ความคิดเห็นที่ 1 ท้องฟ้ามืดมิด สายลมกรรโชก กิ่งไม้ใบไม้สั่นไหว แสงจันทร์สาดส่อง ปรากฏเป็นเงาวูบไหวไปมา ดูเร้นลับ น่าสะพรึงกลัว เงาร่างสายหนึ่งพุ่งกายปราดประดุจวิหคถลาลม ล่องลอยราวเซียนเหาะเหิน เพียงปลายเท้าสะกิดยอดไม้ ร่างกายก็พุ่งปราดไปไกลกว่าห้าวา โดยยอดไม้เพียงสั่นไหวเล็กน้อย พลังตัวเบานับว่าสูงเยี่ยมยิ่ง บู๊ตึ๊งในยามนี้จัดวางเวรยามอย่างแน่นหนา เนื่องจากบุคคลที่มีความสำคัญ ในยุทธภพมาพำนักอยู่มากมาย จึงต้องระวังป้องกันมิให้เกิดเหตุร้ายขึ้น เวรยามเหล่านี้ล้วนเข้มแข็งคึกคัก ตรวจตราอย่างถ้วนถี่ ทว่าแม้ตรวจตราอย่างถี่ถ้วน แต่ยังมิมีผู้ใดตรวจตราบนฟ้ามาก่อน! ดังนั้นเงาร่างสายนั้นอาศัยวิชาตัวเบาอันเยี่ยมยอด ประกอบกับความมืดยามค่ำคืน โผพุ่งร่างราวเหาะเหิน เพียงอาศัยยอดไม้เป็นที่หยั่งเท้า ในที่สุดสามารถหลบสายตาของเวรยามไปได้โดยง่าย มันโลดแล่นอยู่พักหนึ่งจึงมาถึงสถานที่ซึ่งจัดเวรยามอย่างแน่นหนาเช่นเดียวกับสถานที่อื่น จะมีผิดแผกกว่าก็คือ เวรยามทั้งหมดล้วนเป็นสตรี! เหล่าสตรีล้วนแต่งตัวด้วยชุดพรต ดูไปคล้ายกองทัพนักพรตหญิงกองหนึ่ง เงาร่างนั้นโผพุ่งลงสู่พื้น มันกลับก้าวเดินอาดๆ เข้าสู่ภายในอาคารโดยมิกลัวเกรง "ผู้ใด!" เวรยามที่เป็นหญิงล้วนตวาดเสียงเจื้อยแจ้ว บุคคลนั้นพอดีเดินพ้นเงามืดออกมา เผยให้เห็นใบหน้าอันคมสันงามสง่า กลับเป็น จื่ออิง เจ้าสำนักบู๊ตึ๊งคนปัจจุบัน! "ท่านเจ้าสำนัก!" ในเหล่าสตรีย่อมมีผู้จดจำมันได้ แน่นอนด้วยความงามสง่าและศักดิ์ฐานะของมันเวลานี้ ทำให้หญิงสาวจำนวนไม่น้อยต่างหมายปองมัน ในจำนวนนี้ย่อมมีบางส่วนที่เป็นศิษย์สังกัดสำนักหันซาน ที่แท้ที่นี่คือที่พำนักของบรรดายอดฝีมือแห่งหันซาน "เจ้าสำนักจื่อ มาเวลาวิกาลมิทราบมีเรื่องเร่งร้อนอันใด?" หญิงสาวซึ่งดูสูงวัยที่สุดในบรรดาทั้งหมดเอ่ยเป็นเชิงสอบถาม จื่ออิงมิเพียงไม่ถือโทษที่นางสอบถามราวกับมิให้เกียรติตน ต่อให้นางกล่าววาจาล่วงเกินยิ่งกว่านี้มันก็ไม่ถือโทษ เนื่องเพราะสถานที่นี้พำนักไว้ด้วยยอดหญิงในดวงใจของมัน เหวินเหม่ยชิง! "ช่วยเรียน เจ้าสำนักเหวิน ว่าข้าจื่ออิง มาขอพบ" "ท่านเจ้าสำนัก สั่งเอาไว้ว่า จะเก็บตัวฝึกวิชา ไม่อนุญาตให้ใครเข้าพบ นี่ก็ดึกมากแล้ว หากท่านเจ้าสำนักมีธุระอันใด คงต้องรบกวนเป็นวันพรุ่งนี้" "ข้าขอพบนางเพียงครู่เดียว เพื่อปรึกษาเรื่องสำคัญ" จื่ออิงยังไม่ลดละความพยายาม "ต้องขออภัยท่านเจ้าสำนัก อาจารย์สั่งไว้ว่า ไม่พบใครเด็ดขาด" ศิษย์หันซานยังคงยืนยัน จื่ออิงก้มหน้าลงด้วยความท้อแท้ นับว่าบุคคลิกภาพของเจ้าสำนักแทบไม่หลงเหลืออยู่เลย เหล่าศิษย์ของหันซานมีบ้างบางคนสงสารชายหนุ่มผู้นี้จนจับใจ อยากจะเข้าไปช่วยปลอบโยนชายหนุ่มด้วยตนเอง แต่ก็ไม่กล้า จื่ออิงค่อยๆก้มหน้าหันกายหมายจากไป เหล่าศิษย์หันซานพากันมองเงาหลังอันหดหู่ของชายหนุ่ม ทันใดนั้น ปรากฏเงาวูบประดุจสายฟ้า ร่างของจื่ออิงพลันหายวับไปจากจุดนั้น จากนั้นเหล่าศิษย์หันซานทั้งสี่รู้สึกปวดแปลบที่ต้นคอและท้ายทอย