The mystery of the blue mines เรื่องลึกลับของเหมืองบลู บทที่6+7

    บทที่6 ณ ร้านของ เครซี่ เฟร็ด

    เครซี่ เฟร็ด เป็นชายร่างเล็กที่ยุ่งมาก เขากำลังหยิบผักกระป๋องออกจากล่องใบใหญ่เมื่อสตีฟเข้าไปด้านใน
    เขาวิ่งมาหาสตีฟ “อา.. คุณคือ นักเขียนนิตยสาร สตีฟ คาร์เตอร์ซินะ อย่างถามว่าผมรู้ได้อย่างไร
    ผมรู้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในอาร์รารูมาทุกเรื่องนั่นแหล่ะ ที่นี่ไม่ค่อยมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ่อยนัก
    55 คุณจะหาทุกอย่างได้ในร้านของผม สตีฟ แค่บอกผม ผมจะหามามันให้คุณ ตกลงไหม ?”
    “ตกลง” สตีฟยิ้มให้ชายร่างเล็ก “คุณยุ่งกับที่นี่มากใช่ไหม ?”
    “ยุ่งตลอดเวลาแหละ สตีฟ ลูกค้าเยอะมาก”

    สตีฟมองไปรอบๆ มันว่างเปล่า ไม่มีคนอื่นนอกจากพวกเขา 2 คนอยู่เลย
    “แต่ตอนนี้ไม่มีลูกค้าเลยนี่” เขาบอกเฟร็ด
    “อา ไม่ใช่ระหว่างวันทำงาน สตีฟ พวกเขาลงไปที่เหมืองกันหมด แต่ถ้าในวันเสาร์ล่ะก็ – คุณต้องลองมาที่นี่
    ในวันเสาร์ ทุกๆ ที่เต็มไปด้วยผู้คน พวกเขาทุกคนซื้อสินค้าจากเครซี่ เฟร็ด นั่นคือที่ทุกคนเรียกผม 55!”
    ชายร่างเล็กหัวเราะดังลั่น โชว์ให้เห็นฟันซี่ใหญ่สีขาวของเขา “และผมก็เป็นคนที่ทันสมัยมาก สตีฟ  
    มาดูห้องแช่แข็งของผมกันเถอะ ที่นี่นะอากาศร้อนมาก อาหารทุกอย่างต้องใส่ไว้ในนั่น ผมก็มีผักจาก
    พิมบูล่า และหลายๆ อย่างด้วย 55 ที่นั่นอุณหภูมิต่ำมาก มาดูสิ มันทันสมัยมาก เหมือนห้องใหญ่ๆ
    คุณสามารถเดินเข้าไปได้”

    เฟร็ดเปิดประตูบานใหญ่ที่หลังร้าน “เดินเข้ามาดูสิ !” เฟร็ดเดินเข้าไปในห้องแช่แข็ง และเมื่อสตีฟเดินตามเข้าไป
    เฟร็ดกระโดดออกจากที่นั้นทันที และพยามยามจะปิดประตูทิ้งสตีฟไว้ภายในห้องแช่แข็ง”
    สตีฟเห็นดังนั้นจึงรีบกระโดดถอยหลังกลับ ประตูบานใหญ่อยู่ห่างจากหน้าของเขาไม่กี่เซนติเมตร
    เขาหันกลับมาด้วยความโกรธ “คุณทำอย่างนั้นทำไม หา” เขาตะโกนใส่ชายร่างเล็ก

    เฟร็ดไม่ตอบอะไร เขายืนอยู่ข้าง กำแพงถัดจากห้องแช่แข็ง และหัวเราะดังลั่น
    ปากของเขาเปิดกว้างอวดฟันซี่ใหญ่สีขาวล

    สตีฟเดินเข้าไปเขย่าตัวของเฟร็ด “หยุดหัวเราะได้แล้ว ! ผมไม่คิดว่าว่านั่นมันสนุกนะ คุณอยากฆ่าผม –
    คนสามารถแข็งตายได้ในที่แบบนั้น”

