ตอน รู้จักหนูน้ำแดงกับ เจ้าแมวอ้วน
ในที่สุด กระผมก็มาถึง บ้านหวานเย็นซะที เฮ้อ ระเบิดก็ยังไม่ได้กู้
ตอนนี้คงต้องใช้มารยาหนู หลอกครอบครัวนี้ก่อนแล้ว ว่า ผมเป็น
เพียงหนูธรรมดาไม่ใช่สายลับ
อ๊ะ...นั่น หนูน้ำแดงแน่ๆเลย.......
เด็กน้อยอายุราว หกขวบ วิ่งตรงมาที่คุณพ่อหวานเย็นพร้อมทั้ง ถาม
ถึงสัตว์เลี้ยงตัวใหม่แทนที่เจ้าปลากัดสีรุ้งที่ตายไป
หนูน้ำแดง : เย้.....คุณพ่อกลับมาแล้ว.......ไหนคะ สัตว์เลี้ยงของหนู
ที่พ่อจะซื้อมาแทนเจ้า สีรุ้ง ที่ตายไป
พ่อ หวานเย็น : กล่องนี้ละลูก เปิดดูได้เลย แล้วอย่าเอา ยาแก้ปวด
หัวใส่ในน้ำให้มันกินอีกละ เดี๋ยวก็ได้ตายอีกตัวพอดี ถ้ามันไม่
สบายบอก พ่อ เดี๋ยวพอใส่ยาให้เอง ลูกไม่รู้ต้องใส่กี่เม็ด
กระผมเอง : 0_0 หูตั้ง อ๊ะ.....อะไร ยาแก้ปวดหัว.....ให้ปลา.... ได้
ยินไม่ถนัด
หนูน้ำแดง : ก็ครั้งที่แล้ว พี่นมเย็นบอกว่า ถ้าปลาไม่สบายก็ต้อง ให้ยา
แก้ไข้เหมือนกับเวลาที่คนไม่สบายนี่คะ ใช่ไหมคะ พี่นมเย็น
เด็กชายตัวน้อยท่าทางแก่นแก้ว ตามประสาเด็กไว เจ็ดขวบ ผู้คิดว่า
ตัวเองรู้ทุกอย่างไปหมด วิ่งเข้ามาสมทบ
นายนมเย็น : คับ ครั้งละ สองเม็ด เช้าเย็น ลุงภารโรงที่โรงเรียนสอน
ผมมา นี่วันนี้ก็บอกมา ถ้าเลี้ยงหนู แล้วหนูมันไม่สบายก็ต้องให้ ยา
แดงสองหยดในน้ำ ผมเพิ่งจะถามมาวันนี้เอง นี่ว่าจะถามด้วยว่า
จะต้องอาบน้ำยังไง
พ่อหวานเย็น : เอาเถอะ ครั้งหน้าพ่อใส่ให้เอง สงสัยต้องใส่ แค่หยด
เดียวละมั้ง
หนูขาว : ฮือๆๆๆๆ T_T นี่ครอบครัวอะไรกันนี่......ใส่ยาแก้ปวด
หัว กับ ยาแดง.....จับหนูอาบน้ำ พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้า
สายลับตัวก่อนยอมเดินไปหาเจ้างูเหลือม แทนที่จะมาบ้านนี้
พ่อหวานเย็น : แล้วแม่น้ำแข็งใสละ
นายนมเย็น : แม่กำลังจับเจ้า อ้วน อาบน้ำอยู่นะครับ คงใกล้จะเสร็จ
แล้ว เข้าไปตั้งชั่วโมงนึงแล้ว นั่นไงออกมาแล้ว ผมไปช่วยแม่อุ้ม
เจ้าอ้วนก่อนดีกว่า
กระผมเอง : นั่นเป้าหมายเรานี่ต้อง รีบบันทึกข้อมูลซะก่อน อุ๊แม่
เจ้า.......นั่นแมวหรือนั่น......อะไรจะขนาดนั้น
แม่น้ำแข็งใส : อุ้มดีๆลูก ตัวมันก็ไม่เล็ก แล้ว แม่ชักไม่แน่ใจแล้วว่านี่
ลูกแมวหรือ ลูกเสือ แมวอะไรหนักตั้งสิบกว่ากิโล กว่าจะอาบน้ำ
ให้เสร็จ เอ้า....พามันไปเช็ดตัวให้แห้งละ ห้ามเอาเข้าเตาอบ
เหมือนคราวที่แล้วละ ถ้าแม่ไม่ไปเจอก่อน เจ้าอ้วนคงโดนไฟดูด
ไปแล้ว
นายนมเย็น : ก็ผมไม่รู้นี่แม่ว่า เตามันเสีย ลุงภารโรงบอกว่า เอาเข้า
ได้ไม่เป็นไร ขนแมวมันทนความร้อน
แม่น้ำแข็งใส : มันก็ใช่อยู่หรอกนะ รอให้พ่อเค้า เอาเตาไปซ่อมก่อน
ละกัน แล้วค่อยใช้ ตอนนี้ใช้ผ้าเช็ดไปก่อน
เจ้าแมวอ้วนมองหน้าสองแม่ลูกแล้วก็กระโดด ผลุ่ง ไปหาที่สงบ ทำ
การเช็ดขนตัวเองให้แห้ง ก่อนที่จะถึงฆาตด้วยความหวังดีของเด็ก
น้อยทั้งสอง จังหวะนั้นเอง มันก็เหลือบเห็น เจ้าหนูขาว (ซึ่งก็คือ
กระผมเองครับ) สองสายตาประสาน ราวกับตัวแทนจากนรกพบปะ
คู่อริจากแดนสวรรค์
.....................แต่แล้วก็ไม่เกิดเหตุการณ์อันใด
เจ้าแมวอ้วนเพียงเดินเลยผ่านกระผมไป...เฮ้อ...นึกว่าจะได้บู้ต่อหน้า
พวกมนุษย์...แสดงว่ายังจำข้อตกลงสนธิสัญญาทอมแอนเจอร์รี่* ว่า
ด้วยเรื่องไม่เปิดเผยตัวตนต่อหน้ามนุษย์ ได้ เอาเถอะยังมีโอกาสเจอ
กันอีก ตอนนี้มาดูหนูน้ำแดงดีกว่าว่าจะทำอย่างไรกับผม
จากคุณ :
เด็กละเมอ
- [
29 ต.ค. 46 04:38:55
A:147.32.111.45 X:
]