W2543797 <>~<> ...คุณยายเจ้าเล่ห์...<>~<> (เรื่องสั้น) [เรื่องแปล]

ความคิดเห็นที่ 1

พ่อกับแม่เพิ่งเกษียณอายุงานมาเมื่อเร็วๆ นี้ และตอนนี้ ท่านได้ออกเดินทางนั่งเรือสำราญท่องมหาสมุทรกันอย่างเพลิดเพลิน แต่ก่อนที่จะตัดสินใจไปกันได้นั้น ฉันต้องให้สัญญาว่าจะมาดูแลคุณยายอย่างสม่ำเสมอ และถ้าคุณยายทราบเรื่องนี้ ท่านต้องเคืองแน่ๆ คุณยายอายุแปดสิบเจ็ดแล้ว อยู่ตามลำพังคนเดียวในบ้านที่ในอดีตมีไว้สำหรับให้คนงานพักอาศัยในฟาร์ม แต่ปัจจุบัน ได้รับการพัฒาปรับปรุงใหม่เรียบร้อยแล้ว ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองแบ็กซฟอร์ดไปสิบหกกิโลเมตร - และที่ได้รับการพัฒนาปรับปรุงใหม่นั้นคือตัวบ้าน ไม่ใช่คนงานในฟาร์ม คุณยายไม่ชอบคิดว่าท่านอาศัยอยู่ในบ้านที่สร้างมาให้คนงานพักอาศัย แต่อยากที่จะนึกว่า มันเป็นบ้านหลังเล็กๆ ที่น่ารักและทันสมัย ท่ามกลางธรรมชาติในชนบทที่สวยงามยิ่ง

"ยายว่า เดี๋ยวสุดสัปดาห์นี้ ยายจะก่อกองไฟกลางลานให้อบอุ่นเสียหน่อย แถมได้สนุกด้วย" คุณยายส่งเสียงมาตามสายโทรศัพท์เมื่อคืนวันพฤหัสบดี "ถ้าหนูมีจดหมายรักเก่าๆ ที่อยากเผาทิ้ง นี่เป็นโอกาสแล้วนะจ๊ะ"

ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ก็ดีน่ะสิ

"คุณยายรอหนูด้วย อย่าเพิ่งทำเองก่อนนะคะ" ฉันตอบ นึกเห็นภาพคุณยายใส่รองเท้ามีส้นสูงนิดๆ เดินกระหย่องกระแหย่งชนกองฟืนโครมใหญ่ "ถ้าเป็นวันอาทิตย์จะดีกว่านะคะ หนูเกิดไปรับปากว่าจะฝึกสอนฟุตบอลให้พวกเนตรนารีในวันเสาร์ไว้แล้วล่ะ"

"จริงอย่างที่หนูว่า เห็นข่าวพยากรณ์อากาศเขาบอกว่าวันอาทิตย์ท้องฟ้าจะแจ่มใสกว่าวันเสาร์ หนูมาทานอาหารกลางวันกับยายนะ ยายจะทำพาสต้าให้จ้ะ"

ทุกครั้งที่คิดถึงขาวัวย่าง ราดน้ำเกรวี่ของคุณยาย ที่เสิร์ฟพร้อมกับมันฝรั่งที่มีถึงสองแบบให้เลือกตามใจชอบและผักต่างๆ แล้ว ฉันต้องน้ำลายยืดไปเสียทุกที คุณยายเป็นคนที่ไปขู่เข็ญให้ร้านขายอาหารสดในหมู่บ้านจัดหาอาหารที่มีประโยชน์มาวางขาย และนี่คงเป็นเหตุผลว่าทำไมท่านยังสุขภาพดี กระฉับกระเฉงดีอยู่ ทั้งๆ ที่อายุแปดสิบเจ็ดแล้ว

