The mystery of the blue mines เรื่องลึกลับของเหมืองบูล บทนำ+บทที่1

    เป็นผลงานเรื่องแรกค่ะ ช่วยติดตามและแนะนำติชมด้วยนะค่ะ

    The mystery of the blue mines เรื่องลึกลับของเหมืองบูล
    เขียนโดย  Kris Anderson แปลโดย Yingu

    บทนำ

    เขามองไปรอบๆห้องอย่างช้าๆ เขารู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง ในต่างสถานที่ เขามักตรวจทุกอย่างก่อนเข้านอน
    มีการเคลื่อนไหวบางอย่างอยู่ใต้ผ้าห่ม เขาดึงผ้าห่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วมองงูสีเหลืองน้ำตาลบนเตียงนอน
    มันยกหัวขึ้นและทำเสียงอันตราย มันพร้อมที่จะโจมตี กัดของมันสามารถฆ่าได้

    มีบางอย่างผิดปกติกับเหมืองบูล ที่ อาร์รารูมา ใน เซนทรัล ออสเตรเลีย
    พวกเขาทำเหมืองโอเพิลเพียงอย่างเดียวหรือทำอย่างอื่นด้วย ?
    ตำรวจออสเตรเลียกังวลกับมัน ตำรวจในประเทศอื่นก็เช่นกัน
    ขณะที่ตำรวจหนุ่มถูกพบเป็นศพไม่ไกลจากเหมืองบูล ทีมตำรวจพิเศษในซิดนีย์ได้ส่ง
    หนึ่งมือดี่ที่สุดของพวกเขายังไปที่นั่น สตีฟ มาโลน

    อาร์รารูมา เป็นที่เล็กๆ ที่ร้อนและแห้ง คนงานเหมือนส่วนมากอาศัยอยู่ใต้ดิน
    สตีฟต้องการเรียนรู้เกี่ยวกับเหมืองบูล แต่มันไม่ง่าย ไม่มีใครต้องการจะพูดเกี่ยวกับมัน
    เขาสร้างมิตรภาพกับบางคนในอาร์รารูมา แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจว่า เขามีศัตรูที่อันตรายด้วย
    พวกมันพยามยามที่จะฆ่าเขา ก่อนที่เขาจะรู้มากเกินไป
    เขาจะสามารถทำงานได้สำเร็จก่อนที่พวกมันจะบรรลุผลหรือไม่ ?

    ครีส แอนเดอร์สัน เป็น อาจารย์มหาวิทยาลัย และ เป็นผู้จัดทำดิกชันนารี,
    The Longman Dictionary for Language Teaching and Applied Linguists (1985,1922)
    ตอนนี้ เธอเป็นนักเขียน หนังสือของเธอหลายเล่มใช้สำหรับเรียนภาษาอังกฤษ อย่างเช่น
    Better Ways with Adjectives and Adverbs (1992), Better Ways with Nouns and Pronouns (1993)
    Better Ways with Phrasal Verbs (1995) เธอยังเขียนเรื่องสืบสวนและ เรื่องรักสำหรับคนหนุ่มสาวอีกด้วย

    บทที่1 ความตายในเหมืองบูล

    แอนดี้ แมคคลอยด์ วิ่งเร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถ แต่มันไม่ได้ช่วยอะไร กลุ่มควันหนาสีขาวค่อยๆใกล้เข้ามา
    แอนดี้หายใจอย่างยากเย็น อุโมงค์เริ่มมืดและแคบขึ้นทุกที
    ทันใดนั้น มือของเขาสัมผัสกับผนังหินแข็งข้างหน้าของเขา ที่สิ้นสุดของอุโมงค์ !!!
    เขากรีดร้อง เขาไม่สามารถไปต่อได้ และ ตอนนี้กลุ่มควันสีขาวอยู่รอบตัวของเขา
    เขาไม่สามารถหายใจ จมูกแล้วปากของเขาเต็มไปด้วยควัน
    ทันใดนั้น ความเจ็บปวดร้ายแรงเกิดขั้นทั่วร่างกายของเขา
    เขาล้มลงคุกเข่า ทันทีที่เขาล้มลงบนพื้นเปียกของอุโมงค์ เขาดึงเครื่องบันทึกอันเล็กจากเข็มขัดของเขา
    “แอนดี้ แมคคลอยด์” เขาพูดอย่างยากลำบาก “ตายที่อาร์รารูมา-งานสำเร็จ”

