ความคิดเห็นที่ 1 เช้าวันเสาร์ ท้องฟ้าสดใสกว่าทุกวัน นกส่งเสียงร้อง สายลมพัดอ่อนๆ แสงแดดยามเช้า สาดส่องเข้ามาในห้องนอนของแป้ง ทำให้แป้งต้องจำใจลุกขึ้นจากที่นอน ทั้งๆ ที่ใจอยากจะนอนต่ออีกสัก 2-3 ชั่วโมง แต่พอนึกขึ้นได้ว่า วันนี้ กลุ่มเพื่อนๆ นัดเจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายเดือน แป้งก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวออกจากบ้าน ไปยังที่ๆ นัดหมาย เสียงโทรศัพท์มือถือของแป้งดังขึ้น...ตรู๊ด ตรู๊ด... “ฮัลโหล” แป้งหยิบขึ้นมารับ “แป้งเหรอ เฮ้ย วันนี้นัดกันที่ไหนนะ เพิ่งตื่นอ่ะ” ทรายเพื่อนสนิทอีกคนของแป้ง ลืมสถานที่ ที่นัดเจอกัน แป้งนึกในใจ ยัยทรายนี่ ลืมประจำเลยแฮะ “ก็ ร้าน ตรงหลังสวนที่เดิมแหละจ้า” “โอเค เวลาเดิมใช่มั้ย เออ แล้วนี่จะออกจากบ้านรึยัง” “ยังน่ะ เดี๋ยวน๊อตมารับ คงอีกประมาณ ครึ่งชั่วโมงมั้ง ทรายเถอะ รีบๆ เข้าอย่าไปสายอีกนะ ขอบอก ฮิๆ” “แหมม มีราชรถมารับถึงบ้านอีกแล้ว น่าอิจฉาจริง จริ๊ง ทำไมไม่มีแบบนี้มั่งนะ ว่าแต่แป้งเถอะ เมื่อไหร่ จะยอมใจอ่อน รับรักไอ้น๊อตมันซะที หา” แป้งตกใจ กับคำพูดของเพื่อน ไม่เข้าใจว่าเพื่อนของเธอพูดเรื่องอะไรกันแน่ “พูดอะไรน่ะทราย จะบ้าเหรอ น๊อตเนี่ยนะ มันไม่ได้ชอบเราซักหน่อย” ทรายอ่อนออกอ่อนใจกับเพื่อนของเธอเหลือเกิน เพียงแค่นี้ แป้งไม่เคยรู้ตัว ว่าน๊อตคิดอย่างไรกับเธอ “เปล่าๆ เราแหย่เล่นน่ะ ไม่มีอะไร ฮ่าๆๆ โอเคๆ ไว้เจอกันนะจ้ะแป้ง” “จ้า บ๋าย บาย” แป้งเองไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร จนกระทั่งหลังจากแป้งกลับจากงานเลี้ยงสังสรรค์กับเพื่อนๆ น๊อตมาส่งแป้งที่บ้าน จากนั้นเขา ยื่นซองจดหมายสีครีมให้แป้ง หน้าซองมีคำจ่าไว้ตรงกลาง ว่า “Dear Pang, my dearest friend” “เออ นี่ มีอะไรจะให้ เอาไปเปิดในบ้านนะ แล้วก็อย่าตกใจนะเว้ย” “อะไรยะ ทำไมชั้นต้องตกใจด้วยล่ะ แหม ทำไมแกจะมาบอกรักชั้นเหรอไง” แป้งพูดล้อๆ ออกมาอย่างขำๆ ไม่ได้คิดเป็นจริง เป็นจังอะไร “เออน่า ไปอ่านเอาเองละกัน” “เนื่องในโอกาสอะไรยะ ครบรอบการเป็นเพื่อนรักเหรอ ฮ่าๆๆๆ” “ไปๆ ลงไปได้แล้ว ไว้คุยกันนะ” แป้งก้าวลงจากรถของเพื่อนเธออย่างว่าง่าย หลังจากยืนโบกมือบ๊าย บาย เพื่อนรักของเธอ จนลับตา จึงเดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน เจอแม่ของเธอนั่นดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น แป้งจึงเข้าไปนั่งเล่น เล่าให้แม่ของเธอฟังว่า ไปเจอเพื่อนๆ เป็นอย่างไรบ้าง “ไงลูก สนุกมั้ย” “ก็ดีค่ะแม่ ไม่ได้เจอกันนาน เม้าท์แตกแหลกลานเลยเนี่ย คอแห้งไปหมดแล้ว” “ไปอาบน้ำ อาบท่า หาอะไรกินซะไป แม่จะดูทีวีต่อแล้ว กำลังติดเลย หนังเรื่องนี้” “ฮ่าๆ ไปและๆ” แป้งเดินกลับเข้ามายังห้องของเธอ เปิดจดหมายที่น๊อตให้มาออกอ่าน แต่แล้ว เธอกลับต้องตกใจกับข้อความในจดหมาย ฉันไม่รู้ว่าเธอนั้นคิดยังไง แต่ขอขอบใจที่เธอมาห่วงใยกัน ยิ่งวันเวลาผ่านไป ใจฉันก็เริ่มผูกพัน หลับฝันก็มีแค่เพียงภาพเธอ และฉันก็รู้ว่าใจฉันคิดยังไง ถ้าพูดออกไปแล้วเธอไม่คิดแบบฉัน หากคำๆเดียวคำนั้น ทำให้เราต้องจากกัน แค่คิดกับเธอในใจก็พอ ต้องหยุดใจเอาไว้ ว่าเราแค่เพื่อนกัน ต้องหยุดไว้ตรงนั้น และฉันต้องทำได้ จะยอมเจ็บวันนี้ เก็บคำว่ารักเธอไว้ในใจ ดีกว่าพูดออกไปแล้วเสียเธอ ก็ฉันไม่รู้ว่าเธอนั้นคิดยังไง ถ้าพูดออกไปแล้วเธอไม่คิดแบบฉัน หากคำๆเดียวคำนั้น ทำให้เราต้องจากกัน แค่คิดกับเธอในใจก็พอ บอกรักกับเธอในใจก็พอ แป้ง, เราเก็บความในใจนี้มานาน นานเกินกว่าที่เราจะรับมันไหว เราเคยคิดไว้ว่า เราจะไม่มีวันบอกเธอ แต่เราทนมันไม่ได้แล้ว อย่างน้อย ขอแค่เพียงเราได้บอกความในใจ ไม่ว่าแป้งจะคิดอย่างไร เราก็จะยอมรับมัน รัก น๊อต จากคุณ : AeY (แวววัลค์_เอ๋) - [ 21 พ.