ำกลืนความเจ็บปวดไว้ "อีกสองวัน หากประมือกับ แม่นางเหวิน ท่านพี่คงต้องเบามือไว้หน่อย เดี๋ยวนางจะชอกช้ำ" ชายวัยกลางคนในชุดสีครามกล่าวพลางชูนิ้วหัวแม่มือ "พูดไปจะหาว่าข้าพเจ้าโอ้อวด ขอเพียงแม่นางเหวิน ได้ประสบกับรูปโฉมอันสง่างามของข้า นางก็ต้องหัวใจอ่อนยวบ ยอมจำนนตั้งแต่ยังไม่ประมือ ฮา ฮา"โจวเอินผิง กล่าวพลางยกฝ่ามือที่หยาบกร้าน ทุบลงบนแผงอก ดูท่ามันภาคภูมิใจในสารรูปของมันยิ่ง จงใจ แบะอกเสื้อออกโชว์กล้ามเนื้อที่ล่ำสัน และขนหน้าอกที่รกรุงรัง "ท่านพี่โจว ทั้งงามสง่า คุณธรรมสูงส่ง คู่ควรกับแม่นางเหวินยิ่งนัก ส่วนตัวข้า เจียงเจ๋อตุงฝีมือก็ไม่เลว พรรค 'จวักธรณี' ของข้านั้นชื่อเสียงก็โด่งดัง คงต้องคู่กับแม่นาง หลี่ซังซัง แห่ง พรรคฉิก ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เจียงเจ๋อตุงยิ่งกล่าวยิ่งย่ามใจ ถึงขนาดกล้าเอ่ยพาดพิงถึงคุณหนูหลี่ของพรรคฉิกจับอิด ทันใดนั้นมันรู้สึกถึงบรรยากาศอันตึงเครียด บรรดาเสี่ยวเอ้อ และ เถ้าแก่ หันมามองมันเป็นตาเดียวรังสีอำมหิตแผ่พุ่งไปทั่วบริเวณ หากแต่มันหาได้สนใจไม่ หันไปพูดจาโอ่อวดต่อ "ท่านพี่โจว หากท่านกับผู้น้องต้องมาชิงเป็นผู้นำหอห้ากระบี่กันเอง เราจะทำเช่นใด? ฮ่า ฮ่า ถึงเราสาบานเป็นพี่น้องกัน แต่เรื่องการประลองยุทธมันยอมกันไม่ได้ ข้าย่อมต้องปล่อยสุดฝีมือ" มันเริ่มร่ายรำ กระบวนท่าจวักธรณีออกมาอวดบ้างแล้ว วิชาจวักธรณีของเจียงเจ๋อตุงเป็นอันดับหนึ่งในหมู่บ้านเง็กหงส์ตอนเหนือ ยามที่มันใช้ท่ามือตักอากาศนั้นผู้คนชมดูจะมากจะน้อยต้องรู้สึกกลัวเกรงอยู่สามส่วน พลันบุรุษหนุ่มหน้าตาคมคาย รูปร่างสูงโปร่ง คิ้วบางคม ไว้หนวดเคราบางๆ ซึ่งนั่งอยู่โต๊ะ ถัดไป กลับไม่มีทีท่าหวาดเกรงแม้แต่น้อย พลางตะโกนออกมา “ทุด!!!! พวกกระบือหมายจันทร์ อย่างพวกเจ้ารึคู่ควรแม่นาง เหวิน?? ช่างไม่ดูสารรูปตัวเอง" โจวเอินผิงเห็นคนพูดจาเหยียดหยามพวกตนจึงตวาดถาม "เจ้าเป็นใคร? บังอาจพูดจาสามหาวราวสุนัข" "ข้า เจียงไคเซ็น คุณชายหอแดง เป็นธรรมดาที่พวกเจ้าย่อมไม่รู้จักข้า ชื่อเสียงข้าลื่องลือในหมู่อิสตรี น้อยครั้งจะมีบุรุษล่วงรู้" กล่าวพลางทำท่ากรุ้มกริ่มกับ  ดรุณีน้อยโต๊ะข้างเคียง เจียงไคเซ็นนั้นเป็นยอดฝีมือประจำตำบลกิมเล้งตะวันตกซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวชั้นสูงของกังหนำประกอบด้วยบ่อนซ่อง สถานเริงรมย์มากมาย ผลประโยชน์หมุนเวียนมหาศาล และคนที่คุ้มครองผลประโยชน์นั้นแต่เพียงผู้เดียวก็คือเจียงไคเซ็นนั่นเอง!!! เจียงเจ๋อตุงทราบว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นยอดฝีมือระดับเดียวกันก็รู้สึกหวั่นเกรงเล็กน้อย เหลียวไปพบโจวเอินผิงยืนอยู่ข้างๆ ทราบว่าตนมีพวกมากกว่าจึงเกิดความคิดกล้าหาญขึ้น ร้องออกไปว่า “คุณชายเจียง กล่าวเช่นนี้แสดงว่าคงต้องการรับทราบฝีมือของเราสองสหาย ซึ่งความจริงชื่อเสียงของท่านโด่งดังมานาน พวกเราไฉนไม่รู้จักแมงดาท่าน!” เจียงไคเซ็นโกรธจัดตบโต๊ะกินข้าวแหลกลาญ กระทั่งเศษผักหญ้าและปลาเก๋านึ่งกระเด็นหกรดเสื้อผ้า มันหัวเราะพลางตวาด “พวกเจ้าคิดอาศัยคนมากกลุ้มรุม?!  