สวัสดีครับ ทุกท่าน ..
ด้วยกระทู้ที่แล้วมา ได้แสดงโวหาร เชิงเปรียบเทียบในแบบ อุปมา แล นามนัย (สัญลักษณ์)
((ซึ่งหลากหลายท่านได้ได้สำแดง เปลือย เสียสิ้น ไปแล้ว แหะๆ ))
ยังมีอีกโวหารประเภทหนึ่ง เรียกว่า อติพจน์
อติ หมายถึง ความยิ่งใหญ่ อลังการ พิเศษ
พจน์ หมายถึง ถ้อยคำ
ในคำประพันธ์ประเภทร้อยกรองอติพจน์จะทำให้ผู้อ่านเกิดความรู้สึกซาบซึ้ง ไม่เพ่งเล็งข้อเท็จจริง
เพื่อสร้างจินตนาสื่อความหมายคลุมกว้างขวางออกไปยิ่งกว่าที่กล่าวไว้นั้น ดั่งนี้ อติพจน์
จึงเป็น ถ้อยคำที่ชวนให้อลังการ หรือ การกล่าวเกินจริงในบริบท
ดั่งจะยกบางบทกวี ของ ท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ ใน ปณิธานของกวี มาดั่งนี้
o ฉันเอาฟ้าห่มให้.... หายหนาว
ดึกดื่นกินแสงดาว........... ต่างข้าว
น้ำค้างพร่างกลางหาว...... หาดื่ม
ไหลหลั่งกวีไว้เช้า........... ชั่วฟ้าดินสมัย
แลกระผมได้ถูกบังคับแกมขู่เข็ญ จากผู้เฒ่าชาวอาศรมฯ
จึงขอวางโคลง ลูกทุ่ง ไว้สักบท
.
พรากจันทร์จากฟากฟ้า
. เมื่อใด
สูรย์เสื่อมแสงไสว
สาดหล้า
ดาวนับหมื่นสิ้นขัย
.. ราวสาป
โลกมืดมิดปิดฟ้า
.. รักข้าสว่างเสมอ
.
นี่จึงเป็นที่มาของ พักยกอติพจน์ ในอาศรมชาวโคลง ภาคนี้ จึ่งขอเชิญเสกสรรจินตนาโวหารเชิงอติพจน์
ด้วยความสำราญ นะบัดนี้ ครับ
.
Link กระทู้เดิม
อาศรมชาวโคลง ภาค ๗๕ พักยกอัศจรรย์ ๐เปลือย-เปลี่ยว-เปล่า-เปื้อน๐ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2504013/W2504013.html
++++++++++++++++
แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 46 00:07:30
แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 02:59:48
แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 02:58:35
แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 02:57:34
แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 46 02:47:59
จากคุณ :
วลี..
- [
29 ต.ค. 46 02:43:29
]