ความคิดเห็นที่ 1 บทที่9 ข้างในอุโมงค์ลับ รถของจิมเป็นรถฟอร์ดสีเขียวค่อนข้างเก่า มันไม่มีที่นั่งด้านหลัง สตีฟนอนลงบนพื้นของรถ และคลุมด้วยผ้าเก่าๆ จิมพูดถูก ยามเมอร์ฟี่ ไม่ได้ตรวจรถของจิม และพวกเขาก็เข้าไปด้านในของเหมืองบลู จิมจอดรถห่างจากคันอื่นๆ ใกล้กับทางลงสู่เหมือง “ฉันต้องไปก่อนนะ สตีฟ” สตีฟบอกผู้โดยสารของเขา “แล้วฉันจะกลับมา เมื่อทุกอย่างเงียบ” “ตกลง อย่าเผลอนอนหลับก็แล้วกัน !” สตีฟอดทนรออยู่ใต้ผ้าเก่าๆ เขาดีใจที่อากาศเวลานี้เย็นกว่าตอนกลางวันมาก รถหลายคันได้เข้ามาถึง เขาได้ยินเสียงดัง และเสียงหัวเราะหลายเสียง ต่อมาทุกอย่างก็เข้าสู่ความเงียบสงัด เขารออีกเป็นเวลานาน จนในที่สุด เขาได้ยินเสียงฝีเท้า และเสียงของจิม “พวกเขาบางคนยังเล่นไพ่อยู่” จิมบอกเขาอย่างเบาๆ “แต่ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะสนใจเรา” “แล้วดูเวอฟ์ส กับด็อกเตอร์ แฟรงค์ ล่ะอยู่ที่ไหน ?” สตีฟถาม “ฉันยังไม่เห็นพวกเขาเลย แต่ไฟที่ห้องรับแขกของดูเวอฟ์สเปิดอยู่ บางทีพวกเขาทั้งคู่อาจจะอยู่ที่นั่น” พวกเขาเดินไปยังอาคารไม้หลังหนึ่ง ที่เป็นทางลงสู่เหมือง อย่างช้าๆ “แล้วพวกสุนัขล่ะ ?” สตีฟนึกขึ้นได้ทันทีทันใด จิมหัวเราะ “มี 2 ตัวอยู่ในป้อมยามกับเมอร์ฟี่ ส่วนตัวอื่นๆ ฉันให้พวกมันกินบางอย่างที่ช่วยให้หลับน่ะ” จิมเปิดประตูเล็กๆ และพวกเขาก็เข้าไปในตัวอาคารอย่างเงียบๆ จิมเปิดไฟดวงใหญ่ มันส่องไปทั่วบริเวณ ทำให้เห็นทางลงไปสู่เหมืองเป็นโพรงค่อนข้างใหญ่ ด้านในมีบันไดเหล็ก และที่นั่นยังมีลิฟต์เหล็กที่ใหญ่อีกด้วย จิมเปิดประตูลิฟต์ด้วยกุญแจพิเศษ “ทุกคนมีกุญแจลิฟต์เหรอ ?” สตีฟถาม จิมหัวเราะ อีกครั้ง “เปล่าหรอก ฉันหยิบกุญแจของบิ๊กแม็คตอนที่เขาเผลอน่ะ เรื่องแบบนี้ ฉันชำนาญ” ลิฟต์หยุดที่ชั้นล่างสุดของเหมือง ที่นั่นมีไฟดวงใหญ่ส่องไปทั่วบริเวณ มันสว่างมาก พวกเขาเดินไปตามอุโมงค์ จนกระทั่งถึงทางแยก “มาทางนี้” จิมคว้าแขนของสตีฟ และดึงสตีฟตามเข้าไป มันเป็นอุโมงค์ที่กว้างกว่าอุโมงค์อื่นๆ ผนังอุโมงค์เรียบ และไม่มีร่องรอยของการทำเหมืองเลย “พวกเขาทำเหมืองโอปอลในอุโมงค์นี้ด้วยเหรอ ?” สตีฟถาม “เปล่า อุโมงค์อื่นน่ะใช่ แต่นี้เป็นอุโมงค์พิเศษกว่าอุโมงค์อื่น แล้วคุณจะเห็น” อุโมงค์กว้างค่อยๆ แคบลง และขรุขระ ผนังบริเวณนั้นขรุขระมาก มันมีโพรงที่ด้านหนึ่งของผนัง บริเวณพื้นเต็มไปด้วยกองหินเล็กๆ และทราย “ตำรวจมาถึงตรงนี้เท่านั้น” จิมอธิบาย “มันดูเหมือนบริเวณที่ทำเหมืองโอปอลใช่ไหม ? แต่ ดูนั่นสิ !” เขาเดินไปยังผนังด้านหนึ่ง และผลักหินก้อนหนึ่ง ส่วนหนึ่งของผนังเลื่อนออก มีทางยาวลงไปด้านล่าง ออกไปยังพื้นที่ที่กว้าง และเต็มไปด้วยประตูมากมาย ประตูบางบานถูกเปิดทิ้งไว้ และมีแสงส่องออกมา “มีบางคนอยู่ที่นี่” สตีฟพูดเบาๆ “ไฟทุกดวงเปิดอยู่” “พวกเขาเปิดไว้ตลอดเวลานั่นแหล่ะ” จิมบอกเขา “ทั้งวันทั้งคืน ที่นี่เป็นบริเวณโรงงาน และห้องทดลอง” “พวกเขาทำอะไรที่นี่ ?” สตีฟถามอย่างรวดเร็ว “เดี๋ยวคุณจะได้เห็น” จิมผลักเขาเข้าไปยังห้องด้านขวามือ มันเต็มไปด้วยกล่องสีน้ำตาลใบใหญ่ “ดูนั่น !” เขาบอกสตีฟ “พวกมันถูกบรรจุพร้อมที่จะส่งแล้ว คืนพรุ่งนี้พวกเราจะขนมันขึ้นรถบรรทุก และส่งไปยังสนามบินลับ “แล้วพวกมันคืออะไรล่ะ” สตีฟเริ่มหมดความอดทน “แก๊สพิษ มันเป็นผลงานของด็อกเตอร์แฟรงค์น่ะ เขาเป็นคนฉลาดมาก มันเป็นแก๊สที่อันตรายมาก มันจะทำลายเส้นประสาททั้งหมดในร่างกายของคุณ คุณจะต้องร้องด้วยความเจ็บปวดจนกว่าคุณจะตาย” “แอนดี้ ! เขาตายเพราะมัน” เสียงสตีฟสั่นด้วยความโกรธ “ใช่ ฉันก็คิดอย่างนั้น บางทีพวกเขาอาจจะทดลองกับเขา พวกเราควรจะกลับกันหรือยัง ?  ” “ไม่ ผมอยากจะเข้าไปดูบริเวณที่พวกเขาทำแก๊สนี่ก่อน และผมก็อยากจะดูห้องทดลองด้วย คุณอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน แล้วถ้ามีใครมาพบคุณที่นี่ ก็บอกเขาไปว่า คุณเห็นใครบางคนเข้ามาในเหมือง แล้วคุณก็เลยตามเขามา ไม่ต้องเป็นห่วงผม” สตีฟย่องเบาข้ามพื้นที่กว้างๆ นั้น และผ่านเข้าไปยังประตูบานหนึ่งที่เปิดทิ้งไว้ มันเป็นบริเวณโรงงาน เต็มไปด้วยเครื่องจักร และกระป๋องโลหะขนาดใหญ่ สตีฟเดินไปรอบๆ อย่างเงียบๆ และถ่ายรูปด้วยกล้อง ขนาดเล็ก จากบริเวณโรงงาน มันมีประตูไปยังห้องทดลอง สตีฟเห็นหลอดทดลองทรงสูงผอมๆ สายแก๊ส และเครื่องมือมากมายในนั้น “นี่คงจะเป็นสถานที่ด็อกเตอร์แฟรงค์ไว้ทำการทดลองสินะ” สตีฟคิด เขาได้ยินเสียงของผู้ชายหลายเสียงและเสียงของผู้หญิง เมื่อเขาเข้าไปยังห้องทดลอง เขาทิ้งตัวลงคลานกับพื้นอย่างช้าๆ จากนั้นเขาก็ซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะขนาดใหญ่ ด้านในสุดของห้องทดลองเป็นห้องทำงานเล็กๆ สตีฟมองเห็นดูเวอส์ฟ ผู้จัดการของเหมืองบลู เขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน และมีคน 3 คน ยืนอยู่รอบๆ เขา 1 ในพวกเขา คือ ด็อกเตอร์แฟรงค์ ส่วนอีก 2 คน คือ ชีล่า และพ่อของเธอ พวกเขาทั้งหมดพูดกันเสียงดัง สตีฟเข้าไปใกล้ๆ อย่างช้า และฟัง “ทำไมเธอไม่ทำมันซะที” ดูเวอฟ์สถาม “เธอก็แค่บอกมันว่าเธอรู้ทางเข้ามาที่เหมือง และก็เสนอว่า จะเป็นคนพามันเข้ามาเอง แล้วเราจะทำส่วนที่เหลือเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำมันนะ ชีล่า !” “แต่มันต่างกันนะ” สตีฟได้ยินเสียงของชีล่าดัง และแข็งกร้าว “แอนดี้น่ะ มันโง่ “พ่อของฉันได้รับเงินจากดูเวอฟ์ส” ฉันบอกเขาไป “ฉันเกลียดดูเวอฟ์กับพ่อของฉันจริงๆ และฉันก็อยากจะไปจากพวกเขา พวกเขาอันตราย”” เธอหัวเราะเสียงดังลั่น “แล้วเขาก็เชื่อฉัน! แต่สตีฟน่ะฉลาด ฉันไม่สามารถบอกเขาอย่างนั้น และอย่าลืม – ฉันต้องการเงินมากกว่านี้” “พวกเราจ่ายให้เธอกับพ่อของเธอมากพอแล้วสำหรับงูนั่น” ดูเวอฟ์สพูดอย่างโมโห “ใช่ และมันก็เป็นงานที่อันตรายมาก!” ชีล่าบอก “มันเกือบจะกัดพ่อ แล้วกิดอะไรขึ้น ? ไม่มี สตีฟอาจจะคิดว่าเรา เอามันไปไว้ที่นั่น” “ชีล่าชอบสตีฟ” พ่อของชีล่าหัวเราะเสียงดัง “โอ้ เงียบเถอะน่ะ !” ชีล่าพูดด้วยเสียงไม่ค่อยพอใจ “ฉันอาจจะชอบเขาเล็กน้อย แต่เขาเป็นตำรวจใช่ไหม ? และถ้าดูเวอฟ์สจ่ายให้ฉันมากกว่านี้สักพันสองพัน ฉันจะพาเขามาที่นี่” “ดูเวอฟ์สบอกฉันว่าเธอชอบ จิม โบแมน” ด็อกเตอร์แฟรงค์พูดด้วยเสียงแปลกๆ “พวกเราไม่ค่อยไว้ใจ จิม โบแมน ฉันอยากจะใช้เขาเป็นหนูทดลอง แต่ฉันยังไม่ทำมัน เพราะฉันไม่อยากจะฆ่าแฟนของเธอ ชีล่า !” “จิม โบแมน !” เสียงหัวเราะอย่างดังของเธอฟังไม่ค่อยพอใจ “เขาเป็นผู้ชายคนสุดท้ายในอาร์รารูมา ที่ฉันจะเอามาเป็นแฟน ใช่ เขาอยู่ที่บาร์เสมอ เขาบอกฉันว่าเขารักฉันมากแค่ไหน และฉันก็รับโอปอล ที่เขาซื้อให้ฉัน แต่มันไม่ได้หมายความว่าฉันชอบเขานี่ เชิญคุณทดลองได้เลย ด็อกเตอร์แฟรงค์ ! ฉันจะไม่เสียใจ เขาจะได้ออกไปจากชีวิตของฉัน” สตีฟรู้สึกเย็นยะเยือก เขาอยากจะยิงผู้หญิงนั่นซะ เธอเอางูใส่ไว้ที่เตียงของเขา เธอพร้อมที่จะพาเขาเข้ามา ยังเหมือง – มาสู่ความตาย – เพื่อเงิน เธอพาแอนดี้มาหาความตาย แต่บางอย่างทำให้เขาช็อคมากกว่า – และ เขาไม่ได้ช็อคบ่อยนัก มันคือคำพูดที่ชีล่าพูดถึงจิม เธอไม่ใส่ใจถ้าด็อกเตอร์แฟรงค์จะใช้เขาเป็นหนูทดลอง ! ด็อกเตอร์แฟรงค์ต้องการจะทดลองแก๊สพิษกับจิม เขาต้องการจะฆ่าจิม และชีล่าก็รู้ถึงพิษสงของแก๊สดี สตีฟหยิบปืนออกจากเข็มขัดของเขา กระสุนนัดแรกของเขาสำหรับชีล่า เธอจะต้องตาย แต่การตายอย่างรวดเร็วนั้นดีเกินไปสำหรับเธอ เขาหยุดที่จะยิง เขาต้องรักษาชีวิตกับข้อมูลสำคัญ – กล้องขนาด เล็กของเขา และรูปทั้งหมดนั้น เขาคิดถึงจิม “ชายในสงคราม” มันอันตรายกับเขาด้วยเช่นกัน       น่าเศร้า สตีฟเก็บปืนคืนไว้ที่กระเป๋าของเขา และคลานช้าๆ เข้าไปบริเวณโรงงานอย่างเงียบๆ จากที่นั้น เขาไปยังห้องที่ จิม โบแมน รอเขาอยู่อย่างกระสับกระส่าย จบ บทที่9 ข้างในอุโมงค์ลับ จากคุณ : yingu - [ 9 พ.