บทนำเเละตอนที่๑http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499541/W2499541.htmlตอนที่๒http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2522286/W2522286.html***ตอนที่๓.พระพายรำเพยพริ้วแผ่ว พัดช่อเเก้วกังสดาลที่เเขวนเรียงรายใต้เชิงชายกระเบื้องเคลือบทอง ดังก้องกังวาลหวานเเว่ว ทั่วทั้งทางเสด็จบนระเบียงไม้ ซึ่งลัดเลาะไปตามมุมห้องหับรโหฐานน้อยใหญ่ บรรดาสาวสรรกำนัลในต่างก้มเกล้าหมอบกราน..ยามที่องค์เยาวมาลย์ยุรยาตรย่างผ่านพื้นลาดพระบาทพรมเเดง..พระธิดาเพคะ เสียงทูลท้วงเบา ๆ จากรตี นางกำนัลคนสนิทที่ตามเสด็จไล่หลังมา เมื่อเห็นว่าพระราชธิดากำลังเสด็จไปยังห้องทรงพระอักษรอย่างที่ทรงคุ้นชิน ทำให้วรองค์เเบบบางชะงักบาทครู่หนึ่ง ท่านคุรุยัชญะวราหะ..กำลังรอพระองค์อยู่ที่ตำหนักริมบึงบัวเพคะ..ราชนรีชาณวีร์เเย้มสรวลน้อย ๆ เมื่อทรงหวนระลึกถึงคราที่เสด็จหนีออกมาพายเรือเล่นน้ำในสระบัวบาน..กับพระสหายสนิทซึ่งมีนามว่าวัชระ..ซึ่งบัดนี้ดรุณน้อยในครั้งนั้น ได้กลายมาเป็นพราหมณ์ยัชญะวราหะผู้ทรงวุฒิ..ราชคุรุเเห่งอิศวรปุระ.. องค์อรทอดสายเนตรไปยังตำหนักงามริมสระบัวบาน ..ลิบ ๆ ไกลออกไปนั่น ทรงเห็นเพียงด้านหลังของบุรุษหนึ่งในอาภรณ์ขาวพิสุทธิ์ กำลังคอยอยู่อย่างสงบบนตั่งไม้ตัวยาว เคียงข้างด้วยกุมารน้อยผิวคร้ามคล้ำจัดซึ่งนั่งพับเพียบอยู่ด้านล่าง โดยมีย่ามไหมใบย่อมวางอยู่ใกล้ตัว..พราหมณ์หนุ่มนั่น..จักเป็นผู้ใดอื่นมิได้..นอกจากยัชญะวราหะพราหมณ์..หทัยของพระองค์ยิ่งเต้นระรัวด้วยความปรีดา..เมื่อทรงสาวพระบาทเสด็จใกล้บึงบัว..ที่นั่นอดีตพระสหายสนิทซึ่งจากกันไปเนิ่นนานกว่าสิบปีกำลังรอคอยอยู่ ทว่าครานี้..มาในฐานะราชคุรุ ผู้เป็นพระอาจารย์ของพระองค์..มิใช่ยุวพรามณ์น้อยดังเมื่อครั้งนั้นอีกเเล้ว..ข้าใคร่จักพบหน้าเจ้านัก วัชระ..๒๒๒๒๒ท่านคุรุ..นานนักเเล้ว ไยพระธิดายังมิได้เสด็จมาอีกเล่าดรุณน้อยนัยน์ตากลมใสมองไปรอบตัวอย่างระวัง.. ก่อนที่จักกระซิบเอ่ยถามตรงข้างหูของผู้เป็นอาจารย์สักประเดี๋ยวก็คงจักเสด็จมา..เชื่อข้าเถิด..ติสสะคุรุพราหมณ์หนุ่มลูบเกล้าจุกของศิตย์น้อยเบา ๆ อย่างเอ็นดูยิ่ง..พลางทอดสายตากวาดไปทั่วตำหนักน้อยที่สรรสร้างด้วยไม้อันบรรจงสลักเสลาเป็นเครื่องเถาบุปผาอย่างปราณีต บานบัญชรกว้างกั้นเพียงม่านไหมขาวโปร่งบางที่พริ้วไหวไปตามเเรงลมรำเพยพัด..เผยให้เห็นสระใสด้านนอก.เต็มไปเหล่ามัจฉาเเหวกว่าย เเละบรรดาบัวบานหลากสีสัน เเย้มกลีบส่งกลิ่นหอมกำจายอยู่บนใบกลมขอบหยักเขียวสดลอยระเรี่ยน้ำ ประดับผิวท้องธารยามต้องประกายเเดดระยิบระยับให้งามยิ่งขึ้น..