ย. 46 00:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แป้งพับจดหมายลง หยาดน้ำใสๆ อุ่นๆ เริ่มไหลลงมาจากตา แป้งไม่เคยคิดมาก่อน ตลอดเวลาที่รู้จักกันมา แป้งไม่เคยคิดเฉลียวใจ แม้สักนิดเดียว มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเธอถึงไม่เคยรู้สึกมาก่อน น๊อตเองก็รู้ ว่าแป้งเองมีคนรักอยู่แล้ว ทำไมยังมารัก มาชอบเธอได้อีก ทำไมมันถึงต้องเป็นแบบนี้ ความรู้สึกที่แป้งมี ในตอนนี้ มันจะเรียกว่าความสับสน ความตกใจ ความเสียใจ ความดีใจ หรืออะไรกันแน่ แป้งเองก็ไม่เข้าใจตัวเอง และทำไม ทำไมเธอจึงต้องร้องไห้ เช้าวันอาทิตย์ แป้งหวนคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เธอเองไม่อยากจะเชื่อเลยว่า น๊อตจะมีความรู้สึกเช่นนั้นให้แก่เธอ  แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เธอจะต้องบอกเพื่อนเธอให้เร็วที่สุด ว่าเธอเองเสียใจ และไม่สามารถรับรักจากเขาได้ ส่วนน๊อตนั้น เมื่อได้รับรู้ความรู้สึก จากใจของเพื่อน เขาเองบอกกับเพื่อนของเขาว่า เขาได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว ว่าจะได้รับการปฏิเสธเช่นนี้ หวังว่า แป้งคงจะไม่เกลียดเขา และตัดขาดเขาออกจากชีวิต ซึ่งแป้งเอง ก็ยืนยันว่า น๊อตเป็นเพื่อนที่แป้งรักมากที่สุดคนหนึ่ง และเพื่อนจะไม่มีวันทิ้งกัน เราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป น๊อตกลับไปเรียนต่อที่ประเทศอเมริกา เมื่อต้นเดือนกันยายน เพราะมหาลัยเริ่มเปิดภาคเรียนใหม่ จากความห่างไกลกันในครั้งนี้ ทำให้แป้งเกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นในใจ เธอเริ่มคิดถึงน๊อตมากขึ้น แล้วมักคิดอยู่เสมอว่า เขากำลังทำอะไรอยู่ อยู่กับใครที่ไหน และเขาเองจะลืมเธอแล้วหรือยัง เขาจะยังรู้สึกแบบนั้นต่อเธออีกหรือเปล่า แป้งก๊ได้แต่คิดไปเองคนเดียว เวลาผ่านไป 3 เดือน หลังจากน๊อตกลับไปเรียน แป้งเริ่มเข้าใจตัวเอง ว่าแท้จริงแล้ว เธอเองก็มีใจ ให้น๊อตเช่นกัน ที่แป้งรู้จักกระจ่างชัดขึ้นมาได้ นั่นเป็นเพราะ เธอได้รับรูปถ่ายจากน๊อต เป็นภาพถ่ายในงานเลี้ยงแห่งหนึ่ง แป้งสังเกตได้ว่า น๊อตมักจะถ่ายรุปคู่กับน้องคนนึงที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเขา จึงทำให้แป้งคิดไปไกลว่า ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นแฟนกับน๊อตแน่ๆ ทำให้แป้งเริ่มรู้สึก เจ็บแปลบข้างในใจ เธอไม่ต้องการให้เขาคบกับใคร เธอต้องการเป็นคนๆ นั้น แทนที่ผู้หญิงคนที่อยู่ในรูปใบนั้น จากคุณ : AeY (แวววัลค์_เอ๋) - [ 21 พ.ย. 46 00:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ............................. อากาศช่วงปลายปีของเดือนพฤศจิกายน ทางตอนใต้ของเมืองบอสตัน ประเทศอเมริกา เริ่มหนาวลงเรื่อยๆ น๊อตแทบไม่อยากลุกออกจากเตียง แถมยังมีอาการปวดหัวอย่างรุนแรงเข้ามารบกวน “โอ้ย เมาค้างอีกแล้วตู” น๊อตสบถออกมา อย่างหัวเสีย นี่เขาต้องเริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยอารมณ์แบบนี้เหรอนี่ คืนที่ผ่านมา น๊อตดื่มเหล้าอย่างหนัก เพื่อนๆ ต่างก็พากัน เตือนว่าเขาไม่ควรดื่มหนักแบบนั้น