ความคิดเห็นที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2514092/W2514092.html บทที่2 เตรียมดินในหัวใจให้พร้อมที่จะปลูกดอกไม้ (มีจินตนาการที่ไม่สิ้นสุด) เราคงต้องพักเมล็ดความฝันที่เก็บมาได้ไว้สักครู่หนึ่งก่อน  ขั้นตอนต่อไปที่สำคัญก็คือการเตรียมดินให้พร้อมที่จะปลูกดอกไม้   อย่างที่เคยกล่าวไปแล้วว่ามนุษย์เราล้วนเกิดมาพร้อมกับความแตกต่าง  หัวใจของพวกเราทุกคนก็เช่นกันล้วนมีสภาพที่แตกต่างกันออกไป ฉันขอเปรียบหัวใจของมนุษย์เป็นผืนดินผืนหนึ่งที่ตัวเราเป็นเจ้าของ   หัวใจของบางคนอาจเป็นผืนดินที่อุดมไปด้วยแร่ธาตุและสารอาหาร  พวกเขาย่อมไม่มีปัญหาในการลงมือปลูกดอกไม้   แต่กับหัวใจบางดวง  ผืนดินที่เขาเป็นเจ้าของนั้นกลับแห้งแล้งและเวิ้งว้างยิ่งกว่าทะเลทราย  เป็นเพราะเหตุใดน่ะหรือ?  ไม่ใช่เพราะหัวใจของเขาจะเป็นเช่นนี้มาตั้งแต่เกิดแน่   ฉันเชื่อว่าหัวใจทุกดวงล้วนมีจุดกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับความอุดมสมบูรณ์  ทว่าวันเวลาในโลกแห่งความเป็นจริงได้กัดกินและดึงเอาความอุดมสมบูรณ์ของผืนดินจากไป --วันเวลาในโลกแห่งความเป็นจริงคือพายุที่โหมกระหน่ำ-- เคยเฝ้าสังเกตพวกเด็กๆ ไหมคะ?   คุณเห็นอะไรในตัวของพวกเขาบ้าง... หลายคนบอกว่า ฉันเห็นความไร้สาระ  ไม่เป็นระเบียบ  ความไร้เดียงสาของพวกเขา  เด็กๆ มักไม่ชอบนั่งอยู่กับที่  ทำงานไม่เป็นระเบียบ  พวกเขามักเดินว่อนไปรอบบ้าน  ทำอะไรหลายอย่างที่แม้แต่พวกผู้ใหญ่ไม่สามารถเข้าใจได้   ฉันเคยถามน้องชายคนเล็กว่าเขาทำอะไรอยู่หรือ...เมื่อเห็นเขาเดินขึ้นเดินลงรอบบ้านพร้อมกับกวัดแกว่งดาบกระดาษในมือไปรอบๆ ตัว   เขาตอบกับฉันว่า...เขากำลังต่อสู้กับสัตว์ประหลาดอยู่  ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงแล้วรอบๆ ของเขามีแค่เพียงอากาศและข้าวของที่กองอยู่รอบบ้าน ไม่มีสัตว์ประหลาดปรากฏให้เห็นสักตัวในบ้านของฉัน สัตว์ประหลาดมาจากไหนกัน?   เคยมีใครคิดหาคำตอบให้กับคำถามเหล่านี้ไหม   หรือพวกผู้ใหญ่เพียงแค่รำคาญ  แล้วพยายามยัดกรอบแห่งความเป็นจริงเข้าใส่ในหัวของพวกเด็กๆ เพื่อให้พวกเขาหยุดเล่น  กลับมานั่งทำงานทำการที่เป็นประโยชน์มากกว่านี้... สัตว์ประหลาดที่น้องชายฉันเห็นไม่ต่างไปจากภาพทุกภาพ  จินตนาการทุกจินตนาการที่พวกคุณทุกคนเคยเห็น  เคยสร้างมันขึ้นมาเมื่อสมัยยังเด็ก  แต่วันเวลาที่พวกเราเติบโตขึ้นกลับกลืนกินทุกสิ่ง...ทุกจินตนาการเหล่านั้นให้เหือดหายไป ในวันนี้...กับหลายๆ คน  ถึงมองให้ตายอย่างไรก็ไม่มีวันเห็นจินตนาการเหล่านี้ผุดขึ้นมาได้ นี่เป็นเพียงตัวอย่างเล็กๆ ที่บอกถึงอันตรายของความเป็นจริงซึ่งกัดกินหัวใจของพวกเราอยู่ในทุกวันนี้   หลายคนอาจไม่เห็นด้วยแล้วเถียงว่า  ฉันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องระลึกถึงเรื่องราวในสมัยเด็กอีก  ก็ในเมื่อตอนนี้ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้ว  สิ่งที่ฉันควรทำก็คือการทำอย่างที่ผู้ใหญ่ทุกคนทำ ถ้าคำตอบของคุณเช่นนี้...