    สองวันต่อมา-ที่ซิดนีย์...
    มันเป็นวันที่ร้อน และสว่างวันหนึ่งในซิดนีย์  ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าอ่อน และ ประดับด้วยเมฆเล็กน้อย
    สตีฟ มาโลน จอดรถสีแดงของเขาหน้าบ้านแคบๆหลังหนึ่ง  มันอยู่เกือบสุดของถนนในย่านเมืองเก่า
    ตัวบ้านดูเหมือนกับหลังอื่นในถนนสายนั้น คือ เรียบง่ายและสีขาว
    มีโลหะเล็กๆใกล้ๆกับประตูหน้าอ่านว่า “เอส. พี. เบราน์ อิเล็กทรอนิกส์”

    สตีฟ ยิ้ม ที่นั่นไม่มี  เอส. พี. เบราน์ อิเล็กทรอนิกส์ ข้างในบ้านเป็นสำนักงานของทีมตำรวจพิเศษ
    พลทีม ทำงานให้กับรัฐบาลออสเตรลีย ซึ่งเป็นงานที่ยากและอันตราย

    “หัวหน้าอยู่ข้างในใช่ไหม ?” สตีฟถามชายหนุ่มที่ด้านหน้าโต๊ะ
    “เขาอยู่ด้านในใช่ไหม ?” ชายหนุ่มหัวเราะ
    “นั่นมันตลกน่ะ! เขาอยู่ข้างในและถามถึงคุณสิบรอบได้แล้ว เขาดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร ผมบอกคุณได้น่ะ”

    สตีฟหัวเราะ “นั่นมันเรื่องปกติ” เขาเดินผ่านห้องที่เต็มไปด้วยกล่องเพื่อไปยังลิฟต์
    “หมายเลข” เสียงต่ำของผู้ชายถาม
    สตีฟบอกหมายเลขของเขาลงในไมโครโฟนใกล้ๆประตูลิฟต์
    ประตูเปิดออก เขาก้าวเข้าไปด้านใน ลิฟต์หยุดที่ชั้นต่อมา ประตูเหล็กเปิดออกอีกครั้ง เขาก้าวออกมายังห้องใหญ่

    ผู้ชายผมสั้นสีเทาอยู่หลังโต๊ะไม้สีเข้ม มองอย่างโมโหที่ สตีฟ
    “คุณไปอยู่ที่ไหนมา ? ผมไม่ได้รับข้อความจากคุณเลย”

    “ที่ชายหาดน่ะ อากาศดีมากเลย อย่าลืมสิ ผมอยู่ในช่วงพักร้อนอยู่นะ”
    “ไม่ใช่ตอนนี้แล้ว” หัวหน้าบอกเขา “ผมต้องการคุณเดี๋ยวนี้ คุณจะต้องไปที่ อาร์รารูมา เหมืองโอเพิล
    เรามีปัญหาที่นั่น หนึ่งในคนงานเหมืองถูกฆ่าตาย”

    “ทำไมมันอยู่ในความสนใจของพวกเราด้วยล่ะ” สตีฟถามด้วยความประหลาดใจ
    “มันน่าจะเป็นเรื่องของตำรวจท้องที่นั่นนะ”

    “คนงานเหมืองคนนั้นเป็นคนของเรา แอนดี้ แมคคลอยด์”
    “แอนดี้!!” สตีฟรู้สึกหนาวยะเยือกในใจ แอนดี้เป็นเพื่อนที่พิเศษของเขา พวกเขาทำงานด้วยกันบ่อยครั้ง
    เขาพยามยามนึกถึงใบหน้าที่กำลังยิ้มของแอนดี้และหัวเราะของเขา สตีฟหลับตา

    หัวหน้าของสตีฟไม่ได้พูดอะไร เขามองไปที่ ชายหนุ่มรูปร่างสูง แข็งแรง กับใบหน้าหล่อเหลาของเขา
    “ชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยม” เขาคิด “เขากล้าและฉลาด แต่เขามีความรู้สึก มันก็ดีเพราะเขาไม่ใช่หุ่นยนต์”

    สตีฟลืมตาขึ้น สีหน้าของเขาแข็งขึ้นทันทีทันใด “บอกเรื่องราวทั้งหมดกับผม”

