ผมกำพร้าพ่อตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 20 ปี

    ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ชีวิตของผมสนุกมาก มีกิจกรรมมากมายให้ทำกับเพื่อน ๆ เรียกว่าเป็นช่วงที่ฮอตที่สุดในชีวิตก็ว่าได้

    เด็กหนุ่มตัดผมรองทรง ใส่แว่นก็หล่อลาก ไม่ใส่ยิ่งหล่อไม่ต้องลาก จับอะไรทำอะไรสักอย่างก็เป็นที่ฮือฮามีคนตามเชียร์เป็นร้อยเป็นพันคน แม้แต่ยกพวกป้องกันอาณาจักรจากนักเลงต่างสถาบันก็ทำมาแล้ว พาพรรคพวกหัวร้างข้างแตกมาจนนับไม่ทัน

    ชายหนุ่มเนื้อหอมตอมไปด้วยสาว ๆ สวยบ้างไม่สวยบ้างสง่างามอยู่กลางสนามหญ้าแต่เพียงผู้เดียว ในมือถือโทรโข่งสั่งซ้ายสั่งขวาให้คนนับพันบนแสตนด์ปฏิบัติตามได้ดังใจนึก เสียงแหบเสียงแห้งเหงื่อแตกอาบหลังหลั่งหน้าแค่ไหนก็ไม่หวั่น กระทั่งคว้าถ้วยยอดเยี่ยมด้านการเชียร์มาได้อย่างที่หวัง

    ไล่ต้อนน้อง ๆ พี่ ๆ ขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน ตัวเองนั่งรอรถเมล์อยู่หน้าสนามกีฬาแห่งชาติ ขณะนั้นประมาณสี่ทุ่มกว่าเห็นจะได้ เมื่อได้นั่งบนรถก็หลับทันทีด้วยความอ่อนเพลีย

    ถึงบ้านอาบน้ำท่าก็ซุกหัวหาหมอน ไม่แม้แต่ชำเลืองไปยังพ่อผู้นอนอยู่อีกห้องหนึ่งด้วยอาการเจ็บออดแอดจากโรคภัยประจำตัวอันเนื่องมาจากเหล้าและบุหรี่ ที่ตามราวีท่านมาหลายปี

    กลางดึกคืนนั้นต้องผวาตื่นขึ้นด้วยหัวใจที่ว่างเปล่า เสียงผู้หญิงคนหนึ่งโหยหวลดังก้องขึ้นปลุกทุกคนในบ้าน พ่อสิ้นใจด้วยอาการสงบจากหัวใจวาย แม้พวกเราจะเรียกรถเพื่อพาพ่อไปโรงพยาบาลอย่างเร็วที่สุดแล้วก็หาได้ทันการณ์ไม่ เขาจับพ่อปั๊บหัวใจ ฉีดยา พ่นอากาศอยู่พักเดียวก็ใช้ผ้าคลุมหน้าท่าน

    จำได้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตามไปที่โรงพยาบาลด้วย ลูก ๆ ทั้งเจ็ดคนเลือกมุมของตัวเองหลั่งน้ำตาออกมาด้วยอาการต่างกัน พี่คนหนึ่งทุบทุกอย่างที่ขวางหน้า พี่คนหนึ่งนั่งคอตกอยู่โคนต้นไม้หน้าโรงพยาบาล พี่คนหนึ่งสะอึกอื้นจนตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดของพี่อีกคนหนึ่ง

    ส่วนผมเอง กอดพี่อีกคนร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อายใคร

    เราทั้งเจ็ดพร้อมกันไปบอกข่าวร้ายให้ผู้หญิงคนนั้นทราบ เธอรับรู้ด้วยดวงตาที่แห้งผาก สองแขนอ้าออกมาเพื่อโอบกอดลูกทั้งเจ็ดที่ต่างก็ถลาเข้าหาเธอ เราทั้งหลายร้องไห้ออกมาพร้อม ๆ กัน บ้านทั้งบ้านระงมไปด้วยเสียงสะอื้นไห้ตราบจนเช้าวันใหม่


    ใครจะรู้ล่ะว่าจากนั้นไม่กี่ปีผู้หญิงคนนี้ก็กรีดร้องขึ้นมาอีกครั้งในกลางดึกคืนหนึ่ง ลูกชายคนโตของเธอสิ้นใจตายด้วยระบบทางเดินหายใจล้มเหลวโดยไม่มีอาการบอกล่วงหน้า คราวนี้เธอทั้งกรีดร้องและดิ้นรนมือขวาตวัดป่ายด้วยอาการโทรมนัสอย่างสุดซึ้ง ยิ่งเสียกว่าคราวที่เธอได้เสียสามีคู่ชีวิตไปในครานั้น

    การสูญเสียที่ซ้ำซ้อน ตอกย้ำด้วยการแยกย้ายของบรรดาลูก ๆ ที่ต่างก็ไปสร้างครอบครัวใหม่ในที่แห่งใหม่ บ้านไม้หลังเล็กที่หล่อหลอมพวกเรามาแต่เล็กจนใหญ่ถูกทอดทิ้งไว้กับหญิงชราคนหนึ่ง กับลูกสาวอีกหนึ่งคน นั่งปล่อยวันเวลาให้ผ่านไปด้วยการชะเง้อรอการมาเยี่ยมของลูก ๆ