คุณยายพูดถูกเรื่องลมฟ้าอากาศ ในวันอาทิตย์นั้น มีแสงแดดส่องสว่างพร้อมลมโชยมาอ่อนๆ ตลอดวัน ถึงจะค่อนไปทางลมเย็นก็เถอะ ฉันใช้เวลานานกว่าที่คิดในการเก็บรวบรวมท่อนไม้ กิ่งไม้ต่างๆ มาสุมทำกองไฟ - มีทั้งกิ่งต้นราสเบอรี่ ใบต้นโอ๊กแห้ง เศษพุ่มไม้ที่เล็มทิ้ง และกิ่งใบไม้ดอกแห้งๆ ค้างปี ถึงจะใช้เวลานานไปสักหน่อย แต่ในที่สุด เราก็มีกองวัสดุพร้อมที่จะจุดไฟให้ลุกโชน เราสองคนยายหลาน มีผ้าพันรอบคอ สวมใส่เสื้อแจ๊กเก็ตตัวหนา ยืนโต้ลมเย็นๆ กลางฤดูใบไม้ผลิ ผิวหน้าเริ่มมีสีแดงเรื่อๆ จากความเย็นในอากาศ และตื่นเต้นในสิ่งที่คาดหวัง ในขณะที่ฉันเดินไปรอบๆ กองวัสดุ ในมือมีเทียนไขที่จุดไว้พร้อม แต่กว่าไฟจะติดได้ ก็ใช้เวลาพอสมควร ส่งควันขาวทึบม้วนตลบขึ้นมาก่อน แล้วในที่สุด ไฟก็ลุกเป็นเปลวแดงฉานจนได้ ส่งกลิ่นหอมของใบหญ้ากิ่งไม้อบอวลไปทั่วบริเวณ

กองไฟลุกสูงได้ประมาณยี่สิบนาที ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงมาจากริมรั้วข้างบ้านอีกฝั่ง

"คุ้ณ! นี่กำลังทำอะไรน่ะ กองไฟเขามีไว้ให้จุดตอนเย็นค่ำๆ ไม่ใช่บ่ายๆ ตอนที่คนอื่นเค้าตากเสื้อผ้ากัน"

เสียงดังมาจากชายหนุ่มอายุอานามไม่มากสักเท่าไร แต่ท่าทางดูจะโกรธจัด ฉันไม่เคยเห็นเขามาก่อน แต่คุณยายมีท่าทีว่ารู้จักเขาดี

"อเลกซ์ ! ดีใจที่เห็นเธอวันนี้ "

"แต่ผมไม่ดีด้วยหรอกครับ คุณยาย "

"ยายนึกว่า คุณไม่อยู่เสียอีก"

"ผมไม่ได้ไปไหนครับ อยู่บ้าน เอาเสื้อออกมาซักแล้วก็ตาก แต่ตอนนี้ ผมคงต้องซักใหม่อีกรอบแล้วล่ะ"

"อย่ากังวลเกินเหตุไปเลย ใครจะมาสังเกตว่ามีขี้เถ้าติดเสื้อมากน้อยเท่าไรกันล่ะจ๊ะ แล้วอีกอย่าง ไม่ว่าใครๆ ก็ชอบกลิ่นควันเผาต้นหญ้าใบไม้กันทั้งนั้น ว่าแต่เคยเจอหลานสาวของยายแล้วหรือยังล่ะ นี่คลอเดียจ้ะ คลอเดียจ๊ะ นี่อเลกซ์ เขาย้ายเข้ามาอยู่บ้านข้างๆ นี้ได้สักสามอาทิตย์แล้ว เป็นเพื่อนบ้านที่ดีมากๆ อเลกซ์ นี่เรากำลังจะทานอาหารว่างตอนบ่ายกันพอดี จะข้ามมาทานด้วยกันมั้ย ยายมีขนมสโคน กับเค้กแครอทด้วยนะ"

สีหน้าของเขาดูดีขึ้นหน่อย ไม่ถ:-)ทึงเหมือนในตอนแรก "ขอบคุณครับ คุณยาย แต่ผมกำลังจะออกไปทำธุระพอดี"

"เสียดายจัง แต่ไม่เป็นไร เอาไว้โอกาสหน้าก็แล้วกันนะจ๊ะ"

ชายหนุ่มพยักหน้าตอบรับ แล้วหันมาตีหน้ายักษ์ใส่ฉัน คนที่เขาคิดว่าต้องรับผิดไปเต็มๆ สำหรับเจ้ากองไฟกองนี้ ก่อนที่จะเดินหายไปจากรั้วพุ่มไม้ที่กั้นระหว่างเขตบ้าน

