ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 3 สนามบินลับ สตีฟตื่นขึ้นในตอนเช้าพร้อมแสงสว่างจ้าด้านนอก เขาได้ยินเสียงเคาะ และเห็นใบหน้าสีเข้มที่หน้าต่าง “เอ็ดดี้!” สพีฟลุกขึ้นและสวมยีนส์ของเขาอย่างรวดเร็ว ใบหน้านั้นหายไป เขาผลักเก้าอี้ออก และเปิดประตู เอ็ดดี้ยืนอยู่ด้านหลังของผับ และก้มลงมองพื้นทราย “คุณต่อสู้กับงู” เขาพูดพร้อมชี้นิ้วไปที่ขาเก้าอี้ที่หัก “มันหนีไปได้” “ใช่ ผมเจอมันที่ใต้ผ้าห่มบนเตียงของผมเมื่อคืนนี้” เอ็ดดี้ส่ายหัว “งูชนิดนี้ชอบที่ที่อบอุ่น ประตูเปิดอยู่เหรอ ?” “เปล่า แต่กุญแจอยู่ที่ประตู” “มันเป็นงูสีเหลืองน้ำตาล” เอ็ดดี้พูดขึ้น “ใช่ คุณรู้ได้อย่างไร” “ผมเห็น” เอ็ดดี้ชี้ไปที่พื้น เขาวาดมือไปตามการเคลื่อนไหวของงู “มันอันตรายมาก กัดของมันสามารถฆ่าคุณได้” เขามองที่สตีฟอีกครั้ง “มีบางคนเกลียดคุณอยู่” เขาพูดอย่างช้าๆ “คุณต้องระวังตัว” “ฉันจะระวังตัว แน่นอน” สตีฟบอกเอ็ดดี้ เอ็ดดี้เตะขาของเขาลงบนพื้นทราย “ลุงมัวร์นี่ของผม ต้องการพบคุณ” เขาบอกสตีฟ “คุณต้องการจะไปกับผมตอนนี้ไหม ?” สตีฟดีใจมาก เพราะมัวร์นี่คือชาวพื้นเมืองคนที่พบศพของแอนดี้ เขามีเรื่องมากมายที่จะถามมัวร์นี่ “แน่นอน ผมไปได้ตอนนี้เลย” เขาไม่ต้องการอาหารเช้า เขายังไม่ลืมรสชาติแสนเค็มของสเต๊คเมื่อวานนี้ “คุณมีรถหรือเปล่า เอ็ดดี้ ? หรือว่าจะไปรถของผม” “คุณเอารถคุณไปนะ เลี้ยวขวาหลังร้านขายของ ขับไปตามถนนเล็กน้อย แล้วจอดรอผม” เอ็ดดี้ค่อยๆหายไปทางหลังของโรงแรม สตีฟรอบนถนนที่เต็มไปด้วยทรายไม่นานนัก รถสีเหลืองค่อนข้างเก่าขับผ่านเขาไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ละอองฝุ่นของทรายฟุ้งไปทั่ว เอ็ดดี้โผล่ออกจากหน้าต่างพร้อมโบกมือให้สตีฟ สตีฟจึงขับตามเขาไป “เอ็ดดี้ไม่ต้องการจะนั่งไปกับฉัน” สตีฟคิด “ทำไมนะ ? และเขาก็ไม่ได้ขอบคุณฉันที่ช่วยเขาจากแม็ค แต่เขาเชิญให้ฉันไปพบกับลุงของเขา นี้อาจจะเป็นวิธีขอบคุณของเขา” พวกเขาขับอย่างเงียบตลอดถนนที่แคบและเต็มไปด้วยทราย มันไม่มีต้นไม้หรือบ้านคนเลย มีเพียงหญ้าสีเขียวเทา ตรงนี้บ้าง ตรงนั้นบ้าง และหินอีกเพียงเล็กน้อย สตีฟสามารถมองเห็นเนินเขาเตี้ย เสาเหล็ก และรถไม่กี่คัน อยู่ไกลออกไป “นั่นคงจะเป็นเหมืองโอปอล”เขาคิด ทันใดนั้น เอ็ดดี้เลี้ยวซ้ายและขับรถไปบนเนินทรายเตี้ยๆ สตีฟมองเห็นส่วนหนึ่งของ ดักเอาท ด้านหน้าของมันปกคลุมด้วยไม้ ซึ่งมีประตูและหน้าต่างอยู่ข้างๆ  หลังเนินเขานั้นมีทรายกองใหญ่ และหลุมขนาดใหญ่ มันดูเหมือนจะเป็นทางเข้าของเหมือง เอ็ดดี้กระโดดออกจากรถ เขาดึงประตูดักเอาทออก และพูดบางอย่างเป็นภาษาท้องถิ่น ชายแก่ออกมาเชื้อเชิญสตีฟ เขามีใบหน้ากลมมนสีน้ำตาล ผมสีขาว และหนวดสีขาวสั้น มัวร์นี่ยืนมองที่สตีฟสักพักหนึ่ง ดวงสีเข้าคู่นั้น แสดงออกถึงความเข้าใจ “เขารู้ว่าฉันเป็นใคร เขารู้ว่าทำไมฉันถึงมาที่นี่” สตีฟเริ่มกังวล “ฉันต้องระมัดระวังในการถามถึงแอนดี้” ทันใดนั้น มัวร์นี่ก็ยิ้มขึ้น ถอยหลัง และเชื้อเชิญให้สตีฟเข้าไปในดักเอาท มันค่อนข้างใหญ่ทีเดียว มันสร้างอยู่ใต้เนินเขา ผนังของมันเป็นหินซึ่งบางส่วนถูกปกคลุมด้วยไม้ บริเวณส่วนหน้าของดักเอาท เป็นส่วนรับแขกซึ่งมีโซฟาตัวเก่า โต๊ะ และเก้าอี้ และยังมีห้องหลักอีก 2 ห้อง คือ ห้องนอน และห้องครัว เอ็ดดี้ต้มน้ำเพื่อทำชาที่เข้มข้นหวานหอม “ผมเป็นนักเขียนของนิตยสารท่องเที่ยว” สตีฟบอกมัวร์นี่ “ผมต้องการเขียนเรื่องของอาร์รารูมา เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ ทุกๆเรื่อง ทั้งเรื่องประหลาดต่างๆด้วย ผมทราบมาว่าคุณเป็นคนพบศพผู้ชายใกล้ๆ กับเหมืองของคุณใช่หรือเปล่า ?” ชายแก่ส่ายหัว “ไม่ได้ใกล้กับเหมืองของผม ใกล้กับเหมืองเม็คเคนซี่” “แต่มันก็ไม่ไกลจากที่นี่หนิ” “มันก็ใช่ – ตรงนั้นน่ะ” มัวร์นี่ชี้ไปที่ทิศเหนือ “ฉันเจอศพตอนเช้าน่ะ – รู้สึกว่าจะตายมาหลายชั่วโมงแล้ว” “บางคนเป็นคนฆ่าเขาใช่ไหม ?” “ใช่” ชายแก่ตอบพร้อมทั้งยิ้มแปลก “คุณรู้ว่าใครใช่ไหม ?” สตีฟอย่างรวดเร็ว “ใช่ ผีเม็คเคนซี่ ใบหน้าของศพน่ะเต็มไปด้วยความหวาดกลัวมาก เม็คเคนซี่ฆ่าเขา”มัวร์นี่พูดอย่างช้าๆ “เขาไม่ต้องการให้ใครเข้าไปในเหมือง เขาคอยปกป้องเหมืองอยู่” “เล่าเรื่องทั้งหมดสิลุง” เอ็ดดี้เอ่ยขึ้น “เล่าเรื่องเม็คเคนซี่ให้สตีฟฟัง” ชายแก่เริ่มเล่าเรื่องของสองพี่น้องเม็คเคนซี่ บิลลี่ และโรเบิร์ต “พวกเขาทะเลาะกันตลอดเวลา และพวกเขาก็เริ่มหาโอปอลก้อนใหญ่ไม่ได้ จะเจอก็เพียงแต่ก้อนเล็กๆ เท่านั้น จนกระทั่งวันหนึ่ง โรเบิร์ตขุดอุโมงค์ขึ้นใหม่ บิลลี่ต้องการที่จะหยุดเขา พวกเขาจึงเริ่มทะเลาะกันอีกครั้ง โรเบิร์ตก็หยิบปืนขึ้นมาแล้วยิงบิลลี่ แล้วหายตัวไป ต่อมาพวกเขาก็เจอโรเบิร์ต เขาฆ่าตัวตาย แต่เขาก็ตายตาไม่หลับ วิญญาณของเขายังวนเวียนปกป้องเหมืองของเขาอยู่” “ทำไมล่ะ” สตีฟถาม “เออ” เอ็ดดี้พูดขึ้น “บางคนพูดกันว่าที่เหมืองนั่นมีโอปอลก้อนใหญ่อยู่น่ะ” ชายแก่ส่ายหัว “บางคนก็พูดว่าไม่มี แล้วคุณเชื่อเรื่องผีหรือเปล่าล่ะ พ่อหนุ่มนักเขียน ?” “ไม่ ฉันไม่เชื่อเรื่องแบบนี้เท่าไหร่” ชายแก่ยิ้ม “งั้น คุณบอกฉันหน่อยสิทำไมเขาถึงตาย” “ผมไม่รู้” สตีฟไม่เข้าใจว่าทำไมเครื่องบันทึกอันเล็กของแอนดี้ถึงหายไป “คุณไม่ได้พบอะไรบนตัวของผู้ตายใช่ไหม มัวร์นี่? บางอย่างที่อธิบายการตายของเขาได้ ?” “ไม่” เขาตอบพร้อมยิ้มแปลกๆ อีกครั้ง สตีฟเริ่มรู้สึกว่ามัวร์นี่ซ่อนความลับอะไรบางอย่างเอาไว้ “แล้วคนงานเหมืองคนอื่นๆ ล่ะ คิดอย่างไรกับเรื่องนี้ ?” สตีฟถาม “ฉันไม่รู้ พ่อหนุ่มนักเขียน” ชายแก่ส่ายหัว “ฉันไม่ได้ถามอะไร มันไม่ดีนักที่จะถามมาก มันอันตราย บางทีคุณควรจะจำมันไว้” “ชายแก่คนนี้รู้เรื่องมากกว่านี้” สตีฟคิด “แต่เขาไม่ต้องการจะบอกฉัน – ไม่ใช่ตอนนี้” เขาต้องการจะลุกและกลับไป แต่ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงรถจากด้านนอก “เฮ้ มีใครอยู่ไหม ?” เสียงดังตะโกนขึ้น ประตูถูกผลักออก ผู้ชายผมสีทองรูปร่างผอมก้าวเข้ามาด้านใน เขาสวมเสื้อยืดที่ค่อนข้างสกปรกและยีนส์ สตีฟมองเห็นภาพนกที่เขาหิ้วมา ชายคนนั้นหยุดและจ้องมองอย่างโกรธเคืองมาที่สตีฟ “เขาเป็นใคร ?” เขาถาม “เขาคือ สตีฟ” เอ็ดดี้บอกเขา “เขาช่วยฉันจากบิ๊คแม็ค เขาตีบิ๊คแม็ค” “ดีมาก”ชายคนนั้นจับมือสตีฟ “เอ็ดดี้เป็นเพื่อนของฉัน และฉันก็มียินดีที่จะเป็นเพื่อนกับคนที่ตีบิ๊คแม็ค ฉันชื่อ จิม โบว์แมน ฉันทำงานอยู่ที่เหมืองบูล แล้วคุณล่ะ ? เป็นคนงานเหมืองหรือเปล่า ? คุณดูไม่เหมือนนะ” “เปล่า” สตีฟปฏิเสธ “ผมเป็นนักเขียน ผมกำลังจะเขียนเกี่ยวกับอาร์รารูมา และเหมืองของที่นี่ คุณพอจะคุยกับผมเกี่ยวกับเรื่องเหมืองบูลได้ไหม ? มันเป็นเพียงเหมืองโอปอลเท่านั่นน่ะเหรอ ?” จิมส่ายหัว “ต้องขอโทษด้วยสตีฟ ฉันพูดอะไรไม่ได้ เขาจ่ายเงินเดือนให้ฉันเยอะมาก ฉันเคยติดคุกที่แอคดิเลดมาก่อน ตอนที่ฉันออกมา ฉันไม่สามารถหางานทำได้เลย ต่อมาเหมืองบลูเจอฉันและให้งานฉันทำ – โดยไม่มีคำถาม ดั้งนั้นคุณก็คงเห็นแล้ว ฉันไม่มีอะไรจะพูดหรอกนะ” “แต่ คุณไม่ชอบบิ๊คแม็คหนิ ?” “ใช่ ฉันไม่ชอบ – เจ้าผู้จัดการก็ด้วย รวมถึง เพื่อนประหลาดๆ ของเขา ด็อกเตอร์ แฟรงค์ แต่ฉันก็ต้องเอาหูไปนา เอาตาไปไร่อ่ะนะ ดังนั้นฉันไม่สามารถช่วยอะไรคุณได้ เสียใจด้วยนะสตีฟ” “โอเค ก็ได้” สตีฟลุกขึ้น “ผมต้องไปแล้ว ขอบคุณสำหรับชา มัวร์นี่ แล้วเจอกันใหม่นะ เอ็ดดี้” “คุณกลับได้ใช่ไหม” จิมถาม “ผมคิดว่าได้นะ” สตีฟเดินออกไปด้านนอก เขาพบเรื่องประหลาดใจ เอ็ดดี้ตามเขามา ขณะที่สตีฟขึ้นนั่งบนรถ เอ็ดดี้ก็เปิดประตูรถ และเข้าไปนั่งข้างๆสตีฟ “ผมมีบางอย่างจะให้คุณดู” เอ็ดดี้ร้องบอก เมื่อพวกเขาไปถึงถนน เอ็ดดี้บอกสตีฟให้เลี้ยวซ้าย ไม่ใช่ขวาอย่างที่ควรจะเป็น พวกเขาขับไปไม่กี่กิโลเมตร