หนังสือเดินทาง


เดือนกรกฎาคม ปีค.ศ.๑๙๘๒ เราไปบ้านคุณป้า สงครามภายในประเทศกลายเป็น
ประเด็นใหญ่ยิ่งกว่าสงครามกับอิรัก ใครก็ตามที่ส่อแววว่าต่อต้านการปกครองแม้
เพียงสักน้อยนิดก็จักถูกสังหาร

"คงมีหลายคนล่ะที่อยู่ในฐานะ เพราะเราได้ยินเสียงปืนทุกวัน" คุณลุงปรารภ

"หยุดสูบบุหรีได้แล้วตาเฮอร์" คุณป้าเอ็ดคุณลุงเมื่อเดินนำน้ำมาเลี้ยงพวกเรา

"ความเครียดจากเสียงปืนที่ได้ฉันยินมันร้ายกว่าบุหรี่อีกนะ" คุณลุงแก้ตัว

ตั้งแต่ท่านส่งลูกชายคนหัวปีไปฮอลแลนด์ลุงตาเฮอร์หัวใจวายเฉียบพลันไปสอง
หนแล้ว ท่านถูกห้ามไม่ให้สูบบุหรี่เด็ดขาด

"คนขายเนื้อบอกฉันว่า เห็นเด็ก ๆ ถูกสังหารบนท้องถนนโดยยังไม่มีการพิพากษา
น่าละอายแท้ ๆ " พูดจบคุณลุงก็จุดบุหร่อีกมวน

"เมื่อมานึกดูฉันดีใจที่ลูกชายอยู่ปลอดภัยในต่างประเทศ แต่เมื่อด่านชายแดนปิด
ฉันจะไปเยี่ยมเขาได้ไงนะ?"

ด่านชายแดนปิดมาสามปีแล้ว ช่วงปีค.ศ. ๑๙๘๐ถึง ๑๙๘๓

"กี่ครั้งมาแล้วที่ฉันบ่นกับแม่เค้าว่า"มาน่ะย้ายไปอยู่กับเขากันเถอะ" เธอไม่ต้องการ
ไป เพราะเธอห่วงบ้านเมือง ห่วงครอบครัว อะไรงี้เป็นต้น"

"ไงเสียฉันก็ปาไปห้าสิบเก้าแล้ว แต่เด็กที่ถูกสังหารพวกนั้นเพิ่งแค่ยี่สิบเอง ให้พวก
มันฆ่าฉัน . . . ฆ่าฉันซะ"

ลุงตาเฮอร์โศกเศร้ามากจนเกินกว่าจะทนดูได้ ไม่มีใครปริปากสักแอะ

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888


หลายวันต่อมา . . .

"คุณพ่อคุณแม่คิดว่าไงคะ"

"การจากไปของลูกชายเขาทำให้เขาเศร้ามาก พ่อไม่เคยเห็น เห็นเขาเป็นอย่างนี้
มาก่อน"คุณพ่อตอบ"ลองนุกดูสิ เด็กอายุสิบสามสิบสี่ไปอยู่ในประเทศที่พูดภาษา
เค้าไม่ได้"

"ต . . . ว่าอายุสิบสี่ไม่ต้องการพ่อแม่อีกแล้วนะคะ"

"รับเถิดค่ะว่า อายุช่วงนึงท่านต้องพี่งพาพ่อแม่ แต่หลังจากนั้น พ่อแม่ต่างหากที่
ต้องพึ่งท่าน"

"ลูกออกไปโดยไม่ทาเล็บดีกว่า ไม่งั้นเดี๋วจะถูกจับนะ"คุณแม่ทักขึ้นเมื่อเห็นฉันทา
เล็บ "หนูจะสอดมือซ่อนไว้ในกระเป๋ากางเกงละกันค่ะ"

"เฮ่อ หัวดื้อจริงลูกคนนี้" คุณแม่บ่น

"คุณคิดว่าลูกเอานิสัยนั้นมาจากใครกันล่ะ" คุณพ่อบอกคุณแม่

"บางครั้งชั้นกลัวกับการที่แกดื้อดึงจริง ๆ "

"ทีหลังแกจะเข้าใจเองน่ะ"

"ฉันโชคดีที่ได้แต่งงานกับผ้ชายอย่างคุณ คุณช่างมีเหตุผลและใจดีที่สุดในโลก
เลย" คุณแม่ว่าแล้วสวมกอดคุณพ่อ

"จะไม่มีเหตุผลกับหญิงที่คุณรักได้ไงล่ะ?" คุณพ่อตอบ

กริ๊ง ๆ . . .  

กริ๊ง ๆ . . .  