หึหึ อย่ากระนั้นเลยเราจะให้พวกเจ้ารับทราบกระบวนท่า  ‘ปีนห้องหาอนงค์’ ของข้าร้ายกาจเพียงใด” "ฮา ฮา  ปีนห้องหาอนงค์อันใด? ก็คือลักลอบและเล็มบุตรี ภรรยาผู้อื่น เจ้ากลับกล่าวอย่างภาคภูมิ นับว่านอกจะหนังหน้าหนาเป็นพิเศษ  ยังเป็นจิ้งจอกสังคมตัวหนึ่ง" โจวเอินผิงกล่าว เจียงไคเซ็น ได้ฟังโกรธจนหนวดกระดิก แต่ยังคงรักษากิริยา  "ช่างไม่รู้ ที่ต่ำที่สูง บังอาจด่าว่า บิดา เป็นจิ้งจอกสังคม เจ้าสองตัวเล่า? เกิดจากนางจิ้งจอกตัวไหนของข้าล่ะ? ฮา ฮา รีบบอกมาเผื่อข้าจะจดจำได้" "ท่านพี่โจว ทารกรายนี้ มิรู้จักที่ต่ำที่สูง กลับกล้ากล่าวล่วงเกินพี่ท่าน ข้าว่าอาศัยกำลังเราสองสั่งสอนมันสักคราเถิด" เจียงเจ๋อตุงกล่าว ชาวยุทธในโรงเตี๊ยมมีบางส่วนเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศตึงเครียดระหว่างทั้งสาม บรรดาชาวบ้านขวัญอ่อนเริ่มถอยห่างจากบริเวณที่พวกมันทุ่มเถียง  มีเพียงชาวยุทธขวัญกล้ามิกี่สิบคนที่ล้อมวงเข้ามาชมดูจนใกล้ชิด มีบ้างบางคนต้องการชมดูความสนุกสนานถึงกับโห่ร้อง เรียกให้พวกมันต่อยตีกันโดยเร็ว "หมัดฆาตกรของข้า ก็ชักอยากจะดื่มเลือดคนเต็มทีแล้ว" โจวเอินผิง กล่าวเสริม “บอกไว้ก่อนว่าที่วิชาฝีมือของข้าได้ชื่อว่าหมัดฆาตกรเป็นเพราะสำนักเราชมชอบการฆ่าเป็นที่สุด” "หมัดของเจ้า มีไว้เพียงทุบดิน ทุบหิน หาได้น่ากลัวอันใดไม่ ขอเตือนพวกเจ้าไว้ข้านุ่มนวลเฉพาะกับอิสตรีเท่านั้น แต่กับ กุลีเยี่ยงพวกเจ้า อย่าโทษว่าพัด 'ขนนกยูงทองสิบแปดกระเรียน' ของข้าอำมหิตเกินไปสักหน่อย" พูดพลางคลี่พัดคู่มือ ซึ่งทำจากขนนกยูงทอง พร้อมกับแย้มยิ้มหยอกล้อ กับหญิงงามโต๊ะข้างเคียงอีกครา โจวเอินผิง ตาลุกวาวด้วยความโกรธ ยามนี้กล้ามเนื้อทุกส่วนสัดของมันเขม็งเกลียว ยืนปักหลักพร้อมจะลงมือ มองดูคล้ายวานรยักษ์ตัวหนึ่ง "มิกล้ารบกวนท่านพี่โจว ให้ข้าจัดการกับมันเถอะ!" เจียงเจ๋อตุงพลันคว้า ตะเกียบโต๊ะข้างๆ  สะบัดข้อมือวูบ ตะเกียบทั้งคู่พุ่งเข้าใส่ ลูกตาของ เจียงไคเซ็น อย่างรวดเร็วปานสายฟ้า เจียงไคเซ็นหาได้ตระหนกไม่ มันสะบัดพัดขนนกยูงวูบ ตะเกียบทั้งคู่ปลิวกระเด็นไปคนละทาง อย่างรวดเร็ว มันพลันทะยาน พุ่งตัวออกไปคว้าจับตะเกียบข้างหนึ่งไว้ จากนั้นหมุนตัวกลับกลางอากาศใช้ขาทั้งสอง ถีบกับขอบระเบียงโรงเตี๊ยม ทะยานไปคว้าตะเกียบอีกข้าง จากนั้นบิดตัววูบ ร่างพลิกหมุนประดุจเกลียวคลื่น ชั่วพริบตากลับมาทรุดนั่งที่เดิม ราวกับมิเคยขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวมาก่อน คนในโรงเตี๊ยมเห็นวิชาตัวเบาอันเยี่ยมยอดนี้ ถึงกับโห่ร้อง ปรบมือ จนแทบลืมหายใจ โจวเอินผิง โกรธจัด ตวาดว่า "ทารกหน้าจืด หมดเวลาเล่นปาหี่แล้ว เตรียมตัวตาย" พร้อมทะยานเข้าหา เกร็งลมปราณเตรียมใช้พลังหมัดฆาตกรของมัน ขณะนั้นภายนอกโรงเตี๊ยมพลันปรากฏกระแสเสียงกึกก้องปานอัสนีบาต ดังขึ้น  "ช้าก่อน!!!!"  