เพราะเดี๋ยวจะตื่นไปเรียนไม่ไหว แต่เขาไม่สนใจ เขาต้องการที่จะลืม ลืมอดีต ลืมผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ ผู้หญิงคนที่เขา “รัก” ตลอดเวลาที่ผ่านมา หลังจากเขากลับมาเรียนต่อเมื่อ มหาวิทยาลัยเปิดภาคเรียนใหม่ เขามุ่งมั่นว่า เขาจะต้องลืม ความรู้สึกบ้าๆ ที่เขามีต่อแป้งให้ได้ ประจวบกับรุ่นน้องที่เรียนที่เดียวกับเขา ก้าวเข้ามาในชีวิต “น้องออย” โดยบอกเขาว่า แอบชอบเขามานานแล้ว เธอจะมีสิทธิ์บ้างไหม “เฮ้ย ไอ้น๊อต แกจะไปไหนวะ จะกลับบ้านเลย ไม่สุงสิงกับเพื่อนๆ เลยรึไงวะ” เอก เพื่อนสนิทอีกคนของน๊อต ถามขึ้น เมื่อเห็นท่าทางอันเร่งรีบของเขา “จะไปรับน้องออยว่ะ พอดีน้องเค้า จะชวนไปซื้อของด้วยกัน” น๊อตตอบเพื่อนอย่างเสียไม่ได้ “อะไรนะ!!!  ไหนชั้นนึกว่า แกรักยัยแป้งไง ยัยแป้งแสนดีของแก ยัยแป้งที่น่ารักของแก แกเอาเค้าไม่ทิ้งไว้ไหนล่ะวะ” เอกถามออกมาอย่าง งุนงง “เค้าไม่รักชั้นว่ะเพื่อน เค้ามีคนรักอยู่แล้ว เค้าบอกว่า ให้ชั้นได้แค่เพื่อนว่ะ” สีหน้าของน๊อต เริ่มหม่นหมองลง เรื่อย จนเอกรู้สึกสงสารเพื่อนขึ้นมาเหมือนกัน “แก อย่าไปหลอกน้องเค้าละกัน น้องเค้าไม่ได้มารู้เรื่องอะไรกับแกด้วย ถ้าแกคิดจะคบเค้า เอาให้มันแน่ใจก่อนละกันนะเว้ย” เอกเตือนเพื่อนด้วยความหวังดี “เออ รู้แล้ว แกเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ก่อนที่จะมาสอนคนอื่น ฮ่าๆ” น๊อตทิ้งท้าย ก่อนเดินผละไป เพราะอาการเมาค้างจากการดื่มอย่างหนักในคืนที่ผ่านมา ทำให้น๊อตปวดหัวอย่างหนัก จึงโทรไปบอกเพื่อน ว่าวันนี้เขาหยุด ไม่ไปเรียน น๊อตโยนโทรศัพท์ ไว้ที่หัวเตียง ไอ้อาการปวดหัวแบบนี้ มันช่างทรมานเสียจริง เขาหันไปหยิบกรอบรูปที่หัวเตียง รูปของเขาและแป้ง เป็นรูปที่แป้งและเขา ยืนกอดคอกันถ่ายรูปในงานวันเกิด เพื่อนคนหนึ่ง แป้งมีสีหน้าที่สดใสเหมือนเคย น๊อตพาลนึกไปถึงคนห่างไกล ไม่รู้ว่า ป่านนี้ เธอจะทำอะไร อยู่ที่ไหน คงจะทะเลาะกันแฟนไม่เว้นแต่ละวัน อีกเหมือนเดิมล่ะมั้ง นับจากวันที่เขากลับมาที่นี่ ไม่มีแม้สักวัน ที่เขาจะไม่คิดถึงแป้ง เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะลืมแป้ง ด้วยการไปคบกับรุ่นน้องคนหนึ่ง แต่มันก็ทำให้เขารู้ว่า ในตอนนี้ ไม่มีใครสามารถเข้ามาแทนที่แป้งได้ ทำไมเขาถึงไม่บอกความรู้สึกของเขาให้เร็วกว่านี้ ก่อนที่แป้งจะเจอแบงค์ คนรักของเธอ ก่อนที่อะไร มันจะสายเกินไปแบบนี้ มันช่างเจ็บปวดเสียจริง การที่หลงรักผู้หญิงคนหนึ่ง มาตลอดเวลา หลายปีที่รู้จักกันมา โดยที่ผู้หญิงคนนั้น ไม่เคยแม้แต่จะเหลียวมองมาที่เขา ไม่เคยแม้แต่จะรับรู้ถึงความรู้สึกของเขา ทั้งๆ ที่เขาแสดงความห่วงใย เอาใจใส่แป้ง จนเพื่อนในกลุ่มๆ หลายคนยังรู้สึกได้ ถึงความรัก ที่เขามีต่อแป้ง จากคุณ : AeY (แวววัลค์_เอ๋) - [ 21 พ.ย. 46 00:09:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กริ๊งง กริ๊งงง... น๊อตหลุดจากภวังค์ เมื่อเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น เขาไม่อยากจะรับสายใครทั้งนั้น เขาจึงปล่อยให้มันดังไปเรื่อยๆ ด้วยความคิดที่ว่า เดี๋ยวคนโทรคงจะเลิกไปเอง จากนั้น จึงหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือมากด ปิดเครื่อง เพราะไม่ต้องการให้ใครโทรมารบกวนเขาได้อีก “เขาต้องการอยู่คนเดียว” แต่เสียงโทรศัพท์ ก็ยังดังอยู่ไม่ขาด จนเขารำคาญ เขากำลังจะลุกไปถอดสารโทรศัพท์ออก แต่ในใจ คิดว่า อาจจะมีเรื่องด่วนบางอย่างก็เป็นได้ จึงหยิบหูโทรศัพท์ขึ้นมา กรอกเสียงลงไปอย่างเซ็งๆ “ฮัลโหล” น๊อตส่งเสียงราบเรียบ ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ บ่งบอกให้รู้ว่า เขากำลังเซ็งอย่างหนัก “น๊อตเหรอ แป้งนะจ้ะ” แป้งส่งเสียงเจื้อยแจ้ว มาตามสาย น๊อตตกใจ แทบจะหายเมาขึ้นเป็นปลิดทิ้ง รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที ที่แป้งโทรหาเขา “อ้าว แป้ง ยังไม่นอนเหรอ โทรมาได้ไงวะเนี่ย มีเรื่องอะไรเหรอ ทะเลาะกับแฟนมาเหรอไง” น๊อตถามแป้งล้อๆ อย่างคุ้นเคย “บ้า เพื่อนคิดถึงเพื่อนบ้างไม่ได้เหรอไงกันยะ แหมมม” “อีโธ่ อย่ามาพูดเลยวะ อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อ โว้ย ว่าไง มีอะไรให้ช่วย บอกมาเลย กระผมยินดีรับใช้คุณหนูแป้งเสมอขอรับ” “กรี๊ดด ไอ้บ้าน๊อต แกนะ อย่ามาเรียกชั้นว่า คุณหนูได้มั้ย แกก็รู้นี่ว่า ชั้นไม่ชอบ” แป้งบ่นอย่างเซ็งๆ “ฮ่าๆๆ ก็เพราะรู้ว่าแกไม่ชอบ ถึงได้ชอบเรียกไง เออ แล้วเป็นไงแบงค์มันทำอะไรอีกล่ะ” แป้งเงียบไปครู่หนึ่ง จึงพูดออกมา “เปล่า เค้าไม่ได้ทำอะไรหรอก เราต่างหากที่ทำ” เสียงแป้งเริ่มเอื่อยลง เรื่อยๆ “เรา เอ่อ เรา อืมม ช่างเถอะ เอาเรื่องของแกดีกว่า เห็นชอบส่งรูปคู่กับน้องคนนั้นมาให้จังนะ เป็นอะไรกันรึเปล่าเนี่ย อยากรู้ๆๆ” แป้งพยายามปรับน้ำเสียงของเธอให้สดใสดังเดิม พอได้ยินดังนั้น น๊อตจึงรู้สึกตึงๆ ขึ้นมาทันที “ก็ คบกันอยู่น่ะ ถามทำไมเหรอ” น๊อตตอบอย่างเย็นชา นี่แป้งโทรมาแค่เรื่องนี้เองเหรอเนี่ย แค่เพียงอยากรู้ว่า เขาลืมเธอได้หมดใจรึยังแน่ๆ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ แป้งอึ้งไป กับคำตอบที่ได้ยิน ความรู้สึกเจ็บแปลบเริ่มก่อตัวขึ้นในใจ น้ำตาเริ่มคลอ และกำลังจะเอ่อ ล้นลงมาจากสองตาของเธอ แป้งเริ่มสะอื้นออกมา หลังจากที่เงียบไปพักหนึ่ง น๊อตได้ยินเสียงแปลกๆ จากปลายสาย ฟังดูจนรู้ว่า แป้งกำลังร้องไห้...เขาจึงตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ “แป้ง เฮ้ย แกเป็นอะไรรึเปล่า ทำไม เกิดอะไรขึ้น แกบอกมาสิ อย่าเอาแต่ร้องไห้ได้มั้ย ใจเย็นๆ ค่อยๆ เล่ามาก็ได้” น๊อตถามเพื่อนรักของเขา อย่างห่วงใย “ไม่ เราไม่ได้เป็นอะไร เราแค่ คิดอะไรเล่นๆ ก็เลยรู้สึกเศร้าไปเอง ก็เท่านั้นแหละ อืมม ไม่เอาแล้ว ไม่กวนน๊อตแล้วล่ะ แป้งง่วง ไปนอนก่อนนะจ้ะ อย่าหักโหมเรียนมากนักล่ะ บ๋าย บาย” แป้งไม่รอฟังคำพูดใดๆ จากเพื่อนของเธอ รีบวางสายไปก่อนที่น๊อตจะได้กล่าวคำลา แป้งเกิดความรู้สึกอึดอัดขึ้นในใจ ในตอนนี้เอง ที่เธอเข้าใจความรู้สึกของน๊อตในคราวนั้น คราวที่เขามาบอกรักเธอ แป้งนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอเองก็ต้องการบอกให้เขารับรู้เช่นกัน ไม่ว่าเขาจะคบกับใคร เธอต้องการให้เขารู้ ว่าเธอ...เธอชอบเขา แป้งจึงเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์ ต่ออินเตอร์เน็ต จากนั้น จึงเริ่มพิมพ์จดหมาย ลงในอีเมลล์ของเธอ ............. From: pangjung@hotmail.com To: noti@hotmail.com Subject: things in my mind น๊อตจ๋า, แป้งดีใจจังที่ได้คุยกับน๊อตในวันนี้ และก็ยินดีกับน๊อตด้วยเรื่องน้องคนนั้น แป้งมีเรื่องอยากจะบอกน๊อตเรื่องนึง แป้งไม่รู้ว่าน๊อตจะคิดยังไง ผู้หญิงอย่างแป้ง อาจจะไม่มีค่าพอสำหรับน๊อต แป้งรู้สึกเกลียดตัวเองมากๆ ทั้งที่ๆ แป้งมีแบงค์อยู่แล้วทั้งคน แต่แป้งกลับมามีความรู้สึกแบบนี้ แป้งไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่  