. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . . ๑
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2368651/W2368651.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . . ๒
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2369595/W2369595.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . . ๓
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2371073/W2371073.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . . ๔
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2375473/W2375473.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . . ๕
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2409702/W2409702.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . . ๖
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2411481/W2411481.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . . ๗
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2421166/W2421166.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . . ๘
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2434004/W2434004.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . . ๙
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2444303/W2444303.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . .๑๐
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2459119/W2459119.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . .๑๑
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2472530/W2472530.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . .๑๒
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499130/W2499130.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . .๑๓
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2505463/W2505463.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . .๑๔
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2516438/W2516438.html
. . . เปอร์เซโปลิส . . . ( Persepolis) . . .๑๕
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2521680/W2521680.html

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

                                     บุหรี่

สงครามดำเนินมากว่าสองปี เราต่างชินเสียแล้ว ฉันโตขึ้นและมีเพื่อนที่อายุแก่กว่า

"เมื่อวานข่าวรายงานว่าฝ่ายเราทำลายเครื่องบินอิรักได้สิบสามลำ หลังจากนั้นฉันได้ยินว่าจากบีบีซีว่า ความจริงอิรักยิงเครื่องของเราตกสองลำ" เพื่อนคนหนึ่งเล่า

"มันชัดแจ๋วแหววอยู่แล้ว พวกเขาบอกว่าฝ่ายเราทำลายเรือบินได้สิบลำ กับรถถังห้าคัน ทุก ๆ วัน  ถ้าเริ่มนับตั้งแต่ต้นล่ะก็มันเรือบินตั้งหกพันลำ กับรถถังตั้งสามพันคันแล้วที่โดนทำลาย แม้แต่อเมริกายังไม่มีกองทัพใหญ่ขนาดนั้นเลย" ฉันอธิบาย

"ฉันเข้าใจล่ะ ฉันจะไปบอกคุณพ่ออย่างนั้น" เพื่ออีกคนบอก

ออดดดดดดดดดดดดด

"เฮ้ย นั่นเสียงออดนี่ เธอไม่มีเรียนหรือ?" ฉันถาม

"ไม่ใช่ เรามีวิชาพละ แต่เราไม่ไป เราจะไปกินเบอเกอร์ " เพื่อนคนแรกอธิบาย

"เบอเกอร์"

"เขามีฮอทดอกด้วยนะ" อีกคนเสริม

ทั้งหมดที่คุณต้องมีก็คือ เงิน

"ใช่ที่ถนนแคนซัสตัดจอร์แดน"

"อย่ามองฉันอย่างนั้นสิ เราจะปีนกำแพงไป"

"กำแพงรึ?" ฉันสงสัย

ทั้งสองหัวเราะพร้อมกัน

ถ้าฉันอยากเป็เพื่อนของเด็กอายุสิบสี่ ฉันก็ต้องทำมัน

ฉันไม่ได้แหย  ดังนั้นจึงตามทั้งสองไป

ฉันได้ละเมิดกฏอีกครั้งหลังจากไปเดินขบวนในปี 79 ครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

ถนนจอร์แดนเป็นแหล่งชุนุมของวัยรุ่นแถวเตหรานตอนเหนือ(เป็นละแวกที่ดี) แคซัสเป็นที่ของโบสถ์

หากสถานที่สาธารณะใดรอดพ้นการควบคุมของรัฐบาล ไม่ที่นั้นเป็นที่มีอิสระสำหรับเรา หรือไม่ก็ต้องเป็นที่ ๆ ขาดคนใส่ใจ โดยส่วนตัวแล้วทฤษฎีหลังดูจะเข้าเค้า


พวกเขาอาจไม่รู้เลยว่าแคนซัสคืออะไร

"เธอเห็นผมเขาไหมเหมือนร๊อด สจ๊วตเลย"

"ถ้าเขาถูกจับได้คง ถูกไถจนเกรียนแน่เลย"

. . . เพราะเรื่องทุกสิ่งทุกอย่าง เด็ก ๆ พยายามทำตัวให้ดูเท่ แม้ว่าจะเสี่ยงต่อการถูกจับกุม

จริง ๆ แล้ว เพื่อนฉันหาได้สนใจแฮมเบอเกอร์ไม่...

เราส่งซิกให้เด็กผู้ชายรู้ว่าพวกเขาตามเราไปได้

ฉันหมายถึงตามคนอื่น ฉันยังเด็กกว่าที่พวกเขาจะสนใจ

. . . เสียงไซเรนดังขึ้น

พ่อหนุ่มคนหนึ่งไถลลงไปบนท่อระบายน้ำข้างถนน

"แกทำอะไรของแกวะ" เพื่อนเขาถาม

เราถูกสั่งสอนว่าถ้าเราอยู่ตามท้องถนนขณะมีการทิ้งระเบิด  เราควรนอนลงไปในท่อระบายน้ำเพื่อความปลอดภัย

"ฮา ไอ้ไก่อ่อนเอ้ย" พวกเราหัวเราะพร้อมกัน

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

แม่ทำให้วันที่วิเศษเสียไป

"ที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง"

"ดีค่ะ ทำไมคะ"

"ลูกกล้าโกหกแม่ซึ่ง ๆ หน้างั้นรึ?"