ทุกคนรู้สึกแก้วหูอึงอล สมองมึนงง บ้างถึงกับร่างส่ายโงนเงนล้มลง โจวเอินผิงรั้งร่างไว้ พลังหมัดที่คิดจู่โจมวกกลับมาป้องกันตัว กระแสพลังที่ใช้พอดิบพอดีเป็นที่สุด นับว่า "หมัดฆาตกร"  เยี่ยมยอดยิ่ง ปรากฏลามะรูปหนึ่ง เดินเข้าสู่โรงเตี๊ยมปากท่องบ่นมนต์ว่า “โอม มณีตัสสะ...” แล้วจึงเดินเข้าคั่นกลางระหว่างคนทั้งสาม “อมิตพุทธ ประสกทั้งสาม เราท่านล้วนเป็นชาวยุทธ เห็นแก่อาตมา โปรดยั้งมือด้วย" เจียงไคเซ็นตวาด "ลามะน้อย บิดาจะต่อยตีเจ้าอย่าสอดมือ!" ผู้ที่ได้ฟังพากันคิด เจียงไคเซ็นผู้นี้กลับคุกคามผู้คนจนเกินไป ลามะนี้รูปร่างสูงใหญ่ หน้าผากกว้าง คิ้วขาวโพลง ใบหน้าอิ่มเอิบราวโพธิสัตว์กลับชาติก็ปาน  ดูไปคงมีวัยไม่ต่ำกว่าห้าสิบ เจียงไคเซ็นกลับว่ากล่าวเป็นลามะน้อย พลันมีเสียงอุทาน บรรดาชาวยุทธที่ชุมนุมกันในที่นี้  มีบ้างบางคนที่เคยเดินทางออกนอกด่าน กระทั่งยังมีผู้เคยเดินทางไปยังดินแดนธิเบต ในที่สุดถึงกับมีผู้จดจำลามะนี้ได้ ว่ามันคือลามะหูจิ่นเชค ผู้ไร้เทียมทานกว่าใครๆในดินแดนธิเบต ฟังว่าท่านผาดโผนยุทธจักรจงหยวนเพียงสองปีก็สร้างชื่อเสียงโด่งดังโดยกำจัดเสือขาวดุร้ายซึ่งคุกคามหมู่บ้านตังฮวย ขณะนี้ลามะหูจิ่นเชคผู้นี้กำลังเดินทางทั่วจงหยวนเพื่อสร้างชื่อเสียง และพอใจให้ผู้คนเรียกเขาว่า ‘ลามะเสือขาว’ เพราะอยากเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับ ‘หลวงจีนกระต่ายน้อย’ โดยมันคิดว่าตนเองเหนือกว่าหลวงจีนด้วยเหตุผลรวบรัดสามัญ  เสือขาวนั้นย่อมเก่งกว่ากระต่าย ส่วนกระต่ายน้อยยิ่งไม่มีคุณค่าให้อวดอ้าง! “พุทธองค์ทรงสั่งสอน ชนเราควรมีความเมตตาต่อผู้อื่นและสรรพสัตว์ ยึดมั่นอุเบกขา ถือขันติละวางความโกรธ” ลามะหูกล่าว โจวเอินผิงร้องว่า “หัวล้านน้อย เจ้าพูดมากไปแล้ว หากเจ้าคิดมีเมตตา ก็กลับบ้านไปเลี้ยงตัวจามรีเถิด!!!” เจียงไคเซ็นเสริมว่า “ใช่ๆ ได้ข่าวว่าท่านตระเวนไปทั่วยุทธภพคิดสร้างชื่อเสียง ที่มาห้ามเราก็คิดจะเอาหน้าอีกละสิ” “ข้าว่าปราบเสือขาวคงเป็นคำอวดโอ่ ฝีมือเยี่ยงท่าน อย่างมากเพียงสามารถสยบแมวน้อย นั่นแหละ!!” เจียงเจ๋อตุงปิดท้าย ลามะหูจิ่นเชคถูกด่ายังวางทีท่าสำรวมเคร่งขรึม ค่อยๆ ปลดลูกประคำมาถือในมือ ผู้คนต่างรู้สึกลามะท่านนี้น่าเลื่อมใสยิ่ง ถูกด่าว่ามิเพียงไม่โกรธ ยังหยิบฉวยลูกประคำขึ้น คงคิดสาธยายธรรมกล่อมเกลาเหล่าอันธพาล มิคาด หูจิ่นเชคพลันชูลูกประคำขึ้นสะบัดฟาดใส่คนทั้งสามอย่างดุดัน “ย๊ากกกกกกกกกก !!!!!!!! ขันติไม่ไหวแล้วเว้ยยยยยยย” ลามะเสือขาว ร้อง มันกวัดแกว่งลูกประคำเข้าจู่โจม กวาดฟาดเข้าใส่คนทั้งสามอย่างหนักหน่วง โดยมิคำนึงถึงผู้คนที่ชมดู และโต๊ะเก้าอี้รอบข้าง เสียงเกรียวกราวดังสนั่น ผู้คนโห่ร้องหลบหนี โต๊ะ เก้าอี้ในโรงเตี๊ยมชั่วพริบตาถูกลามะเฒ่ากระแทกทำลายไป 7-8 ตัว โจวเอินผิง เจียงเจ๋อตุง และ เจียงไคเซ็น ยามคับขัน พลิกกายหลบไปคนละทิศละทาง ลูกประคำฟาดโดนโต๊ะ และ ข้าวของในโรงเตี๊ยมแตกกระจัดกระจาย บรรดาผู้คนในโรงเตี๊ยมวิ่งหนีกันอย่างโกลาหล มิคาด ลามะผู้สำรวมท่านนี้ เข้ามาหวังห้ามปรามคนทั้งสาม กลับเป็นฝ่ายลงมือต่อยตีเป็นคนแรก ท่ามกลางการตกตะลึงจนปากอ้าตาค้างของเหล่าผู้มาดื่มกิน เหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวาย คนทั้งสี่ทั้งต่อยตีทั้งทุ่มเถียงว่าตนมีฝีมือยอดเยี่ยมกว่า เถ้าแก่และเสี่ยวเอ้อต่างพยายามเข้าห้ามปราม ทว่ามิสำเร็จ  เพียงเพิ่มรอยฟกช้ำดำเขียวบนใบหน้า เป็นที่รู้กันว่า คนของฉิกจับอิดล้วนมีฝีมือ แต่เนื่องจากคราวนี้คนที่อาละวาดเป็นถึงยอดฝีมือชั้นนำในยุทธจักร  ดังนั้นเถ้าแก่จึงได้แต่ส่ายหัวด้วยความระอาเพราะวรยุทธสู้ไม่ได้ มันคาดเดาว่าค้าขายมาเป็นเวลานาน ครั้งนี้กลับเป็นครั้งแรกที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้ต้องประสบกับการขาดทุน ที่มุมหนึ่งของโรงเตี้ยม ปรากฏชายชราไว้หนวดเคราขาว เสื้อผ้าปุปะ ในมือถือไม้เท้าสีเขียวหยก ส่วนอีกมือถือกะลา ที่แท้มันคือ  หัวหน้าพรรคกระยาจก นามเติ้งเสี่ยวเทา ฉวยโอกาสที่ แขกเหรื่อเตลิดหนีออกจากร้าน แอบเข้ามาสวมรอย ดื่ม กิน แทน อีกมุมหนึ่งปรากฏคนชุดดำคลุมหน้าเฝ้ามองอยู่ห่างๆ โดยมิคิดเข้ายุ่งเกี่ยวกับการต่อยตีนี้ สองคนนี้ล้วนเป็นยอดฝีมือเช่นกัน พวกเขารวมกับอีกสี่คนที่ต่อยตีกันอยู่ล้วนเป็นผู้ที่ชนะการประลองย่อยๆมาจนมีโอกาสมาประมือกับเหล่าผู้นำหอห้ากระบี่ ดูท่าความหลากหลายของวิชาฝีมือในครั้งนี้จะทำให้งานประลองยุทธมีรสชาติอย่างยิ่ง แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 46 01:52:19 แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 46 21:51:01 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 22 ต.ค. 46 21:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนเก่าก่อน บทที่ 22/1 (ตอนจบ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2501430/W2501430.html บทที่22/1(ตอนต้น) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499177/W2499177.html บทที่ 21/3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2490292/W2490292.html 21/2: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478753/W2478753.html 21/1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473806/W2473806.html บทที่20 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2461504/W2461504.html บทที่ 19 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448228/W2448228.html บทที่ 18 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2438231/W2438231.html บทที่ 17 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2423002/W2423002.html บทที่ 16 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2416822/W2416822.html บทที่ 15 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html บทที่ 14 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394602/W2394602.html บทที่ 13: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385217/W2385217.html บทที่ 12 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2380634/W2380634.html บทที่ 11 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2365373/W2365373.html บทที่ 10 