    “ผมแค่ล้อคุณเล่นน่ะ” เฟร็ดยังคงหัวเราะไม่หยุด “แค่ล้อเล่นน่ะ ! คุณเป็นคนฉลาด สตีฟ ฉลาดมาก
    คุณเดาได้อย่างไรว่าผมต้องการจะทำอะไร”
    “ผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น” สตีฟพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
    “โอ้ แต่คุณต้องไว้ใจ เครซี่ เฟร็ด นะ !” ชายหนุ่มบอกเขา “ผมอยากจะเป็นเพื่อนกับคุณ สตีฟ”
    “เหอะ คุณมีวิธีแสดงออกที่ตลกมากนะ”

    “เฟร็ด !” ใครบางคนเรียกเขาอยู่หน้าร้าน “คุณมีกาแฟชนิดพิเศษจากแอดดิเลดไหม ?”
    “มันเพิ่งมาถึงเลยล่ะ ลิซ่า รอเดี๋ยวนะ ผมจะเอามาให้ ” เฟร็ดวิ่งไปด้านหลังของร้าน

    สตีฟหมุนตัวกลับ “เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น” เขาคิด
    ผมสีอ่อนยาวสลวยของเธอทิ้งตัวลงหลังใบหน้าที่สวยของเธอ และดวงตาสีเทาดูฉลาดของเธอมองตรงมายังสตีฟ

    “สวัสดี” สตีฟยิ้ม “ผมคือ สตีฟ คาร์เตอร์ ยินดีที่ได้พบคุณ”
    “ทำไมล่ะ ?” เธอถามด้วยเสียงเย็นชา
    สตีฟตอบอย่างรู้เกม “เพราะว่าไม่ค่อยมีผู้หญิงที่อาร์รารูมานัก” เขาตอบอย่างรวดเร็ว
    “และมีผู้หญิงบ้าง ก็ดีกว่าไม่มีผู้หญิง” เธอตอบกลับ
    “ถูกต้องแล้ว”
    “ขอโทษด้วยนะ คุณคาร์เตอร์ แต่ฉันค่อยไม่สนใจเท่าไร ฉันยุ่งมาก”

    เธอหันกลับและเริ่มพูดคุยกับเฟร็ดเธอบอกรายการของที่เธอต้องการ และเฟร็ดก็เอาของเหล่านั้นใส่ในกล่อง
    ของเธอ หลังจากเธอจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว สตีฟก็เดินเข้าใกล้เธอแล้วหยิบกล่องของเธอไป
    “เฮ้ คุณจะทำอะไรน่ะ ?” เธอพูดด้วยความโกรธ
    “ผมจะถือไปให้คุณที่รถ ลิซ่า” สตีฟยิ้มให้เธอ “ผมไม่ต้องการเงินสำหรับงานนี้”
    “จริงเหรอ ?”
    “แน่นอน คุณก็เลี้ยงเครื่องดื่มผมเป็นการตอบแทนก็แล้วกัน บางทีอาจจะเป็นกาแฟชนิดพิเศษจากแอดดิเลด”

    เธอหัวเราะ “ตกลง สตีฟ คุณชนะ กาแฟ 1 ถ้วย งั้นตามฉันมา” พวกเขาเดินออกจากร้านไปด้วยกัน
    สตีฟหมุนตัวเดินจากไป เครซี่ เฟร็ดมองตามหลังของเขา สตีฟแน่ใจว่าเฟร็ดรู้สึกโกรธ
    “ทำไมเขาจะต้องโกรธด้วย ?” เขาถามตัวเอง