อาจจะมาจากการที่ได้เห็นน๊อตมีความสุข กับคนอื่นที่ไม่ใช่แป้ง หรือมันอาจเกิดขึ้นนานแล้ว แต่แป้งไม่เคยรู้ตัวเอง จนกระทั่ง มีคนอื่นเข้ามาในชีวิตน๊อต แป้งก็แค่อยากบอก ว่าแป้งไม่สามารถรักน๊อตอย่างเพื่อนอีกต่อไปแล้ว แป้งขอโทษ น๊อตคงไม่โกรธ ไม่กลียดแป้งใช่มั้ยจ้ะ แป้งมีเพลงๆ นึง อยากให้น๊อตได้ฟังมาก หวังว่ามันคงแทนความรู้สึกของแป้งได้ดี หลับตาลงยังรู้สึก ท่ามกลางความอ้างว้างในหัวใจ ค่ำคืนยาวนาน กับความเดียวดาย และลมหายใจที่ว่างเปล่า อยากให้เธอได้สัมผัส กับความห่วงใยที่มีให้เธอ ได้ยินเสียงของพระจันทร์ที่กล่อมเธอฝันดี ให้เธอได้รู้ตลอดไป ว่าทุกเวลา ที่เราห่างกันแสนไกล ยังมีอีกคำในหัวใจ ที่จะบอกเธอ ให้เธอได้รู้และเข้าใจ ว่าคิดถึงเธอ เมื่อเราห่างกันแสนไกล มีคำหนึ่งคำจะพูดไป ให้เธอได้รู้ จะแทนความหมายความห่วงใย ฉันคิดถึงเธอ ก็ฉันมีเพียงเธอ ดูแลรักษาสุขภาพตัวเอง ดีๆ นะจ้ะ แป้ง จากคุณ : แวววัลค์_เอ๋ - [ 21 พ.ย. 46 00:11:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น๊อตเงียบหายไป หลังจากที่แป้งส่งอีเมลล์ฉบับนั้น  นี่มัน็ใกล้จะคริสมาสต์แล้วสินะ แป้งมองดูปฏิทินบนโต๊ะเขียนหนังสือของเธอ มีตัวแดงๆ วงไว้บนวันที่ 20 ธันวา อีกแค่ 7 วัน น๊อตกำหนดกลับเมืองไทยวันนี้ แป้งไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่น๊อตได้อ่านอีเมลล์ฉบับนั้น เธอก็ได้แต่หวังว่า มันคงจะไม่เลวร้ายเกินไป ถึงเขาจะลืมเธอไปแล้ว ยังไงซะ ความเป็นเพื่อนมันก็ยังคงอยู่เสมอ แป้งเดินลงมาจากห้องนอนของเธอ เพื่อที่จะมานั่งเล่นข้างล่าง เธอไม่อยากคิดฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ แต่ทว่า เธอลืมนึกไปว่า ช่วงเสาร์ อาทิตย์นี้ พ่อแม่ และน้องชายของเธอ พากันไปดูงานที่ต่างประเทศ และน้องของเธอก็ติดสอยห้อยตามไปด้วย เธอจึงอยู่บ้านคนเดียว ความรู้สึกเหงาคืบคลานเข้ามาในใจของเธออยู่ร่ำไป เธอคิดถึงน๊อต คิดถึงมาก แป้งตัดสินใจขอแยกทางกับคนรักเมื่ออาทิตย์ก่อน ด้วยเหตุผลที่ว่า เธอไม่ได้รักเขาเหมือนก่อน และเขาเอง ก็ไม่ได้เรียกร้อง หรืออ้อนวอนให้เธอกลับมา แป้งและแบงค์จังแยกทางกันด้วยดี ไม่มีอะไรติดค้างต่อกัน เสียงกริ่งที่หน้าบ้านดังขึ้น เจ้าจินนี่ หมาพันธุ์พุดเดิ้ล สุนัขตัวโปรดของแป้ง ส่งเสียงเห่าทันที เมื่อเห็นว่ามีคนมาที่หน้าบ้าน แป้งหันไปมองอย่างไม่ได้สนใจ คนรับใช้ของบ้าน วิ่งไปที่หน้าประตู เพื่อดูว่าใครมา หลังจากนั้น เสียงเห่าก็เงียบไป แป้งกำลังจะเดินไปที่ห้องครัว เพื่อหาอะไรทาน แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อมีเสียงเรียกจากด้านหลัง “แป้ง” แป้งหันกลับมาอย่างรวดเร็ว เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหูเช่นนี้ “น๊อต อะไรกัน กลับมาตั้งแต่เมือ่ไหร่ แป้งนึกว่า จะกลับวันที่ 20 ซะอีกนะ” แป้งทักน๊อต ด้วยความรู้สึกดีใจระคนแปลกใจ รอยยิ้มเริ่มผุดขึ้นบนใบหน้า “กลับมาเมื่อคืนเนี่ย แล้วก็รีบมาหาแป้งเลย” น๊อตตอบยิ้มๆ “รีบมาหาเรา รีบมาทำไมกันยะ มีเรื่องด่วนเหรอ” ถึงแม้แป้งจะดีใจ แต่ก็ยังไม่วาย ไว้ฟอร์มอย่างเช่นเคย แป้งกำลังจะเดินไปยังห้องครัวดังที่ตั้งใจไว้ แต่น๊อตก็คว้าแขนแป้งเอาไว้ แล้วดึงแป้งเข้ามากอดไว้แนบแน่น เหมือนราวกับว่า เขากลัวเธอจะหลุดจาก เขาไปไหนอีก “แป้ง พูดอีกทีได้ไหม พูดให้เราได้ยินอีกสักที ว่าแป้งคิดยังไงกับเรา เราอยากได้ยิน” แป้งเริ่มรู้สึกถึงความร้อนที่ใบหน้า แก้มของเธอเริ่มมีสีแดงระเรื่อเข้ามาแทนที่ “เอ่อ อืมม แป้ง” แป้งรู้สึกเขินอายจนพูดอะไรไม่ออก น๊อตเห็นดังนั้น เขาก็ไม่รีรอฟังคำตอบอีกต่อไป เขาช้อนคางเธอขึ้นมา แล้วจึงประทับริมฝีปากของเขา ลงบนริมฝีปากของเธอ แป้งไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด และให้คำตอบแก่เขา ด้วยการ โอบกอดร่างชายหนุ่มแนบแน่น เป็นการแทนความรู้สึกที่เธอมีให้แก่เขา “น๊อตรักแป้ง รักเสมอ และจะรักตลอดไป” เขาพูดขึ้นมาหลังจากผละออกจากเธอแล้ว แต่ยังโอบเอวของแป้งไว้เช่นเดิม “แป้งก็รักน๊อตเหมือนกัน แป้งไม่อยากเสียน๊อตไป แป้งเพิ่งเข้าใจตัวเอง น๊อตจะไม่ทิ้งแป้งไปไหนใช่มั้ย” แป้งน้ำตารื้นขึ้นมาอีกรอบ น๊อตให้คำตอบแก่แป้ง ด้วยการดึงร่างของเธอเข้าไปกอด จุมพิตเธออย่างดูดดื่ม แล้วกระซิบข้างหูเธอว่า “เราจะต้องอยู่ด้วยกันเสมอ จากนี้ และตลอดไป” แป้งไม่เคยมีความสุขได้เท่านี้มาก่อน เธอรู้สึกอิ่มเอมใจเป็นอย่างมาก ไม่มีสุขใดๆ จะเทียบได้เท่าสุขนี้อีกแล้ว.... **the end** จากคุณ : AeY (แวววัลค์_เอ๋) - [ 21 พ.ย. 46 00:12:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หมายเหตุ อีเมลล์ที่กล่าวอ้างอิง เป็นเพียงแค่ อีเมลล์ประกอบเรื่องนะคะ เอ๋ต้องขอโทษด้วยถ้ามันไปตรงกับอีเมลล์ของใครเข้า ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สอง ที่เขียนนะคะ ยังไง ติชมกันได้เลยนะคะ อิอิอิ น้อมรับด้วยความสมัครใจค่า อิอิอิ ไม่รู้ว่า เขียนแย่กว่าเรื่องแรกรึเปล่า เอ้า พี่ไอซ์ มารีวิว เร็วๆ จิยะ อิอิอิ จากคุณ : AeY (แวววัลค์_เอ๋) - [ 21 พ.ย. 46 00:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เท่าที่อ่านดูนะคะ รู้สึกจะมีคำว่า แป้ง กับ น็อตเยอะมากๆๆๆๆๆเลยอ่ะค่ะ ทำให้เวลาอ่าน แล้วรู้สึกประโยคมันแข็งๆอ่ะค่ะ เหมือนกับ เป็นประโยคสั้นๆเต็มไปหมดเลย อ่า ต้องออกตัวว่า เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ ไม่ใช่นักวิจารณ์มืออาชีพ ไม่เชื่อก็ไม่ว่ากันค่ะ พยายามต่อไปนะคะ จากคุณ : TSURUGI - [ 21 พ.ย. 46 00:58:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 "ร้านค้ามากมายที่ตั้งอยู่ริมถนนนั้น ต่างก็ส่งเสียงเรียกลูกค้า ให้แวะเข้ามาชมที่ร้านของตนเอง" ... กร้ากกก เอ๋จ๋า  "ร้านค้า" เรียกคนไม่ได้นะ  แก้ด่วน พล็อตดีนะ น่าจะยืดนิดหน่อยกว่าแป้งจะรู้ใจตัวเอง ใส่ฉากอำลาก่อนพระเอกไปเรียนนอก ฯลฯ มันจะได้ซึ้งหน่อยอ่ะ  (อีกอย่าง พี่ชอบอ่านเรื่องยาวมากกว่าเรื่องสั้นด้วย  5555) แต่ตาแบงค์เนี่ย..ตัวประกอบจริงจริ๊ง  นึกภาพไม่ออกเลยว่าเป็นคนยังไง แต่โดยรวมแล้วก็หวานน่ารักดีนะ จากคุณ : พี่ติ่ม - [ 21 พ.ย. 46 03:30:35 A:169.210.7.52 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ง่า ตายแล้ววววววววววว เขียนไปได้ยังไงเนี่ย เอิกส์ๆๆๆ ตาบไปแก้ไขข้อความตรงร้านค้าแล้วจ้า พี่ติ่ม ส่วนเรื่องยืดเรื่อง เดียวจะลองดูอีกทีเน้อ อิอิอิ โอ้วว พล๊อตดีเหรอ กิกิกิ ขอบคุณนะค้า ขอบคุณ คุณTSURUGI มากๆ เลยนะคะ อิอิอิ เอ๋เพิ่งเริ่มหัดเขียนเรื่องอ่ะค่ะ ก็ต้องปรับแก้กันต่อไป จะพยายามใหม่นะค้า ไว้เรื่องหน้า อย่าลืมเข้ามาแนะนำอีกนะคะ ฮี่ๆๆๆ จากคุณ : AeY (แวววัลค์_เอ๋) - [ 21 พ.ย. 46 08:21:53 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ชอบเพลงที่แป้งเขียนไปในเมล์ :) ให้เครดิตเพลงที่เอามาใช้หน่อยก็จะดีค่ะ จากคุณ : scottie - [ 21 พ.