ความคิดเห็นที่ 1 บทที่7 ความอันตรายที่เหมืองบลู สตีฟรับประทานอาหารเย็นของเขาอยู่ที่โต๊ะในบาร์ของโรงแรม เขาดื่มเบียร์เพื่อล้างความเค็มของสเต็ก ห้องเต็มไปด้วยผู้คน บิ๊กแม็คกับเพื่อนของเขายืนอยู่ที่บาร์ แม๊คไม่ได้มองสตีฟ สตีฟสังเกตว่าไม่มีคนงานเหมือง คนไหนเดินมาที่โต๊ะของเขา พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนกลัวแม๊คและเพื่อนของเขา เมื่อเริ่มมืด สตีฟออกไปที่รถของเขา เขาถือกระเป๋าใบหนึ่งติดตัวไปยังห้องของเขา เขาล็อคกระเป๋าทั้ง 2 ใบที่อยู่บนรถของเขาตอนนี้เสมอ เขารู้สึกว่ามันเป็นวิธีที่ปลอดภัยกว่า เขานำของบางอย่างออกมาจากกระเป๋า ล็อคประตูและเปิดไฟ เขาสวมเสื้อเชิ้ตและยีนส์สีดำ เขาหยิบกระสุนในปืนใส่ในกระเป๋ากางเกงของเขา หลังจากนั้นเขานั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง และรอคอย เขาสามรถได้ยินเสียงคนงานเหมืองออกจากบาร์ และในที่สุด ทุกอย่างก็เงียบลง สลีฟรออีกครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นเขาเปิดประตูอย่างช้าๆ และล็อคจากด้านนอก ที่นั่นไม่มีใคร รถของเขาจอดอยู่ที่มุมหนึ่งของโรงแรม เขาขับออกไปปราศจากแสงไป เขาเปิดมันเมื่อเขาห่างจากตึกพอสมควร เขาไม่เห็นรถคันอื่น ทุกคนในอาร์รารูมาดูเหมือนจะนอนกันหมดแล้ว บนถนนพิมบูล่า เมื่อสตีฟถึงทางเลี้ยวเข้าสู่เขตเหมืองบลู เขาขับอย่างช้าๆ และเปิดไฟต่ำ เขาจอดรถห่างจากรั้วของเหมืองบูลราวๆ ร้อยเมตร ทุกอย่างอยู่ในความมืด พวกเขาไม่มีไฟรอบๆ รั้ว และใกล้ๆ ประตู สตีฟพอใจที่เป็นอย่างนั้น ทุกอย่างดูจะง่ายขึ้น สตีฟหยิบเครื่องมือออกจากกล่องลับของเขาที่ท้ายรถ แล้วเดินไปยังรั้ว เขาหวังว่าเขาจะสามารถเอาทรายออกจาก ใต้รั้วได้เพียงพอที่เขาจะดันตัวเองเขาเข้าไปได้ ทรายนั้นง่ายต่อการเคลื่อนย้าย ไม่นานมันก็มีช่องที่ใหญ่เพียงพอ สตีฟดึงถุงดำไปเล็กสวมที่หัวเพื่อป้องกัน ทรายโดนผมและหน้าของเขา มันมีรูที่ตา และปากของเขา จากนั้นเขาดันตัวเองผ่านช่องนั้นเข้าสู่พื้นที่ ของเหมืองบลู ร่างท่อนบนของเขาผ่านช่องนั้นไปแล้ว ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงหายใจที่ดัง มันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ สตีฟได้ยินเสียงฝีเท้าเล็กๆ วิ่งเร็วขึ้นๆ เขาผลักตัวเขากลับผ่านช่องนั้น ในเวลาชั่วครู่! สุนัขเฝ้ายาม 4 ตัวก็วิ่งมาที่รั้ว พร้อมทั้งเห่าเสียงดัง สตีฟดึงถุงออกจากหัวของเขา ท่ามกลางแสงจันทร์ เขาสามารถเห็นปาก และฟันสีขาวซี่ใหญ่ของมัน เขาขว้างทรายเต็มกำมือใส่พวกมัน และเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว สตีฟกำลังปิดช่องเปิด ทันใดนั้นแสงไฟฉายอันใหญ่ก็ส่องมา พวกเขาส่องไปทั่วบริเวณ ตะโกน และวิ่งไปทั่ว สตีฟทิ้งตัวลงนอนกับพื้น และคลานกลับสู่ความมืดให้ห่างจากแสงไฟฉาย เขาเห็นกลุ่มของคนงานเดินไปตามรั้ว 1 ในพวกเขาดูเหมือนบิ๊คแม๊ค เป็นโชคดีของสตีฟ สุนัขเหล่านั้นวิ่งตามชายเหล่านั้นไป สตีฟกลับไปที่รถ เขายังไม่ต้องการจะทำมันอีกครั้งในตอนนี้ แต่เขาต้องการการเตรียมตัว “บางทีพวกเขาอาจจะส่งรถมาตรวจดูรอบๆ รั้ว” สตีฟคิด แต่เขาโชคดีที่พวกเขาไม่ได้ทำอย่างที่เขาคิด ต่อมาไม่นาน แสงไฟฉายหายไป ทุกอย่างอยู่ในความมืด และเงียบตามเดิม สตีฟรออยู่ในความมืดชั่วครู่หนึ่ง เขาตั้งใจฟัง และเขาก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว เขารู้สึกเหมือนมีคนมองเขาอยู่บางที่ในความมืด บางทีเขา หรือเธอ เห็นเขาตั้งแต่แรก และอาจเห็นเขาที่ใต้รั้วของเหมืองบลู เขาเป็นใครกันนะ ? สตีฟขึ้นรถ และขับออกไป ไม่มีรถตามเขามา