พากันล้มฟุบสิ้นสติลงกับพื้น ร่างของจื่ออิงพลันปรากฏอีกครั้ง ยืนตะหง่านอยู่ด้านหลัง รอยยิ้มน้อยๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา "อาศัยพวกเจ้าสามารถขัดขวางเรา? รอจนพวกเจ้าฟื้นขึ้นมาก็มิสามารถจดจำอันใดได้!" กล่าวจบสาวเท้าเข้าสู่ภายใน ทิ้งร่างของทั้งสี่ไว้เบื้องหลัง เมื่อถึงหน้าห้องพำนักของเหวินเหม่ยชิง "แม่นางเหวิน ข้าจื่ออิง ขอพบแม่นางสักครู่" ไม่มีเสียงตอบ มันกลับมิสนใจธรรมเนียมปฏิบัติ ถือวิสาสะผลักประตูเข้าไป ภายในห้องว่างเปล่า ไร้ร่องรอยผู้คน อาหารยังวางอยู่บนโต๊ะ ไม่มีร่องรอยการดื่มกิน มันประหลาดใจไม่น้อย เหวินเหม่ยชิงไปที่ใด? หรือ นางเก็บตัวฝึกวิชาในที่เร้นลับ แว่บหนึ่งของสำนึก จื่ออิงรู้สึกกังวลขึ้นมา มิแน่นักนางอาจไปสืบเรื่องคดีของเสี่ยวเง็ก ความคิดมันเริ่มสับสน จิตใจว้าวุ่น รีบสาวเท้าออกไปจากห้อง ตรงกลับไปยังที่พักทันที จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 14 พ.ย. 46 22:51:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เหวินเหม่ยชิงจ้องมองกระถางกำยานลายมังกรกลางห้องอย่างจดจ่อ ควันเบาบางของกำยานที่มีกลิ่นหอมระรื่นรวยริน ล่องลอยออกมาจากภายในกระถาง เมื่อสูดดมเข้าไปจะรู้สึกสดชื่น แต่นางก็ทราบว่า หากเป็นผู้ฝึกฝนกำลังภายในจะทำให้พลังภายในเสื่อมถอย ในเวลาอันสั้นมิอาจรวบรวมกำลังภายในได้! ดังนั้นนางหลีกเลี่ยงไม่สูดกำยานนั้นเข้าไป หญิงสาวถอนหายใจเล็กน้อยจากนั้นกล่าวว่า "สองครั้งคราที่ข้าพเจ้ามาเยี่ยมเยียนท่าน ท่านล้วนจุดกำยานชนิดนี้ ดูท่าท่านคงพึงพอใจกลิ่นของมันยิ่ง?" ชายชราคู่สนทนายกมือลูบเคราเบาๆ จากนั้นส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ "อ้อ ท่านที่แท้มิได้พึงใจต่อกลิ่นของมัน ถ้าเช่นนั้น เพียงจุดมันขึ้นเพื่อป้องกันตัวเท่านั้น?" ชายชราพยักหน้า "ตุลาการเที่ยงธรรม ระเอียดรอบคอบเสมอมา มิน่าท่านจึงสามารถมีวันนี้ นับถือๆ" ชายชราผู้นี้คือตุลาการเที่ยงธรรมเอง ตุลาการยิ้มเล็กน้อยจากนั้นกล่าวว่า "เจ้าสำนักเหวิน ยุทธจักรเหมือนถ้ำเสือแดนมังกร ตัวเราไร้วรยุทธ แต่ต้องทำคดีใหญ่น้อย ล้วนแล้วแต่เป็นคดีที่คนร้ายล้วนมีพลังฝีมือติดตัว หากไม่ละเอียดรอบคอบ น่ากลัวอายุไม่ยืนปานนี้" "ท่านเรียกข้าพเจ้ามาพบ มิทราบมีเรื่องใดให้ข้าพเจ้าทำ?" เหวินเหม่ยชิงถามทันที "ข้าเพียงอยากทราบว่าเรื่องที่ไหว้วานท่านให้ไปทำ ไปถึงไหนแล้ว ช่วงสองเดือนที่ผ่านมานี่ นับว่ามีเรื่องเกิดขึ้นไม่น้อย ท่านเตียหงีถูกลอบสังหาร ต่อมาก็แม่ชีกล้วยไม้ขาว อาจารย์ท่าน ซ้ำร้ายฮั่นตงกลับตกเป็นผู้ต้องสงสัย ยังมีคดีเกี่ยวกับศิษย์น้องท่าน ข้าสงสัยคนร้ายน่าจะเป็นคนใกล้ตัวพวกเรา เจ้าสำนักเหวิน.." เหวินเหม่ยชิงสะดุ้งเล็กน้อย "ข..