ย. 46 19:26:05 A:168.120.26.80 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ที่หายไปนาน เพราะตั้งแต่เปิดเทอมมีงานทุกวันเลยล่ะค่ะ เหนื่อยมากๆ เลยแอบแว๊บมาแปลต่อ ตอนนี้ความจริงเปิดเผยซะแล้ว แล้วตอนจบจะเป็นอย่างไร ติดตามได้ในตอนหน้านะคะ จะพยามยามแอบมาแปลให้จบเร็วๆ ค่ะ Psycho man เหอะๆ ไว้ใจไม่ได้จริงด้วยค่ะ ส่วนอีกสาวเป็นใครกันแน่ ติดตามตอนหน้าค่ะ Scottie เหอะๆๆ นังอสรพิษค่ะ Canossa 555 สงสัยภาษาไทยจะแย่มาก ขอบคุณสำหรับลิ้งค์และคำติชมค่ะ เหลืออีก 2 บทก็จะจบแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : yingu - [ 9 พ.ย. 46 19:28:56 A:168.120.26.80 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 หายไปนาน คิดว่างอนไปแล้ว ภาษาไทยไม่ได้แย่หรอก แต่อ่านแล้วแข็งแข็งน่ะ เคยรู้จักคนที่เรียนหนังสือเมืองนอกตั้งแต่เด็ก พูดไทยชัด ไม่มีเจือสำเนียงภาษาต่าวด้าว แต่สำนวนภาษาไทย ประมาณว่าถอดแบบจาก ภาษาหนังสือเด๊ะเลย ถ้านึกไม่ออกก็ลองพูดประโยคภาษาไทยในเรื่องแปล เรื่องนี้แหละ (แซวเล่นน่ะ อย่าโกรธนะ) สงสัยจริงๆ ว่าคนทั้งเมืองนี้มีใครบ้างที่ยังไม่ถูกซื้อตัว จากคุณ : canossa - [ 9 พ.ย. 46 20:40:35 A:133.68.21.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ 1 (บทนำ + บทที่ 1) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508747/W2508747.html ตอนที่ 2 (บทที่ 2 + บทที่ 3) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2509805/W2509805.html ตอนที่ 3 (บทที่ 4 + บทที่ 5) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2511292/W2511292.html ตอนที่ 4 (บทที่6+7) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2513446/W2513446.html   จากคุณ : canossa (Canossa) - [ 9 พ.ย. 46 20:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องนี้แต่ละบทเขาสั้นๆ ดำเนินเรื่องเร็วนะคะ จากคุณ : scottie - [ 10 พ.ย. 46 11:01:24 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ปริศนาเริ่มคลี่คลาย กำลังสนุก หมดเสียแล้ว มาต่อเร็วๆนะครับ จากคุณ : Psycho man - [ 10 พ.ย. 46 17:16:37 ]