แสงไฟสาดไปเบื้องหน้า กระทบพื้น
อากาศเย็นเฉียบ  

ผมขนลุกชัน

นอกบริเวณที่แสงพาดผ่านนั้น มืดทึบ คล้ายลึกเกินหยั่งถึง

ผมค่อยๆ เดินพร้อมกับ ขยับไฟฉาย ส่องดูทางข้างๆ

เมื่อตรวจดูสภาพห้อง  ผมจึงพบว่า เป็นห้องเก็บของ ขนาดใหญ่ ห้องหนึ่งเท่านั้นเอง

ของที่เก็บในห้องนี้ ถูกกองรวมกันไว้ ตรงกลางห้อง


ผมเดินเข้าไปยังกองของนั้น ไฟฉายสาดส่อง

แผ่นโลหะอะไรบางอย่าง   ผมหยิบชิ้นหนึ่งขึ้นพิจารณา

ป้ายบอกทาง   ผมบอกกับตัวเอง

ใหม่เอี่ยม แกะกล่อง สียังสดสะอาด ในมือผม เป็นป้าย ห้ามเลี้ยวซ้าย

ผมมองดู แผ่นอื่นๆ ที่กองอยู่บนพื้น

ทั้งหมดเป็นป้ายบอกทาง  ทั้งกองไม่น่าเกิน 20-30 แผ่น

บ้างเป็นป้าย กลม บ้างเป็นป้ายสี่เหลี่ยม สามเหลี่ยม

ผมพลิกดู จนแน่ใจว่าไม่มีอะไร ซุกซ่อนใน กองแผ่นโลหะนี้


ทันใดนั้น!! เสียงแหลมเล็กหวีดขึ้นมา


 "ฟัคยู"

ผมเย็นวาบขึ้นมาทันใด ขนลุกชี้ชัน   กวาดแสงไฟ ไปรอบๆ

เสียงเมื่อกี้ ดังมาจากทางไหน ผมกลับไม่ทันสังเกต


ผมรีบลุก ปัดฝุ่นตามเนื้อตัว กวัดแกว่งไฟ ตรวจสอบดูรอบๆห้อง


ไม่มีใคร ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ ในโกดังนี้ นอกจาก ตัวผม

ผมกลัวจนลนลาน ขยับแข้งขาอย่างยากลำบาก

เขยื้อนตัวกลับหลังหันไปที่ ประตู

ไม่ทันที่ผมจะก้าวเดิน!!

 "เฮ้ หยู .. แว ดู ยู โก๋"
"ช่าย จะไปหนาย ฟะ เกลอ"

เสียงประหลาด คล้ายเสียงโลหะกระทบกันเป็นเสียงมนุษย์ 2 เสียง

ผมเข่าอ่อนทันที ขาพับลง ล้มลงทั้งยืน

พลิกลำตัวกลับยังต้นกำเนิดเสียง  

ที่นั่น!!!!


กองแผ่นป้ายโลหะ เหล่านั้น


แผ่นป้ายกลม แผ่นหนึ่ง หงายหน้า หันมาทางผม  


อีกแผ่น พยายามขยับเขยื้อน เลื่อนตัวออกจากกอง พะเนิน

แผ่นที่หงายตั้งอยู่ ส่งเสียงดัง

    "คัมมอน  มิสเตอร์"


ผม ตัวแข็งทื่อ

อีกแผ่นตั้งลำตัวขึ้น แผดเสียง

    "มาคุยกันหน่อย เกลอ มนุษย์"



ความกลัวในใจ ค่อยคลายลง

ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปหา เจ้าตัวจ้อยทั้งสอง


    "สวัสดีครับ ผมเป็นยามกะดึก"

  เงียบไปพักนึง

   "โอ้ว จอร์จ มันช่างดีจริงๆเลยค่ะ"

   "นั่นไม่ใช่ภาษาอังกฤษนะเกลอ"

    เงียบไปอีกพักนึง

    "ฟัคยู  ไอ มิส หยู เว หรี่ มาด"

   "เกลอ ขึ้นต้นด้วยคำหยาบฟ่ะ เราว่านะ ..... จริงมั้ย ยามกะดึก"

   ผมเขยิบตัวเข้าร่วมวงสนทนา
  "ผมไม่ถนัดภาษาปะกิด หรอกครับ"

   เงียบอีกละ

   "ก๊วก แดม   ยู อา เวหรี่ สเตปิด"

   "เกลอเอ๋ย  นั่นผิดนะหนั่น"

    "อัลฟองโซ กัวรอง"  ผมทดลอง ส่งเสียงแทรก

    "..... "    แผ่นที่พูดภาษาอังกฤษมาตลอดเงียบไป

    "เกลอ ยามกะดึก     เกลอ พูดภาษาอะไรน่ะ"

    "ฝรั่งเศสครับ  เคยเรียนมาบ้าง"

    "ฟัคยู   ยู  อา  มิส หยู นิ ลี เว่อ"

    "เกลอ มั่วมากฟ่ะ ... ยามกะดึก นายนี่เดิ้นฟ่ะ"


   เงียบไปพักใหญ่ๆๆ

    "พวกคุณเป็น แผ่นป้ายบอกทางใช่มั้ยครับ"

   "ประวัติเล่ากันยาวกันละ เกลอเอ๋ย"

  "เวรี่ ลอง สตรอเบอรี่"