ตัวคุณเองก็ไม่ต่างอะไรไปจากมนุษย์หุ่นยนต์ตัวหนึ่งผู้ไม่มีวันเดินออกจากกรอบของสังคมได้  ชีวิตต่อจากนี้และตลอดไปของคุณก็คงเดินวนเวียนอยู่แต่ภายในกรอบ  ซ้ำๆ ซากๆ  โดยไม่ก่อให้เกิดสิ่งใหม่  หรือความท้าทายใดๆ ของชีวิต คุณพอใจที่จะเป็นเพียงแค่นี้หรือคะ  เกิดมาเพื่อดำรงอยู่ในสิ่งที่สังคมกำหนด  มีชีวิตดั่งเช่นคนอีกหลายร้อยหลายล้านคนที่ไม่เคยก้าวเดินออกจากกรอบของสังคม ผู้ใหญ่หลายคนยังหลงวนเวียนอยู่ในกรอบของสังคมเหล่านี้  หัวใจของพวกเขาเริ่มแห้งแล้งลงเพราะขาดการจินตนาการ   ชีวิตมีแค่ตื่นขึ้นมาเพื่อทำงาน  และนอนหลับไปเพื่อลืมตาขึ้นมาในวันใหม่...ไม่ต่างจากวันวาน แม้แต่เด็กๆ หลายคนเองก็เริ่มผันตัวเองกลายไปเป็นมนุษย์หุ่นยนต์  พวกเขาถูกจำกัดอยู่ในกรอบของคำว่า “การเรียน”  ชีวิตตื่นขึ้นมาเพื่อไปโรงเรียน  เรียนหนังสือ  เลิกเรียน  เรียนพิเศษ  ทำการบ้าน  เข้านอน  และตื่นเช้าเพื่อไปเรียนในวันใหม่ กรอบของการเรียนหยุดยั้งจินตนาการของพวกเขาทั้งหลาย ดินดำกำลังถูกพายุร้ายพัดทำลาย  พื้นซีเมนต์ถูกเททับลงมาพร้อมความแห้งแล้งที่แผ่กระจายทุกหัวระแหง  มนุษย์หุ่นยนต์กำลังเพิ่มจำนวนมากขึ้นในสังคม --จะทำอย่างไรกับชีวิตที่เต็มไปด้วยกรอบ-- มนุษย์เป็นสัตว์สังคม  พวกเราทุกคนยังคงต้องดำรงอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ของสังคม... สิ่งนี้คือสัจธรรมที่ไม่ว่ามนุษย์คนใดก็ไม่อาจหนีพ้น  แม้แต่ตัวของฉันเอง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า  เราจะปล่อยให้กฎเกณฑ์ของสังคมมาควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างในตัวเราได้   คำสอนที่ดีที่สุดที่ฉันอยากจะขอนำมาอ้างในที่นี้ก็คือ  คำสอนของพระพุทธองค์ที่สอนให้มนุษย์เรารู้จักการเดินทาง ”สายกลาง” สายกลางในสิ่งที่ฉันกล่าวถึงก็คือ  การรู้จักความพอดี  รู้ถึงขอบเขตที่เหมาะสมของการเป็นมนุษย์สังคม   เพราะในบางครั้งชีวิตของเราก็ยังคงต้องการความเป็นระเบียบ  การดำเนินชีวิตอย่างมีแบบแผนและเป็นระบบอย่างมนุษย์หุ่นยนต์ทั่วไป คนเรายังคงต้องดื่มต้องกิน  ต้องทำงานเพื่อหาเงินมาเลี้ยงชีพ  เด็กทุกคนยังคงต้องเรียนหนังสือ  ต้องแสวงหาความรู้เพื่อสร้างหน้าที่การงานที่ดีในอนาคต แต่อนาคตของพวกเขาจะเป็นเช่นไร  หากพวกเขายังย่ำติดอยู่กับที่   ท่ามกลางความเป็นระบบและระเบียบแบบแผนของสังคม  ในบางครั้งเราก็ยังต้องการสิ่งใหม่ๆ ที่สร้างความต่างขึ้นมาในสังคม  เพื่อให้สังคมของเราได้พัฒนาและก้าวไปไกลต่อไป