แต่เมื่อเขาผ่านดักเอาทของลิซ่า เขาพบว่ารถคันเก่าสีแดงของเธอ ไม่ได้อยู่ที่นั่น บางทีคนที่จ้องมองเขาอยู่ในความมืดอาจจะเป็น ลิซ่า ! ที่บาร์ของโรงแรมยังคงมีแสงไฟอยู่ สตีฟเดินไปมารอบๆ ประตู “มีใครอยู่ไหม ?” เขาเรียกออกไป ชีล่ากำลังทำความสะอาจบาร์อยู่ เธอกระโจนออกมา เมื่อได้ยินเสียงของสตีฟ “เฮ้ คุณมาทำอะไรที่นี่นะ ฉันคิดว่าคุณเข้านอนไปแล้วนะ” “แล้วคุณถึงไม่ล่ะ” สตีฟหัวเราะ “ฉันยังนอนไม่ได้หรอก” เธอบอกเขา “พ่อเข้าไปที่พิมบูล่าน่ะ อีกไม่นานก็จะกลับ คุณสนใจจะดื่มกับฉันไหมล่ะ สตีฟ ? ไม่ต้องจ่ายด้วยนะ” “คุณใจดีมาก! ตกลง ผมต้องการเบียร์” “คุณออกไปข้างนอกเหรอ ?” ชีล่ารินเบียร์มา 2 แก้ว และนั่งลงตรงข้ามกับสตีฟ “ใช่ ผมนอนไม่หลับน่ะ เลยออกไปขับรถเล่น” “คุณควรจะระวังนะสตีฟ ฉันอยากจะบอกคุณว่า คนของเหมืองบลูน่ะ อันตรายมาก” “ผมจะระวังตัว” “แอนดี้ก็เคยพูดอย่างนั้น คุณรู้ไหม – คนงานเหมืองที่ถูกพบเป็นศพใกล้ๆ เหมืองเม็คเคนซี่น่ะ แล้วดูสิ ว่าอะไรเกิดขึ้นกับเขา !” “มัวร์นี่คิดว่าผีเม็คเคนซี่ฆ่าเขา” “คุณคงจะไม่เชื่ออย่างนั้นจริงๆ ใช่ไหม ? ทำไมคุณไม่ถามลิซ่าล่ะ เธอเป็นแฟนของแอนดี้ แต่เธอดูจะเป็นมิตรกับดูเวอฟ์สผู้จัดการเหมืองบลูด้วยนะ” “ถ้างั้น คุณคิดว่าลิซ่ารู้เรื่องบางอย่างเกี่ยวกับการตายของแอนดี้งั้นเหรอ ?” สตีฟถามอย่างรวดเร็ว “อาจจะนะ – แต่ฉันไม่ค่อยสนใจหรอก แอนดี้ไม่ใช่สเป็คของฉันนี่ แต่คุณตรงสเป็คฉันเลย สตีฟ ! เธอมองเขาด้วยดวงตาสีเขียว ชีล่ายิ้มอย่างเชื้อเชิญ สตีฟรู้สึกดีใจ เมื่อเขาได้ยินเสียงรถของพ่อของเธอ ด้านหน้าของโรงแรม ชีล่าเป็นผู้หญิงที่ดูดีคนหนึ่ง แต่เขาต้องการตั้งใจกับงานของเขา” จบ บทที่7 ความอันตรายที่เหมืองบลู จากคุณ : yingu - [ 26 ต.ค. 46 23:35:53 A:168.120.26.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 Canossa ขอบคุณสำหรับลิ้งค์ และคำแนะนำเช่นเคยค่ะ Psycho man ติดตามต่อเลยค่ะ scottie 55555 กว่าจะรู้ตัว ก็ผ่านไปซะเกือบครึ่งเรื่องแน่ะค่ะ จากคุณ : yingu - [ 26 ต.ค. 46 23:39:17 A:168.120.26.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 แหม....ทำขนาดนั้นนายเพร็ดยังมีหน้ามาบอกว่าล้อเล่นอีกนะ น่าทุบจริงๆ ว่าแต่ตอนนี้มีสาวๆออกมาแสดงตั้งสองคน ค่อยทำให้เรื่องมีสีสรรค์ขึ้นอีก แฮ่ะๆ แต่ไม่รู้ว่าสาวๆจะไว้ใจได้แค่ไหน ติดตามและรอคอยครับ สนุก จากคุณ : Psycho man - [ 27 ต.ค. 46 16:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แหม .. เพิ่งเจอกันทีเดียว ชอบแล้ว เร็วจริงๆ จากคุณ : scottie - [ 27 ต.ค. 46 19:53:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่ 1 (บทนำ + บทที่ 1) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508747/W2508747.html ตอนที่ 2 (บทที่ 2 + บทที่ 3) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2509805/W2509805.html ตอนที่ 3 (บทที่ 4 + บทที่ 5) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2511292/W2511292.html จากคุณ : Canossa - [ 27 ต.ค. 46 21:19:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนนี้ผ่านไปครึ่งเรื่องแล้วหรือ? อ่านแล้วมีความรู้สึกบางอย่างเกี่ยวผู้แปล เป็นความรู้สึกของตัวเอง ซึ่งอาจจะผิดก็ได้ มีความรู้สึกว่าภาษาอังกฤษของผู้แปลจัดอยู่ในขั้นค่อนข้างดีจนถึงดีมาก แต่ภาษาไทยแปลกๆ เหมือนคนที่ไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่เด็กๆ เป็นแค่ความรู้สึกของคนอ่านคนหนึ่ง อย่ายึดถือเป็นจริงเป็นจัง จากคุณ : Canossa - [ 27 ต.ค. 46 21:31:41 ]