ย. 46 11:04:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จบหวานซ้า.... อ่านเพลินๆน่ารัก จุ๋มจิ๋มดีค่ะ รู้สึกหนูแป้งนี่จะรู้ใจตัวเองเร็วไปนิดนะคะ นายแบงค์ ไม่มีบทอะไรเลย จากคุณ : -ระริน- - [ 21 พ.ย. 46 12:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โดยรวมแล้วหนุกดีนะคุณน้อง เพราะอ่านแล้วอยากอ่านต่อให้จบ มีที่น่าปรับอีกหน่อยก็พวกคำเชื่อม คำลงท้าย สรรพนาม มันค่อนข้างสั้นกุดไปหน่อย โทนเสียงเลยฟังห้วนๆไปนี้ด อ้อ แล้วก็น้อตน่ะ ใช้ไม้โทนะ (หรือไม้ไต่คู้ไม่แน่ใจ) นอหนูเสียงต่ำใช้ไม้ตรีไม่ด้ายยย ที่เหลือก็เป็นเรื่องการเว้นวรรค กับการใช้ไม้ยมกนิดๆหน่อยๆ ไม่ร้ายแรงๆ อยากให้มาติก็ติเละเลย อุอุอุ คนแต่งแผลเหวอะ เลือดสาด สรุปว่าอ่านได้ สนุกด้วย นะยะ กิกิกิ เอาอีกๆ จากคุณ : พี่ปุ๋ย (มณฑารัตน์) - [ 21 พ.ย. 46 14:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แปะโป้งไว้ก่อนเน้อ อ่านแล้วจะแวะมาสับ เอ้ย มาบอกนะจ๊ะ จากคุณ : มะวัน - [ 21 พ.ย. 46 16:16:57 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กรี้ดดดดดดดดดด อ่านจบแล้ว เรื่องนี้ คุ้นจัง กิกิ โดยรวมแล้วการเล่าเรื่องทำได้ดีขึ้นกว่าเรื่องที่แล้วนะคะ ภาษายังน่ารักเหมือนเดิมเลย พี่น่าเอาดีด้านเป็นนักเขียนเรื่องกุ๊กกิ๊กได้นะคะ รออ่านเรื่องต่อไปน้า ^^ จากคุณ : ปอ (pornarak) - [ 21 พ.ย. 46 17:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดีขึ้นกว่าเรื่องที่แล้วนะจ๊ะ พยายามต่อไปจ้ะ จากคุณ : ป้าแต้..แช่อิ่ม (ป้าต้น) - [ 21 พ.ย. 46 19:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พี่เอ๋ เดี๋ยวจะมาอ่านน้า ขอเม้าท์ก่อน อิอิ จากคุณ : s.o.s - [ 21 พ.ย. 46 19:55:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 Good job ja my dear friend! :-) U did well na ja! Actually I haven't finished reading ur story yet la..will read soon lae' na.  Very poetic na ja! well, talking to u now la...he he :P จากคุณ : KFC is the spice in your life - [ 21 พ.ย. 46 20:20:43 A:131.244.3.46 X:131.245.36.20 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านไม่จบนะ เพราะยาวมาก แต่ก็เป็นเนื้อเรื่องที่ดี เหมือนอ่านนิยายอ่ะ พยายามเข้าน๊า จากคุณ : iris - [ 21 พ.ย. 46 20:41:01 A:203.209.121.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 กาซิก ๆ เพื่อนเบี้ยว ติดแหงกอยู่บนรถเมล์ เลยมาอ่านจนจบแล้วนะยะ กิกิ เอาล่ะน้า ....... พล็อตเรื่อง - น่ารักดีอะจ้ะ กุ๊กกิ๊กหวานแหววสมวัยคนเขียน และคนอ่าน ก๊ากกกกกก สำนวน - เห็นด้วยกับอีกหลาย ๆ คนเลยจ้ะว่า ยังมีช่วงสะดุด อยู่บ้าง ใช้คำซ้ำแยะมากกกกก โดยเฉพาะชื่อตัวละครอ้ะ ใช้คำอื่นแทนบ้าง หรือตัดทิ้งบ้างก็ได้จ้ะ จะทำให้เรื่อง กระชับมาขึ้นนะ อ้อ ... กิกิ เห็นด้วยกับปุ๋ย ชื่อ น็อต อะ น่าจะสะกดงี้นะ ((มั้ง)) การดำเนินเรื่อง - บางช่วงรวบรัด ไปบางช่วงยืดไปหน่อย และใช้บทสนทนาเป็นหลักค่อนข้างมาก อย่างเช่นตอนที่แป้งคุยกับแม่น่ะ ไม่ค่อยเกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลย ถ้าเป็นบทบรรยายสั้น ๆ จะกระชับกว่าเป็นต้นอะจ้ะ กิกิ แล้วขยันเขียนมาอีกนะ ^^ จากคุณ : Clear Ice - [ 21 พ.ย. 46 22:35:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องใสๆ น่ารักดีค่ะ ชอบชื่อนางเอก แป้ง เห็นด้วยว่าน่าจะเขียนชื่อพระเอก น้อต หรือ น็อต ไม่น่าจะน๊อต เพราะ น หนู เป็นอักษรต่ำ จากคุณ : bookmark - [ 22 พ.