ไฟดับ! แถวสาทรเนี่ยนะ...

ที่ทำงานผมเองครับ อาคารสาทรธานีเนี่ยแหละ ไฟดับอีกแล้ว

ไฟดับ = เครื่องคอมพิวเตอร์ ไม่สามารถเปิดใช้งานได้

เครื่องคอมพิวเตอร์ ไม่สามารถเปิดใช้งานได้ = ทำงานอะไรก็ตามที่ต้องใช้คอมพิวเตอร์ไม่ได้

งานอะไรก็ตามที่ต้องใช้คอมพิวเตอร์ = งานผมเองนี่หว่า

ข้าแต่พระเป็นเจ้า กรุณาให้ไฟดับเลยเที่ยงไปด้วยเถิด เพราะผมลางานครึ่งบ่ายเอาไว้

12:15 pm ผมเดิน อ้วนพริ้ว ออกมาจากออฟฟิส ด้วยจังหวะ walz ตรงไปยังรถคันงามคู่ใจ

มือซ้ายจับเบาะ มือขวาจับพวงมาลัย เขยิบตัวออกมานิดนึง เอียงรถทำมุม 45 องศากับพื้นดิน ก่อน start เครื่อง

ไม่ต้อง งง เว๊สป้า ไงครับ ระบบหัวจ่ายน้ำมัน ของรถรุ่นนี้ไม่ค่อยดี บางครั้งก็ต้องทำอย่างนี้ล่ะครับ

เส้นทางเลียบถนน นราธิวาช ราชนครินทร์ อุดมไปด้วยอาคารสำนักงานสูงเสียดฟ้า เห็นแล้วน่าเบื่อหน่าย

อย่ากระนั้นเลย ดูสิ่งที่อยู่ในระดับสายตาของเราดีกว่า กึ๋ยยย.. สาวเต็มเลย

หมายเลขหนึ่ง น้องหนึ่ง อายุ 22 ปี วันนี้เธอมาในชุดเชิ๊ตขาวคอปก แขนยาว พร้อมกับกระโปรงผ่าข้างทรงสอบ รองเท้าส้นสูงแบบสาน สบายๆ ช่วยเพิ่มความสดใส และดูไม่เป็นทางการจนเกินไป

หมายเลขสอง น้องสอง อายุ ไม่แน่ใจ วันนี้เธอมาในชุดเสื้อเชิ๊ตขาวคอปก แบบ B แขนยาว แบบ B พร้อมกับกระโปรงผ่าข้างทรงสอบแบบ B รองเท้า........แบบ B อันนี้ ผมขอผ่านไปเลยแล้วกันนะครับ

มาดูทางด้านหนุ่มๆ กันบ้างดีกว่า

หมายเลขหนึ่ง น้องหนึ่งชาย อายุ ไม่ทราบอีกเหมือนกัน วันนี้เค้ามาในชุดเสื้อเชิ๊ตลายสก๊อตพับแขน ดูทะมัดทะแมง กางเกง ขายาวทรงสุภาพสีดำเทา ในมือถือถุงพลาสติกบรรจุผลไม้จำนวนหนึ่ง

แปร๊น แปร๊น....

ซื้อผลไม้เลี้ยงช้างมั้ยครับพี่?    บ๊ะ! คนขี่มอร์ไซค์อยู่ มันก็ยังอุตส่าห์มาขายอีก

ถุงเท่าไหร่อะครับ?

20 บั๊ก 20 บั่ก!

เอาถุงนึงแล้วกัน ช่วยให้ป้อนมันด้วยครับ

ขอบคุณนะคร๊าบบบ....