คุณยายถอนใจเฮือก "เอาไว้คราวหน้าก็แล้วกัน" ท่านเอ่ยขึ้น ราวกับจะพูดกับตัวเองมากกว่าจะพูดให้คนอื่นฟัง ฉันไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะพูดตามความสัตย์จริง ตอนนั้น ฉันกำลังนึกถึงแต่เค้กแครอทของคุณยายอยู่เรื่องเดียว

~~~~~~~~~~ยังมีต่อ~~~~~~~~~~

จากคุณ : 'ณวรา' - [ 17 พ.ย. 46 14:06:08 A:203.156.66.175 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13

ในวันเสาร์ถัดมา ขณะที่ฉันกำลังวิ่งไปวิ่งมาที่ขอบสนามฟุตบอล ตะโกนให้กำลังใจแก่เหล่าเนตรนารีแห่งเมืองแบ็กซฟอร์ดที่วิ่งเตะบอลป่วนเปี้ยนอยู่บริเวณหน้าประตูของอีกทีมนั้น มีเสียงดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ เมื่อรับสาย ก็ได้ยินเสียงของคุณยายดังมาชัดเจน

"หนูจ๋า น้ำฝนมันล้นรางน้ำหลังบ้าน ตรงเหนือประตูห้องครัวจ้ะ หนูพอมีเวลาว่างมาดูให้ยายหน่อยได้มั๊ย ความจริงยายจะทำเองก็ได้ แต่……………."

"อย่า! อย่าทำนะ!" กองหน้าของทีมฟุตบอลหันมามองฉันอย่างสำนึกผิดนิดๆ ที่กำลังจะทำฟลาวล้ำหน้า "คุณยายขา ตอนนี้หนูกำลังอยู่ในสนาม ดูทีมเนตรนารีของหนูแข่งฟุตบอลอยู่ และคืนนี้ หนูก็จะไปฟังคอนเสิร์ต เอาไว้พรุ่งนี้ได้เปล่าคะ หนูจะรีบบึ่งไปทำให้แต่เช้าเลย และถ้าหนูจับได้ว่า คุณยายปีนบันไดขึ้นไปทำเองล่ะก้อ หนูจะโกรธมากๆ เลย ตกลงตามนี้นะคะ"

"จ้า ตกลงก็ตกลง แต่หนูมาเช้าๆ หน่อยก็แล้วกัน" พูดจบ คุณยายก็วางสาย ส่วนฉัน กลับไปจัดการกับการเตะลูกที่จุดโทษ

วันรุ่งขึ้น ฉันไปถึงบ้านคุณยายประมาณห้าโมงเช้า แต่งตัวพร้อมที่จะลุยงานเต็มที่ กางเกงยีนตัวเก่าที่สุด และเสื้อที่ผ่านใช้งานมานาน สภาพโทรมเสียยิ่งกว่าที่คนงานก่อสร้างใส่ทำงานกัน เมื่อไปถึง คุณยายมองฉันหัวจดเท้าอย่างแปลกใจ

"ตายจริง! คลอเดีย" คุณยายอุทานเสียงแผ่วๆ

"ก็คุณยายบอกว่าให้หนูมากวาดรางน้ำให้ ไม่ใช่หรือคะ แล้วคุณยายจะให้หนูแต่งตัวยังไงล่ะ จะให้หนูใส่ชุดราตรียาวมาเหรอ"

"ก็ไม่ได้จะให้ถึงขนาดนั้นหรอก เพียงแต่…. เอ่อ ช่างเถอะ ถ้างั้น ตามยายมาก็แล้วกัน จะชี้ให้ดู แต่อย่าจับอะไรเวลาเดินผ่านไปหลังบ้านก็แล้วกัน"

ฉันเดินทะลุผ่านห้องโถง ตรงไปออกประตูหลังบ้าน รางน้ำเจ้าปัญหานั้น ก็ดูแห้งดี แต่อาจเป็นเพราะฝนหยุดตกมาหลายชั่วโมงแล้วก็ได้ เลยไม่มีน้ำหยดน้ำล้นให้เห็น ฉันเอาบันไดออกมาจากโรงรถ พาดกับชายคาบ้าน ตรงด้านนอกประตูห้องครัว