"มันดังผิดเวล่ำเวลาเสมอเลย" คุณพ่อบ่นแล้วเดืนไปรับโทรศัพท์

"พระเจ้า อีกแล้วเหรอ"

"อะไรคะ" คุณแม่ถาม

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888


คุณลุงตาเฮอร์เพิ่งหัวใจวายเฉียบพลันเป็นครั้งที่สาม เรารีบตรงไปที่โรงพยายบาล

รถตู้พระจันทร์แดงจอดอยู่หน้าโรงพยาบาล ร้องป่าวประกาศให้ผู้คนบริจากโลหิต
แก่ผู้บาดเจ็บจากสงคราม ที่มีจำนวนมาก

"ขอเชิญบริจาคโลหิต ๆ" เจ้าหน้าที่ร้องประกาศมาทางเรา

ฉันทั้งโกรธทั้งอาย

เมื่อเข้าไปในโรงพยาบาล ยิ่งเลวร้ายใหญ่ เมื่อเห็นคนป่วยนอนเกะกะบนพื้นหน้า
โต๊ะประชาสัมพันธ์

"ฉันอยากทราห้องคุณตาลิสชิค่ะ"คุณแม่ถามประชาสัมพันธ์

"คุณตาลิสชิ . . . ห้อง๓๔๒ ชั้นสามห้องมุมสุดจากโถงค่ะ" เจ้าหน้าบอก


888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

เมื่อมาถึง๓๔๒ คุณพ่อเคาะประตู คุณป้าแง้มหน้าออกมาดู แล้วส่งเสียงมาให้เงียบ

"ชชช"

แล้วคุณป้าก็ออกมา"พวกมันโยนระเบิดน้อยหน่า . . . พวกมันต้องการจะจับพวก
คอมมิวนิสต์แถวบ้านเราแล้วพวกมันก็โยนระเบิด . . . ตาเฮอร์ทนไม่ไหว . . . เมื่อ
ชั้นเข้าไปในห้องนั่งเล่น ก็พบเขานอนอยู่บนพื้น . . . " คุณป้าเล่าไปก็ร้องไห้ไป

"เขาต้องผ่าตัดหัวใจแต่พวกเขาไม่มีเครื่องมือที่นี่ พวกเขาบอกต้องส่งไปที่อังกฤษ
ถ้าจะทำแอย่างนั้นได้ต้องมีใบอนุญาต พวกเขาให้ชื่อหมอผู้อำนวยการโรง
พยาบาลมา ถ้าพวกเขายินยอมตาเฮอร์จะได้หนังสือเดินทาง แล้วเขาก็จะไปได้"


ตั้งแต่ด่านชายแดนปิด มีแต่พวกคนเจ็บสาหัสมากที่ได้รับอนุมัติ(ถ้าได้รับใบ
อนุญาตรัฐมนตรีสาธารณสุข)

"อยู่บนชั้นสี่ ห้อง ๔๐๖" คุณป้าบอก

มีแต่คุณป้าที่เข้าไปได้ เธอประหลาดใจมาก ผู้อำนวยการเคยเป็นเด็กเช็ดกระจก
ของท่านมาก่อน เธอแสร้งทำเป็นจำไม่ได้เพื่อไม่ให้เป็นการดูถูกเขา

"สามีของดิชั้นหัวใจวายเฉียบพลันครั้งที่สามแล้วเขาต้องการการรักษาพยาบาลที่
ต่างประเทศ"

"อืมม . . ."

"เราจะทำดีที่สุด ถ้าเป็นประสงค์ของพระเป็นเจ้า  เขาจะดีขึ้น ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับพระ
เป็นเจ้า"

"ดิชั้นต้องการการอนุมัติของท่านเพื่อให้เขาขอหนังสือเดินทางได้"

"ถ้าเป็นพระประสงค์ของพระเป็นเจ้า"เขาตอบโดยไม่มองหน้า


888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

"ที่ไอ้เด็กเช็ดกระจกอุ   บาทว์นั้นต้องทำเพื่อเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลก็แค่ไว้
หนวด ไว้เครา กับแต่งสูท ชะตาของสามีชั้นต้องในมือของเด็กเช็ดกระจกคนเดียว
ตอนนี้ยังทำเคร่งศาสนา ไม่ยอมแม้แต่มองตาผู้หญิง น่าเวทนาจริง" คุณป้าบ่นหลัง
ออกมาจากห้องนั้น

ถัดจากผู้อำนวยการ เราไปหาหัวหน้าแพทย์ ด็อกเตอร์ฟาถิ

"คุณนายครับ เราจะทำเท่าที่จะทำได้ ตอนนี้เราอยู่ในภาวะรัดเข็มขัด ดูห้องนี้สิ
ครับ พวกเขาเป็นเหยื่ออาวุธเคมี พวกเยอรมันขายอาวุธเคมีให้อิหร่านกับอิรัก แล้ว
ก็ส่งผู้บาดเจ็บไปรักษาตัวที่เยอรมัน มนุษย์หนูทดลอแท้ ๆ เทียว "

"คุณมาบอกชั้นนี่เรื่องอะไร ชั้นไม่สนใจ ชั้นอยากให้สามีชั้นหายดี" คุณป้าระเบิด
ออกมา