ข้ากำลังฟัง" หญิงสาวรีบตอบ ตุลาการส่ายหน้าเล็กน้อย "เอาเถอะเราทราบว่าเจ้ามีความในใจ อาจารย์และศิษย์น้องของเจ้าตายอย่างอนาถ เราเมื่อเอ่ยพาดพิง ทำให้เจ้าอดมิได้ต้องไปคิดถึงเรื่องเหล่านั้น นับว่าเราผู้เฒ่าพลั้งเผลอไปจริงๆ" เหวินเหม่ยชิงก้มหน้านิ่ง นางแม้เข้มแข็ง เฉลียวฉลาด แต่อย่างไรก็เป็นเพียงหญิงสาวซึ่งอายุพึ่งเต็มยี่สิบ นางยังปลงไม่ตกกับเรื่องเหล่านี้ นางพลันสูดลมหายใจเข้าปอด จากนั้นเงยหน้าขึ้นสบตากับตุลาการเที่ยงธรรม "เรื่องที่ท่านไหว้วาน ข้าต้องจัดการให้ท่านแน่ ทว่า เวลานี้เมื่อมาถึงบู๊ตึ๊งข้าอยากจะสืบร่องรอยการตายของอาจารย์และศิษย์น้องเสียก่อน มิเช่นนั้น จิตใจของข้าคงไม่มีวันเป็นสุข" ตุลาการพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ "วันนี้ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ยังมีการประลอง ท่านกลับไปพักผ่อนเถอะ" เหวินเหม่ยชิงรับคำ จากนั้นขอตัวไปพักผ่อน นางขณะจะเปิดประตูออกไป ตุลาการพลันถามนางว่า "การประลองพรุ่งนี้ท่านคิดว่ามีโอกาสได้ชัยต่อหลวงจีนหัวหลินสักกี่ส่วน ?" คำถามนี้ทำเอาเจ้าสำนักหันซานนิ่งอึ้งไปอึดใหญ่ จากนั้นนางจึงตอบว่า "เพียงสามส่วน พลังฝีมือของหลวงจีนรูปนี้ล้ำลึกยากคาดเดา ข้ากลับมิเข้าใจ เมื่อเก้าปีที่แล้วเจ้าสำนักเตีย ทำเช่นไรจึงสามารถเอาชนะเขาได้ ยังมี ข้าคิดว่าต่อให้ตอนนี้เจ้าสำนักเตียยังมีชีวิตอยู่ ก็คงมิใช่คู่มือของเขาอีกแล้ว!" "หลวงจีนรูปนี้มีฝีมือล้ำลึกถึงเพียงนั้น?" "อืม ท่านตุลาการไม่รู้วรยุทธจึงมิใช่เรื่องน่าประหลาดใจ ที่จะไม่หยั่งรู้ถึงฝีมือของไต้ซือท่านนี้ ท่านคงเห็นการประลองระหว่างเจ้าสำนักหลิว กับเจ้าสำนักตั๋วแล้ว?" "เห็นนั้น เห็นอยู่ ทว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องอันใดกับไต้ซือหัวหลิน ข้ากลับมิเข้าใจ?" "ท่านตุลาการคงเห็นจังหวะที่ ตั๋วล่ายสุกชะงักค้าง แล้วโดนหลิวหยงเคอซัดฟาดจนพ่ายแพ้ ผู้คนต่างเข้าใจว่าเป็นเพราะพลังฝีมือของหลิวหยงเคอ น่ากลัวนอกจากตั๋วล่ายสุก หลิวหยงเคอ และตัวไต้ซือหัวหลินแล้ว คงมีข้าพเจ้าเท่านั้นที่สังเกตความนัยออก" ตุลาการนิ่งรอคำอธิบายของเหวินเหม่ยชิง "ช่วงเวลาก่อนที่ตั๋วล่ายสุกจะซัดฟาดฝ่ามือ ข้าพเจ้าเห็นหลวงจีนรูปนี้ ลอบโคจรพลัง ชั่วเวลาเพียงพริบตาก็เกิดพลังไร้สภาพตรึงร่างของตั๋วล่ายสุกเอาไว้ จากนั้นตั๋วล่ายสุกคล้ายถูกดวงตาทั้งคู่ของท่านดึงดูดเอาไว้ คาดว่าท่านคงใช้ตบะญาณขั้นสูงดึงดูดอีกฝ่าย หลิวหยงเคออาศัยช่วงจังหวะนี้เองซัดฟาดเข้าใส่ตั๋วล่ายสุกจนได้ชัย!" ตุลาการแตกตื่นยิ่ง "ไต้ซือหัวหลินลอบช่วยเหลือหลิวหยงเคอ? ที่แท้สองคนนี้มีความสัมพันธ์ใดกันแน่? รึว่าทั้งสอง ." เหวินเหม่ยชิงส่ายหน้า "ข้าคิดว่าทั้งสองมิได้มีความสัมพันธ์อันใด เพราะระหว่างที่หลิวหยงเคอเดินผ่านไต้ซือหัวหลินนั้น ยังกล่าวขอบคุณ แสดงว่ามิได้เตรียมการมาล่วงหน้า" "อืม ถูกของท่าน ถ้าอย่างนั้นเหตุใดท่านไต้ซือจึงช่วยเหลือหลิวหยงเคอ" "ข้าก็มิทราบ แต่หากจะให้คาดเดา ข้าคิดว่า ท่านพอใจให้คนเช่นหลิวหยงเคอชนะมากกว่า อันธพาลเยี่ยงตั๋วล่ายสุก หากเป็นข้า ถ้ามีความสามารถเช่นท่าน