มนุษย์เราจึงยังจำเป็นต้องเดินออกจากกรอบของสังคมในบางครั้งเพื่อแสวงหาสิ่งใหม่ๆ  และสิ่งใหม่ที่มนุษย์ทุกคนล้วนแสวงหาก็คือ จินตนาการที่มีอยู่ในหัวใจ จินตนาการคือดินดำในหัวใจ อาจเป็นคำเปรียบเปรยที่ฟังดูไม่เข้าท่านัก  แต่สิ่งที่ฉันกำลังเปรียบเทียบอยู่นี้ก็เพื่อให้เห็นถึงคุณค่าของคำว่า “จินตนาการ” เมื่อหัวใจหนึ่งดวงคือผืนดินผืนหนึ่งที่เราเป็นเจ้าของ ยามเมื่อแรกเกิดผืนดินผืนนี้เกิดมาพร้อมกับดินดำ  ซึ่งก็คือจินตนาการที่มีอยู่เต็มหัวใจทุกดวงของพวกเด็กๆ   วันเวลาผ่านพ้นไปผืนดินผืนใหญ่ถูกนำมาใช้ครั้งแล้วครั้งเล่า   จินตนาการทั้งหลายเริ่มถดถอยลงพร้อมกับความแห้งแล้งและชีวิตของมนุษย์หุ่นยนต์ที่มาเยือน แล้วจินตนาการนั้นสำคัญไฉน?   เหตุใดเราต้องให้ความสนใจและพยายามแสวงหามันกลับมาด้วยเล่า? นี่อาจเป็นคำถามที่หลายคนสงสัย  และพยายามมองหาคำตอบให้กับมันอยู่ สำหรับฉันแล้ว...จินตนาการคือสิ่งสำคัญไม่ด้อยไปกว่าความเป็นจริงที่เราต้องเผชิญอยู่ในโลกใบนี้เลย ในโลกใบนี้ฉันมีชีวิตอยู่ในโลกทั้งสองด้าน  ในด้านของความเป็นจริง...ฉันเรียนรู้เพื่อที่จะเติบโตขึ้นเป็นมนุษย์สังคมที่ดีคนหนึ่ง   แต่ฉันจะไม่ยอมหยุดอยู่กับที่  เดินตามกรอบของสังคมที่ตั้งไว้ตลอดไปหรอกค่ะ ฉันจึงมีโลกใบใหม่ในอีกด้านหนึ่ง...โลกแห่งจินตนาการและความฝันที่จะรังสรรค์ทุกสิ่งให้เป็นจริงได้ดั่งใจปรารถนา   ในโลกแห่งจินตนาการใบนี้  ฉันสามารถบันดาลทุกสิ่งให้เป็นไปได้ดั่งใจปรารถนา  อาจเป็นความเพ้อเจ้อส่วนตัว  แต่ทั้งหมดนี้ก็คือส่วนสำคัญของกำลังใจที่ผลักดันให้ฉันมีตัวตนอยู่ในโลกของความเป็นจริงได้ แล้วในโลกแห่งจินตนาการใบนี้ก็ยังได้สรรค์สร้างหลายสิ่งให้ตัวฉันได้คิด   หากมนุษย์เราไม่เคยฝันที่จะมีปีกบิน  โลกของเราจะมีสองพี่น้องตระกูลไรท์ผู้ประดิษฐ์เครื่องบินขึ้นมาได้อย่างไรกัน จินตนาการจึงไม่ใช่สิ่งที่ไร้สาระเสมอไป   ที่สำคัญ...หากหัวใจของเราปราศจากจินตนาการแล้ว  เราจะหาดินดำจากที่ใดกันเล่ามาปลูกเมล็ดความฝันและไขว่คว้าความสำเร็จอย่างที่ใจปรารถนา ลองหยุดยึดติดกับโลกของความเป็นจริงดูสักครู่หนึ่งเถิด  บางทีคุณอาจพบอะไรที่มากกว่าความสบายใจ  และบางทีคุณอาจพบไอเดียใหม่ๆ มาแต่งแต้มสีสันให้กับชีวิตของคุณเองก็เป็นได้ ********************************* บทที่3 บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ (เริ่มต้นที่จะนับหนึ่ง)**โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : ไฟลี่ (firely) - [ 31 ต.