    ดักเอาทของลิซ่ามีขนาดเล็กกว่าดักเอาทของมัวร์นี่ แต่มันประกอบไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่สวยงาม
    ส่วนหนึ่งของห้องรับแขกเป็นที่ทำงาน อีกส่วน คือครัวเล็กๆ มีช่องเปิดด้านหลังเพื่อไปยังห้องนอน
    ที่นั่นดูสวยงามน่าอยู่ มีพืชให้ดอกเล็กๆ อยู่กระถางบนโต๊ะ และรูปภาพ 2 - 3 รูปบนผนัง
    “เป็นดักเอาทที่น่าอยู่มาก มันเป็นของคุณเหรอ ?” สตีฟเอ่ยถาม
    “เปล่าหรอก มันเป็นของเพื่อนน่ะ” ลิซ่าบอกเขา “เขาให้ฉันยืมไม่กี่เดือนน่ะ”
    สตีฟนั่งลงบนเก้าอี้มีที่วางแขนตัวเล็กๆ ส่วนลิซ่าต้มน้ำสำหรับทำกาแฟ เธอสวมยีนส์ และเสื้อยืดสีขาว
    ผิวของเธอเป็นสีน้ำตาลอ่อนจากแดด สตีฟจ้องมองเธอ เขาเพลิดเพลินกับการเฝ้ามองเธอ

    เขาได้ยินเสียงรถจอดด้านนอกดักเอาท และเสียงเคาะประตู ลิซ่าออกไปด้านนอก และพูดเบาๆ กับใครบางคน
    เธอไม่ชอบใจนักที่สตีฟสามารถได้ยิน จึงเดินกลับมาหาสตีฟ
    “ขอโทษนะ สตีฟ ฉันคงต้องปล่อยให้คุณอยู่คนดียวสักครู่ ทำกาแฟของคุณเองนะเมื่อน้ำเดือดแล้ว
    ฉันไปไม่นานนักหรอก” เธอออกไปด้านนอก และปิดประตูด้านหลังเธอ

    สตีฟไปยังหน้าต่างแคบๆ และมองออกไป เบ็นซ์สีเทาจอดไม่ไกลจากดักเอาทของลิซ่า และลิซ่ายืนถัดจากมัน
    เธอกำลังคุยอยู่กับ คุณดูเวอฟ์สผูจัดการของเหมืองบลู ! เขาวางมือบนไหล่ของเธอ และเธอก็ยิ้มให้เขา”
    “อืมม ดูเวอฟ์สเป็นเพื่อนของลิซ่า” สตีฟคิดอย่างโกรธๆ เป็นเรื่องที่น่าสนใจ !
    เขาเดินไปรอบๆ ดักเอาท และทำการค้นหาอย่างรวดเร็ว เขาดูทุกที่ และภายในทุกอย่าง ทั้งส่วนรับแขก
    และห้องนอนเล็กๆ ตอนนี้เขามองออกไปนอกหน้าต่าง แต่ทั้ง 2 คนยังคงคุยกันอยู่ แล้วสตีฟก็พบสิ่งที่เขาหาอยู่
    มันอยู่ในตู้เสื้อผ้าใต๊เสื้อผ้าของลิซ่า มันคือ เครื่องบันทึกเทปของแอนดี้ แต่มันว่างเปล่า เทปเล็กๆ หายไป

    สตีฟมองที่เครื่องบันทึกเทปอย่างโมโห เช่นนั้นลิซ่าต้องรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับการตายของแอนดี้”
    “ฉันชอบลิซ่า” สตีฟคิดด้วยความเศร้า “ฉันชอบเธอมาก – แต่ไม่ใช่ตอนนี้แน่”

    เขาวางเครื่องบันทึกกลับไว้ที่เดิม และเริ่มทำลงมือกาแฟของเขา เมื่อลิซ่ากลับเข้ามาในดักเอาท
    สตีฟนั่งอยู่ที่โต๊ะ และจิบกาแฟของเขาอย่างช้าๆ เขายิ้มให้เธอ แต่เขาเริ่มรู้สึกเป็นทุกข์

    จบ บทที่6 ณ ร้านของ เครซี่ เฟร็ด

    จากคุณ : yingu - [ 26 ต.ค. 46 23:34:36 A:168.120.26.83 X: ]