ก็จะทำเยี่ยงนี้เช่นกัน" ตุลาการสบตากับหญิงสาว ในที่สุดทั้งสองก็หัวเราะออกมา "ฮา ฮา อันธพาลเยี่ยงตั๋วล่ายสุก คราครั้งนี้กลับถูกคดโกง นับว่าสมใจยิ่ง เจ้าสำนักเหวินท่านไปพักเถอะ พรุ่งนี้หากหาหนทางเอาชนะไม่ได้ ก็อย่าได้หักโหมมุ่งเอาชัยจนมากเกินไป แม้ว่าจะทำให้ "งาน" ของเรายากขึ้น แต่ยังดีกว่าให้เจ้าไปเสี่ยงอันตราย" "ขอบคุณท่านตุลาการที่เป็นห่วง ข้าขอลา" กล่าวจบเหวินเหม่ยชิงก็เดินออกจากห้องไป . .. . เหวินเหม่ยชิงสาวเท้าออกจากห้องของตุลากากร ตัดผ่านเข้าสู่ระเบียงคดเคี้ยวที่จัดวางอย่างงดงามอยู่ภายในสวนหย่อม ที่ขุดสระน้ำขนาดใหญ่ ประดับประดาด้วยภูเขาจำลอง ศาลาพักร้อน และต้นไม้สวยงาม ท่ามกลางแสงสีนวลของจันทรา ยิ่งขับเน้นให้งดงามจนน่าพิศวง ทว่าเหวินเหม่ยชิงกลับมิรู้สึกชื่นชมต่อความงามเหล่านี้ เนื่องเพราะในใจของนางหนักอึ้ง เต็มไปด้วยปัญหานานา หญิงสาวขบคิดถึงความเป็นไปได้ในการเสียชีวิตของอาจารย์และศิษย์น้อง เบาะแสทางด้านการตายของอาจารย์นั้นเร้นลับยิ่ง ผู้ที่ก่อคดีคงจักต้องเตรียมการมาอย่างดี ไม่แน่นักอาจทำกันเป็นขบวนการ อย่างไรก็ดีนางยังขบปริศนานี้ไม่ออก ได้แต่หวังว่า “เขา” จะสามารถช่วยเหลือนางได้ ส่วนปัญหาเรื่องศิษย์น้อง นางนับว่าทำความเข้าใจบางส่วน คดีนี้หากมิใช่เสี่ยวซาเป็นผู้กระทำ เพราะหลงใหลในตัวศิษย์น้องของตนแล้ว อย่างนั้นเป้าหมายของคนร้ายก็คือตน ศิษย์น้องเพียงเป็นผู้รับเคราะห์ คิดถึงตรงนี้หญิงสาวต้องเผลอกำมือแนบแน่นโดยมิรู้ตัว นางคิดถึงความเป็นไปได้อีกทางหนึ่ง เมื่อเสี่ยวซาไม่ได้เป็นคนร้าย เหตุใดจึงหายสาบสูญ มันย่อมมิได้หนีความผิด หรือว่า มันบังเอิญรู้เห็นขณะคนร้ายลงมือ ในที่สุดถูกคนร้ายสังหารปิดปาก ถ้าอย่างนั้นเบาะแสนี้ได้แต่เป็นความลับดำมืดต่อไปแล้ว หญิงสาวเพียงหวัง เสี่ยวซาสามารถรอดพ้นเงื้อมมือคนร้าย ถ้าอย่างนั้น นางคงสามารถสืบทราบเบาะแสของคนร้าย เหวินเหม่ยชิงพลันตัดสินใจลดเลี้ยวไปทางขวา มุ่งหน้าสู่โรงครัว นางกลับคิดลอบเร้นเข้าโรงครัว หรือนางคิดขโมยรับประทาน? อันนี้มิมีผู้ใดทราบ ผู้ที่ทราบคงมีเพียงตัวของนางเท่านั้น . จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 14 พ.ย. 46 22:52:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนเก่าก่อน 22/4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2530021/W2530021.html 22/3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2518879/W2518879.html บทที่ 22/2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508497/W2508497.html บทที่ 22/1 (ตอนจบ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2501430/W2501430.html บทที่22/1(ตอนต้น) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499177/W2499177.html บทที่ 21/3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2490292/W2490292.html 