ค. 46 19:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอบกระทู้หน่อย **Psycho man  ขอบคุณมากค่ะ  รู้สึกแปลกๆ เหมือนกันเพราะเพิ่งเริ่มเขียนแนวนี้เป็นครั้งแรก(จากปรกติที่มักนำเสนอความคิดผ่านทางตัวละคร)  ในครั้งนี้เป็นความคิดที่มาจากตัวตนของไฟลี่ล้วนๆ ยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยนะคะ **Antares อ่านบทนี้จบแล้ว  คุณAntaresเตรียมดินได้แล้วรึยังคะ  อีกไม่ช้าไม่นานเราก็จะมาปลูกดอกไม้กันแล้วนะคะ **Canossa วันเวลาสร้างวุฒิภาวะให้กับคนเรา  เพราะมันสอนให้คนเราเติบใหญ่ขึ้น  ทว่าผลตอบแทนที่วันเวลาเรียกคืนไปก็คือความฝันและจินตนาการในหัวใจของเรา  ในบางครั้งเราเองก็ต้องยอมเห็นแก่ตัว  ไม่จ่ายค่าตอบแทนให้กับวันเวลาที่หมุนผ่านไป (เอ ไฟลี่คงไม่งกไปนะคะเนี่ย) **เปียร์รุส  ขอบคุณค่ะ  ดีใจที่คุณ เปียร์รุสยังไม่ลืมไฟลี่   ^_____________________^ **ณัฐกร ใช่ค่ะ  มัวแต่วุ่นทั้งกับหนังสือที่เขียน  แล้วก็เรื่องเรียนด้วย  ไฟลี่ยังคิดว่าการเรียนคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในวันนี้อยู่  ถ้าไฟลี่พร้อมพอที่จะไล่ตามความฝัน  นั่นย่อมหมายความว่าไฟลี่ต้องพร้อมพอที่จะแบกรับทั้งความฝันและความเป็นจริงไว้ได้  ช่วงที่ผ่านมาก็เลยทั้งเหนื่อยทั้งวุ่นจนหายหน้าหายตาไปนานอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ **ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ)  จ้า  ดีใจที่เห็นชื่อของน้องที่อุตส่าห์แวะเข้ามาอ่านและเป็นกำลังให้กับพี่  ขอบคุณค่ะ **wok  พยายามต่อไปนะคะ  ไม่ใช่แค่คุณ wok คนเดียวที่มีความฝันหรอกค่ะ  ในโลกใบนี้ยังคงมีอีกหลายคนที่พยายามเดินตามรอยทางแห่งความฝันอยู่  แม้ถนนสายนี้อาจดูยาวไกล  แต่สักวันหนึ่งเมื่อเรายังไม่หยุดที่จะก้าวเดินต่อไป  จุดหมายปลายทางย่อมมาถึงเป็นแน่ค่ะ **scottie  ท่าทางพี่scottieจะยุ่งมากสิคะ  ไม่อยากฝันตอนนี้ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  ขอแค่พกความฝันนั้นเก็บไว้  อยากใส่ไว้ข้างหลังนะคะ  เอาไว้ข้างหน้าเราเสมอ  แล้ววันใดที่เราหายเหนื่อยหายท้อใจ  เราจะได้มองเห็นความฝันนั้นเด่นชัด พร้อมที่จะให้เราไล่ตามได้ต่อไป **น้ำพิษ  ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ  เอาบทใหม่มาลงให้แล้วนะคะ  คาดว่าคงลงได้ประมาณอาทิตย์ละบทเท่านั้น(เนื่องจากตอนนี้ตัวกำลังเป็นเกลียว ติดทั้งงานราษฎร์และงานหลวงค่ะ) หวังว่าคงไม่ช้าเกินไปนะคะ ท่าน Romeo ที่ VII ** ขอบคุณนะ  เธอก็รู้นี่ว่าหนึ่งฝันนี้กว่าฉันจะใช้เวลาบ่มเพาะมันมานานเท่าใด  และเธอเองด้วยไม่ใช่เหรอที่เป็นคนคอยอยู่ข้างๆ ย้ำเตือนให้ฉันไม่ละทิ้งความฝัน   กำลังใจจากเพื่อน...คือสิ่งมีค่าที่สุดที่ฉันได้รับ cy จ้ะ **poly รับทราบค่ะ  ยังไงพี่ก็จะพยายามลงให้ต่อเนื่องที่สุด(สุดความสามารถเท่าที่ตัวเองจะทำได้เลย) เพื่อไม่ให้คนอ่านรอเก้อ จากคุณ : firely - [ 31 ต.