รางน้ำยังอยู่ในสภาพดี ดีกว่าที่ฉันนึกไว้เสียอีก และถึงจะมองหายังไง ก็ไม่เห็นมีอะไรที่จะมาอุดรางน้ำให้ตัน ถึงขนาดทำให้น้ำล้นได้อย่างที่คุณยายเล่าให้ฟัง มีเพียงใบไม้แห้งๆ ร่วงหล่นอยู่บนหลังคาและในรางน้ำ ฉันเริ่มจัดการกวาดอย่างขมีขมัน ชักสนุกเสียอีกที่ได้โกยขยะใบไม้แห้งแต่โดนฝนมาจนแฉะ ลงไปเทใส่รถเข็นที่ตีนบันได ถึงมีน้ำกระเด็นใส่หน้าบ้าง แต่ก็ใช้แขนเสื้อเช็ดได้ ฉันสนุกกับงานขนาดว่าผิวปากอย่างสบายใจ

คุณยายเดินออกมาดู แล้วเอ่ยชวน "ยายต้มกาแฟรอแล้วนะ หนูจะพักเสียหน่อยมั๊ยล่ะ"

"ก็ได้ค่ะ" ฉันตอบตกลง ปีนลงบันไดมาอย่างไม่เฉลียวใจ เดินเข้าไปในห้องครัว ล้างมือที่อ่าง นึกว่าจะเห็นถ้วยกาแฟวางอยู่บนโต๊ะอาหาร แต่เปล่าเลย คุณยายกลับจัดไว้ในห้องรับแขก ตั้งอยู่ในถาดที่คลุมด้วยผ้าลูกไม้สวยงามบนรถเข็นอาหาร พร้อมกับขนมปังรสขิง เค้กมะนาว และอเลกซ์ ซอนเดอร์ ที่ต้องเดินเข้ามาทางประตูหน้าบ้านแน่ๆ เขาลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นฉันเดินเข้าไปในห้อง อเลกซ์ใส่เสื้อถักไหมพรมสวมศีรษะสีอ่อน และกางเกงสีน้ำตาลอมเหลือง ดูสะอาดสะอ้านเท่ทีเดียว

"หนูจ๋า" คุณยายพูดขึ้น "ดูซิ ใครมาเป็นแขกของเรา ยายชวนอเลกซ์ให้มาทานกับเราด้วย เพราะคราวก่อนนั้น เขาไม่ว่างพอดี วันที่เราจุดสุมกองไฟกลางลานกันไงล่ะจ๊ะ"

เหลือเชื่อจริงๆ คุณยายของฉัน! ถ้าใครริจะทำตัวเป็นพ่อสื่อแม่สื่อ ฉันขอร้องล่ะ อย่าได้ขอให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดมาทำความสะอาดรางน้ำให้ก่อนเวลานัดเป็นอันขาด เพราะเดี๋ยวนี้ ขณะนี้ ฉันไม่รู้ว่าจะทำหน้าวางตัวยังไงดีแล้ว

แต่สายตาของฉันพลันเหลือบเห็นอเลกซ์กำลังมีปัญหาที่จะทำหน้าให้นิ่งเฉย หนุ่มคนที่เจอกันทีไร ก็ตีหน้ายักษ์ใส่ฉันทุกทีนั้น มาบัดนี้ กำลังพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะกลั้นเสียงหัวเราะไม่ให้เล็ดลอดออกมาจากลำคอ มันทำให้เขาดูเปลี่ยนไป ดูน่ารักขึ้น ดูอารมณ์ดี และหล่อน่าดูเสียด้วย ฉันตกหลุมรักเขาโครมเบ้อเร่อ ณ วินาทีนั้นเอง แต่หญิงสาวที่ตกอยู่ในสถานการณ์อย่างฉัน จะทำอะไรไปได้มากกว่าบ่นเอากับคุณยาย

หลังจากที่อเลกซ์ลากลับไปแล้ว ฉันพูดขึ้นกับท่าน

"คุณยายขา คุณยายคิดจะทำอะไรคะ" ฉันถาม ทำหน้าเรียบเฉย ท่าทางไม่สนใจ ในขณะที่ กำลังเดือดปุดๆ อยู่ภายใน "คุณยายชวนเขามาทำไม ในเมื่อคุณยายก็ทราบดีว่าหนูดูโทรมยิ่งกว่าคนล้างท่อเสียอีก คุณยายนะคุณยาย ทำกันได้"

