...........
เธอสะอื้นไห้อย่างหนัก...
ขอร้อง
จะให้ฉันอยู่ในฐานะอะไรก็ได้ เพียงแค่อย่างทิ้งฉันก็พอ
ผมมองน้ำตาเธอที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายจากดวงตากลมโตคู่นั้น ความรู้สึกสงสารแลปนสมเพชจับกินทุกห้เวงอณูความรู้สึก..
นี่ผมหวังดีต่อคุณนะ
คุณน่าจะหาคนอื่นที่เขาเหมาะสมและดูแลคุณได้มากกว่าผม
ผมรู้สึกเ่ช่นนั้นจริง ๆ ผมอยากให้เธอตัดใจเสียแต่เนิ่น ๆ ดีกว่ายิ่งจะรังความเจ็บปวดแก่เธอก่อนความสัมพันธ์จะลึกไปกว่านี้...
เราเลิกกันเถอะ
เธอปล่อยโฮออกมาอีกระลอก โดดโผซบเข้ากอดผมไว้อย่างแน่น ปากพร่ำบอกได้แต่ว่าขอร้อง ๆ ผมพยยามจะปลีกหนีตัวออก แต่ก็เหมือนจะทำให้เธอกอดผมแน่นยิ่งขึ้น...
. . จ น ผ ม ต้ อ ง ก ร ะ ช า ก ตั ว อ อ ก ใ น ที่ สุ ด . .
...
...
เหมือนราวโลกทั้งโลกในดวงใจเธอแหลกสลาย ร่างเธออ่อนแรงเปลี้ยลงกองกับพื้น เสียงสะอื้นไห้ไม่อยุดยิ่งร้าวเลียดเสียดแทงหัวใจผมให้รู้สึกเจ็บปวดไปกับเธอด้วย ผมข่มความรู้สึกอย่างสุดกลั้น มองเธอด้วยความรู้สึกสงสารเหลือบรรยาย แต่แล้วผมก็ตัดสินใจหันหลังเดินจากมาในที่สุด..
ผมยอมสวมบทผู้ร้ายทิ้งเธอไป มากกว่ารังเธอไว้ซึ่งจะยิ่งตอกรั้งและทำร้ายเธอในภายภาคหลัง..
....
....
ความจริงเธอเป็นคนสวยทีเดียว และหลาย ๆ คนอาจคิดว่าผมเป็นไอ้โง่อย่างที่สุด ที่ยอมทิ้งผู้หญิงสวย ๆ ที่ซึ่งเขาสามารถยอมผมในทุกกรณีได้ลงคอ.. แต่ก็กระนั้นเหอะ ผมกลับรู้สึกชาชินกับการที่ต้องมีผู้หญิงสวย ๆ มาร้องไห้ต่อหน้าแบบนี้บ่อย ๆ .. และทุกครั้งที่ผมปฎิเสธในการที่เธอขอคืนดี เธอก็มักจะร้องไห้ฟูมฟายอย่างงี้เสมอ...
นี่มันเหมือนกรรมและวัฎจักรที่ผมต้องคอยตามล้างตามเช็ด ผมมักนึกถามพระเจ้าอยู่เสมอว่าส่งผมมาทำร้ายจิตใจคนเหล่านี้ทำไม บ่อยครั้งที่ผมอยากตะโกนก้องไปให้สุดฟ้าว่าผมรู้สึกเจ็บปวดแทนคนเหล่านี้เป็นที่สุด แต่ผมก็ได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรม ที่ต้องมารับรู้ถึงความเจ็บปวดของผู้อื่นที่ซึ่งเหมือนกับตัวเองเป็นคนก่อ...
นี่ผม...
. . . ผ ม ไ ม่ น่ า เ กิ ด ม า ห ล่ อ เ ล ย . . .
//เก๊กหน้ามองเฉียงลงพื้น45องศา กางนิ้วชี้และนิ้วโป้งออก ก่อนเอามาวางแนบไว้ที่ใต้คางอย่างนุ่มนวล
จากคุณ :
เ ห ว่ ย
- [
10 พ.ย. 46 10:50:28
A:203.107.206.51 X:
]
. . . สิ่ ง ที่ ผ ม ไ ม่ ตั้ ง ใ จก่ อ . . .