ย. 46 21:32:20 A:203.113.77.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 กรี๊ดดดดดดดดดดดด น้อตไวไฟมั่กๆ เหมือนคนเขียนรึเปล่า ก๊ากกกกกกกกก ล้อเล่นน้าพี่เอ๋ คิกๆๆ ดีขึ้นกว่าเรื่องแรกค่ะ ไว้จะรออ่านเรื่องต่อไปน้า จากคุณ : ออฟ (s.o.s) - [ 23 พ.ย. 46 17:13:28 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาอ่านเรื่องพี่เอ๋แล้ว อิอิ อารมณ์ไหนเนี่ย โดยรวมแล้วก็ดีนะพี่ เรื่อยๆ ดี แต่น่าจะมีการปูพื้นฐานของตัวละครมากกว่านี้ แล้วบางฉากน่าจะมีบทสนทนาที่โดนๆ ได้ก็ไม่มี เช่น ตอนที่แป้งปฏิเสธน๊อต ^-^อ่า น่าจะมีสถานการณ์ที่ทำให้ตัวละครมีอารมณ์ร่วมมากกว่านี้ด้วยนะ นึกออกแค่นี้แหล่ะ จากคุณ : envy - [ 24 พ.ย. 46 10:02:59 A:203.156.66.224 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 Aey, I have to say that you did a very good job. I have to give you a credit. I couldn't believe that the person that I know could do like this. I am so sorry that I can't give you a comment to help you improve your writing. I only hope that you will be successful on your writing in the future. I like your story...romantic!...I really like it. I can't explain my feeling right now coz I am happy with the story. However, happy ending, huh! I like that. Well-done!! จากคุณ : Max - [ 24 พ.ย. 46 10:56:57 A:203.156.48.94 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 จบเร็วไปนิดนะแวว แต่ทำให้เราอ่านจนจบได้ก็แปลว่าน่าติดตามพอดูทีเดียว อ่านแล้วหัวใจเบิกบานดีอะเหมาะกะอารมณ์ยามเช้าๆ (เราอ่านตอนเช้างะ) ชะแว้บบบบบบ คลิกไปอ่านเรื่องต่อไปดีก่า member pantip เรา user ไรหว่าลืมแย้ว จากคุณ : กิช - [ 25 พ.ย. 46 10:36:56 A:210.86.202.54 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องน่ารักดีค่ะ แต่ว่ามันห้วนๆ ไปนี้ด นิดเดียวเองค่ะ แล้วก็มีแต่ความรู้สึกของนางเอกคนเดียวเองค่ะ จากคุณ : เจนตา (เจนตา) - [ 25 พ.ย. 46 20:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อยากได๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด    อยากได้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากได้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อยากได้  ตาน๊อต   มั่ง นู๋เอ๋    เนี่ย อ่านแล้ว   เหมือนเรื่องใครบ้างคนเลยเน๊อะ เห็นด้วย กะยัยออฟ ค่ะ   แต่ตาน๊อต  ไม่ไวไฟนะย่ะ  ยัยแป้งแหละไวไฟย่ะ ไม่มีเห็นมีบทหวีดหวิวเล๊ย แต่งอีกนะ   จาคอยอ่าน พี่ทำการบ้านที่นู๋สั่งแล้วนะ จากคุณ : หมี่เกี๊ยว - [ 27 พ.ย. 46 12:25:13 A:203.113.38.10 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 งงไม่เข้าใจเลย???????? จากคุณ : fassssssssss@thaimail.com - [ 22 ธ.ค. 47 17:37:38 A:203.113.61.132 X:203.150.217.112 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาร้องเพลงกันดีกว่าไหมครับผม เย้ๆๆๆโอ๊มันๆๆๆๆแล้วมันเพลงอะไรละเนียเอาเพลงนี้ไปกิน  อยากขอหมอรำ เป็นของใครและใครร้องใครตอบได้ไปเจอกันในนรกละกันนะผมมาขอหมาไปด้วยไม่มีเพื่อนไปใครจะไปด้วยก็ไม่ว่ากันนะเรามาหาคนไปด้วยหรือจะไปวิธีลัดก็ได้โทรไปที่ 999999ต่อติดแล้วไม่ตายยยยยยยย จากคุณ : มาจากนรก - [ 22 ธ.ค. 47 17:43:29 A:203.113.61.132 X:203.150.217.112 ]