"จะบ่นไปทำไม หนูก็แค่เลอะน้ำสกปรกดำๆ จากหลังคารางน้ำฝนนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง" นี่เป็นครั้งแรกที่ได้รับรู้ว่า ใบหน้าของฉันนั้น เปื้อนกระดำกระด่างขนาดไหน "คลอเดีย หลานรัก ผู้ชายอย่างอเลกซ์ เขาไม่สนใจรอยเปรอะเปื้อนเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้หรอก พอๆ กับที่หนูไม่สนใจเรื่องกลิ่นควันที่ติดเสื้อเขาไป"

"คุณยายขา กลิ่นควันต้นหญ้าใบไม้น่ะ มันมีเสน่ห์ให้ชวนดมชวนดู ในขณะที่น้ำฝนปนฝุ่นผงกับซากใบไม้แห้งจากรางน้ำไม่มีนะคะ แต่ถึงยังงั้นก็เถอะ คุณยายไม่น่าจะทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชักให้หนูเลย อเลกซ์เขาได้งานที่บริษัทของหนูแล้ว เราก็จะได้เจอหน้ากันทุกวันอยู่ดี ถ้าเขาเคยคิดสนใจหนูอยู่บ้าง คราวนี้ มันก็ไม่เหลือแล้วล่ะคะ เพราะความหวังดีของคุณยายแหละ ต่อจากนี้ไป ทุกครั้งที่เขาเห็นหน้าของหนู เขาก็จะนึกถึงแต่รางระบายน้ำควบคู่ไปด้วยแน่ๆ "

หลังจากที่ได้ฟังฉันพูด คุณยายเริ่มมีสีหน้าวิตกกังวล ฉันนึกเห็นภาพคุณยายยืนอยู่ริมอ่างล้างจานในครัว จ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วนึกสงสัยกับตัวเองว่า ทำไมถึงไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน

แต่สิ่งที่ตามมาและนับได้ว่าเป็นข่าวดีก็คือ คุณยายไม่ได้ทำให้มันแย่ลงสักเท่าไรนัก ว่ากันตามความเป็นจริงแล้ว กลับทำให้ทุกอย่างเดินหน้าเร็วขึ้นกว่าที่ควรจะเป็นเสียด้วยซ้ำ เพราะหลังจากได้ทานอาหารว่างมื้อเช้านั้นเสร็จเรียบร้อย อเลกซ์และฉันต่างได้เห็นสภาพที่ย่ำแย่ของกันและกัน ฉันได้เห็นอเลกซ์ในยามที่เขาอารมณ์เสีย และเขาเห็นฉันเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปทั้งตัวจนดูไม่ได้

เราเริ่มสานสัมพันธ์กันจากนาทีนั้น เมื่ออเลกซ์เข้าทำงานในบริษัทเดียวกับฉัน มันเหมือนกับว่าเรารู้จักคุ้นเคยกันมานาน จนบัดนี้ ก็ยังเป็นเช่นนั้น เรากำลังวางแผนจะแต่งงานในฤดูใบไม้ผลิที่จะมาถึงนี้ ฉันกระโดดข้ามรถเข็นอาหารไปตกหลุมรักอเลกซ์ในเช้าวันนั้น และอเลกซ์เองก็สารภาพว่า เขาคงหลงรักผู้หญิงที่ชอบทำแต่งานบ้านง่ายๆ เบาๆ แต่หนักไม่เอาไม่ได้ เพราะนี่เป็นสิ่งสำคัญ เมื่อคิดถึงภาระหน้าที่ที่จะมีให้กันและกันตลอดชีวิต

ถึงฉันจะปฏิเสธคำเสนอของคุณยายที่จะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ในงานแต่งงานของเรา แต่ท่านจะได้รับเชิญให้มาร่วมเป็นสักขีพยานคนสำคัญอย่างแน่นอน นี่เป็นสัญญาค่ะ

~~~~~~~~~~จบ~~~~~~~~~~~
แปลและเรียบเรียงจาก : "บอนฟาร์ย" - จอยส์ เบคค์

จากคุณ : 'ณวรา' - [ 18 พ.ย. 46 22:27:03 A:203.156.71.222 X: ]