21/2: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478753/W2478753.html 21/1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473806/W2473806.html บทที่20 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2461504/W2461504.html บทที่ 19 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448228/W2448228.html บทที่ 18 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2438231/W2438231.html บทที่ 17 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2423002/W2423002.html บทที่ 16 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2416822/W2416822.html บทที่ 15 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html บทที่ 14 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394602/W2394602.html บทที่ 13: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385217/W2385217.html บทที่ 12 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2380634/W2380634.html บทที่ 11 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2365373/W2365373.html บทที่ 10 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2355452/W2355452.html บทที่ 9: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2347342/W2347342.html บทที่ 8: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2336310/W2336310.html บทที่ 7: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2329311/W2329311.html บทที่ 6 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2323012/W2323012.html บทที่ 5 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316144/W2316144.html บทที่ 4 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2309810/W2309810.html บทที่ 3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2302015/W2302015.html บทที่ 2 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2296001/W2296001.html บทที่ 1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2280892/W2280892.html แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 14 พ.ย. 46 22:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ๊ะ มีแอบมาลง ไม่มีบอกกล่าว บ่างก็มาทำหน้าที่ละกัน จากคุณ : jengly - [ 14 พ.ย. 46 23:14:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ]'=njv;jk,kvjko . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 14 พ.ย. 46 23:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 T___T โฮโฮโฮ ... แมงเม่าซึมเศร้า จากคุณ : แม่มดพันปี - [ 15 พ.ย. 46 00:43:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แมงเม่าเริงร่า \\(^^)// แวะมาเยี่ยมจ้า.. (ว่าแล้วก็หายหัวต่อปาย  หุหุหุ...) จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด - [ 15 พ.