    “เรื่องมันเป็นอย่างนี้ บริษัทนานาชาติเหมืองบูล เจ้าของเหมืองโอเพิลที่ใหญ่มากในอาร์รารูมา
    ทางเราได้ข้อมูลเกี่ยวกับเหมืองนี้จากตำรวจในประเทศอื่น เหมืองบูลดูเหมือนไม่ใช่แค่เหมืองโอเพิล
    พวกเขาทำอะไรแปลกๆ แต่เราไม่รู้เพียงพอเกี่ยวกับพวกเขา รัฐบาลออสเตรเลียเริ่มกังวัลเกี่ยวกับมัน
    พวกเขาต้องการการดำเนินการอย่างเร็ว! ตำรวจท้องที่ตรวจสอบเหมืองแต่ไม่พบอะไรเลย
    ดังนั้นทางเราจึงส่งแอนดี้ไปที่อาร์รารูมา”

    “ใครเป็นหัวหน้าของที่นั่น ?” สตีฟเอ่ยถามขึ้น
    “พวกเขามีผู้จัดการอยู่ที่นั่น เขาชื่อ ดูเวอฟ์ ตำรวจในหลายๆประเทศต้องการพูดคุยกับเขา
    แต่ที่นั่นก็ยังมีนักวิทยาศาสตร์อีกด้วย มันเป็นเรื่องที่แปลกมาก ไม่เคยมีนักวิทยาศาสตร์ที่เหมืองโอเพิล
    คนงานเหมือนส่วนมากมาจากประเทศอื่น แต่ก็มีชาวออสเตรเลียยู่บ้าง

    “แอนดี้ไปที่อาร์รารูมาเมื่อไหร่ ?” สตีฟถามขึ้น
    “เดือนที่แล้ว”

    “เขารู้ทุกอย่างแล้วหรือยัง ?”
    “ใช่ มันเป็นอะไรที่น่ากลัว เราได้รับข้อความลับจากเขาว่า “ทุกอย่างกำลังเป็นไปได้ด้วยดี ผมกำลังจะเข้าไปใน”
    ผมคิดว่าเขาหมายถึง “ในเหมือง” ต่อมา เขาก็ถูกพบเป็นศพ”

    “ที่ไหน ?” สตีฟถามอย่างรวดเร็ว
    “ใกล้กับทางเข้าเหมืองแร่เก่า มันเป็นของเหมืองเม็คเคนซี่ ที่ตอนนี้ไม่ได้ใช้แล้ว คนแถวนั้นเล่าว่ามีผีของคนตาย
    เดินอยู่ที่นั่นตอนกลางคืน”    

    “เหมืองเม็คเคนซี่นี่อยู่ใกล้กับเหมืองบูลใช่ไหม ?”
    “มันไม่ไกลกันนัก แต่มันไม่ใช่พื้นที่ของพวกเขา”

    “ใครเป็นคนพบศพของเขา ?” สตีฟถาม
    “คนแก่พื้นเมือง ชื่อว่า มัวร์นี่ เขาเป็นเจ้าของเหมืองเล็กๆใกล้ๆกับเหมืองเม็คเคนซี่
    มัวร์นี่แอนดี้ตอนเช้าตรู่ แอนดี้นอนคว่ำหน้าใกล้กับทางเข้าของเหมือง เขาตายแล้ว ใบหน้าของเขาดูสยองขวัญ
    เขาตายอย่างเจ็บปวดมาก”

    “เขาตายอย่างไร”
    “เรายังไม่รู้ เราไม่คิดว่า เขาถูกฆ่าด้วยปืนหรือมีด แต่เราจะรู้ในไม่ช้า”
    “อย่างไร” สตีฟถาม
    ผู้ชายตรงข้ามเขายิ้มน้อยๆให้เขา “คุณจะไปเปิดเผยเรื่องทั้งหมดให้เรารู้ สตีฟ
    เราจะส่งคุณบินไปที่อาร์รารูมาพรุ่งนี้ คุณคือนักเขียนของนิตยสารท่องเที่ยว และ คุณชื่อ
    สตีฟ คาร์เตอร์ นี่คือเอกสารของคุณ ใบขับขี่และใบอนุญาตพกปืน โชคดีนะ!”

    จบ บทที่1 ความตายในเหมืองบูล

    จากคุณ : yingu - [ วันปิยมหาราช 01:10:39 A:168.120.26.59 X: ]