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2355452/W2355452.html บทที่ 9: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2347342/W2347342.html บทที่ 8: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2336310/W2336310.html บทที่ 7: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2329311/W2329311.html บทที่ 6 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2323012/W2323012.html บทที่ 5 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316144/W2316144.html บทที่ 4 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2309810/W2309810.html บทที่ 3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2302015/W2302015.html บทที่ 2 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2296001/W2296001.html บทที่ 1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2280892/W2280892.html แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 22 ต.ค. 46 21:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาล่ะ คราวนี้ปล่อยคำผิดมาเยอะ ต้องประหาร จากคุณ : jengly - [ 22 ต.ค. 46 21:50:45 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เอ่อ รู้สึกว่า บทชวนทะเลาะยืดเยื้อไปหน่อย . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ วันปิยมหาราช 00:34:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 รูปประกอบ จริงๆอยากหาภาพงิ้วตีกัน แต่หาไม่ได้ ใช้ภาพวิวแก้ขัดไปก่อน จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ วันปิยมหาราช 01:45:55 ]

ความคิดเห็นที่ 7 5555555 อ่านแล้วขำลามะว่ะ จากคุณ : คุณชายหลิว - [ วันปิยมหาราช 09:56:17 A:210.86.192.247 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 7-11 สุดๆ จากคุณ : ด็อก - [ วันปิยมหาราช 13:24:45 A:12.227.113.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 เหอ ๆ  นป เขียนได้ฮามาก ๆ เหมาเจ๋อตุง,โจวเอินไหล,เจียงไคเช็ค,หูจินเทา,เติ้งเสี่ยวผิง มากันหมด ถ้ามาสไตล์นี้แต่แรกคงได้ร่วมวงไพบูลย์แล้ว อ่ะ ของฝาก เครื่องแบบพนักงานร้าน ฉิกจับอิด ที่นำมาเสิร์ฟ ก็คือเป็ดลุยเพลิง(gab gab face fire) อาหารเลื่องชื่อของโรงเตี๊ยม แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 46 15:22:56 จากคุณ : ริสรน (biblio) - [ วันปิยมหาราช 15:19:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ลืมรูป... จากคุณ : ริสรน (biblio) - [ วันปิยมหาราช 15:24:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มี ซุนยัดเซนอีกคนครับ ^^ จากคุณ : เชษฐา - [ วันปิยมหาราช 15:56:36 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อยากหม่ำติ่มซำ อยากหม่ำเป็ดปัดกิ่ง วันไหนว่างๆ ไปกันอีกเหอะ *__* จากคุณ : jengly - [ วันปิยมหาราช 16:47:12 ]