ย. 46 01:36:20 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านแล้วค่า จากคุณ : ตอกะจอ - [ 15 พ.ย. 46 12:36:20 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^_________________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 15 พ.ย. 46 12:52:33 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มันครับ มาลงชื่อ จากคุณ : ด็อก - [ 15 พ.ย. 46 15:14:58 A:151.201.233.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาลงชื่อด้วย จากคุณ : คุณชายหลิว - [ 15 พ.ย. 46 19:39:51 A:203.118.92.113 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณชายหายไปนาน จากคุณ : ด็อก - [ 15 พ.ย. 46 21:24:27 A:151.201.233.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 อยู่แถวนี้แหละคับ ตามอยู่ตลอด จากคุณ : คุณชายหลิว - [ 15 พ.ย. 46 22:37:56 A:203.118.74.176 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทำไมเห็นสองคนนี้แล้วมันคันเขี้ยวหว่า แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 46 00:36:08 จากคุณ : jengly - [ 16 พ.ย. 46 00:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เผลอสูดกำยานเข้าไปแล้ว หวาดเสียว .. จากคุณ : scottie - [ 17 พ.ย. 46 15:52:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นไรไปคะ นจ ยิ้มไว้ๆ ครับ อย่าเพิ่งเขี้ยวงอก จากคุณ : ด็อก - [ 18 พ.ย. 46 13:08:03 A:151.201.233.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ^___________^ ไม่งอกก็ได้ ฮี่ๆ จากคุณ : jengly - [ 18 พ.ย. 46 21:52:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 \\(TOT)// เจอวันแดงเดือดเข้าไป สองวันซ้อนๆ ค่าหนม ตต กลายเป็นขี้เถ้าไปแล้วจ้า จากคุณ : แม่มดพันปี - [ 18 พ.ย. 46 22:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มีทางเลือกให้อยู่สองทาง ก็คือ ถ้าไม่ขายขาดทุนก็ อึดเข้าไว้ๆๆๆ (เอาหนมตูคืนมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 19 พ.ย. 46 09:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ^ ll ll งก!!!!! จากคุณ : jengly - [ 19 พ.ย. 46 13:57:26 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ปลิวๆๆๆๆๆ จากคุณ : ขี้เถ้า มม (แม่มดพันปี) - [ 19 พ.ย. 46 15:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาไอแค่กๆ ทวงนิยายตอนต่อไป จากคุณ : บ่างเปื่อยถาวร (jengly) - [ 21 พ.ย. 46 17:17:08 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตอนต่อไป (อย่าลืมกินยาล่ะ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2550448/W2550448.html#5 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 21 พ.ย. 46 22:03:41 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ประสิทธภาพ จากคุณ : รสา รสา - [ 31 มี.ค. 47 00:28:31 ]