"หนูไม่ได้โกหก"

"งั้นคงเป็นแม่ที่โดดเรียนสินะ?"

"อะไรคะ"

"ลูกบอกความจริงแม่มา มิฉะนั้นจะต้องโดนลงโทษสองเท่านะ"

แม่ฉันใช่อุบายแบบเดียวกับพวกชอบใช้อำนาจ

"แต่ที่หนูรียนทั้งหมดคือชั้นศาสนา"

"แม่เชื่อหรอกว่ากหนูไม่ได้โดดเรียน" แม่ว่า " แล้วลูกก็เพิ่งโกหกอีกแล้ว ที่โรงเรียนโทรมาบอกว่าลูกมีเรียนวิชาไวยากรณ์บ่ายนี้"

ฉันบอกถึงศาสนาเพื่อให้คุณแม่โกรธน้อยลงแต่ไม่ได้ผล

"ครั้งนี้แม่จะปิดให้ แต่เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องเรียนรู้ว่า ลูกมีเวลาเล่นสนุกทั้งชีวิตแล้วลูกจะทำอะไรเมื่อโตขึ้น ในประเทศนี้ลูกต้องรู้จักอะไรให้มากกว่าคนอื่นเพื่อให้มีชีวิตรอดได้"

"คุณแม่เจอคุณพ่อตอนอายุสิบสี่ใช่ไหมคะ"

"ลูกไม่ได้อายุสิบสี่"

"แล้วไง? หนูอายุสิบสอง"

"เผด็จการ แม่ป็นทหารของพวกปฎิวัติในบ้านนี้" ฉันประท้วง

"?"
888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

ต่อมาหลังจากนั้น . . .

"กองทัพอิหร่านหวนกลัยมายึดคอรรามชาฮร์..." เสียงราบงานข่าวจากวิทยุ

"...ครั้งที่สี่แล้วเดือนนี้" คุณแม่วิจารณ์

"ถึงจะจริงแล้วมันต่างกันยังไง?"

ฉันเมินหน้าทำเป็นไม่สนใจ แล้วลุกจากโต๊ะอาหาร

"หนูไปชั้นใต้ดินได้ไหมคะคุณนาย"

"ได้สิคะคุณสาทราปิ" คุณแม่ประชด

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

ชั้นใต้ดินเป็นที่ซ่อนของฉัน

คลิก

ฉันเปิดสวิทช์ไฟ

"ถ้าผลกลายเป็นว่าพวกเขายึดคอรรามชาฮร์คืนไปได้ล่ะ เราต่างคิดว่าสงครามเกือบจบแล้ว" ฉันรำพึงกับตัวเอง

"ที่จริง อิรักเสนอขอประณีประนอม และซาอุดิอารเบียยอมจ่ายค่าบรูณะ เพื่อรักษาความสันติสุขในแถบนี้"

ฉันฉุกคิดได้ว่า "แต่รัฐบาลของเราต่อต้านนี่"

พวกเขาประกาศ ว่า'เราปฎิเสธสันติภาพจอมปลอมนี้ เราจะมีชัยเหนือ คาร์บาลา(*นครศักดิ์สิทธิ์ในอิรัก)'

"ดังนั้นเราจึงถลำลึกลงไปในสงคราม..."

ทันใดนั้น ตามกำแพงก็มีแต่คำขวัญปลุกใจ

"อันที่สะกิดใจฉันมากที่สุดคือภาพเปรอะเลือดที่เขียนว่า"พลีชีพเยี่ยงวีรบุรุษเสมือนสูบฉีดเลือดสู่เส้นเลือดแห่งสังคม""

"พวกเขายอมรับในที่สุดว่าการอยู่รอดของรัฐบาลขึ้นอยู่กับสงคราม"

"เมื่อฉันคิดว่าเราหลีกเลี่ยงมันได้ ก็ยิ่งทำให้ฉันคลื่นไส้  คนเป็นล้านอาจยังมีชีวิตรอดอยู่"

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

"เป็นธรรมดารัฐบาลเริ่มเข้มงวด ในนามของสงครามนั้น พวกเขาสังหารศัตรูที่อยู่ภายใน"

พวกที่ต่อต้านถูกจับไปตามระเบียบ...

และประหารพร้อมกัน

สำหรับฉัน การกบฎต่ออำนาจเผด็จการของแม่ คือ การสูบบุหรี่ ที่ขโมยของคุณลุงมาเมื่อสองสัปดาห์ก่อน

แค่ก ๆ ๆ

มันแย่มาก แต่ไม่ใช่เวลาที่จะมาเลิกล้ม

"บุหรีมวนแรก ลาทีวัยเด็ก"

บัดนี้ฉันโตแล้ว

แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 46 23:16:05