หลับตาลงสิ แล้วเราจะบอกให้ ว่าเจ้าฝันเห็นอะไร.....

ความเจ็บปวดทรมานของเจ้าจะไม่มีวันสิ้นสุด

หลับตาลงสิเด็กน้อย ความรักของเจ้ามันไร้ค่า ข้าจะบอกอะไรให้นะ  "ความรัก" ไม่มีจริง

หลับตาลงสิ.. คิดให้ดี เมื่อเจ้าลืมตาขึ้น จงออกไปสนุกกับโลกกว้าง หาความสุขให้กับตัวเองสิ

นี่แหละคือสิ่งที่ผู้คนต้องการ ไม่ใช่ความรักหรอก

เมื่อเจ้าลืมตาขึ้น น้ำตาของเจ้าจะแห้งเหือด เจ้าจะไม่ต้องร้องไห้ให้กับความรักอีกต่อไป

ลืมตาขึ้นได้แล้ว ตอนนี้เจ้ากำลังอยู่ในโลกของความเป็นจริง โลกที่ไม่รู้จัก "ความรัก"

"ไม่.. ข้าไม่ยอม" เด็กน้อยกรีดร้องสุดเสียง

ใจข้ามีความรัก ข้ามีเพียงความรักเท่านั้นที่ทำให้ข้าอยู่รอด

ได้โปรดอย่าทำให้ข้ากลายเป็นคนไม่มีหัวใจเลย

แม้จะเจ็บปวด ข้าก็อยากที่จะรู้จักกับความรัก

ข้ารักผู้ชายคนนั้น แม้เค้าไม่เคยรักข้าเลยก็ตาม

ข้ามีความรักที่งดงาม เท่านั้นก็พอ

เด็กน้อยหลับตาลง นึกถึงวันแห่งความรักของเธอ

เธอมองเห็นเขาคนนั้น คนที่ทำให้เธอหลงรัก

เธอมองเห็นท้องฟ้าสดใสในวันที่เธอบอกรักเขา

เธอมองเห็นดอกไม้สวย ที่เขามอบให้เธอในวันแห่งความรัก

น้ำตาเธอไหลริน... เธอนึกถึงเขาเหลือเกิน

เธอเริ่มร้องไห้...

นึกถึงวันที่เธอเฝ้าบอกรักเขานับร้อยนับพันครั้ง

แต่เขาก็ยังเดินจากเธอไป

เขาบอกเธอว่าเธอรักเขามากเกินไป เขากำลังเดินไปสู่อิสระเสรี

ส่วนเธอ มีเพียงความว่างเปล่าเท่านั้นที่ยืนอยู่เป็นเพื่อน

สิ้นสุดคำว่ารักคำสุดท้าย ที่เธอตะโกนบอกเขาจนสุดเสียง

เธอพึมพำกับตัวเองว่า เธอจะไม่มีวันเลิกรักเขา

ผู้ชายคนที่ทำให้เธอรู้จักความรัก และเธอก็รักเขาแล้วเต็มหัวใจ

เธอร้องไห้จนเหนื่อยอ่อน

แล้วเธอก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง สายตาเธอเฝ้ามองไปยังเส้นทางที่เขาเดินจากเธอไป

เธอกำลังรอคอย...

เธอคอยอย่างมีความหวัง

เธอหวังว่าสักวันความรักของเธอจะเดินทางกลับมาพร้อมกับเขาคนนั้น

คนที่จะทำให้เธอมีความสุขอีกครั้ง

คนที่จะเอียงหูมาฟังเสียงกระซิบแผ่วเบา

"ฉันรักเธอ"

ที่รักของฉัน....