ถนนก็เริ่มแคบขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด มันก็ถึงถนนก็หายไป พวกเขาขับบนทรายและทุ่งหิน ทันใดนั้น เอ็ดดี้บอกให้สตีฟจอดรถ เขากระโดดลงจากรถและเดินบนพื้นเรียบอย่างรวดเร็ว สตีฟเดินตามเอ็ดดี้ เขาสังเกตเห็นรอยล้อบนพื้น เขาวิเคราะห์มันกว้าง กว้างมากเกินไปสำหรับรถ เครื่องบิน! เครื่องบินลงจอดตรงนี้ เขาก็เริ่มเข้าใจว่าเขากำลังยืนอยู่ตรงกลางของสนามบิน สนามบินลับ! เหมืองบูล! หรือว่ามันเป็นของเหมืองบูล! “ฟังนะ เอ็ดดี้” สตีฟหันกลับไป – แต่เขาไม่เห็นแม้กระทั่งเงาของเอ็ดดี้ เขาตะโกนเรียก แต่ไม่มีใครตอบกลับมา เขารีบเดินกลับไปที่รถของเขาอย่างรวดเร็ว “บางทีเอ็ดดี้อาจจะอยู่บนรถของเขา” แต่เมื่อเขาถึง บนรถนั้นว่างเปล่า ไกลออกไป เขาเห็นหลังของชายพื้นเมือง เอ็ดดี้วิ่งด้วยความเร็วสูง ไม่นานเขาก็หายไป สตีฟดีใจมากที่ได้รู้เกี่ยวกับสนามบินนี้ แต่ตอนนี้เขามีคำถามมากมายที่ต้องการถามเกี่ยวกับมัน” สตีฟระลึกถึงคำของมัวร์นี่ “มันอันตรายที่จะถามคำถามมากมาย” เขามีคำถาม และเขาก็ได้คำตอบอย่างเร็ว เขาตัดสินใจจะไปเยือนเหมืองบูล จบ บทที่ 3 สนามบินลับ จากคุณ : yingu - [ 24 ต.ค. 46 00:03:34 A:168.120.26.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะคะ มีข้อแนะนำติชม เชิญโพสต์ได้เลยค่ะ canossa ขอบคุณ คุณ canossa มากนะคะ สำหรับคำแนะนำ จะนำไปปรับปรุงค่ะ GTW ดีใจค่ะที่ถูกใจ เอาไปเลยค่ะ บทที่ 2+3 เชลงทิพย์ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ติดตามต่อไปนะคะ เชษฐา เหอ ๆๆๆ ตามสบายค่ะ อ่านไป เปิดเพลงไปก็ได้อารมณ์นะคะ จากคุณ : yingu - [ 24 ต.ค. 46 00:09:13 A:168.120.26.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เนื้อเรื่องเริ่มเจ้มจ้น เอ๊ย เข้มข้น ชวนติดตาม จากคุณ : canossa (Canossa) - [ 24 ต.ค. 46 00:28:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508747/W2508747.html จากคุณ : Canossa - [ 24 ต.ค. 46 00:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สนุกครับ ชอบๆๆ มีทำให้งงๆ นิดหน่อยในฉากที่ต่อยกันในผับ (คนอื่นจะรู้สึกอย่างผมหรือเปล่าไม่รู้นะ) รออ่านต่อครับ จากคุณ : GTW - [ 24 ต.ค. 46 00:46:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 งงด้วย เห้นประโยคนี้เป็นครั้งที่ 3 "กัดของมันสามารถฆ่าคุณได้" its bite can kill you? ส่วนตัวคิดว่ายังพอเกลาสำนวนได้อีกค่ะ งานแปลก็สามารถที่จะปรับ สลับคำ เพื่อให้อ่านแล้วกลมกลืนกับภาษาที่แปลไปได้นะคะ :) จากคุณ : scottie - [ 24 ต.ค. 46 19:19:56 ]