หากยืนมองจากที่นี่ ไม่สามารถมองเห็นมหาทวีปอันไกลโพ้นนั้นได้...

มหาทวีปอันติออส

ที่นั่นจะเป็นอย่างไรหนอ...
เดเมียสได้แต่นึกวาดภาพนั้นไว้ในใจ และตั้งใจแน่วแน่ว่า สักวันเขาจะไปเหยียบที่นั่นด้วยเท้าของตนเอง
แต่ถ้าเขาล่วงรู้อนาคต ความคิดนี้คงไม่เกิดขึ้นแน่

----------------

เด็กหนุ่มไม่รู้หรอกว่า เขาไม่ควรไปที่นั่น
พ่อของเขาห้ามไม่ให้พูดถึงอันติออส
แม่ของเขาก็ไม่ยอมปริปากพูดถึงที่นั่นสักคำ

แต่เดเมียสรู้ ...พ่อกับแม่มาจากอันติออส!!!

ทำไม ทำไม และทำไม...
หลากคำถามเกิดขึ้นในใจเขาไม่หยุดหย่อน นับวันคำถามที่ไม่มีคำตอบเหล่านั้นก็ยิ่งเพิ่มพูนขึ้นในใจทุกทีๆ จนกลายเป็นพลังประหลาดที่แฝงไว้ลึกๆโดยไม่รู้ตัว...

แล้ววันหนึ่ง...เดเมียสไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นควรเรียกว่าเรื่องดีหรือเรื่องร้าย...แต่มันก็ทำให้เขาได้มีโอกาสไปที่อันติออสได้สมใจ!!!

-------------

ครั้งหนึ่ง ในอันติออส
เหล่าผู้พเนจรได้ร่ายโศลกเป็นท่วงทำนองไพเราะ ทว่าแสนเศร้าไว้เรื่องหนึ่ง

  สายลมโชยชาย...
  ดอกไม้สยายกลีบ
  วิหคโผผินบินร่อน
  ท่วงทำนองขับขานเจื้อยแจ้ว
  เหล่าชายชาญเริงร่า
  หมู่สตรีแย้มยิ้มสดใส
  หากบุรุษหนึ่งกลับหลั่งเลือดจากดวงตา
  คร่ำครวญถวิลหานางอันเป็นดวงใจ
  หารู้ไม่นางผู้นั้นสิอยู่เคียงกาย
  เป็นนกตัวน้อยที่ต้องธนุระของเขาเอง
  บุรุษนั้นย่างก้าวค้นหา
  จากใต้สู่เหนือ
  จากตะวันตกจรดตะวันออก
  ธารโลหิตจากดวงตาหลั่งเป็นสาย
  เกิดเป็นสองมหานที
  หล่อเลี้ยงทุกชีวีในทวีป...

ที่เป็นเพียงบทหนึ่งของโศลกนั้น เรื่องเล่าของมันยังมีอีกยาว และมันยังไม่จบ!
ต้องมีเด็กหนุ่มผู้หนึ่งมาทำให้มันจบลง ก่อนที่ ท่วงทำนองแห่งโศลกนี้จะหายไป...

ติดตามอ่านตอนต่อๆไปได้ที่ http://www.dek-d.com/entertain/viewlong.php?id=5626
ขอบคุณครับ