ครั้งหนึ่งสระน้อยนี้..เคยเป็นที่โปรดปรานของพระราชธิดาชาณวีร์เมื่อครั้งยังทรงเยาว์..มิรู้ว่าเพลานี้จักยังทรงโปรดเหมือนดังเดิมหรือไร..เเล้วอดีตพระสหายที่ทรงเคยคุ้น..ป่านนี้จักทรงหลงลืมไปเเล้ว..ฤาไม่..เมื่อเสียงกำไลทองข้อบาทดังขึ้นจากทวาราด้านหน้าของตำหนักน้อย วัชระพราหมณ์จึงค่อย ๆ ผินหน้าไปทางตามต้นเสียง คือวรองค์อรชรทรงอาภรณ์สีกุหลาบอ่อนซึ่งกำลังประทับลงบนตั่งไม้อีกตัวหนึ่งซึ่งอยู่มิไกลกัน ..วงพักตร์งามละมุนเเย้มสรวลบาง ก่อนที่จักตรัสความอันใดต่อไปวัชระ..สุรเสียงตรัสด้วยวามยินดี พลันชะงักเมื่อทรงนึกขึ้นได้ว่า..พราหมณ์น้อยเบื้องพักตร์ บัดนี้เป็นถึงราชคุรุเเห่งอิศวรปุระหาได้เป็นเพียงพระสหายสนิทเหมือนดังเเต่ก่อนไม่ ยัชญวราหะพราหมณ์ มิได้พบท่านมานานนัก..เป็นอย่างไรบ้างเล่าขอบพระทัยที่ทรงห่วงใย..ข้าสบายดี ดวงหน้ารูปเรียวพยักลงน้อยๆเพื่อเป็นการตอบรับ..พลางคลี่ริมฝีปากบางเเย้มเย็น นัยน์ตาคู่คมใต้สันคิ้วดกเข้ม ทอดไปยังพระพักตร์เเห่งองค์ขัตติยนรีน้อย..ที่ปรากฏสีชาดอ่อนระเรื่อบนพวงปรางอันงามนั้น..เเล้วพลันสายเนตรทั้งสองจึ่งได้..สบกัน..เพียงชั่วอึดใจ.. ราชธิดาชาณวีร์จึงเบือนพระพักตร์หนีไปอีกทางหนึ่ง..เพื่อกลบเกลื่อนความร่องรอยของประหม่าอายบนวงพักตร์ เเล้วดวงเนตรสวยก็เร้นหลบลงต่ำข้ามีของกำนัลมาถวายพระองค์ตามสัญญา..พราหมณ์หนุ่มละสายตาจากนวลพักตร์ละมุน ไปยังข้างในย่ามไหมขาว..ก่อนที่จักหยิบเอาของกำนัลที่ห่อไว้ด้วยผ้าสีเเดงสดทั้งสองห่อ นำมาวางลงบนพานตรงหน้าเตรียมถวาย เมื่อของผ้าสีสดถูกคลี่เเกะออก..ของกำนัลชิ้นเเรก คือสายสร้อยลูกปัดสีฟ้าอมเขียวใสสว่างราวกับผิวครามของน้ำทะเล เรียงร้อยอยู่บนเส้นไหมถักอย่างปราณีตงามนัก ราชธิดาชาณวีร์ตรัสชมพลางทาบสายสร้อยลงบนพระกร..พระฉวีนวลงามปานงายิ่งขับให้ลูกปัดสีครามโดดเด่นยิ่งขึ้นแล้วอีกชิ้นเล่า..นางกำนัลน้อยค่อยๆเเก้มัดห่อผ้าสีเเดงอีกห่อหนึ่ง..เมื่อคลี่ออกดูจึ่งเผยให้เห็นมีดสั้นในปลอกเงินประดับด้วยหินสีหลากชนิดบนเส้นทองที่ขดเป็นรูปกลีบบัวเเย้มเป็นลายเครือเถาบุปผามาลาไยท่านคุรุจึ่งถวายของเช่นนี้เเด่พระธิดา..นางกำนัลรตีเอ่ยถามขึ้นอย่างมิใคร่จักพอใจนัก .. ทันทีที่หัตถ์น้อยของพระราชธิดาดึงปลอกตรงกลางออกจากกัน..ปรากฏเป็นมีดสั้นคมวับวาวอยู่ด้านในอันกุหลาบงาม..ย่อมจักต้องเลี้ยงหนาม ไว้เพื่อป้องกันตัวเองบ้าง..เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยตอบเรียบ ๆ อย่างมิได้ใส่ใจต่อความขุ่นเคืองของสตรีผู้ถามเเต่..ท่านก็มิควร .