    ถึงกระนั้นเราก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะของเธอ เธอจะมีความสุขมากเมื่อหลาน ๆ มาเยี่ยม ลูบหัวลูบตัวเฝ้ามองหลานด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าตลอดเวลา

    วันหนึ่งเธอหกล้มขาหัก เพราะพยายามจะเดินไปอาบน้ำด้วยตัวเอง ด้วยน้ำหนักตัวที่มากเกินไปและขาดการออกกำลังกายมาเนิ่นนาน เธอใส่เฝือกอยู่ระยะหนึ่งแล้วไม่ยอมลุกขึ้นเดินอีกเลย

    การเดินไม่ได้ครั้งนั้นสร้างโรคภัยไข้เจ็บตามมามากมาย ทั้งความดันโลหิต และเบาหวาน หูตาก็ฝ้ามัวขึ้นทุกวัน แต่อาการหลงยังไม่มีให้เห็น เธอจำลูกทุกคนได้ดี จำได้ไปถึงหลาน ๆ สี่ห้าคน ทุกครั้งที่ไปโรงพยาบาลตามหมอนัดเธอจะถามถึงลูกถึงหลานทุกคน

    ทุกชีวิตหมุนตามกาลเวลาไปตามยถาของตัวเอง สตรีชราเริ่มถูกทอดทิ้งไว้นานขึ้นทุกที แต่เสียงบ่นน้อยหนึ่งจะมีขึ้นจากปากเธอก็หาได้ไม่ วันใดที่ลูกมาเยี่ยมเธอก็ได้แต่ร้องไห้สะอึกอื้นด้วยความตื้นตันและดีใจ

    จำได้ว่าวันเกิดปีหนึ่งของผม ผมแวะไปหาเธอโดยซื้อกวยจั๊บน้ำข้นไปให้ มือที่เหี่ยวย่นและเล็กลงนั้นลูบเบา ๆ ที่หัวของผมพร้อมกับเรียกชื่อด้วยเสียงสะอื้น เธออ้าปากกลืนกวยจั๊บนั้นจนเกลี้ยงชามทั้งที่พี่ที่เฝ้าแม่บอกว่าแม่ไม่เคยทานอะไรได้มากอย่างนี้มานานแล้ว

    มือที่เหี่ยวย่นนั้นถูกผมประคองไว้ที่แก้ม มือนี้แหล่ะที่เคลื่อนไหวกระฉับกระเฉงเพื่อพับถุงกระดาษขายเลี้ยงลูกทุกคนมาแล้ว มือนี้แหละที่เคยหยิบตัวอักษรจากกล่องเรียงพิมพ์ในสมัยที่ยังไม่ได้เรียงด้วยคอมพ์ฯ อย่างสมัยนี้เพื่อแลกเงินมาซื้อข้าวให้ลูกในคราวที่พ่อตกงานและไม่สบายจนทำงานไม่ได้ มือนี้แหละที่เงื้อง่าทุกครั้งที่ลูกทำผิดแต่ไม่เคยลงมือจริงจังสักที และมือนี้แหละที่สงบนิ่งรอรับน้ำหยาดสุดท้ายจากลูก ๆ ก่อนจะถูกจับพนมไว้เหนืออกพันด้วยสายสินธุ์แล้วเคลื่อนย้ายสู่กล่องไม้คับแคบพอดีตัว

    ผมขอขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกท่านที่กรุณาให้เกียรติผู้หญิงคนนี้ คนที่เป็นแม่ของผม โดยได้ร่วมงานในการสวดพระอภิธรรม บัดนี้พิธีการต่าง ๆ ได้ล่วงพ้นไปด้วยดี ร่างของเธอยังคงนอนสงบนิ่งรอวันฌาปนกิจในวันที่ลูกของเธอคนหนึ่งจะกลับจากต่างประเทศมาเผาแม่ซึ่งจะมีขึ้นในอีกสามเดือนข้างหน้า

    และต้องขออภัยสำหรับท่านที่รู้จักมักคุ้นที่ผมไม่ได้แจ้งข่าวเรียนเชิญด้วยตัวเอง

    ที่นี่คงเป็นที่แห่งเดียวที่ผม-ผู้ซึ่งกำพร้าทั้งพ่อและแม่แล้วคนนี้-จะเขียนระบายความรู้สึกเหล่านี้ไว้ได้ด้วยหัวใจของลูกอย่างแท้จริง ผมได้เคยเขียนถึงแม่ของผมมาสองสามครั้งในวาระต่าง ๆ กัน ครั้งนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะเขียนถึงท่าน เป็นการไว้อาลัยจากลูกคนเล็กของแม่ที่แม่ห่วงที่สุดคนนี้

    ผมรักแม่ ผมคิดถึงแม่ครับ

    …………….

    จากคุณ : แทน - [ 12 พ.ย. 46 13:05:25 A:202.57.171.231 X: ]