"ใจเย็น ๆ ครับ" คุณหมอปลอบ

"ใจเย็น ๆ นะทุกอย่าจะดีเองอย่ากังวลเลย" คุณแม่ช่วยปลอบคุณป้า

คุณพ่อฉุดมือฉันแล้วบอกว่า "เดี๋ยวเรากลับมานะ"

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

เราไปหาคุณคอสโร คนคุ้นเคยกับคุณพ่อ น้องเขากับคุณลุงอานุชอยู่ในห้องขังด้วย
กันในรัชสมัยพระเจ้าชาห์

"คุณอีไบ น้องชายคุณอานุชใช่ไหมครับ เข้ามา ๆ ครับ" เขาร้องชวน

"ตั้งแต่พวกมันปิดโรงพิมพ์ผม ผมก็พิมพ์หนังสือเดินทางปลอม ขายดีเชียว คุณต้อง
การสักเล่มไหม?"

"ไม่ใช่ผมครับ  พี่เขยผม" คุณพ่อตอบ

"ตอนที่เขาถูกปล่อยมา น้องชายผมเริ่มไปประท้วงคัดค้านการปฎิรูป  เขาบอกผม
ว่าหัวหน้าอัยการเป็นคนทรมานเขาในเรือนจำของชาห์ เขาเห็นมากับตา เขาบอก
ผมว่า"พี่คอร์โซ ฟมเหลืออดแล้ว" ผมทำหนังสือเดินทางปลอมให้เขา เขาไปซ่อง
สุมทางการเมืองในสวีเดน" เขาเล่า

"ดูสิ อีไบ งานที่ทำมาทั้งเดือนเหลือแค่ประทับตรา"

"ทำหนังสือเดินทางเล่มนึงใช้เวลานานแค่ไหนครับ" คุณพ่อถาม

"หนึ่งสัปดาห์ครับ"

มีใครค่อย ๆ แง้มประตู คุณพ่อและฉันเกิดวิตกจริตเจนเกร็งไปตาม ๆ กัน

"คุณเข้ามาสิ พวกเขาเป็นเพื่อนน่ะ" คุณคอสโรกวักมือเรียก

"นี่คือ นิลูฟาร์น้องชายเธอเป็นคนส่งหนังสือของผม พวกเขากำลังตามหาเธออย่าง
พลิกแผ่นดินอยู่เพราะเธอเป็นคอมมิวนิสต์ ผมให้เธออยู่ที่ห้องใต้ดิน เธออายุสิบ
แปดเท่าลูกสาวผม แมนดานา"

ลูกสาวของคอสโรและภรรยาออกนอกประเทศไปหลังการปฏิรูป

"พวกมันตามหาเธอตามบ้านทุกคนในครอบครัวเธอ ที่นี่เป็นที่เดียวที่เธอปลอดภัย"

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

หลังจากต่อรองเรื่องราคา  คุณคอสโรตกลงทำหนังสือเดินทางในห้าวัน ด้วยราคา
ประมาณ ๒๐๐ ดอลลาร์   เรากลับไปโรงพยาบาลรู้สึกใจชื้นขึ้น

"ผมไปหาคอสโรเขาจะทำหนังสือเดินทางใหเตาเฮอร์ภายในวันพุธ"

"แล้วไง" คุณแม่ถาม

"เขาตื่นแล้ว เขาอยากเจอพวกเธอ" คุณป้าออกมาตาม

เมื่อเราเข้าไปห้องคนไข้

"ไง บอกแล้วว่าไม่ใช่บุหรี่แต่เป็นระเบิดน้อยหน่าระยัมนั่น . . ."

"อย่าหัวเสียสิคะ พูดเรื่องอื่นกันเถอะ" คุณป้าปราม

"ดูสิหนูมาร์จิกำลังโต สักวันเธอคงจากไปแล้วพวกเธอจะซึ้งว่ายากเย็นเข็ญใจ
เพียงใดที่ต้องสูญเสียลูกไป"คุณลุงบอกคุณพ่อคุณแม่ขณะที่ฉันล้มลงกอดตัวคุณ
ลุงอย่างเศร้า ๆ

888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888

สองวันต่อมา นิลูฟาร์คอมมิวนิสต์อายุสิบแปดปีถูกจับตามอง  

ถูกจับกุม . . .

และประหารชีวิต

คอสโรกลับเจอบ้านถูกค้นกระจัดกระจาย . . .

ลี้ภัยข้ามหุบเขาไปตุรกี

และไปร่วมกับน้องชายที่สวีเด็น

เขาไม่ต้องทำหนังสือเดินทางแล้ว

สามสัปดาห์ต่อมาหลังเหตุการณ์นั้น  ศพคุณลุงตาเฮอร์ได้รับการฝัง หนังสือเดิน
ทางเล่มจริงมาถึงในวันเดียวกัน

. . . เขาไม่ได้พบลูกชายเขาอีกเลย . . .


888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888



 

แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 46 19:01:13

แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 46 18:59:59