คำเอ่ยท้วงของรตีพลันต้องชะงักเมื่อสุรเสียงหวานละมุนตรัสขัดขึ้นช่างเถิด..ท่านคุรุ..ข้าชอบของกำนัลของท่านทั้งสองชิ้น..ขอบใจท่านมากผู้ตรัสยังคงทอดสายเนตรอย่างสนพระทัยในของกำนัลที่อยู่เบื้องพระพักตร์..พลางเเย้มสรวลอย่างยินดีเเล้วกุมารนั่นเล่า..ศิตย์ของท่านหรือถูกต้องเเล้ว..ดรุณน้อยนี้มีนามว่าติสสะ..เป็นศิตย์คนเเรกของข้า..กุมารน้อยผิวคล้ำยิ้มจนเห็นฟันขาวอย่างไร้เดียงสา ..ดวงตากลมใสจ้องจับไปยังนวลพักตร์งามอย่างชื่นชมหัดสำรวมเสียบ้าง..ติสสะคุรุพราหมณ์หนุ่มเอ่ยปรามศิตย์น้อยเบาๆ ทำให้ใบหน้ากลมเเป้นที่เเย้มยิ้มอย่างเบิกบานอยู่เมื่อครู่ถึงกับเจื่อนลงไปเล็กน้อยมิเป็นไร..ข้ามิถือสาเยาวเรศน้อยตรัสพลางสรวลระรี่ เมื่อทอดพระเนตรดวงหน้าของติสสะศิตย์น้อยของราชคุรุที่พลันสงบสำรวมโดยไวทันทีที่ถูกผู้เป็นอาจาจารย์เอ่ยดุติสสะ..ราชธิดากวักหัตถ์เรียกกุมารน้อยที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นให้ เข้ามาหาพระองค์.. เมื่อดรุณน้อยทรุดนั่งลงเเทบเบื้องบาทจึงทรงประทานมาลัยมะลิร้อยพวงน้อย สวมครอบลงบนรัดเกล้าจุกอย่างเอ็นดูยิ่งขอบพระทัย..พระเจ้าข้าติสสะกุมารก้มกราบลงจรดพระบาทเรียวนุ่ม ดวงตากลมเป็นประกายด้วยความปิติ ก่อนที่จักกระถดกายคลานเข่าไปนั่งยังที่เดิมของตนข้างคุรุไยท่านคุรุจึ่งมิไปรอข้าที่ห้องเรียนเล่า..ทรงจำได้หรือไม่ว่า..เมื่อครั้งยังทรงพระเยาว์ยังเคยตรัสบ่นกับข้าว่า ห้องทรงพระอักษรเล็กเเคบ อับทึบ น่าหน่ายยิ่งนัก..ไหนเลยจักสู้สระบัวบานนี้ได้คำทูลตอบของราชคุรุ ทำให้พระธิดาคลี่รอยสรวลอย่างประหม่า..เมื่อครั้งทรงระลึกถึงคำตรัสบ่นในวัยเยาว์..ยามที่ทรงเสด็จหนีมาพายเรือเที่ยวสระบัวกับอดีตพระสหายสนิท..วัชระ ซึ่งยามนี้ก็คือราชคุรุพราหมณ์หนุ่มที่นั่งอยู่ เบื้องพระพักตร์ข้าจึ่งดำริว่า..หากถวายคำสอนพระธิดาในห้องทรงพระอักษรเเล้ว..อาจจักทำให้ทรงเบื่อหน่ายจนถึงกับ เเอบเสด็จหนีไปพายเรือในสระบัวอย่างคราวนั้น ก็เป็นได้..มิทราบว่าจักทรงอนุญาตหรือไม่หากข้าจักใช้ตำหนักน้อยนี้ เเทนห้องเรียนของพระองค์..องค์ขัตติยนารีพยักพักตร์ยอมรับ..ในดำริของพระอาจารย์เเล้วจักทรงประสงค์ ให้ข้ามาถวายการสอนเมื่อใด..หากท่านมิขัดข้อง ก็เริ่มตั้งเเต่พรุ่งนี้เถิด..ท่านยัชญะวราหะพราหมณ์ราชคุรุเเห่งอิศวรปุระก้มเกล้ารับพระบัญชาอย่างสง่างาม..เฉกพราหมณ์ผู้ทรงภูมิพระเจ้าข้า..๓๓๓๓๓๓๓๓๓มีต่อๆๆ
จากคุณ : อชันฏา - [ 14 พ.ย. 46 07:49:01 ]
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 46 12:11:00
*~*สุรางค์เเห่งศิลา*~* (ตอนที่๓)
