หนูขาวกับเจ้าแมวอ้วน:รู้จักหนูน้ำแดงกับนายนมเย็น

    ตอน รู้จักหนูน้ำแดงกับ เจ้าแมวอ้วน

    ในที่สุด กระผมก็มาถึง บ้านหวานเย็นซะที  เฮ้อ ระเบิดก็ยังไม่ได้กู้
    ตอนนี้คงต้องใช้มารยาหนู หลอกครอบครัวนี้ก่อนแล้ว ว่า ผมเป็น
    เพียงหนูธรรมดาไม่ใช่สายลับ

    อ๊ะ...นั่น หนูน้ำแดงแน่ๆเลย.......

    เด็กน้อยอายุราว หกขวบ วิ่งตรงมาที่คุณพ่อหวานเย็นพร้อมทั้ง ถาม
    ถึงสัตว์เลี้ยงตัวใหม่แทนที่เจ้าปลากัดสีรุ้งที่ตายไป

    หนูน้ำแดง : เย้.....คุณพ่อกลับมาแล้ว.......ไหนคะ สัตว์เลี้ยงของหนู
        ที่พ่อจะซื้อมาแทนเจ้า สีรุ้ง ที่ตายไป
        พ่อ หวานเย็น : กล่องนี้ละลูก เปิดดูได้เลย  แล้วอย่าเอา ยาแก้ปวด
        หัวใส่ในน้ำให้มันกินอีกละ เดี๋ยวก็ได้ตายอีกตัวพอดี  ถ้ามันไม่
        สบายบอก พ่อ เดี๋ยวพอใส่ยาให้เอง ลูกไม่รู้ต้องใส่กี่เม็ด

    กระผมเอง : 0_0 หูตั้ง อ๊ะ.....อะไร ยาแก้ปวดหัว.....ให้ปลา.... ได้
        ยินไม่ถนัด

    หนูน้ำแดง : ก็ครั้งที่แล้ว พี่นมเย็นบอกว่า ถ้าปลาไม่สบายก็ต้อง ให้ยา
        แก้ไข้เหมือนกับเวลาที่คนไม่สบายนี่คะ ใช่ไหมคะ พี่นมเย็น
       
    เด็กชายตัวน้อยท่าทางแก่นแก้ว ตามประสาเด็กไว เจ็ดขวบ ผู้คิดว่า
    ตัวเองรู้ทุกอย่างไปหมด วิ่งเข้ามาสมทบ

    นายนมเย็น : คับ ครั้งละ สองเม็ด เช้าเย็น ลุงภารโรงที่โรงเรียนสอน
        ผมมา นี่วันนี้ก็บอกมา ถ้าเลี้ยงหนู แล้วหนูมันไม่สบายก็ต้องให้ ยา
        แดงสองหยดในน้ำ ผมเพิ่งจะถามมาวันนี้เอง นี่ว่าจะถามด้วยว่า
        จะต้องอาบน้ำยังไง

    พ่อหวานเย็น : เอาเถอะ  ครั้งหน้าพ่อใส่ให้เอง สงสัยต้องใส่ แค่หยด
        เดียวละมั้ง

    หนูขาว : ฮือๆๆๆๆ T_T  นี่ครอบครัวอะไรกันนี่......ใส่ยาแก้ปวด
        หัว กับ ยาแดง.....จับหนูอาบน้ำ พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้า
        สายลับตัวก่อนยอมเดินไปหาเจ้างูเหลือม แทนที่จะมาบ้านนี้

    พ่อหวานเย็น : แล้วแม่น้ำแข็งใสละ

    นายนมเย็น : แม่กำลังจับเจ้า อ้วน อาบน้ำอยู่นะครับ คงใกล้จะเสร็จ
        แล้ว เข้าไปตั้งชั่วโมงนึงแล้ว นั่นไงออกมาแล้ว ผมไปช่วยแม่อุ้ม
        เจ้าอ้วนก่อนดีกว่า

    กระผมเอง : นั่นเป้าหมายเรานี่ต้อง รีบบันทึกข้อมูลซะก่อน  อุ๊แม่
        เจ้า.......นั่นแมวหรือนั่น......อะไรจะขนาดนั้น

    แม่น้ำแข็งใส : อุ้มดีๆลูก ตัวมันก็ไม่เล็ก แล้ว  แม่ชักไม่แน่ใจแล้วว่านี่
        ลูกแมวหรือ ลูกเสือ  แมวอะไรหนักตั้งสิบกว่ากิโล  กว่าจะอาบน้ำ
        ให้เสร็จ  เอ้า....พามันไปเช็ดตัวให้แห้งละ ห้ามเอาเข้าเตาอบ
        เหมือนคราวที่แล้วละ ถ้าแม่ไม่ไปเจอก่อน เจ้าอ้วนคงโดนไฟดูด
        ไปแล้ว  

    นายนมเย็น : ก็ผมไม่รู้นี่แม่ว่า เตามันเสีย  ลุงภารโรงบอกว่า เอาเข้า
        ได้ไม่เป็นไร  ขนแมวมันทนความร้อน

    แม่น้ำแข็งใส : มันก็ใช่อยู่หรอกนะ  รอให้พ่อเค้า เอาเตาไปซ่อมก่อน
        ละกัน แล้วค่อยใช้  ตอนนี้ใช้ผ้าเช็ดไปก่อน

    เจ้าแมวอ้วนมองหน้าสองแม่ลูกแล้วก็กระโดด ผลุ่ง ไปหาที่สงบ ทำ
    การเช็ดขนตัวเองให้แห้ง  ก่อนที่จะถึงฆาตด้วยความหวังดีของเด็ก
    น้อยทั้งสอง  จังหวะนั้นเอง มันก็เหลือบเห็น เจ้าหนูขาว (ซึ่งก็คือ
    กระผมเองครับ)  สองสายตาประสาน ราวกับตัวแทนจากนรกพบปะ
    คู่อริจากแดนสวรรค์

    .....................แต่แล้วก็ไม่เกิดเหตุการณ์อันใด  
    เจ้าแมวอ้วนเพียงเดินเลยผ่านกระผมไป...เฮ้อ...นึกว่าจะได้บู้ต่อหน้า
    พวกมนุษย์...แสดงว่ายังจำข้อตกลงสนธิสัญญาทอมแอนเจอร์รี่* ว่า
    ด้วยเรื่องไม่เปิดเผยตัวตนต่อหน้ามนุษย์  ได้ เอาเถอะยังมีโอกาสเจอ
    กันอีก ตอนนี้มาดูหนูน้ำแดงดีกว่าว่าจะทำอย่างไรกับผม

    จากคุณ : เด็กละเมอ - [ 29 ต.ค. 46 04:38:55 A:147.32.111.45 X: ]