13.15 pm ผมควบจากั้วร์ สีดำปลอด (ของจริงนะครับ) ออกจากที่พัก ตัดผ่านถนนท่าพระจันทร์ หาที่จอดอยู่ชั่วครู่ ก็เหลือบไปเห็นวัดๆ หนึ่ง (จำชื่อไม่ได้แล้ว)

ผมค่อยๆ แตะเบรก แบบ แอ๊นถี่-ล๊อก เบรก ซิ๊สทึ่ม เบาๆ พร้อมกับหมุนพวงมาลัยเป็นมุม 1/4 พาย เลี้ยวเข้าไปในวัด เอารถแอบซุกไว้ซอกหนึ่ง

พร้อมกับเอาทางมะพร้าวที่มาคลุมรถให้ทั่ว เพื่ออำพรางไม่ให้ผู้ใดสังเกตเห็นว่าเป็นรถจากั้วร์

เกือบจะเดินออกจากประตูวัดไปแล้ว ผมดันได้ยินเสียงเรียกข้างหลัง

พี่ พี่ พี่ครับ เด็กหนุ่ม ท่าทางคล่องแคล่ว วิ่งกระหืด กระหอบมาหาผม

ช่วยรับบัตรจอดรถไว้ด้วยครับ

อ้าววว.. คิดค่าจอดด้วยเรอะเนี่ย

ครับ!

เท่าไหร่ล่ะ

20 บั๊ก 20 บั่ก!

ทางมะพร้าวของผมเป็นหมัน ชัวร์

14.00 pm ผมได้รับชุดพรางพิเศษตามขนาดที่สั่งไว้ มันดูเก่าเมื่อลองมองดูใกล้ๆ นอกจากนี้ยังพบรอยตำหนิมากมาย เนื้อผ้าบางส่วนก็รุ่ย และเป็นขุย

อืมม.. ตรงตามที่ผมได้กำชับเอาไว้ทุกอย่าง ผมชำระเงิน แล้วขอเปลี่ยนชุดในร้าน

แม้ผมจะรูปร่างอ้วน แต่เมื่อใส่ชุดนี้แล้วก็ยังดูหลวมไปอยู่ดี แสดงว่าคนตัดชุด ตัดเผื่อเอาไว้สำหรับคนรูปร่างใหญ่แบบฝรั่งจริงๆ

เหลือแต่พรางใบหน้า ผมกะว่าจะเอาไว้ใส่ทีหลัง

15.00 pm ผมเดินทางมาถึงที่พราง เป็นพื้นที่ๆ อยู่ใกล้ทางเท้า มีผู้คนเดินผ่านไปมา อยู่ประปราย ผมเลือกได้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

เหมาะแก่การนั่งพรางตัว ทัศนวิศัยในการมองเป้าหมายอยู่ในขั้นดีเยี่ยม

ผมรู้สึกได้ถึงเหงื่อที่ออกชุ่มไปทั้งตัว ทั้งที่ฝ่ามือ และใบหน้า เมื่อตอนที่ผมเห็นเป้าหมาย ผมรีบพรางใบหน้าทันที

เหยื่อมีอาการตกใจ คละแปลกใจ ในวินาทีที่ผมปรากฏตัวออกไป

ผมยื่นมือออกไปใกล้ๆ แทนที่เธอจะหนี กลับยื่นมือมาจับมือผมตอบ

เธอทำหน้า งงๆ อยู่พักหนึ่ง

ผมเลยถามเธอไปว่า จำไม่ได้เหรอ?

คุณพ่อ!!!

ตื๊ด ตี๊ด ตื๊ด ต๊ะ ดึ๊ด ดึด ดึด

ความสุข มีได้ทุกวัน .....

ผมถอดหัวตุ๊กตาออก เดินจูงมือพาลูกสาวกลับบ้าน

เสียงเพื่อนลูกสาว แจ๋ว เข้ามาทักลูกสาวผมดูสนิทสนมกันดี

ส้ม คุณพ่อเธอเหรอ?

ใช่แล้ว

คุณพ่อขา นี่ฝ้ายเพื่อนหนูค่ะ

อ้า หวัดดีลูก อ้าวแล้วนั่นหนูถืออะไรมาด้วยล่ะ

อ๋อ อันนี้ เป็น สติกเกอร์ที่ระลึกสำหรับวันเนตรนารีโลกค่ะ คุณพ่อช่วยอุดหนุนด้วยนะคะ

ได้สิ เท่าไหร่ ล่ะจ๊ะ

20 บั๊ก 20 บั่ก!

ให้ตายสิ!