ค. 46 20:16:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืมม์ คิดว่าเข้าใจในสิ่งที่ไฟลี่กำลังสื่ออยู่นะครับ ข้อความไม่สั้นไม่ยาว แต่หากคิดจากมุมมองของคนที่เพิ่งจบ ม.ปลาย ไปไม่นาน แล้วสามารถคิด/และ/หรือแสดงโลกทัศน์และวิสัยทัศน์ออกมาแบบนี้ได้ ชอบครับ สมแล้วกับเป็นไฟลี่ จากคุณ : Psycho man - [ 31 ต.ค. 46 22:34:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไปคิดมาแล้ว  ได้ฝันเยอะแยะ มารอบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์ค่ะ  ^_^ จากคุณ : Antares - [ 1 พ.ย. 46 09:32:23 A:202.44.135.35 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 5 อือ .. ก็ไม่ได้ยุ่งมากมาย แต่ว่าไม่มีฝันแล้วล่ะ :) จากคุณ : scottie - [ 1 พ.ย. 46 13:46:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เด็กมีจินตนาการกว้างไกล ไม่มีกรอบ  ไม่มียึดติด หากไร้ซึ่งจินตนาการเมื่อใด เราชาวถนนคงไม่ได้อ่านผลงานดีๆ เป็นแน่ คุณไฟลี่เรียงร้อยถ้อยความได้น่าอ่าน   เห็นด้วยกับจารย์จีนะ ไม่น่าเชื่อว่าพึ่งจะจบม.ปลาย ขอชมจากใจจริง จากคุณ : ณัฐกร - [ 1 พ.ย. 46 17:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ^-^ จินตนการ ความฝัน ความหวัง  ความเป็นจริง   "ใช้ชีวิตให้เต็มที่ ทำในสิ่งที่คิด" ^-^ จากคุณ : t.time - [ 4 พ.ย. 46 23:26:30 A:202.5.83.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 Psycho man** ขอบคุณมากค่ะอาจารย์  ทำเอาไฟลี่เกือบลอยแล้วนะเนี่ย  ความเรียงเหล่านี้ก็เป็นแค่ทัศนะและมุมมองอีกแง่หนึ่งที่อยากลองถ่ายทอดให้คนอื่นๆ ได้รับรู้บ้าง  ไฟลี่อยากเขียนไว้เพื่อเป็นกำลังทั้งกับตัวเองและคนอ่านที่กำลังไขว่คว้าความฝันอยู่ค่ะ Antares ** ดีจังค่ะ ไฟลี่ยังเชื่อว่ามนุษย์เรายังมีพลังอีกมากมายให้สามารถทำในสิ่งที่ใจปรารถนาได้  คนเราไม่จำเป็นต้องมีความฝันเพียงหนึ่งนี่คะ  บางครั้งเราก็อาจมีหลายฝันเก็บไว้เพื่อรอเวลาหยิบฝันใดฝันหนึ่งขึ้นมาสร้างให้เป็นจริง  ไฟลี่เชื่อว่าคุณ Antares ต้องมีฝันที่กลายเป็นจริงแน่ค่ะ scottie** ว้า  พี่scottieอย่าพึ่งหยุดฝันสิคะ  ไฟลี่ยังเชื่อว่าไม่มีใครไม่มีความฝันอยู่ในหัวใจหรอกค่ะ บางครั้งแค่มีฝันเล็กๆ เก็บไว้ในใจ  ไม่ต้องใหญ่โตอะไรมาก แค่เพียงได้ฝัน  ก็เป็นความสุขเล็กๆ อย่างนึงแล้วล่ะค่ะ ณัฐกร** ขอบคุณมากค่ะ  จินตนาการยังเป็นสิ่งที่จำเป็นเสมอสำหรับมนุษย์ทุกคน  หากไม่มีจินตนาการ  ย่อมไม่มีความฝัน  เมื่อไม่มีความฝัน  ก็เหมือนกันต้นไม้ที่ไม่เคยได้รับน้ำหล่อเลี้ยง  สักวันก็คงแห้งเหี่ยวเฉาลง  น่าเสียดายนะคะถ้าชีวิตคนเราจะตายไปเพราะไร้ซึ่งจินตนาการ t.time ** เป็นคำพูดที่กินใจมากเลยค่ะ ชีวิตคนเราเกิดมาครั้งเดียว  เราควรทำชีวิตนี้ให้มีคุณค่ามากที่สุด จากคุณ : ไฟลี่ - [ 7 พ.ย. 46 17:32:48 A:161.200.255.161 X: ]