ความคิดเห็นที่ 13 gab gab face fire โอคิดได้ไงเนี่ย -_-" สุดยอดเมนูเลยนะเนี่ย งั้นขอแนะนำ ไก่ผจญเพลิง kook kook fight fire หุ หุ จากคุณ : หลิวตังอ๋อ - [ วันปิยมหาราช 23:53:23 A:203.118.74.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 นึกว่าอ่านผิดเรื่องสะอีก   จู่ก็รู้สึกตัวเองกำลังอยู่ใน 7/11 บางทีก็มีตัวละครในประวัติศาสตร์โผล่มา ต่อไปจะมีอะไรอีกเนี่ย  หวังว่าคงไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวนะ แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 46 10:24:42 จากคุณ : พวกเขาเปลี่ยนไป (ตอกะจอ) - [ 24 ต.ค. 46 10:22:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15 -______-" อ่า..... (เอ้อ แต่มันก็ขำดีนะ อ่านไปนั่งขำไป กั่กๆๆๆ) จากคุณ : bucky_m - [ 24 ต.ค. 46 11:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ****คุยกับคนอ่าน**** นจ (^^)> ตอนนี้รีบร้อนไปหน่อย เลยมีคำผิดเยอะ ขอโทษฮับ Z4t4nGuru bofh  บทชวนละเลาะยืดเยื้อ -___-" นี่ตัดไปเยอะแล้วนะเนี่ย ฮา ฮา เนื่องจากผู้แต่งมีความชำนาญในการด่าคนเป็นอย่างยิ่ง คุณชายหลิว  ลามะมีอะไรน่าขำ ออกจะสำรวมเต็มไปด้วยขันติซะขนาด ด็อก ชาวบ้านเค้าเรียกว่า เซเว่น เฉยๆ ^^ อิ อิ ริสรน  นน ไม่ต้องเสียใจไป เรามีภาคสองให้ หรือจะเอาฉิก แฟนฟิคชั่น หุ หุ ตอกะจอ -___-"" แย่แล้ววววววววววววววววววววว คนอ่านรู้ตัวซะแล้ว แถมจับทางได้อีกว่าจะมีมนุษย์ต่างดาว ...............( ~ ^^ )~ ต้องไปหามุขอื่นซะและ บางทีก็มีตัวละครในประวัติศาสตร์โผล่มา ซุนยัดไหล โจวเอินผิง หูจิ่นเชค ไม่ได้อยู่ในประวัติศาสตร์ซักตัวเน้อ bucky_m ^0^ หุ หุ แนวทางไม่ได้เปลี่ยนนะครับ ใครอ่านแล้ว ลองอ่านดูให้ดี ตอนนี้ถือเป็นตอนสำคัญตอนหนึ่ง เพราะว่าซ่อนรายระเอียดอะไร ต่อมิอะไร เอาไว้เยอะมาก แล้วคุณจะคาดไม่ถึง !!!!!!! แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 46 15:50:39 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 24 ต.ค. 46 15:45:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หงะ ตัวละครชักเยอะ .. จากคุณ : scottie - [ 24 ต.ค. 46 17:28:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 -__-" ลึกลับ ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน เพื่อนทรยศ จากคุณ : มม - [ 24 ต.ค. 46 21:36:07 A:203.107.151.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 \\(^^\\) (//^^)// แวะมาอีกรอบ แมงเม่าเริงร่า หุ้นขึ้น จากคุณ : ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป - [ 24 ต.ค. 46 23:32:27 A:203.107.151.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 เอิกส์...จุจาย.. มากันให้เยอะแยะไปหมด โฮ่ ๆ ^_________________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 28 ต.ค. 46 12:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนที่ 22/3 เพลงกระบี่สัณฐานที่สาม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2518879/W2518879.html จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 30 ต.ค. 46 17:22:59 ]